Vísir - 06.07.1919, Síða 3

•V*
VISÍR
Heildsala
bættara, nema ]>ab losni mef> öllu
und'an breskum yfirráSum,
Bretar óttást ekki íra sjálfa í
þessari baráttu, en þeir eru hrædd-
ir uni, aö þeir geti æst Bandaríkja-
þjóöina svo gegn Bretlandi; aö því
veröi voöi búinn. Þess vegna virö-
ast þeir nú staöráönir i aö slaka
svo til viö íra, sem mest má verða,
og þaö fyf en síöar.
Simskeyti
trá fréttarltara Víala.
Khöfn i gær.
Áköf verðhækkun.
(Hausse) á öllu í kauphöllinni
fí Berlin.
Tyrkir og Grikkir.
Simað er frá Smyma að 10000
Tyrkir haíi ráðist á gríska her-
inn i Litlu Asiu.
Solshvíkingar sigri hrósandi
Frá Helsingfors er simað, að
bolshvíkingar sé sigri hrósandi í
Austur-Karelen. Herför íinskra
sjálfboðaliða hefir algerlega mis-
tekist. Reuter skýrir frá því-að
breski herinn hafi rýmt ár Norð-
ur-Rússlandi og Kákasui.
Keisarinn.
Daily Mail hyggnr að Vilhjálm-
OEMENT
Johs, Hansens Eake.
Duglegan dreng
vantar nú þegar tit að bera Vísi út nm bæinn.
Silkihattar.
Gott snið. Nýkomnir.
fáwzútmJrfaMMon
ur kelsarí verði settur i ævilangt
fangelsi í Tawerkastala í London.
Atlanzhafsflng.
Brezka flugskipið R. 84 hefir
flogið yfir Atlanzhaf.
Syndikalistar
hafa komið af stað viötækum
æsingum meðal sjóliðsmanna
bandamanua i Kaupmannahöfn.
Yíirlýsing.
1 tilefni af auglýsingu í „Vísi"
í gær, og' sem ýmsir eigna mér, skal
eg geta þess, aö eg hefi enn ekki
auglýst eftir atvinnu í blööunum.
Þegar eg geri það, mun eg setja
nafn mitt undir.
,5. júlí 1919.
Sigurður Magnússon,
(cand. theol.)
II Bnjarfréttir. jf
Skur ð graftarvél
kom á „Lagarfossi“ síðast, hin
fvrsta. er liingað hefir flutst, og
veröur notuö við Skeiöaáveituna.
Ennfremur kom dráttarvél (Trac-
tor), sem á aö nota-til aö draga
flutningsvagna við vegagerð. Mik-
ill vinnuspamaöur ætti aö veröa aö
báöum þessum vélum, í
--■. xU
Fundir alþingis
hefjast á morgun kl. 9 og veröa
þrír fundir haldnir þann dag. Þá
kosnir forsetar og aö líkindum ein-
liverjar nefndir.-
Lík J. Aall-Hansens
veröur hafiö á skipsfjöl á morg-
un og flutt til Bergen á e.s. Koru.
Sorgarathöfn veröur haldin í dóm-
kirkjunni kl. T2 á morgun.
Ungmennasamband Borgarfjarðar
ætlar nú aö flytja íþóttamótsstaö
sinn frá Hvitárbakka. Er nú á-
kveöiö að mótið í næstu 50 ár veröi
háð aö Ferjukot i, og verði t
ár 3. ágúst. Er þar mótstaður á-
gætur, tveg'gja tíma ferö frá Borg-
arnesi. og liggur þangað ágætur
akfær vegur, sem hjóla má, og aka
eftir á bílum. Er því tækifæri fyr-
ir Reykvíkinga, ef haganlega
stendur á feröum i Borgarnes, aö
létta sér upp og anda aö sér Borg-
arfjaröarloftinu.
„B°rg“
liggur enn i Kaupmannahöfn, og"
er þar í aögerö. en vegna verkfalla
í Höfn, hefir aöger'öin tafist, og
hætt viö aö ,,Borg“ liggi þar frain
undir mánaðamót.
„Tíminn“
var eitthvað úrillur i gær. Halda
menn, aö það kunni aö stafa af
því, aö ekki haföi tekist aö gera'
hann aö niöursetningi hjá „sain-
bandinu“, eins og atormaö var.
„Gullfoss“
fer n. k. þriöjud. áleiöis til Leith
og Kaupmannahafnar. Hann á að
flvtja bréfapóst til Kaupmanna-
liafnar, en óvíst hvort hann veröur
fluttur í land í Leith til rannsókn-
ar. „ísland“ flutti einnig póst, er
þaö fór héðan síöast, og var látið
fara meö hann alla leiö til Hafnar,
rannsóknarlaust.
