Vísir - 21.07.1919, Qupperneq 2

VISIR
P , ____
DlNlanHHM
liafa fyrirliggjaadi:

Crépe du Chine, Taffc og Pontia
Crépe du Chine, Georgette og margs-
kouar ]ftÆOl.3.-blúour í stóru érvali.
Ennfremur mikið af alskonar
Kvenfatnaði.
Alt með nýtískusniði.
eg samt haldiö áfram að hafa
æöstu herstjórn á hendi, af því
að eg hefi álitiö það slcyldu mína
aö þjóna föðurlandi mínu, er í
mestu nauðir rak. En, þegar bú-
iÖ er aö semja bráðabirgðafrið,
lít eg svo á, sem starfi minu sé
lokið. Ósk mína, að draga mig
út úr skarkala veraldar, munu
menn skilja, er menn gæta þess,
hve aldraður maður eg er orð-
inn, og það þeim mun fremur,
scm alkunnugt er, hversu erfitt
mcr hefir veist, með þær skoð-
anir, sem eg hefi, og samkvæmt
öllu eðli mínu og allri fortíð
minni, að vcra kyr i stöðu minni
eins og nú stendur á.
von Hindcnburg.
Befaeidi.
Frumvarp til taga er fram
komið á Alþingi, sem baiuiar
refarækt hér á landi.
Tilefnið er það, að menn liafa
orðið varir við mikinn dýrbit í
sumum sveitum veslan lands og
kenna því um, að refir muni
hafa sloppið úr eyjuin, þar sem
þeir voru aldir.'AS vísu eru eng-
ar sönnur fyrir því, að svo hafi
verið, en þó að svo væri, finst
mér furðu hart að hanna rcfa-
rækt með lögum. Hitt er annað
mái, að.reisa skorSur \riS henni,
ef nauSsynlegt þykir, aS öllu vel
athuguSu.
pað er kunnugt, að refsbelgir
hafa lengi þótt konungsgersemi
og þykja enn. Fyrir nokkrum
árum fóru Canadamenn að ala
refi í búrum eða vel girtum
kvíum og er það talinn mjög
arðvæniegur atvinnuvegur þar í
landi.
Hér á landi hafa nokkrii*
menn haft refarækt í eyjum eða
húsum og' vcit eg ekki betur en ,
það hafi þótí gróðavæniegí.
Yrðlingar eru í háu verði síð-
an farið var að ala þá, svo að
mjög er sótst efiir að veiSa þá
á vorin, en ella mundi þeirri
veiSi minná sint, ef skylda væri
að drepa yrðlingana þegar í stað
nema mikið fé væri lagt lil höf-
uðs þeim.
Mér sárnar það altaf þégar
verið er að kippa fótunum und-
an arðvænlegri atvinnu, jafnvel
þó að fáum skíni gott af henni.
þess vegna finst mér rangl að
banna algerlega refáeldi hér á
íandi, en hití inætti gera, ef
nauðsyn krefur, eins og áður er
á vilcið, að skyida menn tii að
hafa yrðlingana i öruggum kví-
um eða girðingum, og að þvi
ráði vona eg þingið.hverfi í þessu
máli, þvi að það er ineð öllu
hættulaust.
V. V.
Um það ley.li seni Hindenburg
hershöfðingi lét af herstjórn
þýska hersins, ritaði hann Fberí,
forseta þýska rikisins, eftirfar-
andi bréf:
Herra ríkisforseti!
í tilefni af þvi, að friðar-
samningar hafa verið undirrit-
aðir, lýsi eg yfir því, scm hér
segir:
Eg ber einn ábyrgðina á öli-
uni athöfnum og fyrirskipunum
Iiinnar æðstu herstjórnar siðan
21). ágúst l!)1íi. Sömuleiðis eru
allar tílskipanir og fyrirskipanir
Hans Hátignar keisarans og kon-
iingsins, er að lierstjórninni lúta,
samdar og útgefnar beinl áð
mímim ráðum, og algerlega á
mina ábyrgð.
Fg hið yður, að gera hæði
þýsku þjóðinni og stjórnum
bandamanna þessa yfirlýsingu
kunna.
í samræmi við þessa yfirlýs-
ingu Hindenbúrgs er það, að
hann Íicfir boðist lií að ganga
handainönnum á vald i stað
keisarans, eins og áður hefir
verið sagt frá.
Ríkisforsetinn svaraði á þessa
leið:
Herra yfirhershöfðingi!
Áform yðar um að láta af
stöðu yðar, sem foringi hinnar
æðstu herstjórnar, hefi eg tekið
til greina, svo að þér getið dreg-
ið yður i hlé. Um leið og eg læt
til þess samþykki mitt, vil eg
nota tækifærið til þess að votta
yður óendanlegar þakkir hinnar
þýsku þjóðar, fyrir þá þjónustu,
sem þér, meðan á ófriðnum
hefir staðið og nú á þessum dög-
um, háfið veiti föðurlandinu
með stökusíu ósérplægni. Og
því mun þýska þjóðin aldrei
gleýma, að þér, þegar henni
reið mest á, gættuð stöðu yðar
með 'hinni ágætustu trúmensku
i
| og leyfðuð föðurlandinu umráð
! yfir yður.
Fhert.
