Vísir - 27.12.1918, Blaðsíða 3

Og.
Kæfu
er bast að kaupa í
'l'il athugunar fyrir þá, er ætla
sér a8 vinna verhlaun af „Gjöf
Jóns Sigurössonar“„ auglýsist, aS.
undirritúb verðlaunanefnd hefir á-
1<veðiti a'S framlengja uni einnmán-
uö frestinn fyrir afhendingu rit-
geröa. þaiinig, aö þeim sé skilaS
í síðasta lagi fyrir i. febrúar næst-
líömandi (1919).
Reykjavík 23. desember 19x8.
Björn M. Ólsen
Hannes Þorsteinsson
Jón Þorkelsson.
Unglst. DIANA F5r. 54
. Jólafagnahur föstudaginn 27.
þ. m. kl. 7 e. h. Fúlagar vítji
.'S.ögöngumiða sinna í Templara-
hrisið kl. 2—4 sama dag.
Vesturheimsblöðin
islensku.
Eflir síöustu sambandsþings-
kosningar i Kanada, var Sigurður
Júl. Jóhaimesson rekinn frá rit-
stjórn Lögbergs. I stjórnmálum
er Sigurður fylgismaður Lauriers,
sem einu sinni var forsætisráð-
herra í Canada og Lögberg hefir
líka verið hans blað. Nú höfðu
eigendur blaðsins ákveðið, að blað-
ið skyldi fylgja þeim fiokknum,
sem sigur bæri úr býtum við
kosningarnar, en flokkarnir höfðu
riðlast nokkuð út af herskyldu-
lögunum og margir fylgismenn
Lauriers („frjálslyndir“)geitbanda-
iag við mótstöðumenn hans (Bord-
en og íhaldsmenn). Leikar fóru
svo, að Laurier beið fullkominn
ósigur. En þrátt fyrir þau úrslit,
vildi Sig. Júl. Jóh. ekki láta sér
segjast og var því rekinn.
En hann var ekki „af baki
dotinn“ fyrir það, og fór þegar
að gela út nýtt blað, sem heitir
„Voröld“. í því skyni var stofn-
að hlutafélag meðal landa þar
vestra og urðu undirtektir ágætar.
Og svo mikið fylgi hefir þetta
nýja blað fengið, að Lögbergs-
mönnum stendur stuggur af, og
hafa þeir gripið til ýmsra ráða til
að koma „Voröld“ fyrir kattar-
nef.
Skammir hafa verið óþvegnar
á báða bóga og meiðyrðamál hafin
út af þeim. En auk þeirra mála-
ferla, sem hafin voru af ritstjóra
Lögbergs, Jóni Bíldfell, hefir „Vor-
öld“ verið kærð fyrir landráð og
var húsrannsókn gerð á skrifstof-
um hennar. Rannsóknin har eng-
an árangur, en þá var ný kæra
borin fram um það, að hlutafélag-
ið, sem á blaðið, hefði ekki verið
löglega stofnað. Sú kæra bar
heldur engan árangur. „Voröld"
fagnar sigri sínum í þessum við-
skiftum með feitletruðum og rauð-
letruðum fyrirsögnum og skorar
fast á landa að styðja sig og
styrkja í baráttunni. Heldur hún
því fram, að andstæðingar sínir
séu aðeins fáeinir rikismenn en
öll alþýða, einkum bændur, sé
sér rnjög fylgjandi, enda sé hún
blað alþýðunnar og berjist fyrir
hennar málstað á móti kúgun
auðmannanna.
Lögberg kallar Sig. Júl. „Bol-
sjeviki“ í öðru hverju orði en
í hinu „mannorðsþjóf" og „æru-
ræningja“, Jygara“, „hund“ og
„landráðamann". Skammirnar,
sem Jón Bíidfell stefndi Sigurði
fyrir, komast ekki í hálfkvisti við
þetta.
„Voröld“ þarf ekki að bera
rnikinn kvíðboga fyrir afleiðing-
um ofsóknanna. „Lögbergingar“
hafa farið svo heimskulega að
ráði sinu, að Voröld gat ekki á
betri viðtökur kosið!
Þess er vert að geta, að Slep-
hau G. Stephansson er einn af
ákveðnustu fylgismönnum „Vor-
aldar“.
sem Þjóðverjar eiga að borga
Herkostuaðurinn, sem handa-
menn ætla að láta Þjóðverja borga
„eftir því senx eíni þeirra hrðkkva
tii“, nemur 24 miljörðum ster-
lingspunda. Allur þjóðarauður
Þjóðverja var i ólriðarbyrjun tat-
inn milli 15 og 20 miljarða, en
nefnd sú, sem hreska stjórnifi
skipaði til að rannsaka þetta, hef-
ir komist að þeirri niðurstöðu, að
hann sé meiri.
Það er talað um það, að banda-
menn ætli að láta „gera upp“ bá
Þjóðverja eins og þrotahú, en
væntanlega verður ])ó ekki all
tekið af þeim,
Braaatryginggar
allskonar
A.mtmannsstíg 2.
Skrifstofutími kl. 11—2 og4 — 7
Sijiai BjaniasBi.
2 óskilahestar á Bústöðum.
