Vísir - 02.11.1918, Blaðsíða 3

VÍSIR
í ljós. Slíkt getur maður kall-
að gott álit á kjósendunum!!!
En br. M. P. er alyeg óhætt að
heilsa kunningjum sinum hér
yegaa þess, að e n g i n n annar
en eg á nokkurn þátt í grein
þeirn, er birtist með minni
undirskrift í „Vísi“ 12. ágúst
þessa árs.
Hvað viðvíkur áburði um mút-
ur, þá tók eg það skýrt fram í
grein minni, að eg hetði heyrt
menn geta þess til, er eg talaði
um, og við það skai eg standa
hve nær sem er. Á sveitarfund-
inum var eg því miður ekki
staddur, en eg hefi talað við
marga, sem þar voru, og enginn
minnist þess að hr. þingm. hafi
talað þau orð þar, sem væru að
nokkru Ieyti ósvífnari en margt
af því, sem er { ísafoldargrein
hans og sem þess vegna ekki
væri viðeigandi að birta í blaði.
Annars iýsir það ekki mikilli
hreinskilni að þora ekki að láta
mig hejn-a þessi ummæli.
Svo kemur fiengingin! Herra
þingm. langar svo mikið til að
fá <að fiengja mig. En hann
getur sjálfum sér um kent að
það bregst. Hann hefði átt að
vera svo forsjátl, að reyna að
skjóta því inn í iögin, að þeir
menn yrðu fiengdir, sem þyrðu
að láta álit sitt i ljósi þegar það
kæmi i bága við skoðanir hr.
alþingismannsins. En hann hefir
fréleitt búist við þvi, að nokk-
Norðlenskt dilkakjöt
sama og við höfum haft óður, fáum við nú næstu daga.
Tökum á móti pöntunum strax.
Verslnnitt Kanpangor
Lindargötu 41. Sími 244.
Hlutaveltu
heldur barnnstúkan „.Ædsbca.ia11 nr. 1 innan félags sunn-
udaginn 3. nóv. lil. 17' siðd.., í G.-T.-húsiuu uppi.
Uar verða margir góðir munir og ekkert nrill.
Drátturinn kostar 15 au. I niígangar 15 au. fyrir fullorðna og
10 aura fyrir börn.
ÁLgóðiau gengur til eílint;ai' starfinu.
A.llir Good-Templarar eru velliomiair.
Píanó.
Enn eru nokkur af hinum ágætu Píano í Hljóðfærahúsi Reykja-
víkur. Þeir sem ætla að fá piano fyrlr JÓl ættu að
ur gerðist svo djarfur að hefja
andmæli gcgn gerðum hans.
Að síðustu huggar hr. M. P.
sig við það, að grein þessa hafi
ekki skrifað Strandamaður. Ea
hann hefði átt að sleppa þessari
skýringu, því hún reltur um
sjálfa sig, eins og svo margt
annað í ritgerð hr. þingm. Eg
er nefnilega fæddur og uppalinn
hér í sveit, og þótt eg hafi ekki.
verið hér í sýslu um alimörg ár,
þá hefi eg þó hvergi verið svo
lengi að nokkur vafi geti leikið
á þvl, að eg sé Strandamaður^
hvort sem hr. M. P. líkar betur
eða ver.
Eu vilji hr. M. P. ekki teljá
aðra Strandamenn en þá, sem
annaðhvort eru fæddir hér eða
hafa unnið sér sveit í einhverj ■
um hreppi Strandasýslu, þá ber
hr. alþingismanni Magn-
úsi Póturssyni sá heiður
að vera „aðskotadýr, sem er að
vinna sór hyllí!!! á sómasam-
legan! hátt“.
Hvað snertir háðglósttr og
Ijótt orðbragð í grein hr. þing-
mannsins, þá hirði eg ekki um
að svara því. Slíkt er aðeins
þeim til skammar sem ekrifar.
Hólmavík 22. sept. 1918.
nota tæbifærið.
H. G. Guðmundsson.
Aths. Eitt g-ott br-óliað Piano til sölu með tækifærisverði.
Hljéðfærahús Reykjavikur
H ótol ísland.
Plitieosvindla
og Embassy-cigaretur
171
Loksins neyddist Dodd til að fara til Ham-
borgar einu sinni enn og rannsaka sálna-
registrið, og nú tókst honum betur en i
fyrra skiftið. Hann komst að því, að Pét-
ur hafði flutt vistferlum til Sírenau í
Slésíu árið 1892. Fór hann þegar til Polly
aftur með þessa úrlkusn málsins.
