Vísir - 16.02.1919, Blaðsíða 3

VISIR
feröir til aö flytja þingmenn tii
þings og frá þingi hafa kostaö
samtals kr. 6213,50.
Starfsmönnum þingsins ha.fa
veriö goldnar kr. 23743,00. Til út-
gáfu alþingistíðinda hafa veriö
greiddar kr. 51478,10 og lands-
reikninga kr. 6613,50. Bókband,
bækur og ritföng kr. 1584,66; ljós,
hiti, ræsting og viöhald á húsi og
munum kr. 13719,01 (hitinn einn
kr. 10120,00). Önnur gjöld eru tal-
in kr. 7068,78; a.f þeirri upphæö
eru 2583,55 kostnaður sambands-
laganefndarinnar, og kr. 3x97,15
símakostnaður þingmanna.
Allur alþingiskostnaðiir á árinu
hefir þannig orðið kr. 183086,95.
Ber þess að gæta, að í þessari upp-
hæð er að eins nokkur hluti af
prentunarkostnaði þingtíðindanna
árið 1918, vegna þess, að hann er
ekki nema að nokkru leyti korninn
til útgjalda, en i prentunarkostnað-
inurn, senx hér er talinn, eru kr.
22828,70, frá aðalþinginu 1917.
Meiri pinnknn.
í síðasta Lögbirtingablaði birt-
ist ein reglugeröin enn frá stjórn-
inni. Hún er urn innflutning og
sölu á kornvöru, og í henni er
kaupmönnum, félögum og ein-
stökurn mönnum bannað:
1) að flytja til landsins korn-
vöru frá útlöndum, nema undan-
tekning verði gerð um einstakar
tegundir, og gildir það bann til 1.
okt. n. k.,
2) aö selja hér á landi aðra
kornvöru en þá, sem flutt hefir
verið til landsins af landsverslun-
inni, nema sérstakar undantekning->
ar verði gerðar, og gildir það bann
til ársloka.
Um þessa einokun er það sama
að segja, eins og um kolaeinokun-
ina. Hún er fullkomið gjörræði og
í raun og veru óheimil. Innflutn-
ingur á einstöku kornvörutegund
%
hefir verið frjáls til þessa og svo
hefði og mátt vera framvegis. En
í þvi skyni einu er þessari einokun
skelt á, að komið verði í veg fyrir
verðfall á kornvörum i landinu og
fer það auðvitað algerlega í bág
við tilgang laganna, sem reglu-
gerðin er bygð á.
Gjöí
Jöas Sigarðssonar
Þrenn verðlaun hafa nýlega ver-
iö veitt úr gjafasjóöi^fóns Sigurðs-
sonar, fyrir ritgerðir, sem verð-
launanefndinni höfðu verið send-
ar. —
Hæstu verðlaunin, 700 kr. hlauc
Jón Aðils dócent, fyrir ritgerð um
verslunarsögu Islands. 500 kr. voru
veittar Guöbrandi Jónssyni fyrir
j ritgerö um islenskar miðaldakirkj-
ur, en 300 kr. Magnúsi Jónssyni
dócent, fyrir ritgerð um siðaskift-
in, sömu ritgerðina, sem hann
hlaut dócentsembættið við háskól-
I ann fyrir.
) Áður hafa að eins 6 menn fengið
verðlaun úr þessum sjóði, prófes-
sorarnir: B. M. Olsen, Einar Arn-
órsson, Finnur Jónsson og Þor-
valdur Thoroddsen, síra Jón Jóns-
son á Stafafelli og Hannes- Þor-
steinsson skjalavörður.
j Bæjarfréttir. .
Á í
Ragnhildur Ólafsdóttir, ungfrú.
Anna Árnadóttir, húsfrú.
Guðm. Guðlaugsson, járnsm.
Kristinn Pétursson, blikksm.
Halldór Gíslason, trésm.
Kristín Thurnwald, húsfrú.
Arnór Árnason, prestur.
_______
Sykm-verslunin.
Auglýst er, að innflutningur og
sala á sykri verði frjáls hér i landi
frá 1. maí. Auðvitað mætti alveg
eins gefa verslunina frjálsa strax
í dag, en stjórnin mun ekki kunna
við aö láta seðlana verða ónýta!
Umdæmisþing
templara er haldið í Goodtempl-
arahúsinu i dag.
Söngflokkur
hefir veriö myndaður hér i því
skyni, að fara til Danmerkur, Svi-
þjóðar og Noregs í sumar og
syngja þar víðsvegar. í flokknum
eru allir bestu söngmenn okkar,
sem heimangengt eiga, en Sigfús
Einarssön stjórnar. Flokkurinn
mun þegar vera byrjaður á æfing-
um.
Benedikt Ámason
syngur i kveld í Bárunni i síð'
asta sinn um langt skeið. Söng-
skráin er ný, og ætlar hann að
syngja‘12 lög', þar á rneðal „Svörtu
augun“ úr Aida, og mörg fleiri
ágæt lög. z
Kvikmyndahúsin
hafa bæði sýnt ágætar myndir und-
/ Tilboð
um hús
Þeir, sem kynnu að i ja selja
tvilyft hús, ebbi utarlega 1 bæn-
um, semii tilboð sín, h^ist með
sölusbi máinm, á afgreiösiu þessa
blaðs, auðbent ,,Husakaup’1, fyr>
ir 20. þes-a ménaðar. Húseigu-
in sé laus til búðar 14. uiai.
