Vísir - 31.07.1919, Blaðsíða 3

yisiR
Kringum 100 kg. af ágætri sauðatólg fró Yopnafirði til sölu með lieildsöluverði. Uppl. i síma 646*
--------------------------------------
vöi'unar. Eins' eií>i nú að refsa
Þýskum glæpamönnum.
Síftan telur blaðið þessa menn,
sein einkanlega hafi framið, eða
látið fremja, mikil grimdarverk:
General von Biilow, General
v°n Kluck, Major Manteuffel,
Herlogann al' Wiirtemberg,
Kronprins Ruprechl og Major-
General Stenger.
1*
Dr. Kr. Kaalnnd.
bókavörSur viS safn Árna Magnús-
sonar í Kau]imannahöfn, andaöigt
4- þ. m.
Veröur hans nánara minst hér
1 hlaðinu síöar.
jassás.r.rv™ r ~ y
Bsejarfréttir. |
7,Vínland“
kom i morgun kl. 10 frá Kng-
landi. Farþegi var Halldór Kr.
f’orsteinsson, skipstjóri.
Or. ólafur Daníelsson
og. kona hans eru komin fyrir
fám dögurn úr kynnisför noröan
úr SkagafirÖi.
Hafnargerðin.
Klukkan ioí morgun kom fyrsta
járnbrautarlestin meö möl og sand
°fan úr holti í nýju hafnaruppfyll-
inguna. Rann hún fram battaríis- !
garöinn, og var þar steypt úr vögn- j
unum.
Tunnuleysið,
sem getiö er um í skeyti frá
Hjalteyri, er dálítiö oröum aukiö.
Tunnurnar eru til, en þarfnast,
smávegis. aðgeröar., sem nú er
kappsamlega unniö aö.
Pétur Jónsson
söng í þriöja sinn í gærkveldi.
Aðgöngumiöar seldust allir í fyrra-
dag, og var því ákveöið aö endur-
taka sömu söngskrána aftur í
kvöld, en aögöngumiöarnir muntt
enn hafa selst jtví nær allir fyrir
hækkaö verö. Fer líklega svo, aö
Pétur gefst upp, áöur en aösóknin
minkar. Og svo eru Hafnfirðingar
aö vonast eftir |)ví, aö hann heim-
sæki |>á einhvern daginn.
Loftskeytin.
„Stóra norræna" hefir nýlega
bannaö aö birta hér loftskevti frá
erlendum loftskeytastöðvum, en
„Stóra norræna“ hefir, ems og
kunnugt er, einkarétt til skeyta-
sendinga liingaö, samkvæmt rit-
símasamningnum. Veröa þvi vænt-
anlega engin loftskcyti í blöðunum
framvegis.
„Skaftfellingur“
kom ú gær austan úr Vík.
Síldveiðarnar.
Duus-skipin, sem síldveiöar
stunda frá Álftafiröi, hafa aflaö
samtals 6000 tn. — Vb. ,,Leó“, sem
gerður er út frá Ingólfsfiröi, fékk
600 tunnur i fyrradag, í einu kasti.
„Harpa‘‘
lék á horn fyrir framan Bern-
höftsbakariiö i gærkveldi. Tókst
henni venjufremur vel, og voru
flest lögin afbragösvel leikin. Má
glögt’ heyra framförina, enda
steíndur „Harpa“ ekki útlendum
hornaflokkum að baki hvað blást-
ur snertir, en hún jrarf aö stækka.
V onandi er, aö hægt veröi að
styrkja Hörpu svo, aö hún geti
haft um 30 menn meö hljóðfæri.
Þaö er sómi aö Hörpu, eins og
hún nú er skipuö, þó hitt væri enn
þá betra. H. -J- S.
Brunaliðsæfing
var i igærkveldi, og tókst ekki
vel. Mótorarnir voru báöir i ólagi
og þvi litil not að æfingunni, og
fleira bagaöi, og liefir oft tekist
hetur.
Veðrið.
í morgun var 10,9 st. hiti hér i
bænum, 9,6 á Isafiröi. 11 á Akur-
eyn, 10 á Cirimsstöðum, 13 á Sevð-
isfirði og 10,7 i Vestmannaeyjum.
Loft skýjaö og rigningarsúld að
heita.má um land alt, logn eöa
noröan-andvari.
Sildveiðin.
Alt að fyllast!
Hjalteyri í morgun.
Nú er síldveiöin hér að byrja
aftur. „Kgill Skallagrimsson" er
kontinn inn með 900 tunnur,
,,Skallagrimur“ er að eins ókominn'
Erindi
nm íjárveitingar.
Hér með aðvarast menn
nm, að tjárveitinganefnd N,d,
teknr eigi við neinnm um-
sóknnm um ijárveitingar á
ijárlögnm, sem eigiern komn-
ar fram á skrifstofu Alþing-
is langardaginn 2. ágústnæst-
komandi.
Alþingi 30. jálí 1919.
Pétur Jónsson
form.