Meðal farþega
á Gullfossi í gær voru: Lækn-
375
daglegii: viðburðir í Lundúnum, og oft
komst glæpurinn aldrei upp. Menn og
könur hurfu næstum daglega og fundust
aldrei aftur. Stundum fansl lík fljóta nið-
nr Thpmes-ána, sem enginn vissi deili á,
og stundum gengu mcnn fram á lík hing-
að og þangað i úthverfum borgarinnar.
Stundum kom það fyrir, að útlendur bark-
ur sigldi hægt og hátíðlega út úr höfn-
inni í Lundúnum, mcð lik af myrtum
ntanni falið í lestinni. Allar stórborgir
eiga sina svörtu glæpasögu, og í engri
stórborg cru jaln leyndardómsfullar hol-
ur, slíkt hylpýpi lasta og glæpa, cins og í
Lundúnum.
Honum féll allur ketill i eld, er liann
hugsaði unt þetta, en hann lét ekki á neinu
bera við Tibby, sem stárði á hann nærri
utan við sig af hræðslu og kviðá.
„Við skulum fara niður i Sundið,“ sagði
hann. „Ef til vill kann einbver að hafa
orðið þar einhvers var, sem getur orðið
okkur vísbending.“
Pau fóru þangað í vagni og meðan
Tibby hljóp upp stigann, i þeirri veiku
von, að hitta Mími licima, horfði Clive
ráðþrota i kringum sig. Hann hafði látið
vagninn bíða á strætishorninu, og hafði
hálf tylft af götustrákum safnast ulan um
376
hann, og sendu þeir vagnþjóiiimim óspart
tóninn.
Einn strákurinn, sem var elstur og ó-
svifnastur, varð svo nærgöngull, að vagn-
þjónninn sló til hans með svipunni, og
sagði reiðulega: „Getið þið aldrei látið
vagninn í friði; þið hafið vísl aldrei séð
vagn fyrri, asnarnir ykkar.“
„Svín,“ orgaði strákurinn, „heldurðu
að við höfum ekki séð vagn fyrri. )?að sem
býr cinn vagnþjónn liérna rétt hjá og liost-
húsið hans er þarna. Hann, sem er ný-
ekinn héðan með únga stúlku. Vogarðu
að segja það aftur, að við við höfum aldrei
séð vagn, ha?“
Clivc hrökk við og gekk lil drengjamia.
Hann staðnæmdist hjá vagnmum og var-
aðisl að láta vagnþjóniim og strákana sjá
i hverri geðshræringu hann var. Svo benti
liann drengnum að komá.
Drengurinn virtist smeikur í fyrslu, en
Clivo kinkaði kolli til hans og sýndi hon-
um skilding; þá kom slráksi hægt og
varlega.
„Sjáðu,“ sagði Clive, „eg skal gefa þér
þennan og annan til, ef þú segir mér hverl
unga stúlkan sagði vagnþjóninum að aka
með sig.“
Drenguriim leit gráðugum augum á
peninginn.
377
„Eg vildi að eg gæti það, herra,“ sagði
hann, „en því miður get eg það ekki. Eg
sá hana bara fara, en hún sagði ekkert
við vagnþjóninn; henni lá augsýnilega
mikið á og sýndi Bill, vagnmanninum,
blað, sem eitthvað stóð á.“
Chve félst aftur hugur. „Eg býst við.
að hann komi ekki fljótlcga aftur, heíd-
ur verði að aka í nótt.“
„Nei,“ svaraði drengurinn. „Bill ekur
að eins á daginn. Hann kemur bráðum
aftur, þvi hann er vanur að láta liestinn
sinn snemma á kveldin.
Drengurinn hafði varla slept orðinU
þegar Clive heyrði vagnskrolt. Hann lagði
gullpening í lófa drengsins og flýtti sér
á móti vagninum. þáð vái' gamall og ó-
þrifalegur vágn, og hann sá þegar, að
vagnþjónninn var drukkinn. Hann beið
óþolinmóður þangað til vagninn nám
staðar, gekk þá til vagnþjónsins og sagði
vingjarnlega og hirðtileysislega:
„Langur akstur i dag?“
Vagnþjónninn starði fyrst á hann, svo
brosti hann vingjarnléga.
„Nokkuð svo, lierra minn,“ sagði hann.
„Og þú skildir uiigu stúlkuna eftir,“
sagði Clive kumpánlega.
,„Ta, vist gerði eg það,“ sagði hann. Eg
fór með hana til vinar hennar. sem beið