í
Bauer, forsætisráðherraim
j þýski, símaði Hindenburg á
! þessa leið:
1 nafni -rikisstjörnarinnar,
! votta eg yður enn einu sinni,
! herra yfirhersiiöfðingi, óafmá-
anlcgar þakkir vorar fyrir sta'rf
yðar i þarfir föðurlandsins. pér
tókuð við stöðu yðar á hörm-
! ungaLímum og létuð af hénni á
! enn meiri hörmungatimuni. Vér
; sem verðum áð haldá stöðum
í vorum undir fargi skyldunnar
' munum allaf álíta það háleití
i
í dæmi tii eftirbreytni, hvermg
í þér háfið metið skyldurnar við
; föðurlandið meira en persónu-
i legar tilfinnirigar og skoðanir
! sjálfs yðar.
Bauer.
pegar Hindenburg sagði af sér.
Fftirfarandi bréf, er snerta
viðskilnað þessa fræga hers-
höfðingja við þýska herinn, sem
hann stjörnaði öil ófriðarárin,
svo að allur heimurinn dáðisl
að, eru og munu á sínum 'tima
þykja merkileg, og er þvi hér
sett þýðing á þeim.
Hindenburg ritar Fbert for-
seta:
Herra forseti!
í tilefni af því að friðarsamn-
ingar eru nú byrjaðir, skai ,eg
láta ríkisstjórnina vita eftirfar-
andi:
pó að niargt háfi brcyst, nefi
j Noske, varnarmálaráðherr-
■ ann, sendi Hindenburg svolál-
; andi símskeyti:
i J
rt’i! von Hindenburgs yfirhers-
höfðingja í Kolberg.
Daginn, sem þér látið af yfir-
; herstjórninni, er mcr það kær
j skylda, ijð votta yður hjartanleg-
; ustu og bestu þakkir föðurlands-
; ins fyrir dygga þjónustu í hafni
hins nýja þýska hérs. pað mun
lifa ógleymanlegt ófram í sög-
unni, hvernig þér sem heiðri
krýndur hersliöfðingi hafið
stjórnað herjum vorum í óvina-
landi. Fn sérstaklega verður
* pýskaland að þakka yður fyrir
þá aðgætni og umhyggju, sem
þér liafið borið fyrir hermálum
föðurlands vors á þessum síð-
ustu og verstu tímum. pér hafið
með þessu lagt þann homstein,
sem þjóð vor vonandi innan
skamms byggir hið nýja iiús sitt
ó, og þar eiga börn vor og barna-
börn með heiðri og ánægju að
lifa lífi sínu. í þessari von óska
eg þess að þér um langt æfi-
kvöld megið njóta þakklátrar
virðingar hinnar þýsku þjóðar.
Nbske.
Fg hefi séð frumvarp, sein
koinið er fram á þinginu „Um
skoðun á sild“. pað er gott, að
komin er svo veruleg hreyfing á
það mál; á því var fullkomin
þörf. Gildandi lög um það efni
eru allsendis ófullnægjandi.
Frumvarp þetta hefir inni að
halda góð tryggingarákvæði, þó
að lengra hefði mátt fara í sum-
um atriðum, og þess vil eg geta,
að við fljótlegan yfirlestur virt-
ist mér annað frumvarp, sem eg
nýlega sá í handriti, vera mun
betra, og vona eg að það komi
einnig til athugunar þingsins
jafnhliða þessu.
Fg hefi þvi miður ekki tímá
eða tækifæri íil samanburðar á
þessum, hér né yfirleitt til að
fara út í mörg atriði, en eitt at-
riði frumvarpsins get eg ekki
látið hjá líða að minast á. pað
er sem sé ákveðið í 3. grein, að
einn yfirinatsmaðurinn skuli
hafa aðsetur i Rcykjavík og
hafa „til yfirsóknar svæðið milli
Ondverðarness og Langaness.“
j — í greinargerð frumvarjisins er
þess getið, að með því að ýfir-
matsmaðurinn á Siglufirði „eigi,
hefir ncití verulegt að geva þar
eystra“ - - „er lagt til, að hann
eigi heimili í Reykjavík iiér eft-
ir.“ Og enn fremur er þess gct-
ið, að nú er „eigi skylt að meta
siíd“ ó svæðinu frá Djúpavogi
til Öndverðarness.
Eg held, að þetta sé ckki rétt
aíhugað, þvi i erindisbréfi fyrir
yfirsildarmatsmenn frá 10. júlí
jl91k sem gefið er út af stjórn-
arráðinu, er ákveðið, að uni-
dæmi yfirmatsmannsins á Siglu-
í firði nái frá hrepparnörkum
póroddsstaðahrepps og Svarfað-
ardalshrepps i Fyjafjarðarsýslu
vestur og suður að Reykjanesi,
áð því meðtöldu. Svæðið frá
Öndverðarnesi og á Reykjanes,
eða allúr Faxaflói, heyrir þv>
nú til umdæmis yfirmatsmanns-
ins á Siglufirði, enda hefir niat
verið framkvæmt á þvi svæði-
að hans tilhlutun, og samkvæmi
sama erindisbréfi heyrir svæðið
frá Djúpavogi lil Reykjaness
undir uindæmi yfirmatsmarinS'
ins á Fyjafirði. Umdæmi yfi1'
matsmannanna á ísafirði
j/Seyðisfirði eru teknir ú I 11!
j liinum tveimur upphaflegu 11,11
j dæmum. En þelta er að vlSl1
| aukaatriði, þó að íétt liefði má^
vera í greinargerðlnni.