Vísir - 01.10.1919, Blaðsíða 6

1. okt. 1919.]
VÍSIR
Sheffield sjái Solingen fyrir
perlumóðri og fílabeini í linífs-
lilýra.
Lýðveldið
og þýskir þjóðhöfðingjar.
Ríkiserfinginn í Bayern, sem
var, Ruprecht, sem hafði beiðst
ásjár bayemska þingsins og
þjóðarinnar til verndar sér gegn
því að verða afhentur handa-
mönnum eins og þeir fóru fram
á, var í bréfi frá forseta þings-
ins heitið þessu. Hann hefir nú
enn á ný ritað forseta þingsins,
hranz Schomicilt, sem er ritari
jafnaðarmannaflokksins, og
segir þar meðal annars:
„Allir sanngjarnir pjóðverjar
munu trúa mér, og lofa mér að
segja það opinberlega, að eftir
að forsjónin nú í átla hundruð
ár liefir Jeitt Bayern og Wittels-
back (svo heitir konungsættin)
saman um gæfubrautir, og það
cfar enginn, held eg, að enn sé
lifsafl með þiúgbundinni kon-
ungsstjórn. Konungsstjórn er
fyrir mér ekki fólgin í manna-
dýrkun, heldur er hún stjórn-
rnálaskoðun, og gengur þvi í
mínum augum landið fyrir
konungsættinni. Fyrir því krefst
cg þess sama af mér, eins og öll-
um öðrum þýskum þjóðhöfð-
ingjum, að þeir skilyrðislaust
láti sér lynda þá breytingu, sem
Lann að verða á stjórparfyrir-
komulagi föðurlanda þeirra, og
geri lrvorki sjálfir tilraunir til,
né hjálpi öðrum til að skifta sér
í ð innri skipun landanna.“
Heildsölubirgðir
af tóbaki og cigarettum frá
British American Tobacco Compasy
LONDON
ávalt fyrirliggjandi hjá nndirritnðnm.
P. Þ. J. Gunnarsson.
Tilkynniag.
Það tilkynnist hér með háttvirtum viðskiftavinum vorum, að
símuefni vort fyrir Reykjavik er „Express11, en aftur á móti höf-
um vór símaefnið BVidar“ fyrir Leith eins og áður.
A. GnðmandssoH hcildverslna
Bankastræti 9.
Skrifstofa mín
er flutt í
Skólastræti 4.
A. V. Talinitis.
óskast í vist til
Baldvios Björnsson^1,
gullsmiðs
Ránargötu 29 A.
Simi 168. Sími 168
Versl. Breiðablil1
Athug'iö nákvæmlega, þ£.?ar
kaupið inn vörur fyrir heirni'1)'v
ar, að vörurnar séu góðar og JaI
framt ódýrar.
Þetta uppfyllir
Verslnnin Breiðablik-
50 króna þókaaB
fær sá, sem útvegar 2 þæglte°'
samliggjandi herbergi nú þeSa'
A. v. á.
INKISTÚLKA
óskast í vist nú þegár. Hátt l<aUP
Anna Klemensdóttir,
Laufási.
Hús
til sölu hefir
Sigfús Svelnbjörssoð
fasteignasah
192
193
194
sem hún þurfti, svo að læknirinn var jafn-
vcl að þvi kominn að láta flytja hana
nauðuga á öreigaspítalann. — „Má eg
gerast refsivöndur guðs gagnvart þessari
konu?“
Abingdon var staðinn upp og lagði nú
höndina blíðlega á öxl Filippusar og sagði
í klökkum róm:
„Filippus, eg hefi aldrei heyrt yður
dæma svo harðneskjulega. Mér virðist
svo, sem guð hafi þegar refsað frú Mor-
land nægilega. Hvað lieitir sonur henn-
ar?“
„Eg veit það ekki. Eg mundi ekki eftir
að spyrja um það.“
„Eg er nákunnugur lieldri manna skríl
Lundúnaborgar. J?að leið varla viltan svo
i fyrri daga, að ekki kæmi einhver af því
tagi að dómgrindunum hjá mér. Hvað er
hann — þorpari, fjárhættuspilari, auðvit-
að drykkjuslarkari?“
„Alt þetta-, skildist mér á lögmönnun-
mn.“
„Og ef móðir yðar væri á lífi, livað
mundi hún þá gera í þessu máli?“
„Hún mundi aumkast átakanlega yfir
frú Morland. Já, Abingdon, þér hafið rétt
fyrir yður. Kona móðurbróður míns hef-
ir farið sinna ferða. Hún verður að ráða
því, til hvers sem það kann að leiða. Eg
ætla að skrifa þeim Shai'pc & Smith nú
þegar. Komið þér snöggvast með mér inn
í dagstofuna.“
1 horninu á því herbergi var stór pen-
ingaskápur Filippusar. í skápnum var
mikið af bókum og skjölum, en í neðsta
hólfinu var hlutur, sem kynlegt var að
sjá þar — það var venjuleg ferðataska
lir leðri. Filippus tók hana og setti hana
á legubekkinn.
„þella er einn af dýrdripum mínum,
sem þér hafið aldrei séð,“ sagði hann og
hrosti dauflega. „Eg liefi ekki opnað liana
árum saman.“
Undrun \bingdons verður ekki með
orðum lýst, er hann sá Filippus taka
þarna fram fataræflana, gatslitnu stígvél-
in, skyrtuna og húfuna og ryðgaðan úti -
dyralykil. par voru líka nokkrir munir,
er móðir lians liafði átt, en þá lagði liann
Varlega til hliðar.
Á botninum var bréfapakki, sem hann
tók upp og leysti utan af. Hann las bréf-
in upphátt, hvert á eftir öðru; síðan sagði
liann dapurlega:
„Mig vantaði fyrirmynd, til að slcrifa
stuttorða orðsendingu til Sharpe & Smith.
Orðsendingar þeirra sjálfra eru ágætar til
þcirra hluta.“ ,
„En auðvitað vitið þér það annars,“
sagði hann síðan, að þcssi leðurtaslca bc ^
oft og mörgum sinnum haldið vöku U
þjónum minum og jafnvel leitt þá á gwp
stigu ? Einn þeirra réðist einu sinni í \l,
að reyna að opna hana, en eg k°nl
honum í því, og rak hann þegar í sta^
vistinni. þ»eir lialda, svo sannarlega, að r
geymi demantana mína í henni!“ <
„Já, vel á minst. pað kom bréf
ísaacstein, þar sem hann scgir, að a
minstu demantarnir séu seldii’, en P
stóru óseljanlegir í svipinn. Hann vill a (
brjóta þá í sundur og selja þá þan°’ f
„Gott og vel. Við skulum taka ákvöi ^
um það einhvern daginn i næstu vil<n ^
skoða alt safnið. pá stærstu ?effa c<n e,
gcyma og nota þá í ennisspöng, balsn
og eitthvað þess háttar.“
„pað er vænt að heyra.“ $
„Já, kæri vinur, einhvern tínia lvCl.^jV
að því að frú Anson komi fram á S1 ^
arsviðið. — þJn eg ú nú samt eftn
finna liana.“
XIV. KAPÍTULI.
Æfintýri. jt0U'
ngdon fór snemma heimleim