Vísir - 02.11.1918, Blaðsíða 2

V IS í R
tlokkur kósuid kjsitnnor
til sölu í tunnuverksmiðju
Emil Rokstad.
Steinolía.
á 60 aura líterinn
F. Hansen
Haínarfirði.
Kaupid át fæturna
marg eftirspurðu eru komnir í Bankastræti 11.
•Tón ETallg;fimsson.
Moldvörpurógurinn
um Eimskipafélagið.
Einkver skynskiftingur, eem
kallar sig „vinstrimann“, keíir
verið að spinna endalausan róg-
burðarlopa um Eimskipafélagið
í siðustu blöðum „Tímans". Til-
efnið til rógsins eru klutabréfa-
kaupin í Vesturkeimi, og út úr
þeim spinnur þessi göfuga sál
hinar illkvitnislegustu getgátur
um fyrirætlanir þeirra manna,
sem líklegir séu til þess að ná
völdunum í Eimsikpafélaginu,
og kemst að þeirri niðurstöðu,
að félagið muni að lokum ná
fullkominni einokun á öllum
fiutningum landisns og nota það
óspart til þess að féfletta lands-
jmenn.
Höfundurinn er áreiðanlega
einn af „Tímans“-mönnum, og
honurn er vafalaust kunnugt urn,
að Timinn hefir einmitt ásakað
Eimskipafélagið fyrir það, að það
hafi látið kaupmenn, og þá auð-
vitað lika aðra, sem hafa fengið
vörur fluttar með skipunum,
borga o.f lítið flutningsgjald,
en það hafi orðið til þess, að
* kaupmenn hafi fengið ódýrari
vörur en landsverslunin. Og um
eitt skeið mælti Tíminn eindreg-
ið með því, að umráðin yfir
skipum félagsins yrðu tekin af
stjórn þess, til að bæta úr þessu.
Væri nú fróðlegt að heyra, hvern-
ig ,.vinstrimaðurinn“ fer að sam-
rýma þetta rógi þeim, sem hann
nú ber á fólágið.
Auðséð er það, að „vinstrimað-
ur“ beinir rógi sínum að núver-
andi stjórn félagsins, eða mönn-
um í henni. Það liggur því
næst að ætla, að hann sé mjög
ókunnugur því, sem gerst hefir
á fundum fólagsins. Það er sem
sé áreiðanlegt, að að farmgjöld
félagsins væra nú orðin miklu
hærri en þaueru, ef stjórnin
hefði ekki einmitt lagst ú móti
því. Á næstsíðasta aðalfundi var
það mikið rætt og tillaga kom
fram í þá átt, en hún var feld
fyrir atbeina etjórnarinnar.
J?á er það einnig óvænt, ef
menn eru alment orðnir þess svo
fullvissir, að félagið verði þess
megnugt á næstu árum, eða jafn-
vel áratugum, að ná öllum flutn-
ingum landsius undir sig sam-
keppnislaust! Heldur „vinstrimað-
urinn“ þá, að allar siglingar út-
lendinga til landsins falli niður
að stríðinu loknu? Heldui hann
að það Sameinaða leggi alveg
árar í bát og að engin dönsk
félög verði þá til þess að taka
við af þvi?
Ef hann heldur það, þá er
hann einhver sá allra undarleg-
ssti „álfur iit úr hól“ sem eg
heíi haft kynni af. Hann gerir
sér þá einhverjar alt aðrar hug-
myndir um framþróun viðskift-
anna eftir ófriðinn en alment er
gert í mannheimum, of hann
heldur að Eimskipafólaginu verði
látið það algerlega eftir, að
halda uppi samgöngum milli ís-
lands og annara landa.
Það er enginn vafi á því, að
reynslutfmi Eimsk?paféls gsins
hefst fyrst að ófriðnum loknum.
Þá mun það eiga þeirri sam-
keppni að mæta, og ekki að
eins fré dönskum félögum, held-
ur ef til vill einnig þýskum og
enskum, að mikla tvisýnu má
telja á því, að það standist
hana.
fiáðgert kefir verið t. d., að
skipaferðir hefjist að ófriðnum
loknum, milli Norðurálfunnar og
Ameríku, með viðkomum á ís-
landi, með stórum skipum, bæði
frá Danmörku og Þýskalandi.
Við þau skip geta skip Eim-
skipafélagsins með engu móti
kept, og þær sbipaferðir hljóta
að hafa mikil áhrif á öll fiutn-
ingsgjöld á vörum, að og frá
landinu. Og þannig má gera
ráð fyrir samkepni á allar hlið-
ar.
Það er því enginn vafi á því,
að hafi þess nokkurntíma verið
þörf, að íslendingar stæðu sam-
einaðir um Eimskipafélagið, þá
er þess þörf nú. T>að er því ilt
verk, sem hann er að vinna,
skynskiftingurinn í Tímanum, er
hann reynir á alla lund að rægja
félagið. Liklega veit hann ekki
hve ilt það er. En þá verða
aðrir að hafa vit fyrir hon-
um, og þá fyrst og fremst rit-
stjóri blaðsíns, sem hann skrif-
ar i.
Nú búast allar þjóðir af hinu
mesta kappi undir samkeppnina
að ófriðnum loknum. Allar vona
smáþjóðirnar, að sameinaðar fái
þær staðist hana, en sundruðum
má telja þeim fallið víst. Og é-
reiðanlega víst er það, að ef vór
íslendingar eigum að geta gert
oss nokkrar vonir um að stand-
ast hana, þá verðum vór fyrst
og fremst að standa sem einn
maður um Eimskipafélagið og
kæfa allan moidvörpuróg um
það í fæðingunni.
Kisaþvotíur.
Framh.
Þegar hér er komið, verður
þingmaðurinn að fara aS rang-
færa það sem eg hefi sagt. Eða
getur nokkur bent á það í grein
minni, að eg tali um að skipa
Englendingum að selja síldina
fyrir vist verð? Nei, það er
bara útúrenúningur. En hitt
fanst- mér ekki óviðeigandi, að
íslendicgar hetðu sett þeini dá-
lítið harða kosti með það sem
þeir (ísi.) höfðu i hendi sór. Eða
getur hr. þingm. bent á að Eng-
lendingar hafl hlíft okkur i nokkru
atriði samningsins við þé?
Næst getur hr. M. P. þess, að
það h e f ð i getað borgað sig
betur fyrir Englendinga að losa
tunnur sínar í sjóinn heldur en
að selja þær fyrir 8—10 hr., ef
sérstakar ástæður hefðu verið
fyrir hendi. Hverjar voru þær
sérstöku ástæður? Eg býst nú
reyndar ekki við, að hr. M. P.
vilji avara þessari fyrirspurn
frekar en fyrirepurn ,,Tímans“
um kaupverðið. En undarlegt
þykir mér að hann sknli ekki
svara þessari spurningu „Tím-
ans“, þar sem þó einn vel þekt-
ur maður hér 1 sveit, sem
ekki er þektur að neinni ósann-
sögli, hefir það eftir einum þess-
ara þriggja þingmanua, aö þeir
hafi keypt sfldina fyrir 18 kr.
tunnuna. Eða eru þeir ekki
sammála um kaupverðið ?
Þessu næst minnist hr. M.
á verksmiðju, sem hafi étt að
vinna að grein minni. Jú, eg
veit ósköp vel við hvað hann á.
Hann dróttar því sem sé að mönn-
um hér að þeir eigi, fleiri eða
færri, þátt í þessari grein, en að
þeir þoTÍ ekk? sð !á‘a u"*fr s'n.