Vísir - 12.09.1919, Blaðsíða 3

VÍSIR
Listasýaingin í Barnaskólaanm opin klnkkan 10—7. Aðgangnr 1 króna.
Ný Overland-bifreið
til sölu nú þeg-ar. A. v. át
Bruna og Lífstryggingar.
Skrifstofutimi kl. 10-11 og 12-5%
Bókhlöðustíg 8. — Talsími 254.
Sjálfur vénjulega við 4%—5%.
A. V. T u 1 i n i u s.
*6r héðan til A.liiir’eyrtii' snnnudag 14. þ. m. kl. 2 síðdegis,
^emur við á ísafirði aðeins vegna pósts og f&rþega. Á bakaleið-
hixii kemur skipið við á í^iglufirði og ísafirði.
Vörur óskast tilkyntar hið fyrsta og verður tekið við þeim
Terslnnin
„GOÐAFOSS“
Simi 436 Langav. 5.
Nýkomið:
Hárgreiður, Höfuðkatnbar, Hárburstar, Hárnet, Hárspennur,
Hárnélar, Hárskraut, Hálsfestar, Brjóstnálar, Ilmvötn, Andlitsorem
Andlitspúður, Brilliantine, Hárvax, Hármeðal fl. teg., Handsápur
(Barnasápa). Plombin við tannplnu, Möblucrem (blettvatn), Altid
Proper sem nær öllum blettum úr fötum, Speglar, Barnatúttur,
Rakvélar og blöð í þær, Rakhnlfar, Desinfektor i flöskum
Fljót afgreiðsla.
Vörnr sendar kringnm land gegn póstkröín.
Verslnnia „GOÐAFOSS", Langaveg 5.
1 dagr

F
Eimskipafél. Islands.
Gnðmnndnr Asbjörnsson
^ngav. 1. Simi B65.
^udsina besta úrval af rammaliatum. Myndir innrammaðar fljótt
og vel. Hvergi eins ódýrt.
SegiaverkstœOl GnOjóns Oiaissonar, Bröttngötn 3 B.
skaffar ný segl af öllum stær'ðum, og gerir vi'S gamalt.
Skiffar ennfremur fiskpreseningar úr íbornum og óíbornum dúk,
tjöld, vatnsslöngur o. fl. Segldúkur úr bómnll og hör, er seldur miklu
ódýrari en alment gerist.
Reynslan hefir sýnt, að vandaSri og ódýrari vinna er hvergi fá-
anleg.
Síxni 667. Sími 667.
Hjálmar Þorsteinsson
Slmi 369. Skólavörðustig 4. Sími 369.
Kertastikur og blómsturpottar (úr látúni). Vekjaraklukkur, sem spila
144
mi brcyttur að ytra útliti. Honum fansl
það ekki eins fráleitt og eiga betur \rið til-
finningar sinar að ráðgast um gífurlegar
fjárhaéðir við snyrtilegan mann heldur en
við einhvern og einhvern, sem helst líkl-
ist almennum umrenningi.
„Góðan daginn,“ sagði hann vingjarn-
kíga. „pú ert stundvís og það er mér á-
Hægja. Hefirðu komið i Sommerset-
House?“
„Nei,“ svaraði Filippus.
„Og hvers vegna ekki? f>ú verður að
sem ja þig að kaupsýslusiðum þegar þú
®Ptlar þér að ráðstafa stórfé. Annars geng-
l|r það úr greipum þér hversu mikið sem
N)ð kann að vera.“
„Ætli að Sommerset-House gæti neyti
yðm- til að borga mér, herra ísaacstein?“
„Kkki beinlÍTÍis. en þú mátt vera viss
llm að það er skref í rétta átt að láta
^titmpla verðmæt og áriðandi skjöl.“
•'Æg skal hugsa éftir því, en fyrst verð
að geta gengið að tvennu vísti í
^yt'stá lagi, að þér ætlið að greiða mér
lladrað þúsund krónur samkva'mt lof-
0,'ði yoni■, og í öðru lagi að þér skrifið
ny.)a viðurkenningu fyrir demöntum mín-
l|m þannig orðaða, að hún sýni ekki jafn-
^einilega eins og hin fyrri, að eg sé sami
rengurinn, sem hefir vakið óþarflega
145
mikið umtal hér í borginni þessa seinustu
daga.'
pað var ekki til neins fyrir Isaacstein
að fani að munnhöggvast vi'ð Filippus.
Fimtán. ára piltur, sem hugsar og talar
jafn rökrétt og skýrt, lætur ekki hlaupa
með sig i gönur, jafnvel þótt um fjár-
mál sé að ræða.
Gyðingurinn þreif upp ávísanáhók.
„Á eg að skrifa banka-ávisun fyrir
hundrað þúsund krónum hljóðandi á
Filippus?“ spurði hann.
„Nei, á Filippus Anson.“
„Gott. Og segðu mér svo hvort eg á
að nefna nokkurn verustað i þessari nýju
viðurkenningu minni.“
,„lá, Pall-Mall gistiliúsið."
Isaacstein stilti sig uni að mótmæla
þessu. Pall-Mall gistihúsið var dýrasta
gisíihúsið i London. Hann ýtti ávisaninni
og viðurkenningunni lil Filippusar.
Taktu nú við þessu og verlu svo sam-
ferða i bankann, sem eg skifti við,“ sagði
hann. „En þú vcrður að afsaka, að eg
þarf að flýta mér, því að eg á ýmislcgi
ógert áður en eg legg af stað til Anister-
dam i kveld.“
Filippus gætti vandlega að því, að við-
urkenningin fyrir demöntunum væri í
alla staði góð og gild.
14(1
„það er liklega engin ástæ'ða til að
fræða bankamennina um það, að eg hafi
verið aðalpersónan i þessu lögregluréttar-
haldi,“ sagði hann.
„Nei. það er engin áslæða lil þess. Eg
sé um, að þú fáir peningana, og mun
bráðlega borga þér talsvert meira. Hitt
annað geta þeir átl við sjálfa sig.“
Siðan gengu þeir inn i bankann, sem
var skamt þaðan. Sá sein afgreiddi þá,
var i-pskinn maður og undraðist hann
auðsjáanlega hvað upphieðin var mikil og
viðtakandinn ungur.
„það er alt eins og það á að vera,“
sagði Isaacstein, „og inan fárra daga mun
hann eiga aðgang að tifall stærri upp-
liæð.“
„Herra trúr! pér eruð máske að koma
einhverjum stóréignum í peninga fyrir
hann?“
„Já eg er að þvi.“
„Jæja, lierra Anson." sagði bankamað-
urinn vingjarnlega. „Eg vona, að þér gæt-
ið vel peninga yðar.“
„þaðtfvoiia eg að þér gerið,“ svaraði
Filippus brosandi og varð hálf-feiminn
við að heyra sig i fyrsta skifti nefndan
„herra Anson.“
„Já, ef þér geynnð þá hér,' þá er
þeini óhætt.“