Magnús Pétnrsson
skrifari.
með 3—4 hundruö, „Snorri Goöi“
og „Snorri Sturluson" eru á eftir.
— Þeir koma allir vestan frá
Horni.
Á Siglufiröi hefir komiö feikna
mikil síld á land í nótt. T. d. voru
saltaðar 1700 tunnur á bryggjum
J Roalds.
1 Að vestan koma ]>ær fregnir, aö
allar tunnur séu fyltar á Ingólfs-
firði og Reykjarfirði og á ísafiröi
liafa margir hátar orðið að hætta
veiðum, vegna tunnuleysis.
. 21
að þetta var unglingsstúlka, á að giska
tólf eða þréttán ára. Hún var hvítklædd
með dýrindiskápu yfir sér.
Nú valí vagninn um með braki og
bramli. Vagnstjóranum tókst að stökkva
úr ekilsætiuu og misti bvorki taumhaldið
né svipuna, en hann var tryltur af reiði
og lamdi hestana það sem af tók.
Stúlkan og drengurinn stóðu yfir möl
brotnum vagninum.
„pú hefir bjargað lífi míiui,“. sagði
stúlkan vinalega. Drengurinn tók eftir því,
að hún var bláeyg og augun stór, að luiu
bar dýrindis skartgrip í hárinu, og að
búningur liennar virtist mjög afbrigðileg-
11 r, þó að lítð sæíst í hann fyrir lóðkáp-
unni.
Nú var hallardyrumim lokið upp og
Þustu þjónarnir út.
AH !í einu fékk drengurinn bilmings-
högg á höfuðið.
„Fjandans ormurinn þinn!“ kallaði
uiaðurúm, sem dottið hafði um liauu.
„Itvers vegna fórslu ekki frá, eins og eg
sagði þér?“
Drengurinn átti síst von á svona tög-
uðu þakklæli fyrir bjálpiha, og svaraði
l,,1gu, en stiilkan lét ekki á svöriun standa.
„Hvers vegna erlu að berja hann,
1 '’K'ndi?“ hrcipaði liún. „það var hann,
22
sem hjáljiaði mér út úr vagninum rétl
áður en hann valt um. það er áreiðanlega
víst!“
Nú bar að lögregluþjón, mikinn vexii
og virðulegan.
„Hvað gengur hér á?“ spurði hann. —
„Hefir nokkur slasast?“
„Hestarnir mínir fældust í illviðrinu,“
svaraði maðurimi. „Eg slökk úr vagnin-
um og var að lijálpa frænku minni, en
þá fcír þessi slrákasni að flækjast l'yrir
mér.“
„J?ú lokaðir vagnluirðinni fyrir mér,
frændi,“ sagði slúlkan, „og drengur-
Íllll —“
„Hallu þér saman og snáfaðu inn!‘‘
svaraði- hann og byrsti sig.
En frænka hans líktist lionum þó að
einu leyti að minsla kosti. Hún hafði óbil-
ancii kjark, eins og hún átli ætt til.
„Eg fer ekki fel inn,“ sagði luin, „meðan
þú stendur hér og crl að fara með ósann-
indi. Hlustið þér til mín. liei-ra lögreglu-
þjónn! paiVvar Vanstone lávarður, scm
skelli vagnhurðinni aftjnr, þvi að hami
liélt, að vagninn ætlaði að vella ofan á
sig, en vagninn valt ekki uiidr eins, livern-
ig sem á því stöð, og J>á hljöp drenguriiin
að hinni vagnhliðihni, opnaði hurðina
23
þeim megin og ldjálpaði mér út í sein-
nstu forvöð.“
„()g fari hann gráalda! J?að er víst all
sainan honuin að kenna, eða, hvað var
hann að snuðra i liliðinu hérna?“
„Eg var ekkert að snuðra, en leitaði mér
að eins skjóls fvrir cneðrimi. Eg ætlaði
áð rcvna að hjálpa yður, af þvi að eg sá
að þjónniiiii átti nóg með hoslana, ög
ætlast ekki til neins j?akklætis. þó að eg
opnaði vagnhurðina og lijálpaði iingu
stúlkunni út úr vagninum, en raunar
misti eg bæði miðdegismalinn miiui og
blöðin mín fyrir hragðið.“
Allir sem voru viðstaddir, horfðu undr-
andi á drenginn, þegar þeir heyrðu, hve
vel hann kom fyrir sig' orði. Lögreglu-
þjéimiinn klöraði sér i höfðimi og var
honuni að visu Ijóst, hvernig J?etla hefði
viljað til, en hann djrfðisl ekki að ámæla
lávarðinum.
„'pér ætlisí vísl ekki til, að drengurinn
verði kærður, lierra lávarður,“ sagði liann.
En hans Hágöfgi virti liann ekki.svars.
Ihiiiii skipaði vagnstjóranuni að koma
vagninum burt, tók frænku sina við hönd
sér og leiddi hana inn i húsið, enda þótt
tuin stritaði á nióti.
Eillippus Anston hélt nú af stað eftir
l’vrslu gölunni, sem lil austurs lá. Gekk