Vísir - 24.03.1919, Blaðsíða 3

í cí i A
Hjáiparsioð hjákraaaríeiagsia* ,L
■" jb* •í* *
is&s*
fyrir berklaveika
Búbö
Langaveg 4
Selur:
í Kirkjustræti 12. Opin einu sinni í viku
á þriöj udiigum t“rá kl. 5—7 e. li.
14 til 16 ára, ábyggilegar og siðprúðar gotur feagið atviaau við
búðarstörf. A. v. á,
Hrísgrjón (ágseta teg.)
Haframjöl
Hveiti (bestu tegund).
Sagogrjón (smá)
Kartöflumjöl
Láuk
Kartöfiur
Kaffi
Export (kaanan)
Sykur
Kex, sætt og ósætt.
Niðursoðna mjólk
Ávexti niðursoðna
Corn flakes
Sardinur, Anoliovis
Sápur:
Handsápa frá 15 a.
Þvottasápa, 3 teg.
Grænsápa
Tóbaksvörur
Goadrykkir öi
og m. m. fleira
Verð hvergi|iægra.
Verslið í
Búbót.
helsta viöfangsefni stórþjóðanna
aö endurbæta hibýli manna.
Enska stjórnin ætlar t. d. a‘5
leggja fram stórfé, til aö bæta
húsakynni, og mikill undirbúning-
ur er þar til þess að koma upp
sem bestum og ódýrustum húsum
og ekkert til sparaö, aö gera sem
ítarlegastar rannsóknir i þvi efni.
Eg efast ekki um, aö Islendingar
gætu lært margt af Englendingum
í því efni og vildi þéss vegna vekja
máls á því, aö stjórnin gengist fyr-
ir aö senda hæfan mann til Eng-
lands, til þess aö kynna sér ný-
tísku húsagerö þar, — eöa, ef hún
fæst ekki til þess, þá aö einhverir
menn eöa félög tæki sig saman til
i þess aö kosta mann til slikrar
farar.
Eg skal taka þaö fram, aö margt
af þeim húsum, sem reisa á nú í
Englandi, eru bændabýli eöa hús
handa einstökum fjölskyldum, ein-
mitt sams konar hús, eins og mest
þörf er á hér.
Eg veit þaö vel, að hér hagar aö
mörgu leyti ööru vísi til, en á Eng-
landi, en samt er eg sannfærður
um, aö í þessu efni gætu íslend-
ingar fræðst stórmikið af Englebd-
ingum.
Þess vegna vona eg, aö þessari
tillögu verði vel tekið af þeim, sem
áhuga hafa á húsagerð.
Steinþór.

Bæjarfréiíir.
Leikhúsið
Þar var troðfult í gærkvöldi,
er Skuggar voru leikair í síðasta
sina og urðu margir frá að hvefa.
Laudsstarfsmenn
hór í bænum ætia að halda fuud
í Iðaó á morgun, til þess að
ræða um bætur á launakjörum
sínum (sbr. augl. hér í blaðiau).
„Gullfoss“
fór frá New-York á fimtudag-
inn, 20. þ. m. Hann á að koma
við í Halifax til að taka kol,
vegna verkfalls i Netv-York.
Willemoes
kom til Bilbao þ. 22. þ. m.
Sig Nordal
prófessor 'yririestur f Iðnó
í gær, um Háskólann x C'xford.
Sótti þangað margt manna.
Sand og mðl
er fnú verið að flytja sunnaja
ár sundum á hafnarpram manum
og er haft að ofaniburði á hafn-
arbakkanum.
Endurskoðendur
Sláturféiagsins, þeir Eggert
Benediktsson i Laugardælum Og
Ólafur ólafsson í Lindarbæ komu
til bæjarins í gær til að endur-
skoða reikninga félagsins.
Björgvin
kom inn i gær með 14. þúsv
fiskjar.
Rottnplága.
Rottur eru mesta landplága og
skaðræöis dýr, hvar sem þær ná
bólfestu. Bændur á Bretlandi hafa
stofnaö allsherjar félag til eyöing-
ar rottum, og hefir m. a. komið til
orða, aö drepa þær meö eiturgasi,
því að í ófriðnum uröu menn þess
varir, að þær hurfu úr skotgröf-
unuin þegar eiturgas komst í þær,
en voru annars mjög ásæknar, og
ilt aö verjast þeim. Mörg tormerki
eru talin á því, aö nota eiturgas
t þessu skyni, en liklegt þvkir, aö
þaö niuni reynast vel, þar sem
þvi verður viö komiö.
228
hans, drengur minn, og trúöu þvi, aö það,
sem eg sagði, var sprottið af umhyggju fyr-
ir þinni eigin velferð. Vertu sæll.“
Hann þrammaöi af staö, en skellihló þegar
hann var kominn úr augsýn Clives, því hann
hafði séö, hve mjög ungfrú Edith roönaði,
þegar hún hafði komið auga á unga mann-
inn.