,.Stríenau!“ hrópaði Polly. „Stríenau!
Já — þorpið hét einmitt Stríenau, og
frændi hans er einhverskonar embættis-
maður þar,“ en ekki var henni kunnugt
nafn hans.
Um miðjan dag daginn eftir voru þau
komin til Stríenau. Dodd skildi Polly eft-
ir í gistihúsinu, en fór sjálfur til x-áðhúss-
ins, og ki’afðist að fá að skoða sálnaregistr-
ið, en þá vildi svo óheppilega til, að skýrel-
nn ti-á 1892 var glötuð og hafði týnst í
eldsvoða. Kanaðist nú enginn framar við
Pétur Voss.
Dodd snei-i aftur til gistihússins, heyi'ði
þar, að Pétur hefði gengið í latínuskól-
ann og brá sér því þangað, og gerði boð
fyrir skólastjóra.
Plumpel skólameistari vár faiinn að
tapa minni og kvaddi því Zúutermann yf-
ii'kcnnara sér til aðstoðar.
„Hann Pétur Voss!“ sagði yfirkennai'inn
og iðaði í skinninu. „Sá höfðingi var hér
x skólanum í sex ár og sjö mánuði. Mér
172
er vel kunnugt um það, þvi að hann var
einhver sá ai'gasti slæpingur, sem hér hef-
ix* vei’ið, eiida strauk hann úr skólanum
einn góðan veðui'dag. Mér þætti fróðlegl
að heyra, livað orðið hefir rnn hann, en
annars er það mín sannfæring, að hann
lendi í tugthúsinu á endanum.“
Dodd ypti öxlum.
„Eg trúi, að liann hafi farið til Amei'-
íku,“sagði yfirkennarinn við skólameistar-
ann, sem var að blaða i gamalli skóla-
skýrslu.
„Stendur lxeima!“ sagði hann og henti á
athugasemd, sem hann fann í skólaskýrsl-
unni. „Hann átti héiina Iijá Patsch arnt-
manni, frænda sínum.“
„Viljið þér gera svo vel að segja mér
hvar hann á heima?“ sagði Dodti.
„Feldstrasse 25,“ svaraði Zúntermann
undir eins.
Dodd skrifaði það hjá sér og hjóst til
burtferðar.
„pér vitið þá ekki hvað oi'ðið hefir um
hann?“ spurði skólameistarinn.
Dodd hilcaði í svai'i en sagði loksins:
„Ónei — því miður veit eg það nú ekki.“
Að syo mæltú kvaddi hann kennax'ann
og fór sína leið. Hoixurn fanst það nú lang-
líklegast, að Pétur liefði falið pæningana
i Striexiau, e.n nú lá næst fyrir að komast
^ 173
*
að, hvort hann hefði farið hjer um og
hvar hann hefði leitað athvai'fs ef svo
hefði verið.
I þessum ei'idum snei'i liann sjer til lög-
reglustöðvái’innar, ekki þó sem leynilögr
reglumaður, heldur sem amerískur borg-
ari, er væri að fá einkamálum sínum fram-
gegnt.
„Eg cr að leita að manni nokkrum, sem
auðsjáanlega dylst hér undir einhverju
gerfinafni,“ sagði hann.
Hann lýsti nú Pétri nákvæmlega sam-
kvæmt siðustu strokumannslýsingúnní og.
! var nú Mitzler lögi'egluþjónn sóttur.
„Já, eg hefi orðið var við hann og veiU
honum eftirtekt,“ sagði Mitzlcr. „pað er
sjómaður og héfir verið tvivegis í „bláa
hirtinum“ með skólakennaranum frá Pó-
grau, en nú hefi eg ekki komið auga á
.hann seinustu þrjár vikui'nar.“
Dodd skrifaði hjá sér heimilisfang kenn-
aráns og spurði til vegar þangað. Var leið-
inni lýst nákvæmlega fyrir lionum, en
Mitzler gekk til starfa síns aftur og var
tekið fiarn við hann að gei'a aðvart ef
hann yrði var við þennan mann aftur.
Dodd hvarf nú aftur tl Polly þar sem
hún sat í gistihúsinu og beið hans meS
mikilli óþreyju.
pau fengu sér vagn og óku til Feld-