áiiyiysiu t u
anfarna dag, Nýja Bíó „Carmen,“
sem samin er eftir söngleiknum
fræga, og Gamla Bíó mynd sem
heitir „Sem i draumi“. Hefir sú
mynd verið sýnd á hverju kveldi
alla vikuna, og verður enn sýnd í.
kveld á þremur sýningum. Hún er
ágætlega leikin.
Kviknað
hafði í bréfarusli í miöstöðvar-
klefanum i pósthúskjallaranum i
gærkveldi og var slökt samstundis ;
einhver hafði þó orðið til þess, að
kalla á hjálp slökkviliðsins, en
hennar þurfti ekki með.
Gjafir til Samverjans:
Sigurjón Jónsson .. kr. 5,00
Áheit ............ — 5,00
’ ' - . ■ - I
Samsöng
ætlar karlakór K. F. U. M. að
halda í Bárunni á miðvikudaginn.
Verður það vafalaust góð skemt-
un og fult hús í marga daga.
72
horfið úr látbragði liennar; það var eins
og þóttasvipurinn á andliti hennar hefði
að eins verið gríma, seni nú var svift burt;
og hann varð bæði liissa og liikandi við
þessa snöggu breytingu. Hann tók eftir al-
vörunni í fallegu augunum og hversu hún
fölnaði; svo lét hún fallast aftur á bak í
stólinn, eins og hún næstum blygðaðist sín
fyrir ákafann.
„Eg hefi ef til vill gert of mikið úr gengi
yðar, hr. Clive Harvey,“ sagði hún í af-
sökunarróm. „Hvers vegna cruð þér svo
þögull?“ bætti hún svo við hálf óþolin-
móð.
„Jeg var að liugsa um hvaða óslcir það
væru, sem ungfrú Edith ætli með sjer og
gæti elcki fengið uppfyltar,“ sagði hann.
„pér eigið við, að eg sé dóttir Chester-
leighs lávarðar, dóttir fyrverandi utanrilc-
ismálaráðherra —“
„Og cigið æsku — og fegurð, sem veitir
yður fulla möguleika til að öðlast alt, sem
hjarta yðar þráir — “
„Sá, sem þekkir löngun hjarta síns og
fær hana uppfylta, hann er ánségður, er
ekki svo?“ sagði hún fljótlega, svo hló hún.
„En hvað við erum orðin alvarleg — og
persónuleg! pað er mér að kenna. pér
vilduð ekki láta tala um sjálfan yður; og
cg, — jæja, eg er nú ékki vön að kæra mig
73
um það heldur, að tala um sjálfa mig. pað
var kominn sami þóttasvipurinn á hana
og áður. „Eg lield þér verðið nú að fara
til hins fólksins. Ó, bíðið við,“ sagði hún
cins og hcnni dytti eitthvað í hug. „pað
á að verða dansleikur hjá frænku minni,
frú Dalrymple, á mánudaginn k'emur. Eg
ætla að biðja liana að senda.yður aðgöngu-
miða, ef þér viljið koma?“
Auðvitað þakkaði Clive henni góðvild
hennar og hét að koma. Hún skrifaði nafn
hans á dálitla fílabeinstöflp til minnis og
kvaddi hann með því að hneigja sig ofur-
lítið.
Clive ætlaði að halda beint út úr salnum,
en það reyndist rjett, sem ungfrú Edith
hafði sagt, því hann var þegar stöðvaður
og menn þyrptust i kring um hann, tignir
menn, sem virtust sólgnir í að fá að skift-
ast á við hann nokkrum orðum. Margur
ungur maðurinn mundi hafa orðið upp
mcð sjer af slíkri aðdáun, en Clive var ekki
þannig skapi farinn; hann svaraði blátt
áfram og kurteislega spurningum þeim,
sem lagðar voru fyrir hann.
Ungfrú Edith fylgdi honum með augun-
um, þó að hún virtist ekki liorfa í þá átt,
— og þegar liann var farinn,- varð hún
kuldaleg og óþýð í framkomu við þá, sem
eftir voru. pegar allir gestirnir voru farn-
74
ir, stóð hún á fætur, gekk út að gluggan-
um og horfði út á götuna. Hún liniklaði
brýrnar og beit saman tönnunum. í fyrsta
sinn á æfinni hafði hún lagt sig í fram-
króka til að geðjast karlmanni; já, hún
hafði jafnvel gert meira cn að reyna að
geðjast honum; og hún roðnaði þegar
hún mintist surns, sem hún hafði sagt við
hann. Hún hafði smjaðrað fyrir horium og
svo hafði hún kórónað alt saman ineð
þvi að bjóðast til að útvega honum að-
göngumiða að dansleik fráenku sinnar.
liafði hún ekki meira að segja beðið hann
að koma?
Og hann — hún beit sig í varirnar þegar
hún mintist hátternis lians, — hann hafði
að eins mætt liénni á miðri leið og varla
það, hann hafði jafnvel virst vilja halda
lienni í hæfilegri fjarlægð frá sjer, — í
liæfilegri f jarlægð, — þessi hugstm kom
henni til að éldi’oðna; augu hennar tindr-
uðu af fyrirlitningu fyrir sjálfri sér og
grémju yfir fálæti hans. Hún, ungfrú
Edith Chesterleigli, liafði gert svo litið úr
sjer að knjekrjúpa þessum manni, sem
kallaði sjálfan sig úrhralc þjóðfélagsins,
og hann —!
Hún þreif blóm úr blómsturkörfu, sem
stóð lijá henni, og reif það í tætlur. Hún
vildi ekki sjá liann framar, ekki líta við