Rauðstjörnóttw, járnlaus, mark
vaglrifa eöa ijöður ff. ksegra,
klipt L á hægri leud, — ho’.d-
grannur. Leirljós, járnaöur^ mark
biti framan hægra. Óskaet þirt-
ir strax.
Brnnatryggið hjá
„iederland8ii8“
Félag þetta, sem er eitt af
heimsins stærstu og ábyggilegustu
brnnabótafélögnm
hefir starfað hér á lantíi í fjölda
mörg ár og reynst hér sem ann-
arsstaðar, hið ábyggiíegasta í
alla staði.
Aðalumboðsmaður
Halidór Eiiiksson
Laufásveg 20. - Reykjay.k
Simi 175,
‘266
„Ætlið þér nú að taka mig fastan aft-
ur?“ sagði Pétur á rússnesku. Honum var
heldur skeml af þessu og gerði sig líkleg-
an til að reyna hnefaleik við Ðodd. En fé-
lagar hans urðu fyrri til og stjökuðu svo
óþyrmilega við Dodd, að hann hröklaðist
undan.
Skömniu síðar yar lagt af stað til Petro-
kowskjinámahna, en Bobby Dodd fór á
fund fni Voss og sagði sínar farir ekki
sjéttar.
„Frú Yoss“ sagði hann og nuddaði
glóðaraiigað, sem hánn Jxafði fengið i við-
ureigninni. „Ef lierra Voss lieldur þessu
áf/am, þá vérð eg að segja upp samn-
ingnum.“
„Höfðuð þér tal af lionum ?“ spurði hún
forviða.
„Fangalestiu er nú farin framhjá,“ svar-
aði Dodd.
„Og þér gerðuð mér ekki viðvart?“hróp-
aði hún i örvæntingu. „Haldið þéi' samn-
inginn svona?“
„Rað er ekki eitt orð um þctta i samn-
ingnum,“ svaraði hann önugur. „Eða
hefðuð þéi* máske viljað bera- það, að þessi
gáleiðuþrælí væri miljónaþjófurinn Pét-
ur Voss?“
„Nei, ekki nenm hann hefði sjálfúr víð-
■urkenl það,“ sagði hún rólega. ,
267
„Hann var nú raunar ekki þannig til
fara heldur, að lionum væri bjóðandi inn
í betri stofuna," bætti Dodd víð eins og
lil afsökunar.
Polly virti JiaUn ekki svars.
Námnforstjórinn liafði nú reynl „að-
ferð“ sína á Pétri Voss samfleytt í fjórtán
daga, en árangurinn varð ekki sá sem við
var búist. Rverl á xnóti, Pétur sveiflaði
reku sinni glaðlegar og glaðlegar á morgn-
ana og raulaði gamanvisur fyrir munni
sér. pað eina, sem að honum amaði, var
það, að lilekkimir, sem hann hafði á
höndum og fótum, flæktust fyrir honiun
við vinnuna.
„Aðferðin", sem engan árangur bar, var
sú, að hann \rar látinn aka mykjuhaug ein-
um allstórum á hjólbörum frá einum
fangelsismúmum að öðrum. Verkinu var
ekki fyr lokið en skipun var gefin úm að
aka öllum haugnum sem skjótast á sama
stxxð aftur.
„Nú, ekki annað,“ sagði Pétur Voss og
mokaði og mokaði. prjálíu og sjö siunúm
liafði hann ekið haugnum fram og aftur,
og engin mei'ki sáust þess, að Pétur ætlaði
að láta vonir forstjórans rætast.
„Biddu við, kunningi,“ muldraði for-
stjórinn, sem stóð við slcrifstofuglugga
sinn og horfði á, „áðnr en lýkur skaltu þó
268
bogna. Ef þú rennur.,ekki á múrinn eins
og hrútur, þegar þú ert búinn að fiytja
lxauginn til í niu hundraðasla og nitugasta
sinnið, þá er eg illa svikinn.“
En Pétur mokaði eins og ekkerl væri að.
En þegar fimtugasta sinnið var komið, var
honum farið að þykja þetta lieldur til-
breytingalitið!
Dodd heimsótti forstjóránn við ög viS
og færði honum brennivin i hvért sinn.
„Nú er komið að þvi,“ sagði fm-stjór-
inn einn daginn og dróg Dodd að glugg-
anuni. „Sjáið þér hvað hann er l’arinn að
hamast ? pað er fyrsti vottur brjálseminu-
ar. úr þesisu fer honum að miða óðfluga
áfram, það er að segja aftur á bak. í kvöld
fær hann fyrsta æðiskastiðJ*
Dodd hleypti brúnúm. í fyrstu hló hann
að aðferðinni. En nú var hann farinh aS
sjá, að liún mundi gela haft þaxt áhrif sem
til var ætlast. En brjálaður miljöhaþjóf-
ur var ekki eftir Iians höfði, og Pétur Voss
var veikur fyrir, og Jmð drög Dodií áf fyrri
afrekum' hans. Ilann tók þvi það ráð, að
segja eins og var.
„pessi Iwan Bassarów er miljónaþjófnr-
inn Pétur Voss frá St. Louis,“ sagði hann.
„Eg véit það,“ svaraði hinn gletnislega
og tæmdi brehnivínsstaup. „Vinúr niinn í
VJadivoslock héfir sagt mér það alt sam-