Vísir - 24.09.1919, Blaðsíða 3

VÍSIR
Kyndara vantar
á ,Suðuriand‘.
Lysthafendur snúi sér um borð.
Airek Sveins.
>-ríminn‘‘ auglýsir til ókeypis
^býtingar „Nefndarálit Sveins
^lafssonar í fossamálinu.‘‘
ínnihald nefndarálitsins er
þetta:
1. Frumvarp ti! vatnalaga í 136
S1'-. satnið af G. Eggerz og Sveini
Ólafssy ni.
2. Athugasemdir við frumvarp-
’b: ,,Um 1. kafla við 1. gr.“ Sam-
’b af Sveini Ólafssynii (16 línur).
»bJm II. kafla. Inngangur“ ; sa.nið
G. Eggerz (bls. 142—152 í sér-
Prentun ,,Tímans“).
3- Fiumvarp til sérleyfislaga
111 eð athugasemdum(bls. 1:52—167)
samið af Sveim Ólafssyni (i sam-
ráði við ,,Títan“?).
Einn hefir Sv. Ólafsson þá eftir
Pessu, sami'ð unl 15 bls. og' 16 lín-
tH' af þessu „nefndaráliti Svjins
6lafssonar“!
í*áll fsólfsson
ætlar a'5 endurtaka orgel-consert
sinn i dómkirkjunni i kvöld.
Frá Alþingi.
Þingsályktunartill. . þeirra Ben.
Sv. og Jör. Br. utn cignarnám
vatnsorku i Sogi, var samþ. við
siðari umræðu í n. d. í gær, með
14 atkv. gegn 5.
„ísland“
fór frá Færeyjum kl. 8 í fyrra-
kvöld, og er væntánlegt hingað
síödegis í dag.
„Rán“
seldi afla sinn í Bretlandi -fyrir
1930 pund sterling í síöustu ferö
sinni.
Sjötugs-afmæli
átti Þorvaldur Arasen á Víöi-
mýri i gær.
1
JarÖskjálftakippur
! fanst hér í morgun. og annar t
fyrrinótt. Báðir voru þeir litlir. svo
1 aö margir urðu þeirra alls ekki
i varir.
I
| Bókauppboð
mikiö verður í Goodtemplara-
húsinu á morgun. Byrjat kl. x.
Jafndægur
eru í dag. Er nú orðið með haust-
legasta móti, eftir þvi sern vant er
hér um þetta leyti. Háfjöll öll hvít
fyrir snjó.
„Belgaum“
kom inn af veiðurn í morgun.
Eimreiðin, 3. hefti 1919
nýútkomið. Margvíslegt fræðandi og skemtaodi efni. „Ljós úr austri“
er t. d. grein sem hver elnasti Reykvíkingur þarf að lesa
Eimreiðin heíir átt, þvl láni að fagna að fá ekki væminn lof-
vaðal yfir sig frá neinum tilduryrða-skriffinni, og geta því allir
góðir menn verið þektir fyrir að lesa hana
Eimreiðina getið þér séð í bókaverslunum bæjarius, Glerið
svo vel og lítið á hana!
Eimreiðin er ódýrari en alt annað sem á íslandi er prentað.
Árgangurinn, 4 hefti, áðeins 5 — fimm krónur.
Bókavershm Ársæls Árnasonar.
Harmoninm Piano Grammofónap
Grammotónplötur og nálar 1
Nótur allskonar Ritföng og pappír
Duplikatorar o. m. fl.
Nýbomið i
ItM-ogritfanpersl. Tleolrs irnasonar
Austurstræti 17.
getur fengiö atvinnu á skrifetofu hér í baenum.
Eginhandar umaókn merkt ,Skrif«tofa‘ leggist
inn á afgreiðslu blaðsins.
177
„J?ér ætliö þá aö verða við bón minni,“
sagði Filippus glaðlega.
„Ekki svona óþolinmóður, ungi vinur.
