Vísir - 28.03.1919, Blaðsíða 3

V 1 S i R
„Vinnuvísindi". "
I 'cgar, í'jóltóbakiíi koni á dögun-
um, þurftu margir aö láta „saxa“,
og var það tafsamt og leiddist
mönnum biöin. Tóku þá sumir ])a‘ð
ráð, að mala rjólið í kjötkvörn, og
hepnaöist þaö ágætlega. En ekki
varö fullmalað fyr en í þriðja sinn.
L. Ú. H.
Uögur maður
vel méntaður og reglusamur, óskar eftir framtíðaratvinuu á skrif-
atofu (hefir væntanlegt prókúruumboð fyrir augum). Ritar dönsku
ensku og þýsku og hefir alla nauðsynlega þekkingu á, og æfingu
í því, er að almennum viðskiftum lýtur, Ágæt meðmæli mikils-
metinna kaupsýsjumanna ryrir hendi.
Tilboð merkt: JExact, sendist afgr. þ. bl. innan 4. apr. næstk.
T© í pökkum og lausri víg»
Cacao í dósum og lausri vigt
C!liocola.d.e margar teg.
í verslun
Gnðm. Úlsen.
Dagsbrúnarfundur
verður haldinn annað kvöld i
G. T.-húsinu, kl. 7)4.
Aðalfundur
K. F. U. K. verður haldintt í
kvöld, kl. 8)4.
Nokkrir munir
úr dánarbúi prófessors B. M. Ól-
sens verða seldir á morgun kl. i—
7 e. h.
Veðrið.
Logn mátti heita um land alt í
ttiorgun, nema á Seyðisfirði var
norðan hvassviðri. Frost var hér
12,6, á ísafirði 9, Akureyri 13,
Grimsstöðum 15, Seyðisfirði 9 og
i Vestmannaeyjum 7,3 st.
Sigríður,
skip Th. Thorsteinsons, kom inn
í morgun með 16 þúsund.
Sæborg
liggrtr hér úti fyrir eyjum, þegar
þetta er skrifað. Kemst ekki inn
fyrir logni, en verður dregin inn
seinna í dag.
líb. Ingibjörg í,
fer í dag til Bíldudals og Pat-
reksfjarðar. Átti að fara fyrr en
tafðist við norðanveðrið.
O. J.Havsteen
Heildsala. Reykjavík.
Nýkomnar miklar birgðir at ýmsum vörum
Faíaefni, misl. fjöldi teguuda,
Flónel, einlit og mislit,
Sirs, feikna birgðir,
Morgunk]ólaefni.
= HANDSAPUB
Frakkaefni,
Flónelskend efni, allavega,
Kadet Sateen,
0. fl. 0. fl.
= ILMV0TN. =
Væntanlegt bráðlega:
Oadbury’s kókó,
Át- og suðu súkkulaði
Lakkrís
Kex og kökur
Skóilur
Bárujárn.
Clarnico’s konfekt og
brjóstsykur,
Vindlar,
Fötur
0. fl. o. fl.
Simar 268 og 684. Pósthólf 397.
nýkomið i verslun
Gnðm. Ólsen.
Atvinna
Nokkrar stúlkur geta fengið fisk-
vinnn hjá fískiveiðahlutafélaginc
„Alliance" í vor og sumar.
Nánari upplýsingar gefur
Jóh. Be&ed.ik:ts
Ánanaustum A.
Hvanneyrarsmjör
selur
Þorlákur Vilhjálmsson
á Rauðará,
Hb. Ingibjörg
fer til Patreksfjarðar og Bíldu-
dals i kvöld. Tekur farþega o&
flutning. Afgreiðsla
G. Kr. Guðmuudsson & Co.
Sími 744. Hafnarstr. 17.
a 240
í augunum. aö greiða ekki' frumvarpinu at-
kvæði.“
Clive roðnaði, en hafði þó vald yfir sér.
„Þetta er lýgi, herra Koshki."
„Hann segir okkur ljúga,“ öskraði Koshki,
•og gaut um leiö augunum til vinasinnaogsam-
landa. ,;Eg segi honum þá, þessum svikara,
•þessum burgeis, þessum þorpara, að það sé
hann, sem Ijúgi, en ekki viö, og við látum
ekki blekkjast.
