Vísir - 30.10.1919, Blaðsíða 3

VÍSIR
1
NETAGARN
4-þætt, ágæt tegcmd
fæst í lieildsölu og smásölu lijá
Sigurjóni Póturssyni
Hafnarstræti 18. Sími 137.
Estey heimsfrægn
Concert-Fly g el
Nokkur stykki óseld. Heildsöluverft.
Tii sýnis hjá
Gr. Eiríkss, Reykjavík.
Einkasali á íslandi fyrir ESTF.Y
VerslunÍB ,6oðafoss‘, Laugaveg 5.
Sími 436.
Bonerax maskínuolia, Ofnsverta, Skósverta, Silfursápa, Fægilögur,
Hnífapúlver, Mublucréme, Gólfklútar, Taukörfur, Taublámi, Hrein-
gerningartröppur, Legustólar, Eldússtólar, Fataburstar, Skóburstar,
Teppaburstar, Teppabankarar, W. 0. pappír o. m. fl.
Hvergi ódýrara en.í rersluu ,Groðafoss‘.
löskur og áreiðanlegiip drengur
16—18 ára getur fengið atvinnu við akstnr brauða frá Gasstöðvar-
brauðgerðinni. Nánari uppl. á skrifstofunni í hegningarhúsinu uppi.
Skautafélag Reykjavikur
heldur aðalfund sinn í Iðnaðarmannahúsinu (uppi) föstudaginn 31.
október kl. 91/,. Félagar eru beðnir að mæta stundvíslega. Þeir
sem óska inntöku í félagið, sendi upptökubeiðni á fundarstaðinn.
Stjórnin.
Framtíðarstada.
\
A.byggdegur skrifstofumaður, vanur bókfærslu,
bréfaskriftum og skrifvél; ritfær í ensku og
dönsku getur strax fengið vellaunaða framtíðar-
stöðu. Urnsókn, með launakröfu og meðmæium
sendist skrifstofu þessa blaðs fyrir 1. n. m. auð-
kent „Correspondanee8*
fer héðan á mánndag 3. nóv. kl. 7
sfðdegis til Leith og Kanpm.hafnar.
Farseðlar sækist á morgnn (föstn-
dag).
I.f. Simskipafélag islands.
26H
‘„þú sagðir við ættum fyrsl að klæða hann
úr.“
„Já, ef fötin cru ekki blóðug.“
„Heimska; hann skai nakinn i sjó-
inn, hvort sem er. j?ú hefir sjálfur sagt
það.“
„Æ, því gleymdi eg. Nú er eg bráðum
jafngóður. Eg vissi það reyndar fyrir, að
þetta mundi fá á mig og þess vegna skrif-
aði eg það alt hjá mér, hvernig ætti að
haga þessu. )?á getur ekkert farið í handa-
skolum.“
Hann tók upp hjá sér ofurlitla vasabók
og lauk henni upp með skjálfandi hönd-
um. Hann leit á þéttskrifaða síðu. Orðin
riðuðu fyrir augum lians, en hann liélt á-
fram að rýna á þau.
„Já, fyrst frakkann, svo stígvélin. Föt
og uærföt, sem eru blóðstokkinn, á að
brenna, e.n hnappána á að skera af þeim.
Svona, nú er eg fær í allan sjó. Nú er eg
óhræddur.“
Mason, sem var ánægður og dásaður af
áfenginu, hlýddi boðuni Greniers í
blindni. þeir færðu Filippus úr hverri
spjör, en Grenier flýtti sér í föt hans og
stígvél.
því næsl tók hann upp hjá sér andlits-
liti og annað það, sem leikarar nota til
að taka á sig annara gerfi. Hann leit í
266
spegil, sem stóð á borðinu framan við
Filippus og fór að mála andlit sitt sem lík-
ast Filippusi. það hjálpaði honum mikið,
að þeir Filippus voru i mörgú mjög á-
þekkir að andlitsfalli.
Fn birtan fór að verða of dauf.
„Fg þai’f lampa,“ sagði liann i gremju-
legum róm, þvi að timirin leið og hann
þurfli nxargt að gera. — „Konxdu strax
með lampa!“
Mason gekk fraxxi að eldhúsdyrunum.
Grenier vildi ógjanxa standa einn, aug-
liti til axxglitis við hið bleika andlit Filiv»-
pusar og nakinn líkama hans. En hami
bcit sanxan tönnunmn og lét ekki undaxx
þeirri löngun að fara á eftir Mason.
Mason nam staðarí þegar hann konx inn.
„Já-já,“ sagði hann. „Hénxa er þá hatt-
urinn hans!“
Hann lét lampann á borðið hjá spegl-
inum og gekk xit í göngin.
Grenier var svo önnuni kafinn við verk
sitt, að hann gaf engan gaum að athöfn-
um félaga síns. Hann laut áfram og skygði
fyrir ljósið, en Mason lél liattinn á stól-
ipn, eins og ekkert lxefði í skorisi. En svo
vildi til, að hann tók þcim megin í hann
sem hann var heill og honum flaug í hug
' að velta honum fvrir sér, en þó fórst það
fyrir.
267
Loksins var Grenier orðinn ánægður
nxeð gerfi sitt.
„Hvað sýnist þér?“ spurði hann og
snerx sér að Mason, svo að hann gæti séð
þá Anson báða.
„pctla er ágætt. Móðir hans mundi vill-
ast á ykkur.“
— ]?að var hastarlega barið að dyi’um!
Hi’aðboði frá xmdirlxeimum hefði ekki
getað skotið þeim félögum meiri skelk i
bringu. Grenier sást ekki skifta litum,
vegna andlitsfarfáns, en augu liaris ui’ðu
starandi og skelfileg og hann litraði eins
og lii’ísla. Mason lét ekki alt fyrir brjósti
brenna, en varð þó foi-viða af undrun.
Hver var svo fi’amur og ósvifinn að
drepa svona lxarkalega á dyr? Átti nú
ráðagerð þeirra að verða að engu á sið-
ustu forvöðuni. Hafði Anson gx’imað þá
og ti’ygt sér hefndina?
Loksins komst Grenier til sjálts sín.
Hanxx var ekki Grenier framar, hann var
Filippus Anson, að vísu máttfarinn og ó-
styrkur, en nógu rólegur orðinn til þess
að láta ekki sjá nokkurt lxik á sér.
Hann greip i handlegg Mason og benti
með titrandi fingri á andlit Filippusar.
„Flcygðu honxun xxt! Timinn er konx-
inn! pað er háflóð!“