Vísir - 16.02.1919, Blaðsíða 2

Ví 'R
\ •
i n -
11.#_
^ LEREFT ^
verð: Vsb Vso Pr- mtr-
Smjörlér tt °/50 mtr.
^jj Egili Jacobsen
Wilson, L oyd George
og Cme?C3uU.
Þessir þrír menn ráSa framtíS
heimsins á næstu áratugum, eSa
geta gert þaS, ef þeir veröa sam-
mála. Þeir eru viöurkendir mestu
stjórnmálaskörungar heimsins, og
bera höfuö og heröar svo langt
yfir samtíöarmenn sína, aö sameig-
inlegur vilji þeirra mundi 'mót-
stööulaust fá ráöiö öllu um friö-
arsamningana og alþjóöalagasetn-
ingu þá, sem friðarráðstefnan hef-
ir meö höndum. Og verksvið friö-
arráðstefnunnar er víðtækt; fiðar-
ráöstefnunni er ekki að eins ætlað
að skifta löndum milli ríkjanna
um allan heim, heldur ræður hún
því líka, hvort gömul riki fá að
starida, eða ný ríki veröa stofnuð,
og svo er jafnvel ráð fyrir gert, að
hún setji alþjóðalög um þau mál-
efní,sem áöur hafa verið viöurkend
einkamálefni hvers ríkis. — En,
óvist er enn hverju friðarráðstefn-
an fær afkastað, og það er mest
undir því komið, hvernig þeim þre-
menningunum, Wilson, Lloyd Ge-
orge og Clemenceau semur.
Síðan friðarráðstefnan hótst,
hefir þess ekki orðið vart, að neinn
ágreiningur væri milli þeirra. En
allur heimurinn vissi, að áðui
greindi þá á í verulegum atriðum.
Ágreiningurinn var um þjóða-
bandalagið og „frelsið á hafinu.“
Wison sagði í ræðu í London 28.
des., að ófriðurinn hefði verið háð-
ur til þess, að fá afnumið gamalt
fyrirkomulag og koma á öðru
nýju. Aðaleinkenni gamla fyrir-
komulagsins sagði hann að hefði
verið „jafnvægið milli ríkjanna."
Daginn eftir flutti Clemenceau
ræðu i franska þinginu og sagði,
að svo virtist í dag, sem gamla
skipulagið væri rtu dauðadæmt,
en hann kvaðst halda trygð við
það. Og til þess, að enginn vafi
gæti leikið á því, við bvað bann
ætti, þá sagði hann, að þetta gamla
fyrirkomulag væri jafnvægi ríkj-
anna og bandalagsskipulagið, „sem ‘
eg ætla ekki að hverfa frá og sem
ráða mun afstöðu minni á friðar-
ráðstefnunni.“ Wilson svaraði
þegar í ræðu sem hann flutti í
Manchester, og sagði: „Ef fram- I
tíðin felur ekki annað í skauti
sínu en nýjar tilraumr til að halda
heiminum í jafnvægi með þvi að
5 kyndara
vantar á e.s. Gallioss.
I.f. limskipafálag Islands.
Nauðungarappboð
á mótorbátnum „BJÖRGVIN“, sem halda átti 17.
þ. m. fer ekki fram.
Bæjarfógetiun i Reykjavíb.
Jöh. Jóhannesson.
Benedikt Árnason
enlurtekur söngskemtun sína
i kvöld kl. 8 i I3áruhú«i' n.
Ný 8ö«g>krá
Aögöngumiðar veiöa seldir i Barubuð kl. 7—8.
Jörðin Kiöpp á Hiðnesi
f«st td ba' p- 0^1 (ibiðar tra 14. maí mestbomaudi. Nánari upp-
lý-iiígar getur Stef ún Miu>' vi 1* w o 11. Tll viötals á Crettis-
göm lo tiá kI. 8—lU e. m.
7emplarar!
Munið e tu Umdæmlfþiiigiuu í dag bl. 2 stundvíslega.
Felix Griiniminds-oii. Guðgeir* Jónsson.
U. » . t U. r.
láta rikin „vega salt“, þá mundu
Bandarikin ekki hirða um, að koma
þar nærri.“ Og enn fremur sagði
hann: „Æskilegast væri, að ekki
að eins Bretland og Bandaríkin
heldur einnig Frakkland og Italia
og allur heimurinn gengi í þjóða-
bandalagið.“ Það virðist því svo.
sem Wilson telji Breta eða Lloyd
George nær sér í skoðunum en
Frakka og ítali. En þó mun enn
ekki vera fult samkomulag um
„frelsið á hafinu“ milli Wilsons og
Lloyd George. í því efni mun
Wilson standa einn uppi meðal
bandamanna og jafnvel lítið fylgi
hafa í Bandaríkjunum.