Nú hófst ákafur gauragangur. Flestir á-
heyrendanna vorn staðnir upp og æddu nú
að ræðustólnum. Sumir karlmannanna höfðu
hnífa í höndunum, eins og' ]»eir hefðu komið
vopnaðir, aðrir gripu stóla og veifuðu vopn-
um þessum ógnandi um leið og þeir þyrpt-
tist utan tun Clive. Æsingin er fljót að breið-
•ast út og magnast, hvort sem hún er sprottin
af ótta, ást eða hatri, þegar hún grípur um
sig i fjölmennum skrílshóp, einkúm ]»egar
sá skríll er í þeim ham, sem þessi var. Ætl-
ttnin er ekki að fremja morð, en hættan er
mikil á ]»ví, að það verði ósjálfrátt. Menn
•eru sér þess eins meðvitandi, að vilja berja
■og brjóta, og hér var sá viðstaddur, sem hægt
Var aö svala þeirri löngnn sinni á.
Það var ekki i fyrsta sinni, sent Clive hafði
staðið augliti til auglitis við reiða áheyrendur.
ítn áður hafði það verið úti undir bent lofti
241
þar sem nóg rúm var til undankomu. Hét'
var aðstaðan verri inni í alskipuðum salnum.
Clive hrópaði til fundarstjórans, sem haföi
hörfað upp að veggnum, fölur og skjálfandi:
„Frú nokkrar bakdyr á salnum? Ef svo er,
þá flýtið yður út uin þær; eg skal tefja fyrtr
þeim á meöan." Um leið og hann sagði þetta.
lokaði einn-af vinum Koshkis aðaldvrunum
og hleypti slagbröndum fvrir : þvi næst hljóp
hann að bakdyrunum. Clive sneri sér viö, til
]»ess aö biöja fundarstjórann að flýta sér, en
æðisgenginn ntannfjöldinn, sem hélt, að Clive
ætlaði sjálfur að leggja á flótta. orgaði há-
stöfum eins og hann væri að missa af bráð-
inni og tveir eða þrír hlupu upp á ræöupall-
innv en einn lypti upp stól til þess að slá Clive.
Clive greip um stólinn og kipti honum til
sín og hratt urn leð manninum frá sér með
þeirri hendinni, sem laus var. En um leið gaf
hann hinum árásarmönnunum færi á sér, og
lögðti þeir til hans með hnífum sínum. Hann
var enn þá rólegty og brosandi; barði til
hægri og vinstri og laust svo fast, að þeir
féllu. En alt í einu var hann sleginn högg
mikið i höfuðið, svo hann riðaði við og hélt
að hann ætlaði að rjúka út af. E11 hann vissi.
að slíkt var hættulegt, því þröngin varð stöð-
ugt meiri og ntennirnir, sem nú liktust fremur
villidýrum en mönnum, mundu troöa hann
undir fótum.
242
Um leið og hann herti sig upp og varðist
höggunum, sem nú dundu á honum, heyrði
liann skerandi óp álengdar, og þegar hann
leit i áttina þangað, sem ópið kom úr, sá
hann Minu, náföla i andliti og horfandi á
hann með skelfingu. Hann nefndi ósjálfrátt
nafn hennar, og er hún sá varir hans bærast,
ruddist hún áfram í áttina til hans. Þá sá
Clive, að Tibbv var með herini.
Nú fyrst datt honum lögreglan i hug. Mnndi
hún koma nógu snennna, til þess að fá bjarg-
að herini? Hann gat ekki haft augun af henni
og reyndi að kalla til hennar. að snúa við.
En hann gat ekki hrópað svo hátt, að heyrð-
ist. og }»á benti hann henni að íara. en sér
til skelfingar ,sá hann að hún skevtti ekkert
bcndingnm lians, heldur færðist stöðugt nær
og nær.
Hann var svo fastttr með hugann við það,
hvemig Minu reiddi af, að hann hafði alveg
gleymt þeim kringumstæðum, sem hann var
sjálfur í. Og alt í einu kom trékubbur, sem
brotinn hafði verið úr einum bekkjanna í
höTuð honum. Honum sortnaði fyrir augum
og hann féll til jarðar.
Þrælmennin lustu upp óstjórnlegu sigur-
ópi og maðurinn, sem hafði hitt hann, greip
trékubbinn og ætlaði að herja hann aftur meö
honum. En höggið náði of skamt, þvi honum
var hrundið til hliðar og til mikillar undrunar