Vísir - 14.12.1918, Blaðsíða 3

■WTC-l
A
- Landsstjarnan -
Ó, sendið mér aftar helm-
ingi meira af ykkar indæln
EMBASSY-
Cigarettnm.
eyri til Reykjavlkur og skipstjór-
iun kvaðst ekki liafa fengið svo
vont veður í 16 ár. Var bún á
þriðja sólarhring frá Blönduósi
til ísafjarðar. En "þá fengum
við þó nógan mat og öl, þó ekki
vseri hægt að elda þessa tvo
daga fyrir stórsjö.
Eg lieli heyrt suma menn
segja, að enginn bæði fólk að
troða sór í stip sem full væru
af fólki. En þatta er heimsku-
leg afflökun. Fóikið þarf að
feomast leiðar sinnar. Og það
á að sjá því fyrir ferðum, og
svo góðum ferðum, að hvorki
jSanitas^
Smiðjnstfg 11.
Eanpir pelaflðsknr
heilsa eða líf só í voða fyrir
handvömm.
Það hefði t. d. verið innan-
handar að sækja fólkið til Seyð-
isfjarðar á stórum kútter eða
togara. Taka svo margt af því,
að mátulega margt hefði verið
eftir í „Sterling“. Það fara svo
mörg fiskiveiðaskip með fólb á
milli norður- og suðurlandsins,
sem útgerðarmenn flytja kostn-
aðarlaust, að landssjóður ætti að
hafa ráð á að senda eina slíka
fleytu einusinni eða tvisvar á
ári, til þess að grynna á fjöld-
anum sem ætlar að troðaat með
strandferðabátunum.
Þá vil eg líka minna á, að
það opinbera getur tæplega veitt
alþýðu heppilegri styrk enódýr-
ar ferðir um landið eða með
ströndum þess. Menn geta því
aðeins sótt atvinnu til fjarlægra
staða, að það kosti ekki mikið
fram og aftur. En hór%r óhæfi-
lega dýrt að ferðast. Með „Ster-
ling“ t. d. frá Akureyt i til Reykja-
víkur, er fargjaldið 59 krónur á
öðru farrými og mig minnir, um
40 í lest. — Þetta er of dýrt fyr-
ir þá aðbúð er menn fá. Eg
skal svo ekki orðlengja þetta
meira, en óska þess aðeins, að
menn gæti rneiri varúðar eftir-
leiðis með stranáferðirnar og
fjölgi þeim. Við þurfum að fá
greiðar samgöngur. Það er eitt
stærsta velferðarmál þjóðarinnar.
J. S. J.
jjfj \L» «sL» \L» «1« kL» kL» »X< vi/» •
Bæjarfréttir.
Afmæli í dag.
Lovísa Ásmundsson, húsfrú.
Jafetína Jónasdóttir, ekkja.
Fr. H. Nathan, umboössali.
HólmfríSur Bjömsdóttir, húsfrú
Ingibjörg H. Bjarnason, skólast.
Hrómundur Jósefsson, skipstj.
Haraldur Þórarinsson, prestur.
Karólína Sveinsdóttir, ungfrú.
Messað
í dómkirkjunni: á morgun kh- ii,
síra Bjarni Jónsson (altarisganga).
Engin sxðdegismessa.
f Bjöm Bjamarson,
fyrv. sýslumaður í Dalasýslu,
andaöist hér í bænum í fyrrakvöld
eftir laugvai’andi sjúkdóm.
Samskotin. r ff: '
A. J. færöi Vísi 50 krónur og
N. N. 25 krónur í hjálparsjóöinn
í gær.
Enskt flutningaskip
kom hingaö i fyrrakvöld, og
mun eiga að flytja héðan einhverj-
•ar vörur fyrir Breta.
E/s. Geysir
kom hingað í gær vestan af Vest-
v fjöröum.
Sterling
er á Blönduósi; kom þangað í
gærkveldi frá Skagaströnd.
Engin guðsþjónusta
fer fram í Fríkirkjunni á sunu-
Jóla og nýárekort
afarfalleg, með ágætis íslensk-
um erindum. íslensk landslag^-
kort og margskonar útlend kort
fást hjá Helga Árnasyni í Lands-
bókasafnshúsinu.
daginn (hinn 15. des.), af þvt að\
þvotti og sótthreinsun kirkjunnar
veröur ekki lokiö.
í Ámessýslu
hefir verið settur sýslumaöur
enn á ný og í þetta sinn varö það ,
Þorsteinn Þorsteinsson cand. jur.
frá Arnbjargarlæk. j
Baðhúsið
er opiö á laugardögum og miö-
vikudögum kl. 9—8.
Yflrlýsiag.
