Vísir - 21.07.1919, Síða 3

y i s i b
Málverkasýnmg
^ ' . .
opnuð í Yerslunarskólanum. — Eru þar sýudar myndir eftir ýmsa danska málara, svo sem:
Hais Hilsöe, Aage Lnd, C. Vilh. Larsett, WettBervald o. 11.
sem allir eru trægir fyrir sýníugar sínar í Carlottenborg.
-ÆLögreti^.^r'o.x* <í>l3Lo-snp:LS.
En ákvœði 3. gr. frumvarps-
ins, að einn yfirinatsmaður iiafi
alt svæðið frá Langanesi til
Ondverðamess til yfirsóknar,
virðist mér ekki ná nok'k-
urri á} t; auðvitað er það
rétt uð síldveiði hefir ekki ver-
ið mikil á þessu svæði nú und-
anfarið, en þó veiddust hér við
Paxaflóa í vor á tæpum mán-
uði á nokkra báta ca. 10 biis.*
tunnur af síld, sem var lögð upp
á f jórum stpðum við Flóann, og
má búast við, að veiði verði hér
niikið meira stunduð eftirleiðis,
svo að búast má við, að það
verði fullnóg starf handa einúm
manni að hafa til yfirsóknar
svæðið frá Öndverðarnesi og t.d.
li! Vestmannaeýja. Svæðið frá
Ojúpavogi til Vestmannaéyja
kcmur naumast til greina seiú
síldveiðapláss. Aftur á móti
inun vera i ráði, að reynt verði
að veiða síld bæði í Vestmanna-
eyjum og á Eyrarbakka og
Stokkseyri, og mér er það per-
sónulega kunnugt, að i flestum
árum er mikil sild í sjó á svæð-
inu frá Reykjanesi til Vestm.-
eyja, og það hefi eg bæði ef tir
minni eigin þekkingu, og um-
sögnum ýmsra athugalla manna,
að oft mætti veiða síld. jafnvel
í hringnætur á öllu svæðinu
milli Öndverðarness og Vestm.-
ey.ia-
Hvað það snertir, að yfirmals-
maðurinn á Seyðisfirði hafi líl-
ið að gera þar, þá er það líka
j rétt. að síldveiði hefir verið
j lítil á Austfjörðum nú í nokkur
i'ár. En svo hefir.ekki ætíð ver-
í ið, og engin sennileg ástæða cr
j til að ætla að ekki geti komið
i þar veiði aftur, þegar minst
j varir. pað eru ekki mörg ár
! síðan mikil síld var veidd í kast-
nætur á Austfjörðum inni á
fjörðum, og ekki eru meira en
I tvö ár siðan að nokkur síld
veiddist á Revðarfirði i svonefnd
„Bundgarn“, og eitt er víst, að
þegar síld gengur inn á firði,
þá er hún áreiðanlega tli áður,
eða samtímis, í hafinu fyrir ut-
an firðina, og þó að reknet hafi
lítið eða ekkert verið reynd fyr-
ii- Austurlandi enn þá, er ekki
éihugsandi að einhverjir dugn-
aðarmenn, innlendir eða út-
lendir, reyni þá veiðiaðferð þar,
með góðum árangri.
Einnig er oft síld við Langa-
nes og hefir hún verið veidd
þar i hringnætur og flutt til
Raufarhafnar, Eyjafjarðar og
Siglufjarðar. Ekki er óliklegt,
að leggja mætti upp síld, sem
; þar er veidd, á einhverjum firði
Austanlands, sem er í umdæmi
j Seyðisfjarðar-matmannsins. Og
| ekkert er líklegra, en að Norð-
j menn, sem nú ætla að salta
S sild á hafi úti, kæmu inn á Aust-
i firði með síld, jafnvel vestan-
; fyrir Langanes, og fengju sig
j afgreidda þar. En sii sild ætti
i að vera undir matseftirliti.
| Af þessum, og fleiri, ástæðum
j tel eg það mjög misráðið, ef séx
i skipmi verður á gerð, að ei n n
! m a ð u r liafi til yfirsóknar
j ait svæðið milli Langaness og
öndverðarness. Eg efast um, að
nokkur maður liafi nægan
; kunnugleika á mönnum og
| staðháttum á þessu svæði öllu,
; svo að nokkur trygging verði í
j sliku yfirmati, og i öðru lagi
liygg eg, að hann níundi þui’fa
að brúka svo mikið fé í ferða-
kostnað, ef hann annars hreyfði
sig nokkuð um alla þessa strand-
lengju, að nægja niundi til launa
handa einum yfirmatsmanni til
viðbótar. Og allir sjá, að einum
manni er gersamlega ofætlun að
hafa nokkurt eftirlit á öllu þessu
svæði, sem að gagni kæmi, ef
á þyrfti að halda.