Það var skýrt frá því nýlega,
að flotamálaráðherra Bandaríkj-
anna, hefði lýst þvi yfir, að Banda-
ríkin ætluðu að koma sér upp
stærsta herskipaflotá heimsins,
og hann krafðist þess, á þingi, at)
veittar yrðu 200 miljónir dollara
til herskipabygginga á árinu. „Ef
ekki næst samkomulag um það á
friðarráðstefnunni, að binda enda
á allar herskipabyggingar allra
ríkja, þá verða Bandaríkin að
leggja alt kapp á, að koma sér upp
flota, sem enginn annar herskipa-
floti heimsins getur komist i sam-
jöfnuð við,“ sagði hann. „Banda-
ríkin ásælast ekki lönd annara, en
á þeim hvílir sú skylda að verja
Monroe-kenninguna og vernda lit-
ilmagnana um allan heim,'r ....
„Enginn vonar það einlægar en
eg, að komist verði hjá nýjum o-
friði; en skoðanir vorar hata
breytst. Vér finnum það, að alt
það, sem kom oss til þess að snú-
ast gegn hernaðarstefnunni hefir
snúist til fylgis við hana
Það er augljóst, að stjórn Banda-
ríkjanna eða Wilson forseti, þyk-
ist ekki geta treyst fyllilega á fylgi
Breta við hugsjónir sínar, því að
ef svo væri, þá væri óþarft fyrir
Bandaríkin að fara að byggja her-
skip í kapp við Breta. En Banda-
ríkja.menn sjálfir eru lítt ginnkept-
ir fyir þessum herskipabygging-
um, og stjórnin varð að láta sér
nægja, að fá 50 miljónir til þeirra
þetta árið, i sta.ð 200, eins og fram
á var farið. t
Eins og áður var sagt, þa hafa
engar frejgnir borist af neinum
ágreiningi milli þeirra Wilsons.
Lloyd George og Clemenceau, síð-
an friðarráðstefnan hófst. En auð-
vitað er ágreiningurinn sá sami og
áður. Og af því, sem Síigt hefir
verið af bollaleggingunum um
þjóðabandalagið, veröur ekki het-
ur séð, en að það nálgist mjög
„ha.ndalagsfyrirkomulagíð“ gamla,
sem Clemenceau heldur trygð við
en Wilson fordæmir. .Það er að
vísu ráðgert, að allar þjóðir heims-
ins geti orðið meðlimir bandalags-
ins, þegar fram líða stundir, en
ráðgert er einnig, að stórveldin ein
haf þar atkvæðisrétt. Smáríkin
verða þar „þögulir og áhrifalaus-
ir áheyrendur.“ Þjóðabandalagið'
yrði þannig bandalag bandamanna
fyrst i stað, og þó áð Wilson fór-
seti uni því ef til vill ekki sem
hest, þá mun sú stefna hafa tölu-
vert fylgi í Bandaríkjunum. Þar
halda andstæðingar Wilsons því
fram, að enginn vegur sý til þess,
að vernda friðinn i heiminum ann-
ar en sá, að bandalág verði mynd-
að milli Bretlands, Bandaríkjanna,
Frakklands og ítalíu, og að til-
gangslaust sé að reyna að taka
önnur ríki heimsins í þa.ð banda-
lag. Þeir vilja þannig ekki einu
sinni hleypa Japan inn í það. Og
gera má ráð fyrir því, að fullerfitt
murii veita að við halda góðu sam-
komulagi innan bandalagsins, þó
að ekki yrðu fleiri. i þvi.
árið 1918.
Yfirlit um alþingiskostnað frá
1. janúar til 31. des. 1918, er kom-
iö út, sérprentað úr þingtíðindun-
um.
Alt þingfararkaup þingmanna á
háðum þingum hefir orðið kr.
78879,90. Af þeirri upphæð koma
tæp 67 þús. á vorþingið og tæp
12 þús. á haustþingið. Hæst þing-
fararkaup hefir fengið Þorsteinn
Jónsson, 2. þm. Norð-Mýlinga, kr.
2560,40, en þingmenn húsettir í
Reykjavík kr. 1220,80. Meðtalinn
er ferðakostnaðurinn og hefir hann
orðið samtals kr. 4265,20; mestur
hjá Matthíasi Ólafssyni, kr 711,20
(frá Ameríku). Sérstakar skipa."