Vísir - 08.09.1919, Síða 3

VÍSIR
Listasýuingin i Barnaskólannm opin klakkan 10-7. Aðgangnr 1 króna.
»JÖg „spennandi" og tvísýnt
hvernig honum lýkur.
írúlofun
sina hirtu í gær i Kaupmanna-
^öfn ungfrú Heba Sæmundsson,
öóttir Geirs vígslubiskups Sæ-
"nundssonar, og Oddur Tlioraren-
sen lyffræöingur, sonur Odds lyf-
Sala á Akureyri.
»Borg“
er á Patreksfirði, en snýr þaöan
aftur noröur um land til útlanda.
»Villemoes“
er á Boröeyri og fer þaðan með
f'esta til útlanda.
»Sterling“
á að fara liéöan á miövikudag.
í'arþegar eigu að sækja farseöla
a morg'un.
Kafbátahernaðflrijin.
Leyndarmál opinberuð.
Smátt og smátt er nú verið að
skýra trá hinum og þessum atriö-
"m, sem lialdiö var mjög leyndum
a styrjaldarárúnum. Nú hefir t. d.
veriö skvrt frá þvi, aö Þjóðverjar
Unnu aö því í þrja mánuöi sám-
fJevtt, aö íeggja tundurdufl i
niynni Forth-flóans, til þess aö
króa þreska flotann þar inni, eti
Bretar komust að því furöu fljótt
°g létu jafnóðum slæöa upp tund-
urduflin. Þetta var eitt mesta stór-
1a2Öi, sem Þjóöver/ar réöust i. af
þvi tægi, og furðu djarft. Árið
1915 reyndu þeir að króa breska
flotann inni í Moray-flóa, og lögöu
þar á fimta hundrað tundurdufl og
loks geröu þeir þriöju tilraunina
við (trkneyjar 1916 Talið er, a'u
þeir muni hafa lagt um 1 100
sprengidufl á þessum þrem stöö-
um. og kostaði hvert um 3800 kr.
Þó mistu Bretar þar ekki nema
eitt herskip. -
Úti fyrir hafnarbænum Harwich.
á austurströnd Englands, lögöu
Þjóðverjar urmul tundurdufla.
Þau voru jafnharöan slædd upp,
og kom þá i Ijós, að kafbátarnir
konm meö ný dufl á tíu daga fresti.
Tóku Englendingar þá það ráö. aö
skilja eftir óhreyfð tundurdufl á
tilteknum svæöum, og varð það
til þess. aö þýsku kafbátarnir rák-
ustu stundum á sín eigin dufl, þeg-
ar þeir komu aö heiman.
Nú má heita. aö lokið sé aö
slæöa upp öll tundurdufl á sigl-
ingaleiðum við Bretland. Sex
hundruö herforingjar og 16000
hermenn hafa unnið stööugt að
þessu starfi undanfarna mánuði.
cn nú er ..veiöin“ alveg aö ganga
til þurðar.
Tvívegis hefir veriö slætt meö-
t’ram allri strandlengju Stórbreta-
lands og írlands. Slætt héfir veriö
tólf enskra mílna svæöi út frá
ströndum, en sumstaöar lengra.
Vegna ógæfta hefir ekki tekist að
slæöa fullkomlega á siglingaleiö-
inni frá Kirkvvall til Noregs. Þar
voru lögö 67 þúsund tundurdufl.
Af þeim lögö.u Bretar T4 þúsund.
en Bandaríkjamenn alt hitt.
Markúj Einarsson
Laugaveg 44
selur eftirtaldar vörur:
Tvisttau margar teg
Crépe — —
Verkamannatau 2 teg.
Skotskt kjólatau 2
Vinnujakkar
Skæri
Hárgreiður
Manehetthnappar
Ef bnddan yðar gæti talað mnndl hún ráða yðnr til að
versla við mig.
frá kr. 1,00—1,25 pr. m.
—■ — 1,40—1,80 - —
------ 1,50-2,50 ------
— — 4,00 — -
12,00 stykkið
1,50- 3.00 — —
0,66—3,10 — —
1,76—2,50 — —
frá
Farseðlar
með Sterling sækist á morgnn.
H.f. Eimskipafól. Islands.
fil ieflavíkuF fer bifreiðin Hf. 7, filboð óskasi
þriðjud. 9. þ. m. kl. 12 á. h. Afgreiðsla 1 Austurstræti 17. Simi 231. í að þilja innan kjallara til ibúðar. Leitið upplýsinga —
Efnilegnr piltur getur fengið að læra gnllsiniði hjá strax á Grettisgötu 56 B.
