Vísir - 10.07.1919, Qupperneq 3

&IS1R
Bankarnir
og seðlaútgáfarétturiim
Islaudsbanki licfir liaft cinka-
í'ct I lil þess að gefa út peninga-
seðla hér á landi, umfram þær
750 þús., seni Landsbankinn
liefir i umferð á ábyrgð Lands-
sjóðs. 'Nú er í ráði, að breyting
verði á þessu gerð, skv. ályktun
alþingis 1917. og hefir náðst
samkomulag við bankastjóra ís_
landsbanka um, að banlcinn láti
af hendi þennán einkarétt sinn
með ákveðnum skilyrðum. —
Sljórnin hefir nú lagt fyrir al-
þini>i lagafrumvarp, er að þessu
lýtur, (.)« jafnframt annað frv.
um seðlaútgáfurétt Landsbanka
íslands.
Samkvaunt lögum befir fs-
kmdsbanki ekki heimild til að
gefa út neina 2Va miljón kr. í
seðlum, nema sérstaklega sé
heimilað með lögum, svo sem
gci’t hefir verið siðustu árin.
Rétti sinum, til að gefa úl 2y2
miljön kr. í seðlum, heldur ís-
landsbanki óskertum og grciðir
fyrir það 40 þús. kr. gjald á
ári og að auki 2% af ársarði
sinum, er hluthafar hafa fengið
ö%, í stað þess að hann hcfir
gi'eitl 10% aí ársarðinum í
landssjóð, er hluthafar hafa
fengið 4%. |>á er það áskilið af
Islandsbanka, að alt fulllrúa-
ráð lians verði hér eftir kosið
af hluthöfum og kjósi sér sjálft
formann, í stað þess að alþingi
helir kosið ,‘5 mgnn að 7 í ráðið
og ráðherra verið sjálfkjörinn
formaður þess. 1 meðlimir ráðs-
ins skulu þó búsettir hér á
kmdi, sem áður. Loks áskilur
bankinn sér ólakmarkaðan rétt
til þess að auka hlutafé sitt.
j
í frv. um seðlaútgáfurétt j
Landsbankans, er þeim banka j
heimilað að gefa út peningaseðla !
eins og viðskiftaþörfin krefur,
auk þeirra ,2% milj., sem fs-
landsbanki má gefa út. Seðlar
Landsbankans skulu innleysan-
legir með mótuðu gulli, eins og
seðlar íslandsbanka og gull-
trygðir á sama bátt, nema 750
(
þús., sem landssjóður ábyrgist, I
og má gullforði bankans i mót- j
uðu gulli aldrei vera minni en
200 þús. kr., nema seðlar þeir,
sem liann hefir i umferð, nemi
eigi þeirri upphæð.
Fyrir seðlaútgáfu sina skal
bankinn greiða sama gjald og
áður, 15 þús. kr. Skylt er hon-
um að taka við lil ávöxtunar,
gegn 3% vöxtum, þeim seðlum ;
íslandsbanka, sem hann (íslb.) i
óskar, og eigi eru i umferð, en
þó eigi meira en því nemur, sem
Landsbankinn hefir i umferð af
sínum seðlum fratn vfir 750 1
þús., og á þetta ákvæði að
tryggja þann rétt íslandsbanka,
sem hann á að lögum, til að
liafa ávalt 2(4 iiiilj. i seðlum í, í
umferð, ef viðskiftaþörfin krefst j
svo mikillar séðlaútgáfu.
Loks verður að skifta á um |
skyldur og réttindi bankanna, j
hvors gagnvart öðrum, að því I
er snertir flutning á fé milli j
landa og útibúa bankanna.
Til þess að hafa eftirlit með
seðlaútgáfu bankanna, skulu
skipaðir 2 menn, til 4 ára i senn.
Ráðgerl er, að bankarnir skifti
með sér seðlaútgáfunni, þannig, .
að t. d. annar bankinn gefi út
o kr. <>g 100 kr. seðla, en hinn
10 kr. og 50 kn seðia, svo að í j
notkun verði að eins ein tegund 1
seðla af hverri stærð.
Hjálparstöð Hjákranaríélagsiss ,LikB‘
fyrir berklaveika
Kirkjnstræti 12. Opin þriðjndaga kl. 5-7,
Seglaverk stæðf Gnðjóns Ólafssonar, Bröttngötn 3 B.
skaffar ný segl af öllum stærðum og gerir við gamalt, skaffar
fiskþreseningar, tjöld, vatnsslöngur, drifakkeri, sólsegl o. fl.
Segldúkur, úr bómull og hör, er seldur miklu ódýrari en alment
gerist. Reynslan hefir sýnt, að vandaðri og ódýrari vinna er
hvergi fáanleg. Sími 667.
Beaufé
de la
Chevelure
F.VIBERT
Fabricant
LYON
Det Kgl. oktr. Söassaraase-Compagai
tekur að sér allskonar SjÖVÍltryggÍngar
Aðalnmboðsmaðnr fyrir islanð:
Eggert Claessen, yfirrétttirniálaflatningsm.