Clive gekk hægt ofan eftir Þingstræti og
hugsaöi um þaö, sem gamli maðurinn hafði
sagt. Hann fann, að Standon lávaröur haföi
sagt sannleikann: Sá maður, sem giftist dótt-
ur Chesterleighs lávaröar, með öllum hennar
miklu auöæfum og áhrifum ættarinnar, mundi
eiga örugga og slétta braut fratn undan i
stjórnmálum, vegur þess manns mundi verða
rósum stráður í stað steina þeirra. sem aö
jafnaöi liggja svo þétt í Veginum til frægöar
og valda.
Hann var enn þá að hugsa um þetta, þegar
hann gekk upp tröppurnar að stórhýsinu í
Grosvenor Square, því hann var alvarlégur
og þungt hugsandi þegar hann hringdi dyra-
bjöllunni. En ungfrú Edith tók á móti honum
meö gleöibrosi og leit út fyrir aö vera í ágætu
skapi.
„En hvaö þér eruð þreytulegur á svipinn!“
sagöi hún. „Mér sýnist þér líta þannig út.
a® þér kæriö yður ekkért um ys og skvaldur.
hefi lika sagt, aö eg væri ekki heima, þó
229
einhver kæmi, og getið þér þvi drukkiö teiö
í næöi ef þér viljið og hvílt yður unt leiö.“
„Það var fallega gert af yður,“ sagöi hann
þakklátlega. „En eg vil tala.“
„Þegar þér hafiö fengiö yöur annan bolla
af tei,“ sagöi hún, „og þá skuluð þér segja
mér hvaö þér hafið fyrir stafni.“
Hún hallaði sér áfrant og horfði á hann
með svo miklum ákafa, að Clive svaraöi und-
ir eins.
„Eg jtræöi enn þá ntína ósléttu braut. Eg
vona, aö mér takist aö gera eitthvaö til aö
bæta kjör fátæklinganna.“
Hann sagöi henni í fám orðum írá endur-
hótatillögum stjórnarinnar. og hún hlustaöf
á meö eftirtekt, skaut oröi inn i við og viö,
og leiddi hann í samræðunum svo vel sem gáf-
aö kona getur leitt mann áfram, sem talar
um sitt lijartfólgnasta viðfangsefni.
„Já, þaö er betra en ekki neitt,“ sagöi hún.
„Og jrér fáiö allar kröfuf yöar uppfyltar á
endanum, því aö þér eruö einn þeirra manna,
sem ávalt hepnast fvr eöa síöar jiaö, sem
þeir hafa meö höndum.“
Hann hló. „Þér gerið helst til mikiö úr mín-
um veika mætti,“ sag'öi hann. „En segiö mér,
þér voruð svo góö, aö gefa í skyn, aö þér
gætuö útvegað vini mínum fleiri nemendur.“
,,Já, eg hefi að minsta kosti einn,“ sagöi
hún glaölegá. ,,Og hann veröskuldar alt, seni
230
hægt er að gera fyrir hann, hann vinur yö-
ar, því hann er ágætur kennari.“
Clive þakkaði henni aftur. „Eg get ekki
lýst því, hve þakklátur eg er yður,“ sagöi
hann imiilega, svo innilega, aö roðinn hljóp
fram i kinnar hennar og hún varö niðurlút.
Svo leit hún á hann.
„Þaö er eg, sem ætti að vera yöur þakk-
lát,“ mælti hún meö lágri röddu. „Þangað
til eg — eg kyntist yöur stóð mér á sama
um alt, — eg á við,“ nú roönai hún enn meir,
„aö eg haföi ekki áhuga fyrir neinu. Mér
leiddist lífiö, miödegisveröarboöin, dansleik-
irnir, samsætin ; alt þetta var vsvo hræöilega
leiðinlegt. En nú veit eg hvers vegna þér og
yöar líkar haldið áfram aö láta gott af yöur
leiöa, þrátt fyrir alls konar mótblástur og
erfiöleika.“
Hún þagnaöi sem snöggvast: svo hélt hún
áfram:
„Þér getiö ekki ímýndað yður, hve þetta
litla, sem eg hefi getað gert fyrir yöur, hefir
oröiö mér til mikillar ánægju. Eg býst viö,
aö ])að sé af þvi. aö eg hefi orðiö aö ofurlitlu
liöi í heiminum: ef til vill líka af þvi, að eg
hefi orðið ,vini alþýöunnar* aö ofurlitlu liöi.
Viljö þér leyfa mér, aö veröa yöur enn aö
liöi ? Get eg ekki gert eitthvaö meira ? Eitt-
hvaö, sem erfitt veröur aö framkvæma, því
þaö, sem eg gerði fyrir vður, var engum erfiö-