Vísir - 12.11.1919, Qupperneq 3

VISUR
Einstakir menn, sem viö fáa tala,
munu hafa þá trú, aö Jakob geti
ekki náö kosningu af þessum á-
staeöum, en eg hygg, aö hitt sé
sönnu nær, aö hann hafi einna
mest og traustast fylgi, allra fram-
bjóöendanna, ef til vill a'ö Sveim
Bjömssyni undanteknum, og þetta
iylgi hefir hann einmitt vegna þess
aö stefna hans í vatnamálinu er
skýr og eindregin og í samræmi
vi@ skoöanir alls þorra hugsandi
manna i bænum. Þaö mál og önn-
ur þjóðernismál, mun ráöa meiru
iim úrslit kosninganna, en f lokk ■
ar og fjelög. Einnig <jr þaö kunn-
ugt. aö allmikiö riöl er á flokk-
unuin. sökurn megnrar óánægju
sneö sum þingmannaefnin, sem
þeim hafa veriö ákveöin, menn-
ingarástand kjósenda yfirleitt er
svo heilbrigt, aö þeir láta ekki
ieigöa atkvæöasmala valdbjóöa sé:
aö greiöa atkvæði þeim mönnum,
sem eru í mikilsveröustu málum
á öndveröum meiö. viö þeirra
sannfæringu. Eg hygg, aö flestir
þeir, sem kunnugir eru í bænum,
Og satt vilja segja, séu mér sam-
inála um þetta. Hitt mega menn
ekki láta villa sig, þó einstakir
ínenn, sem ráðnir eru fyrir kaup
til aö vinna á móti kosningu Jak-
obs reyni aö telja menn af því að
kjósa hann, og noti til þess þau
meðul meðal annars, að hans fylgi
sé svo lítið, aö þeim atkvæðum,
sem honum séu greidd, þeim sé á
glæ kastaö. Þaö verður annaö
.uppi á teningunum“ þann 15.
Sannið þiö til.
Kunnugur.
Símskeyfci
frá frittaritara Víaáa.
Khöfn 11. nóv.
Bandamenn lána Austurríki.
Frá Wínarborg er símað, aö
bandamenn hafi lánað Austurríki
500 miljón franka viröi í kolum
og vistum.
Miljónir gerðar upptækar.
Rúmenar hafa gert upptækar
240 miljónir á tollhúsinu í Buda-
pest.
Friðarumleitanir.
Símað er frá-Kovno, aö Litháar
vilji semja frið viö Pólverja.
Friðarboð Lloyd George.
Tillaga Lloyd George um frið
við Leninstjórnina sætir hörðum
andmælum, bæði i blöðum North-
cliffs lávarðar og í frakkneskum'
blöðum.
Veðrið í dag.
Frost var í morgun á ö 11 u m
stöðvum, sem hér segir: Rvík 10,4
st.. ísafirði 4,5, Akureyri 10,5,
Grímsstöðum 11, Seyðisfirði 7,4 og
Vestmannaeyjum 1 st. Snjókoma í
Vestmannaeyjum.
,.Lukkujónar“.
Hjátrú er nú orðin ein aöalhjálp-
arhella Jónsara í þessum kosn
ingum. Þeir taka nú í angist sinni
mark á hvers konar hindurvitnum,
svo sem hænsnagargi, hailagali,
flugi fugla og innýflum dýra, eins
og Grikkir gerðu i hundheiðni.
Jafnvel „Lögrétta" er látin hlaupa
meö eitt fyrirbrigðið, sem er: —
„Laugardagur til lukku“( !). Það á
nú aö koma Jóni á þing. Gallinn
er reyndar sá á þessu fyrirbrigði,
aö h i n i r frambjóöendurnir verða
líka í kjöri á laugardegi. Auk þess
óvíst, hvort forsætisráðherra er
nokkur greiði geröur, með þvi aö
gera úr honum „lukkujón“ og
hampa honum svo framan í kjós-
endur. Lukkupokar eru útgengi-
legir handa börnum, en fullorðnir
kaupa þá aldrei.
Kjósendafundur
verður haldinn í Hafnarfirði
annað kvöld.
Sigurður Guðmundsson,
magister, er nú að semja ævi-
sögu síra Arnljóts Ólafssonar, svo
sem áður er frá skýrt í Vísi. Það
eru vinsamleg tilmæli hans til allra
þeirra, er kynnu að eiga bréf frá
síra Arnljóti, að þeir vildu lána
honum þau. Hann tekur og þakk-
samlega öllum fróðleik um síra
Arnljót, frá þeim mönnum, sem
þektu hann.
,, Jón hallast“ — enn!
Gamall glímumaður hefir veriö
fenginn til þess að skýra það vis-
indalega í „Lögréttu“, hvers vegna
fylgismenn Jóns Magnússonar hafi
valið sér herópið: „Jón hallast“.
Þykir honum það lýsa vel pólitísk-
um krabbagangi Jóns og hælir
kostum „slagsíðunnar" á hvert
reipi. Segir hún hafi dugað sér bet-
ur en nokkuð annað í glimum!
Kjósendafxmdurinn, «
sem Jakob Möller boöaði til i
Báruhúsinu i gærkveldi, varð lang-
fjölmennasti fundurinn, sem enn
hefir verið haldinn hér í bænum:
til undirbúnings í hönd farandi al-
þingiskosninga. Húsið var troð-
fult og anddyri út á götu, svo aft
livorki varð komist inn né út.