Eg vona, að þingmenn athugi
þetta rækilega ög tefli ekki í
voða, eða gcri að engu hina
réttu stefnu, um aukið tryggi-
legt síldarmat, sem frumvarpið
miðar að, voua að þeir athugi
það, á(5 mistök á sildarmatinu á
j oinum stað, eða slæm sild úr
j einu skipi, sem afgreidd er úr
íslenskri höfn, getur haft hinar
skaðlegustu afleiðingar fyrir
framtíðarverð sildar af öllu
landinu.
Rvík, 18. júlí 1919.
Sigurður porsteinsson,
síldarmatsmaður.
420
Quilton kveikti sér í vindlingi og sat
kyr á stigaþrepinu, með aðdáanlegri þol-
mnæði.
Alt i einu heyrðist hark i stiganum, og
Tibby kom á hraðri ferð með körfu á
handleggnum. þegar hún sá Quilton, stað-
næmdist hún og horfði á hann gremju-
leg á .svipin.
„Getið þér ekkert fundið yður þarfara
að gera, en sitja þarna og svæla ódýra
bréfvindlinga, eitra þannig andrúmsloft-
ið og gefa öðrum ilt eftirdæmi?" s]>urði
hún.
Quilton lét sem hann heyrði ekki spum-
inguna, en ldnkaði kolli i áttina til dyr-
anna.
„Hann er þarna inni hjá Mínu,“ sagði
hann. „Við skulum lofa þeim að vera.
Fáið yður sæti, Til>by.“
pað glaðnaði yfir Tihby, og augu henn-
ar ljómuðu. Hún hikaði augnablik. Svo
settist liún við hlið hans, og' hvíldi' hökuna
á hönd sér. pað var þögn stimdarkoru,
svo sagði Quilton:
„Hve gömul eruð þér, Tibby?“
„Fáist þér um yðar sakir,“ sagði löbby.
>,Nú, hve gamall eruð þér?“
„Tuttugu og tveggja,“ sagði Quilton. —
„Viljið þér giflast mér, Tibby?“
421
Tibby k'ií á hanu uieð djúpri fyrirlitn-
ingu.
„Eg giftist ekki bai*ni,“ sagði hún.
„Eg er nógu gamall til þess að geta
verið faðir yðar,“ sagði liann. „Eg er svo
gamall, að eg ætti að minsta kosti að hafa
vit á að liaga nxér ekki eins Og. asni, og
þó geri eg það. Eg skal jafnvei ganga svo
laiigt. ef þér viljið, að eg elski yður.
pað læftur undarlega í eyrum. En enn þá
undarlegra er samt, að það skuli vera
satt. Berjið mig ekki, Tibby, þvi eg er
gamall og einstæðingur. Nú, ef þér
ekki giftisl mér, þá verð eg ræfill. Eg
spyr yður að því aftur, Tibby: viljið þér
giflasl mér?“
Tibby starði á hann og halla^i undir
flaít, starði á hann alveg eins og hún
mundi hafa starað á kindarkrof, sem
sláírarinn hefði verið að hjé>ða henni li!
kaups. Svo andvarpaði hún djúpl og sagði
i meðaumkvunarrénn:
„pað er ósköp að hugsa sér vesalings
einstæðing, sem enginn hirðir úm. Eg
held næstum eg verði að gera þctta.“
Clive stakk upp á tvöfaldri giftingu, en
Tibby og Quilton þökkuðu fyrir gott boð.
„Eg vissi einu sinni um tven'n briið-
hjón, seni siógu sanum um að lála gifta
422
sig i einu, og afleiðingin varð sú. að briið-
gumarnir fóru brúðarvilt. Ekki kæri eg
mig um, að skifta á William Henry og
hr. Harvey.
Quilton var aíveg á sama máli.
„Já, sagði hann, „við Tibby ætlum í
skemtiferð néxna einhvern dagir.n, svo hefi
eg hað eiiís og maðurinn í sögnnni hans
Diekens,* og segi við Tibby: „Ríðið við,
bér er þá kirkja. )>að er heppilegt. För-
um inn og giflum okkur!“
Bæði brúðkaupin fóru fram í kyi’þey.
Glive og Mina giftu sig íýrf i, eftir að
Elislia hafði góðfúslega gefið samþykki
sitt. Tibby var brúðarmey Mínu. Engir
gestir voru boðnir, nema Qúiiton. Hjóna-
vígslan fór fram i kyrlátu sveitaþorþi i
Devonshire og að henni lokinni borðuðu
þau öll, fimm, miðdegisverð á veitinga-
húsinu í þorpinu. Borðið var alt ski-eylt
blómum, en engar ræður haldnar, nema
hvað Quillon mælti fáein orð, rélt áður
en ungu brúðhjónin óku á járnbrautar-
stöðina.
Af tilvilijun varð hann þá einn með
þeim og tók dýrgripaskrin upp úr vasa
simun, sem hann rélti Mínu. 1 skríninu
* Gharles Diekens: frægt enskt sagna-
skáid. p ý ð.