387
f’élst í hentlur þeim. Roshki sendi fölsuð
skilaboð. Hanu réðst á mig og batt mig
undir eins og eg kom inn. Eg vissi, að
þeir höfðu gint mig, til þess að þú gengir
i gildruna, og eg var svo voðalega hrædd,
eu mér þótti svo voðalega vænt um, Clive,
uð eg skyldi ekki skilja eítir skilaboð um
það, livert eg færi. Meðvitundiu um, að
þu gætir ekki fylgt á eftir, hjálpaði ihér
til að bæla niður hræðshmo. En nú erlu
her kominn! Hvei'njg komstu hingað?
N ar það einhverri yíirsjón miimi að
kenna, að þú gast rakið för min?“
,,Eg haiði upp á vagninum, Mina,“
sagði liann. „J>ú gerðir ekkert rangt, en
það var eg, sem gerði voðalega heimsku,
þð lá.ta ekki liggja eftir boð um, hvert eg
heri að elta þig; fyrir bragðið er okkur
vngrar hjálpar von. Eg segi þér þetta,
Mína, af því eg þekki þig; Cg þekki hið
hugprúða lijarta þitt, og veit, að þú
mimdir fyrirlíta liverja tilraun niína lil
að vekja þér vonir í brjósti, sem ekki geta
orðið annað en lálvonir,- eða að reyna á
uokkurn bátt að leyna þig sannleikaiuim.”
„Já, sagði hun mcð ástúðarhreim í
föddinni. „Eg vil ekki, að þú segir mér
^eitt annað en sannleikann. Og vissulega
l,r|ð t'hki bart, að verða að deyja hér
/
388
við ldið þína, því lifið er mér ekki svo
mikils virði.ý
„]>að kann að vera einhver von,“ sagði
Clivc. „Ef eg gaúi látið Thames-ár lögregl.
un'a heyra lil min —“ >
„Nei, elsku vinur,“ sagði hún, og mi,
þegar dauðinn var svo nálægur, var ekk
ert hik lengur á ástarorðum hennar,
, engin áslæða lil að leyna ásl þeirra.
„Báturiim, sem Thames-ár lögreglan er
á, er farinn fram hjá. Eg heyrði Roshki
seg.ja það við mennina, sem voru með
honum. Og ef þú kallaðir, kynni Roshki
að konia aftuV. Eg held, þeir hafi haldið
okkur bæði dauð. Ó, það er biturt að
liggja bér, og vita þig láta lífið fyrir mína
sök; jafn dýrmætt lif. svo göfugt, goti og
ómissandi fvrir alla þjóðin^.’T
Clive bló Iryllingslega. „Varpaðu þess-
uin hugsunum frá þér, Mina. Lif mitl, sem
eg befi eyðilagl, eg, sem hefi barisl á
móli hamingju minni og þinni! þegar eg
lig'g bérna eilis og lijálparvana aumingi,
þa sé cg, hvilíkur heimskingi eg hel'i
vcrið. En ekki meira um það, sjálfsásökún
er þýðingarlaus. Eg get ekkerl nema beð-
ið þig að fyrirgefa inér, Mína, sagt þér
að eg elski þig, liafi aldrci hælt að elska
þig, síðan ástin fyrst spratt upp í brjósti
mínu. Eg hafði óviljandi orðið þess vald-
389
andi, að ungfrú Edilh varð scr til mink-
unnar, að mannorði hennar gat orðið
hætt, og eg héll, að þér stæði á sama
um mig. ]>að var drengskaparskylda mín,
að biðja hana um að verða koniina mína,
og svo þegar eg fékk að vita hið sanna
um fæðingu hennar, vöfðust hlekkirnir,
sem eg ætlaði að brjóta, enn fastar um
mig.“
„Eg veit þelta. veit þctta all, góði,“
sagði hún. „Við skulum ekki lmgsa um
hana, lieldur að eins um ást okkar. |>já-
istu mikið? Eg er hrædd um, að þeir hafi
farið hroðalega með þig.“
Hann svaraði cinbeittur: „Eg þjáist
ekki. Og haíi þeir farið illa með mig, þá
föi’ eg vist ekki betur með þá. En hvers
vegna drap eg þá ekki, þegar mér gafst
færi á því ? Heimskingi aftur!“
„Nei, ]>að máttirðu ekki gera, Clive,“
sagði hún. Nú varð þögn. Svo sagði hún:
„lekur það tekur það langan tíma?“
„Nei, ekki langan, elsku vina min.
l’að er að flæða, og vatnið hækkar óð-
fluga.“
,..lá, eg finn það,“ sagði hún rólega.
„\ ið fljótum út í ána, býst eg við. Ef til
vill verðum við nálægt livort öðru.“
„Min, Mína,“ braust fram af brennandi
vörum hans.“ ‘