Vísir - 11.09.1919, Blaðsíða 3

VÍSIR
Ustasýusgin i Barnaskólannm opin klnkkan 10—7. Aðgangnr 1 króna.
þung. En auk þess niá gera
rað fyrir því, að bandamenn
vi,ji koina í veg fyrir það, að
feusafé }?jóðverja liverfi úr
iundi áður en skaðabæturnar
eru greiddar.
Lyfjabúðirnar.
Dagblöðin hafa birt þá til-
%nning frá Ivfjabúðunuin, að
þfer verði opnar tit skiftis um
fiietur, sína vikuna livor, og er
þ°fta gert með samþykki tand-
l'rknis.
þessj ráðstöfun er afleit. pcir
tl,enn verða sárfáir, seni muna
þegar fram i sækir, hvor
iyfjabúðin er opin þá eða þá
r!(|ttina, og verða svo á þömim
a milli þeirra, hringjandi næt-
úfbjöllununi.
þessari ráðstöfun verður að
If'eyta sem fyrst.
það er að vísu nóg, að önn-
111 lyfjabúðin sé opin um næt-
;i,V ef ekki eru þvi nieiri veik-
lndi í bænum, en það nær engri
að hringla með lokunar-
bmann á viku-fresti.
það væri nær sanni, að þær
búldu opnu sinn mánuðinn
bvor, eða sitt misserið livor.
Vikuskiftingin er alt of rugl-
'Ugsleg og auk þess er vafasaint,
bvað kölluð er „fyrsta“ og
>djórða“ vika tivers mánaðar,
°g engin grein fyrir því gerð í
blkynningunni, hvert menn
eiga að leita frá því fjórða vika
e,ns mánaðar endar og þangað
bl fyrsta byrjar 1 næsta mánuði.
Bæjarmaður.
\ De danske
Cigar- og Tobaksfabrikker.
(E. Nobel - Horwitz & Kattentid - Chr. Augnstinns)
Hovedoplag for Island.
\
Frá og með deginum í dag fást í aðalforðabári okkar í Reykja-
vík tegundir okkar af reyktóbaki, munntóbaki og vindlam, með
verksmiðjnverði að viðbættum tolli og flutningsgjaldi.
Paníanir afgreiddar um hæl.
p. A|S De danske Cigar- og Tobaksfabrikker.
F. C. Möller
Hafnarstr. 20.
Brana og Lífstryggingar.
Skrifstofutími kl. 10-11 og 12-5Y2
Bókhlöðustíg 8. — Talsími 254.
Sjálfur venjulega við 4%—5y%.
A. V. T u 1 i n i u s.
Framboð
óskast á skipsfarmi af síld með tilteknu verði frítt um borð hér í
Reykjavík eða annarsstaðar á laudinu. Framboðið óskast sent til
Matthiasar Matthíassonar í Holti með tilteknum umboðsiresti.
1 tl
1 12
143
þvi næst fékk liann sér leiguvagn og ók
til járnbrautarstöðvarinnar á Gharing
Cross með farangur sinn.
„Hvert á að flytja þetta?“ spurði burð-
armaður,1 sem opnaði vagnliurðina.
„Eg ætla að eins að fá þessum leður-
koffortum komið fyrir í farangurs-
geymslunni fyrst uni sinn,“ svaraði Filp-
pus, „en þau eru þung, svo að yður er best
að fá mnnii ti! hjálpar. það eru í þeim
sýnishorn af járnmálmi.“
Filippus rélti hurðarmannimmi fimtiii
aura fyrir ómakið. Maðurinn héll að liaim
væri sendisvcinn frá einhverri málm-
steypuverksniiðju eða eitlhvað þess hátt-
ar og varð fegimi þóknunimii.
Klukkan var nii orðin iiín, en enn þá
átli hann ýmislegt (igert áð'ur en hann
ætlaði sér að hitta Isaaeslein klukkaii
ellefu.
Hann áleit sér naðsynlegt, að skifta um
búning enn einu simii. Vissi liann af slórri
fatasölubúð á l .iidgaíe-Ilill og ók þangað
1 alinc.nningsvagni.
)?egar hann fór fram hjá Sommerset-
House datt liomim i hug sú athugasemd
ísaacsteins, að liann þyrfti að fá skjöl
S1» um afhendingu demantanna stimpl-
,I(V)- Kkki vissi hann hverja þýðingu þelta
nefði frá laganna sjónarmiði, en hann gat
sér þess til, ajð þa'ð væri ekkert annað en
að setja einhver merki á skjölin og fanst
honum ekkert liggja á því. Hanii bjóst við
að Isaacstein mundi, þegar hann, hitti
hann ldukkan ellefu, annaðhvort standa
við orð sín með þessar lnindrað þúsund
krónur, eða reyna tiJ að ganga þeirra á
bak, en hvort heldur vrði, var hanii fasl
ráðinn í að finna herra Abingdon að máli.
Hann hafði mi um sjö hundruð krónur
i vasanum. Eftir liálftima var hánn kom-
inn i nýjan alfatnað, nieð nýjan lialt og
nýja skó. Auk þess fékk hann sér allmikið
af hálslíni og na'rfalnaði, regnhlíf og yf-
irfrakka. Lél hann húa um þMta ásam!
eldri fötimum i Iveimur iiýjum Jeður-
koffortum, err verslunin lofaði að láta
grafa fangamark hans á koffortin og gæti
hann svo látið vilja þeirra seinnu um dag-
inn.
Fyrir alt þetta varð hann að greiða ná-
lægt fjögur liundruð krónur og ætla'ði
búðarma'ðurinn að fá harrn til að kaupa
ineira, en Filippus vissi vel hvers ha.nn
þarfnaðisl og hélt fast við áætlun sína.
Hami var mi orðinh svo vel birgur að föt-
uni og farangri, að hann gat alstaðar
kom'ið sénnasamlega fram og hafði samt
nóga pcninga aflögu lil þess að geta fleytt
sér nokkrar vikur of á þyrfti að halda.
Annars mundi liaim nú eftir tvo tíma fá
að vita vissu sína um það, hvort hann væri
miljónari eða ekki og skyldi svo fára, að
ísaácstein brygðist honuni, þá var hægur-
inn hjá að fá skorið lir því einliversstað-
ar annarsstaðar i London.
Hann gekk inn i skrifstofuna i Hátton-
Garden þegar klukkan sló ellel'u.
„llvað þóknast herranum ?“ spurði hinn
ungi dyravörður og ínundi fleslum ung-
linguin á Filippusar reki hafa orðið að
miklast af þeirri spurningu. En Honuni
var ekki þann veg farið, en gal þó ekki
að sér gert að hrosa að uiidrun liius, þeg-
ar hann bar kensl á liann. Spurði hann
að cins hvort herra ísaacstein væri við-
látinn.
„Gerið þér svo.vel að ganga upi>“ svar-
aði dyravörður fremur lágmadtur og var
eins og í hálfgerðri leiðslu þegar liann
fylgdi Filippusi upp stigann. það hafði
verið lagt svo fyrir hann, að hann skyldi
veita Filippusi aðgöngu Filippusi í
fataræflunum sínum, en ekki uppslrokn-
um, ungum heldra manni.
ísaacstein tók honum eins og hver ann-
ar kauþsýslumaður sem og iíka var hans
rétta e'ðli. J •
Hann beið Filippusar i einkaskrifstofu
sinni og virtist kunna þvi vel að hann var