Jaínvel dómarinn verður að spyrja kon-
una sína fyrst. Frú Abingdon fyrirgæfi
mór það aldrei, ei' eg tæki svona mikil-
væga ákvörðun án þess að leita fyrst henn-
ar ráða. Viltu borða með okkur miðdeg-
isverð ?“
Nú vissi Filippus, að sigurinn mundi
vera unninn. Undir borðum var ekkert
minst á málið, en þegar þau voru komin
aftur inn í bókaherbergið og sest þar í
haiga stóla í hálfrókkrinu, bað dómarinn
Filippus og segja konu sinni sögu sína
aftur.
Sú ágæta kona varð alveg höggdófa.
Hún hafði auðvitað lesið blöðin eins og
allir aðrir, og auk þess hafði maðurinn
hennar sagl henni frá tötralega dréngn-
um með dýrmætu gimsteinana. En það
var nú samt eitthvað áþreifanlegt við það
að heyra og sjá Fijippus sjálfan segja
hina furðulegu og átakanlegu sögu sína,
enda gat hún ekki tára bundisb
„Hvað það var sorglegt, að móðir yðar
skyldi deyja,“ sagði tiún, er hann hafði
tokið sögu sinni.
J>ossi orð áunnii henni ást Filippusar.
Léttúðug og eigingjörn kona, mundi ekki
178
hafa fest Jiugann við neitt annað én það
tækifæri, sem manni lxennar var hér gef-
ið lil að auðgast. En frú Abingdon var
ekki þann veg farið. Hún var miklu frem-
ur kviðafull yfir þeirri ábyrgð, sem dóm-
arinn átti að takast á hendur. En maður
hennar svaraði ekki neinu ákveðnu þá
unx kvöldjð. Haím kvaðst þurfa að yfir-
vega málið. Lansn frá emhætti gat hann
fengið hvenær sein vera skyldi með full-
um eftirlaunum. og það ætlaði liann að
gera tafarlaust. Filippusi var lieimilt að
leita ráða hans um alla hluti, á vináttu
hans gat hann treysl og kærkominn gesl-
ur skyldi hann ávalt vera þeim lijóiuun.
Eitt ráð vildi hann gefa honum þegar í
stað, en það var að veita ekki nokkrum
manni fullkomið umboð til að undirrita
nokkurl áriðandi skjal fyrir lians hönd
án samþvkkis hans. Ef hann brigði ekki
út af þvf, myndi mönnum veitast erfitt
að tefletta hann.
Filippus fór seint heim. Dómaranum og
kt.nu hans var mikið niðri fyrir, en hann
vissi það, að eftir að Abingdon hefði unn-
ist tíini til að íhuga málið grandgæfilega,
mundi hann áreiðanlega taka tilboði hans
með þökkum.
í gistihöllinni lá fyrir honum símskeyti
svohljóðandi:
179
„Hefi selt fyrir sjö hnndruð Uittugu og
fiirim þúsund. Kem heim á mánudaginn
lsaaestein.“
pania hafði liann þá sönnunina í hönd-
unum, ef nokkrar sönnunar þurfti við.
Filippus var inörgum sinnuni miljóna-
mæringur.
XIII. KAFLI.
Mörgum árum síðar.
Hár maður, sterklega vaxinn. á að
giska hálffimtugur að aldri, en hæruskot-
inn og hrukkóttur i andliti hafði numið
staðar á Mile-End-veginum og starði á
risalega byggingu, seíh bar yfir alt ná-
grennið. Hann var gi'eindarlegur á svip,
en skuggalegur og lítl aðlaðandi með brot-
ið nef.
Hann þurfti engan að spyrja, hvaða
hús það væri, sem hann var að horfa á.
Yfir hliðinu, sem farið var inn um inn i
garðinn, stóð: „Mary Anson hælið fyrir
munaðarlausa drengi." og neðan uintir
dagur og ár. — tiu ár aftur í timann.
Maðurinn virtist undrandi. Hann skoð-
aði bygginguna hátl og lágt. Lögreglu-
þjónn kom labbandi eftir gangstéttinni,
en ókunni maðurinn spurði hann einskis.