Vísir - 03.06.1919, Blaðsíða 6

3. maí 1919.]
VISIR
leikiö um alt land, þar sem leikiö
er á annaö borö. Allir veröa fangn-
ir af sólskininu yfir sjónleiknum,
og allir finna til þess, hve elsku-
legur hann er. Þaö var leikiö á
dönsku 2 fyrstu veturna og aö-
gangur seldur aö þvi. Æfintýriö
var leikiö i I, sinni milli jóla og
nýárs, 26., 27. eöa 28. des. 1860.
Leikendur voru þá þessir:
1. Kammerráö Kranz, Ludvig
Knudsen.
2. Assessor Svale, Þorsteinn
Egilsson, nú i Hafnarf.
3. Frú Kranz, Markús Gíslason.
4. Herlöv, ísleifúr Gíslason.
5. Ejbek, H. E. Helgesen.
6. Laura, Steinn Steinsen.
7. Jóhanna, Brandur Tómasson.
8. Vermundur, Eyjólfur Jóns-
son.
9. Skrifta-Hans, Stefán Thord-
ersen.
10. Pétur bóndi, Adam Zeuten.
Á nýársdag 1862 byrjuöu sjón-
leikir aftur, og þá léku þrjár jung-
frúr bæjarins einnig. Hlutverkum
var þá skipaö öðru visi en vetur-
inn áöur. Nýir leikendur vorn þá
þessir:
Frú Kranz, jungfrú Soffía Sæ-
mundsen; Laura, jungfrú Kristín
Steinsen; Jóhanpa, judgfrú Sigríð-
ur Sæniundsen; Skrifta-Hans, Ei-
rikur Magnússon (nú í Cam-
bridge).
í þá daga var ekki mikiö um
sjónleiki í Reykjavík, en í mörg
4r eftir þetta, mundi fólk hér í
Ijænum eftir „Æfintýrinu“ eins og
eftir sælum draum, sem ]iað heföi
dreymt fyrir mörgum árum.
„Æfititýriö" hefir átt meiri vin-
sældum aö fagna, til langframa, en
nokkurt annaö leikrit, sem hér hef-
ir verið sýnt. 1860—62 mun þaö
hafa verið leikið 8 sinnurn. 1882
SÖLUTURNINN
opinn 8—11. Sími 528. Ánnast
iendiferðir og hefir ætið beatu
bifreiðar til leigu.
var þaö leikið 15 sinnum, og þá
voru íbúar Reykjavíkur ekki 3000
manns. Árni Eiriksson og Kr. Ó.
Þorgrímsson hafa leikið þau hlut-
verk sem þeir nú hafa 35 sinnum
áður en þeir byrja aö leika þau í
þetta sinn (jan. 1906). „Æfintýr-
ið“ hefir'veriö leikið 5 sinnum hér
i bænum þar fyrir utan. Alls mun
„Æfintýrið“ hafa veriö leikiö í
Reykjavík 63 sinnum, svo mjög
óska Reykvíkingar aö sjá elsku-
lega „bjarta sumarleikinn“ hans
Hostrups okkar, sem viö ölÞunn-
um hugástum/1
í þaö sinn (1906) var það leik'iö
usinnum. 1908—9 er það leikið
7 sinnum, 1912—13 15 sinn.um,
1913—14 5 sinnum, 1914—15 4
sinnum, og nú, 1919, er búiö aö
ieika þaö 12 sinnum. AJls mun því
vera búiö aö' leika „Æfintýriö“ 117
sinnum hér í bænum.
Leikfélagiö sýndi þaö í 60. sinn
á sunnudaginn, síöan það tók til
starfa, áriö 1897.
Eðlilega hefir oröið breyting á
leikendum síöan, í einstökum hlut-
verkum. En þó er ein persónan,
Jóhanna, leikin enn af sömu konu
sem lék hana í fyrsta sinn sem
Leikfélagið sýndi „Æfintýrið", í
desember 1899, Það er Stefanía
Guömundsdóttir. B. J.
H.f. Hiaar sameinuðn íslensku verslanir
(Gránufólagið, Tulinius og Á. Ásgeirssons verslanir).
Skrifstofa í Iteykjavik, Suffurgötu 14.
Sími 401. Símnefni „Yalurinn" Pósthólf 543.
Hfeild.sa.Ia.
Selur alJskonar útlendar vörur, fyrst um sinn eftir pöntun.
Kaupir allar íslenskar afurðir,
Duglegur sjómaður
sem kann að fara með mótor, getur fengiðj pláss
á nýsmíðuðu mótorskipi í Danmörku, frí ferð til
Danmerkur. Nánari upplýsingar hjá
Emil Strand.
skipamiðlara
Síldarvinna.
Nokkra menn, vana sildveiðum, vantar á mótorbáta frá Yest-
urlandi í sumar. Einnig nokkra menn í landvinnu. Góð kjör.