Eg gríp tækifærið til að Játa
liáttvirta bæjarbúa vita, að jeg
nú er hættur að leika á bljóð-
færi á kafiihúsinu „Skjaldbreið“
á kvöldin. Mór hefir verið sagt
upp fyrir þá ástæðu eina, að eg
ekki vildi spila á meðan þessi
veikiudi og mikli manndauði
geisaði í bænum, um 20. nóvem-
ber, þegar eg fékb skipun frá
eigandanum um, að byrja þegar
að spila eða verða á burt að
öðium kosti. Jeg svaraði hon-
um því, að eg gseti ekki fengið
mig til að spila meðan þessar
hörmungar gengju yfir og bað
þvl um nokburra daga frest. Ea
því var svarað með 'uppsögn. —
258
XVI,
Vorið gelck mi í gai-'ð og fór að segja
til sín, einnig í Síberíu, og það jafnvél á
Sachalín. Bobhy Dodd og Polly biðu í
Dúi á Sgchalín og höfðust við í eiria gisti-
húsgarminum, sem þar var að finna, en
eltki birtist Pétur Voss eða íwan Basarów
öðru nafni. Dodd brá sér tvívegis til Vladi-
vostock, en varð ekki annars vísari þar,
en að fangal'Iutningurinn til Sachalin væri
látinn fara um Amúr.
Menn brostu í kampinn að sögu Dodds
um miljónaþjófinn, og voru hclst á þvi,
að Dodd immdi véra félagi ívans Basarów
og samsekur honum. Fékk hann því
hvergi áheyrn. Amtr !ski ræðismnSuri nn
gat ekkert liðsint honum, þótt liann hefði
allur verið af vilja gerðu.-, en réði honum
"ð eins að vera óspar á mútugjafir. En lil
nð standast uil þau útgjöld, varð Dodd að
síma og fá leyfi til þeirra.
„Hann er >á ekki búiim að ná.honmn
enn,“ sagði Stockes brosándi og leit á kop-
arverðskrána, sem nú var loksins hætt að
lækka. Símaði liann nú til Vladívostok á
þessa leið: „Kostnaðurinn skiftir engu, en
æg vonast til að þér náið honum.“
259
pegar Ðodd fékk þetta símskcyti, beið
liann ekki boðanna, en jós nú fé á báðar
hendur og sá þá sér til mikillar undrunar,
að það var ejnmitt það, sem embættis-
mennirnir höfðu ætlast lil og gat liann nú
haft þá eins og liann vildi. Bar nú ekki á
því, að þeir grunuðu hann um græsku, en
jafnframt körinuðust þeir við, að þeir
þektu ekkert til íwans Basarów og hugðu
lielst, að hann liefði verið fluttur al'lur til
Petrókówskí. Lögreglnstjórinn fékk hon-
um meðmælabréf til i'angelsisfoi’stjórans
þar, en þeir voru gamlir félagar. Auk þess
þótti liqnum . ekki nema sanngjarnt, að
hann fengi sinn skerf að péningiim „nilli-
hstans“, því hvað sem öðru leið, þá bland-
aðist honum ekki hugur um að Dodd væri
níhilisti.
Nokkrum döguin siðar fékk Dodd fang-
elsisforstjóranum i Petrókówskí meðmæl-
ingarbréfið í liendur. Hann livesli augun
á þcnnan mann, en tók þó náðarsamlega
við hundrað-rúbla-seðli, sem Dodd rétti
að honum handa „styrktarsjóði nánvu-
mannanna“. Forstjóri þessi áleit sömu-
leiðis, að Dodd væri niliilisti.
„Munið þér nokkuð éftir refsifanga, Iw-
an Basaröw að nafni?“ spurði Dodd.
„twan Basarów!“ sagði forstjórinn og
spratt upp eins og stálfjöður. „Jú, eg held
260
eg muni eftir þerin kauða, og það er sá
argasti þorpai’i, sein eg hefi liaft til
geymslu. Hann hefir húið út handsprengj-
ur i Pétursborg og gefið út stjórnbyltinga-
blöð. Hér stóð hann fyrir uppreisn, hálf-
drap þrjá varðmenn og flýði yfir japönsku
landamærin ásamt félögum sínum, f jórtán
að tölu, en það er ekki hætt við að þessír
japönsku apakémr framselji þá.“
„Maður nokkur, íwan Basarów að nafni,
hefir verið tekinn fastur í Moskwa fyrír
riokkrum vikum,“ sagði Dodd riú.
„Hvað eruð þér að segja!“ hrópaði for-
stjórinn óður og uppvægur. „Hafa þeir
náð honum aftur? Og ætli þeir sendi hann
þá hingað? Eg skal sannarlega taka í Inrg-
inn á honum, ef svo fer, og ekki láta haim
fá stundarfrið! Eg kann góða aðferð við
þess liáttar peja og skal gera hann að sálar-
lausum vesaling, svo að liann verði þess
ekki niegnugur að kveikja nýjan sam-
blástur.“
„Ætlið þér að bruka barefli?“ spurði
Dodd.
„Ja-neinei! Við erum ekkert gefnir fyrir
barsmiðar hérna og eg er ekkert hrifnrm
af húðstrokum og svipuhögguin. Aðferð
miri er miklu handhægri og eg hefi sjálfur
fundið han upp énda er liún óbrigðuh Eg