8ÖLUTURN NN
Baldvin Björnssyni Hefir ætið bestu
verkstæðið Spítalastíg 9.
bifreiðar til leigu.
132
hjalli. Hann skimaSist um, og kom auga
á Filippus.
„Ja, hvert í hei.l .... !“ grenjaði hann.
„parna er þá strákfjandinn, sem fann
alla demantana!, Eg -horfði á hann, þeg-
ar hann var að telja þá. Hvítir steinar og
Jitið eitt af jámi, stóð i blaðinu. O-jæja!
]?að var nú reyndar troðfull stærðar-
taska! Hann hefir einn steininn í vasa
sinum, og sá steinn er á stærð við egg.“
Lögregluþjóimiim rak upp skellihlátur
og sama gerði Filippus, því að nú sá hann
sér leik á borði.
„Jæja, komdu nú, Jocky!“ sagði lög-
regluþjónimi. „þ>ú veizt ekki hvað þú erl
I að þvaðra og eg skal sjá um, að þú fáir
kaffisopa á lögreglustöðinni.'þ’ú mátl eiga
það víst.“
„Eg held að vatnið liafi svifið á liann.“
sagði Filippus.
Fanginn ætlaði að fara að hreyfa ein-
hvcrjum audmælum, en þau voru jafn-
harðan þögguð niður í honum. „Sira
niinn“ tók í handleggiim á honum og
h'iddi hann ú( úr garðinum og kallaði lit
% hilippusar:
„Lokaðu húsinu. Eg kem eftir kápunni
•tiinni eftir hálftíma."
Filippus lötraði á eftir þeim og var liálf
ntan við sig. Ilann héyrði að fanginn var
133
enn þá að nauða við lögregluþjóninn
blöðiu segðu, að strákurinn væri rikari en
Rotsdbild — þessir fáu steinar sem hann
hefði sýnt fyrir réttinum, væru heillar
miljónar virði og svona steina ætti
hann í „tonna“-tölu.
Kn það var eins og að herja höfðinu við
steininn. Lögregluþ jónninn liafði víst
aldrei áður Iieyt slik mótmæli til manns.
sem tekinn vhr faslur, en hann áleit, að
Jockv væri eitthvað ruglaður eftir höggið
og áflogin og yæri þess vegna að fárast
út af þessari demantasögú, sein gekk
staflaust um alla borgina.
Eili])]>us i-áfaði á eftir þeim og skvgði
fyrir ljósið með hendinlii. Hann var svo
niðursokkinn i hngsanir sinar, að hann
áttaði sig ekki fyr en ha'nn var kominn
sundið á enda, en þar strunsaði stúlka
fram h já honum og fór að hlæja að þess-
um herhöfðaða dreng með ljósið í hcnd-
inni.
Hann slökti Ijósið þegar. Beint á móti
honum var lítil gúllsmiðsbúð og klukka
í gluggiyium. Var hún rúmt ellefu. Fjöldi
verkamanna var þar á gangi og sá hann
sér því ekkert færi að koma töskum sín-
um frá sér áður en lögregluþjónninn
kæmi aftur.
Hycrnig skyldi mi fara cf lögreglu-
134
þjónninn léti loksins sannfærast af mót-
mælum fangans? Að visu hafði Filippus
ekkert að óttast af réttvísinnar hálfu, en
nóg voru áhyggjuefnin samt.Skyldi nokk-
ur gera tilkall lil loftsteinsins. Eitthvað
hafði herra Abingdon gefið i skyn, að
slíkt gæti komið fyrir. Húsaleigu greiddi
hann enga og var þvi hægt að vísa lion-
um burt fyrirvaralaust án leyfis að flytja
neitt með sér nema þetta húsgagnarusl
hans, sem engum lék hugur á.
Hvar átti hann nú að finna demöntum
sínum vissaii geymslnstað lil næsta dags?
Skyldi móðir hans gefa honum nokkra
hendingu eins og margoft áður? Skyldi
hugur licnnar leiða liann gegnum hættur
þcer, sem fyrir honuni lágu?
En þá datt honum Q'Brien gamli í hug.
Hann fekk leyfi lians lil að geyma pjönk-
ur sínar hjá honum nætnrlangt og flutti
svo f.jórar töskurnar til hans. Hann tók
stcinana aflur úr fimlu töskunni og jafn-
aði þeim ofan í liinar og ætlaði sér að
geyma i lienni ýmsa smámuni, sem móð-
ur harfs tilheyrðu, og gömlu fötin sín.
Að þvi búnu skaraði liann i eldinn og
ba'tli á hann. Nii var barið á dyr og v&r
það lögregluþjónninn, sem inn kom og
lögreglutilsjónarmaður með honum.