Nánari upplýsingar gefur
Ól. Sveinsson
Laugaveg 61. heima kl. 6—8 e. h.
Kafflhúsiö ,Fjallkonan‘
í kvöld kl.91/^ byrja aftur hljómleikar. F'jögT'aixianna hljóð-
fceraílokliu.t'. Með veitingunum þarf ekki að mæla.
Yirðingarfylst
T>alilstedt.
299
,,þac) væri fallega gert af þér a'ð tala
við hana“, sagði Clivc.
„Ó, eklcert að þakka,“ sagði Quilton.
„Eg sé um þetta, læt flytja hana hcðan
þegar hún er orðin svo hress, að hún þoli
það. pú hefir nóg á þinni könnu, býst eg
við, þó að eg leiki mannvininn i þctta
skifti“. Um leið sneri Quilton sér á hæli
og kvaddi.
pað var satt, Clive liafði nóg á sinni
könnu, enda gleymdi hann fljótt konunni.l
það áttu að fara fram almennar kosning-
ar, og átti þeim að vera lokið áður en
uppskerutíminn byrjaði. Kosningasmalar
fóru hamförum tmi landið. Glive varð
þegar að takast ferð á hendur til kjör-
dæmis síns Brimfield, því honum hafði
verið skrifað þaðan, að duglegur ílialds-
sinni liefði þegar boðið sig þar fram á
móti lionum. Og auk þcss hafði hann frétt
að annar ætlaði að bjóða sig þar fram úr
flokki æstustu jafnaðarmanna.
Chesterleigh lávarður var fullurákafaog
áliuga fyrir því, hvernig Clive lækist, og
þegar Clive sagði honum, að hann yrði
tafarlaust að fara til Brimfield til þess að
hefja orustuna,“ sagði Chesterleigli lá-
varður og brosti.
„Hvað segir þú um það, Editli, að við
förum til að lijálpa honum?“
300
Hún svaraði undir eins með miklum á-
kafa: „Já, við skulurn fara með og cg skal
vera duglcg' að fá menn til að kjósa
hann —“.
„Og hjálpa honum til að vinna, góða
mín. Eg má ekki leggja þar orð í belg,
]ni veist, að lávarður má ckki blanda sér
í kosningadeilur“.
„Eg skal vinna eins og berserkur. Við
förum með alla okkar vagna þangað. Eg
kyssi alla krakkana og segi mæðrum
þeirra, að þeir séu yndislegustu krakkarn-
ir, sem cg liefi nokkurn tíma séð. Auðvit-
að verðurðu kosinn, Clive.“
„Með slíkri aðstoð hlýt eg að vinna“,
sagði Clive.
þau fóru öll til Brimfield. Cliesterleigh
lávarður og dóttir hans scttust fað l\já
kunningja sínum, sem hét frú Wynlhaw,
en Clivc fékk sér Iierbergi á helsta gisti-
húsinu „Royal Hart“. Allmikil ólga var
í þeim Brimfieldbúum, því að þeir tóku
kosningarnar alvarlega, og fylgdust vel
með í stjórnmálabaráttunni.
Uugfrú Edith lét lieldur ekki lenda við
orðin lóm, heldur var hún á þönum fram
og aftur og dró ekki af sér. Hún dekraði
við mæðurnar og gaf körlunum undir fót-
inn og var eins og fjöður út um alt, bros-
andi og yndisleg. ]?egar CUve hélt þing-i
30'l
málafundi, sat liún lijá ræðustólnum og
.blustaði á ræður hans með eftirtekt. Alt
þetta liafði sín áhrif á kjósendurna.
Sá þriðji, sem í kjöri var, kom nú einn-
ig til Brimfield. það var maður ófyrirleit-
inn og mælskur vel, ákafur jafnaðarmað-
ur og hafði í för með sér flokk manna
sem voru jafn ófyrirleitnir og einbeittir
eins og hann sjálfur. Meðal þeirra var
Roshki, stjórnleysinginn. Clive mætti
honum á götu og gaut Roshki illilega til
hans augunum. Clive fann þegar að þarna
átti hann ekki að eins pólitískan, heldur
líka persónulegan óvin að berjast við.
priðji frambjóðandinn, hr. Broddy, vand-
aði ekki Clive kveðjurnar eða dró úr göll-
um hans í eyru kjósendanna; hann og vin-
ir hans kölluðu Clive þrælmenni og svik-
ara, hræsnara og bragðaref og öllum ill-
um nöfnum. En hinn frambjóðandinn,
lir. Gordon, liáði kosningabaráttu sína á
heiðarlegan hátt.
„Broddy þessi eyðileggur málstað yðar“,
sagði liann við Clivc og hló hjartanlega.
„Hann sundrar atkvæðum framsóknar-
manna og kemur mér að fyrir bragðið;
við skulum sjá til.“
„Alt er leyfilegt í ástum, ófriði og við
kosningar“, svaraði Clive og hló. „En eg
vildi nú licldur að þér yrðuð kosiuu, Gor-