Garðurinn fyrir sunnan húsið var
einnig fullskipaður. Aimar fundur
verður haldinn á fimtudagskvöld-
ið, og ætlar Bjarni Jónsson þá að
hefja umræður um fossamálið sér-
staklega, með rækilegu erindi.
„Nýársnóttin“
verður leikin í Iðnó í kveld.
Amarhólslóðin.
„Lögrétta“ hefir mikiö fyrir þvL
að sanna sakleysi Jón Magnússon-
ar í Arnarhólslóðarmálinu, og seg-
ir hún að lóðin hafi gengið und-
an bænum löngu fyrir stjórnartíð
hans. En mál það er þannig vax-
ið, að fyrir mörgum árum var lóð^
in afsöluð bænum, en það féll í
gleymsku aftur þangað til það var
upplýst í fyrra, að bærinn væri i
raun og veru réttur eigandi lóðar-
innar. Þá var það, að Jón Magnús-
son neitaði að viðurkenna rétt bæj-
arins og bar við hefð. Varð bær-
inn síðan aö greiða afarverð fyrir
lítinn skika af lóðinni, sem taká
þurfti til hafnarinnar. En með
þfessu hafði stjórnin mörg hundmð
þúsunda króna af bænum.
Fasteignafélag
Reykjavíkur heldur fund í Báru-
húsinu í kvöld kl. 8.
292
okkur fjTÍr helming af þeim verkfærum,
sem við þörfnumst, og þar að auki fyrir
fæði og húsnæði. Við eigum nógan mat.
pú þarft ekki að svelta hjá okkur, pabbi,
pó að þú sért stór.“
peir fóru allir að hlæja. Vagninn ók
fram hjá St. Tómas spítala. Hinu megin
við brúna var fögur útsjón. Aldrei hafði
Mason sýnst London eins ljómandi eins
og það kvöld.
„Og svo skrifaði Robinson til Bradleys
og Bradley —.“
„Hver er Robinson, pabbi?“ greip Jón
íram í.
„Umsjónarmaðurinn, auðvitað. Hann
var í Whitechapel-hverfinu.“
„Við eiguái ekki við liann. Við eigum
við hr. Giles, umsjónarmanninn i Mary
Anson hælinu.“
Unglingarnir sáu, að faðh’ þeirra tók
viðbragð í sætinu og það greip hann ein-
hver skelfing. peir skildu elcki, hvernig á
þvi gæti staðið. Hann varð nábleilcur i
andliti.
„pú gleymir því, Jón,“ sagði William,
sem altaf var úrræðagóður, „að pabbi
veit jafn litið um okkur eins og við um
hann til skams tíma. pegar við komum
heim verðum við að byrja á upphafinu
293
og segjá honum alt, sem drifið hefir á
daga okkar.“
„pað er ekki margt að segja,“ sagði Jón.
„pegar mamma okkar, auminginn, dó, þá
tólc maður okkur að sér í umboði herra
Filippusar. pegar Mary Anson hælið
komst á fót, urðmn við fyrstu tökudreng-
irnir þar. Ef nokkur ungur maður hefir
nokkurn tíma látið gott af séi’ leiða i ver-
öldinni, þá er það lir. Filippus Anson. Eg
skal til dæmis segja þér, hvað hann gerði
fyrir okkur. Hann lét hjúkra mömmu
með mestu nákvæmni, én lífi hennar vai’ð
ekki bjargað. Okkur var bjargað frá fá-
tækra hælinu. Við fengmn besta uppeldi
og var kend gagnleg iðn, svo að við vinn-
um okkur nú inn 100 krónur á vik u báðir.
Og það sem hann hefir fyrir okkur gert,
gerir hann fyrir fjölda annara. Guð blessi
Filippus Anson, segi eg.“
„Amen,“ sagði bróðir hans.
Mason var svo yfirkominn að liann
lieyrði orð sona sinna eins og úr mikilli
fjarlægð. Honum lá við yfirliði. Á einu
augnabliki varð hann eins og örvasa mað-
ur. Hann beit á jarlinn og studdi olnbog-
unum til beggja hliða. Hann neytti allrar
orku likama og sálar, en það var eins og
máttleysið hefði liellekið hann.
294
„Pabbi.“ sagði Jón i angistarróm. „Ertu
veiltur. Viltu við stönsum?“
„Hver veit, nema ofurlítið viský gæti
hrcst hann,“ sagði Willy.
„Pabbi, segðu mér, hvað að þér geng-
ur. Willy, láttu manninn slansa.“
Mason þvingaði sig til að tala.
„Néi, nei,“ stundi hann. „Haldið þið á-
fram. pað líður frá — bráðum.“
Hann varð að fá svigrúm, þótt ekki
væri neína fáar mínútur, til að komast
undan þessari hræðilegu martröð, sem
hafði gripið hann heljartökum. Hann
dirfðist ekki að líta á sonu sina.
Himn þjáðist afskaplega. Stórir svita-
di'opar spruttu á enni hans. Hann fól and-
litið sk-jálfandi höndum og sagði stymj-
andi:
„Æ, guð fyrirgefðu mér!“
pað var fyrsta bænin, sem hann hafðí
beðið i mörg ár.
Synir lians lieyrðu liana. peim skildist
hún væri knúð fram af sorg yfir æfiferli
hans og skilnaðinum við þá.
„Vertu hughraustur, pabbi,“ sagði eldri
sonurinn. „Nú höfum vjð aftur náð sam-
an og þú getur lagt út í lífið á ný með
okkur.“
Hann hefði ekki kent meira til við
hvössustu hnífstungu en þessi orð, sem