Vísir - 03.09.1919, Blaðsíða 3

Vísir - 03.09.1919, Blaðsíða 3
MSIR Listasýjúngin í Barnaskólanmn opin klnkkan 10-7. Aðgangnr 1 króna. Iunilegt þ kklæti til allra þeirra, er sýndu samúð og hlut' tekningu við íráfall og jarðarför Rebekku Tómasdóttur. Fyrir hönd aðstandenda. Halldór Hansen. ARCO múining er jaíngildLi lakks — reynið — feest hijái Sigurjóni Péturssyni Sími 137. Hafnarstr. 18. Fr amtíðar stöðu getur UDg 6túlka fengið nú þegar við stóra sérverslun hér i bæn- Eginhandar umsókn ásamt ljósmynd afhendist afgr. Vísis ^uan 6. þ. m. merkt 100. Ung stúlka Sem kann hraðrituu eða vill læra hraðritun, og getur skrifað á vél, getur fengið góða stöðu á skrifstofu nú þegar. Umsókn merkt »Hraðritun“ sendist afgreiðslu blaðsins fyair 6. þ. m. Olíuföt, Gummikapur sYartai Best og fíriasta úrval hjá Sigurjóni Péturssyni, Hafnarstræti 18, Sími 137. Kominn heirn. Jón H. Signrðsson læknir. Bæjargjöid. AUir þeir, sem eiga ógoldið gjald til Bæjarsjóðs Reykjavíkur, Wort heldur er aukaútsvar, fasteignargjald, skólagjald eða ann- eru beðnir að graiða það sem allra fyrst. Öll gjöld eiga að vera goldin 1. október. Bæjargjaldkerinn. Gassuðuvélar t mikið úrval í ______Járnvðrndeild Jes Zimsen._ Þaksanmnr, Pappasanmnr, Vatnsfötnr Kalfibrennarar nýkomið í járnvörudeild Jes zlmsens. 114 um og var hann nú þarna búinn að kom- ast yfir hdn nauðsynlegustu áhöld án þess að nökkur veitti því eftirtekt. Læddist hann svo inn í Johnsons-simd þegar hann sá sér í'æri án J?ess nokkur sæi. Hahn lók i hurðarlæsinguna á nr. 3 og fann að dyrn- Ur voru lokaðar. Tók hann þá lykil sinn og lauk upp. ]?ar inni var kolamyrkur. Rlcygði hann þá áhöldum sínum á gólfið og læsti hurðinni. Hann þreifaði sig át'ram að arinhill- unni þar sem hann geyindi kerti og eld- spýtur. pað marraði í einhverju uridir skónuin hans og vissi hann, að hann var uð spíkspora á tómum demöntum og því uæst rak hann sig á sængurdýnuna, sem iá við eldstóna. Fann hann þá keftisstúf- inn á arinliillunni og kveikti á honum. UitacSisl hann nú um við ljóstýruna og sá að all var með kyrrum kjörum eins og hann hafði skilið við það á laugardags- niorguninn. Tók hann þvi næst til slarfa eftir viss- uni reglum, sem hann hafði sett sér. Fvrsl kveikli hann upp eld, því að kalt var i vcðri. Að því búnu liristi hann sængur- hýnuna, sójiaði gólfið og safnaði smá- steinumnn öllum í eina hrúgu, vafði þeim Jnnan í pappírsblað og lét þar utan um 115 strekan umbúðapappir og batl seglgarni utan uin’alt saman. I þessum böggli voru smádemantar svo lmndruðuin skifti,-og sumir þeirra á stærð við litla baun. Giskaði hann á, að hann hefði haft um tuttugu þúsund krónur upp úr þessari gólfsópun. Lýsli hánn því næst með ljóstýrunni í hvern krók og kima í herberginu lil þess að vera viss um, að ckkert væri eftir skilið, sem vakið gæti grun, ef einhver fieri að leita. En svo Var hann stiltur og örúggur. að hann opnaði ekki bakdyrnar fyr en hann hafði gengið svo frá öllu sem honum líkaði inni í herberginu. Hann var sann- færður um, að loftsteiiminn lægi óhreyfð- ur á sama stað. Úti var blæjalogn, svo ekki blakti liár á höfði, og þó að ljóstýran væri dauf, var þó hægt að sjá, að allur garðurinn fyrir aftan húsið var stráður hvítum stein- um og dökkleitum málmhnullungúm. Filippus byrjaði að sópa við dyrnar og sópaði garðinn allan, þangað til konmar voru fjórar stórar hrúgur á stéttina. Hann gal ekki að svo stöddu greinl ná- kvæmlega i sundur brotin úr garðhellun- um og brotin lir loftsteininum. Sópaði llö hann því öllu saman. og ætlaði sér að að- greiúa það síðar. Enn fremur aðgæcti hann vandlega all- ar gluggakistur, dyra-umbúninga og allar rifur, sem hann sá, tók þaðan öll korn, sem hann gat fundið, vafði þeim innan i pappir og batt seglgarni utan nni. þurfti hann ti! þess allmörg dagblöð, og segl- garnið var á þrotum. Hann gekk þá hægt og rólega upp stig- ann, teysti snærið, sem hann hafði ætlað að hengja sig í, og rakti það upp. Hafði hann nú nóga spotta, og var innan stund- ar búinn að búa iit fjóra böggla allstóra í viðbót við þann, sem. í stofunni var, og sem var minstur þ'eirra. ' þeir voru allþungir og raðaði hann þeim hverjum hjá öðrum upp vif þilið undir fremri glugganum,' en Jni datt lionuin eitt í hug, sem honum gat orðið bagalegt. Hvað skyldi loftsteinninn sjálfur vera þungur, fyrst að brotin úr honum voru svona þung, og hvernig átti hann að ná honuin upp lir gígnum og koma honum burt úr Johnsons-sundi? Hann hefði eins vel getað reynt að drösla heilimi hest- skrokk á annan stað. pcssi tilhugsun olli honmn órósemi, og

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.