Vísir - 15.11.1919, Side 3

VÍSIR
Fyrirliggjandi
Ágætur laukur
mjög ódýr
- H. Benediktsson. - Sími 8 (t„rItaur)
allra mesta nauðsynjamál bæjar-
ins. ÞaS mál hefir legiS fyrir tveim
síöustu þingum og á hvorugu orö-
iö útkljáö. Jón M. var ekki einu
sinni flutningsina'öur þess á sítSr
asta þingi. Þetta mál var algert
einkamál Reykjavikur. Bæjar-
stjórnin haföi búiö frumvarpiö til
og flestir. ef ekki allir bæjarbúar
samþykkir því.
’Mætti því ætla, aö þaö gengi
vi'ðstöðulaust gegn umiþingi'ö. Þaö
sætti lieldur ekki neinum veruleg-
um andmælum þar, en lognaöist
út af, af því að þingmenn kjör-
dæmisins nentu ekki aö gera neitt
til a'ð koma þvi fram.
Afleiöingin af þessu er sú, aí>
viö Reykvíkingar sitjum enn uppi
meö gamalt, úrelt og óhafandi
skattafyrirkomulag, það fyrir-
komulag. a'ö láta niðurjöfnunár-
nefnd, ókunnuga hag bæjarmanna,
jafna útsvörum á þá. meira og
minna út í bláinn.
Hverjum er þaö aö kenna ?
Fyrverandi þingmönnum bæjar-
ins, fprsætisráöherranum fyrst og
tremst.
Muniö þaö allir, sem óánægöir
eruÖ meö útsvörin ykkar!
„Lögrétta“ hefir líkt Jóni Magn- |
ússyni við Lloyd George. Skyldi
L. G. hafa orðið skotaskuld úr þvi
áö koma slíku máli fram fyrirkjör-
dæmi sitt?
Og ætli ekki sé leitun á þeiin for-
sætisráöherra í víöri veröld, sem
fekki réði meira en þessu á þingi
sinu?
Kjósandi! Viltu verölauna svona
irammistööu meö atkvæði þínu?
G.
Á kvennaíundiaum
í lönó í fyrrakvöld höföu verið
unl 100 kvenkjósendur. Voru þar
skiftar skoðanir um þingmanna-
c-'fnin. eins og vænta mátti. Frú
Bríet hafði mælt eindregiö meö
Jóni Magnússyni og talið Svein
Björnsson sæmileg-an. Ungfrú Inga
Lára Lárusdóttir mæltj eindregið
ineð Jakob Möller og Sveini
Björnssyni og brýndi þaö fyrir
íundarkonum, að láta sannfæringu
sína ráöa, en ekki flokksbönd.
Á fundinum hjá verkakonum
hafði veriö glatt á'hjalla. Þó haföi
nokkrum þeirra oröiö svo óglatt
undir ræðum Ólafs Friörikssonar,
aö þær gengu af fundi, 30—40 sam-
an. — Tillaga kom fram á fundin-
'um um að reka frú Brietu úr fé-
laginu.
Islensku hestariir
Svo fór, eins og Vísir gat til,
að hrossin, sem héðan voru flutt
lil Danmerkur, urðu of mörg
fyrir markaðinn. Að minsta
kosti um 1000 hestar eru bar ó-
scldir, og er svo illa fario með
þá, að það hefir verið vitt harð-
lega i blöðunum og Dýravernd-
unarfélagið í Khöfn héfir skor-
að á islensku stjórnina að sker-
ast í leikinn. Segir í bréfi fé-
lagsins, sem Vísi liefir borist,
að hestarnir hrynji niður af
hungri og illri meðferð, 1. d.
liafi um 20 drepist eina nóttina.
Verður nánar sagt frá þessu
siðar:
Horínrnar.
í gær voru tveir heimastjórn-
armenn að tala um kosninga-
horfurnar, og kom saman um
það, að enginn vafi væri á því,
að Jakob Möller yrði fyrsti
þingmaður Réykvikinga.
Einn foringi alþvðuflokksins
sagði í gær, að ef ein vika væri
enn til kosninga, þá mundi
Jakob vinna. — En sú vika er
nú liðin!
Einn stæltasti fylgismaður
Jóns Magnússonar sagði, að
Jakob mætti nú vera ánægður,
ef haiin vrði annar þingmaður,
en á þvi virtist hann ekki telja
neinn vafa.
peir sem greiða Jóni Magnús-
syni atkvæði, kasta atkvæðum
aínum á glæ. p v í e r ö 11-
u m ó h æ 11 a ð trúa!
Kunnugur.
Englendingarog
Isl. fossarnir.
Nýlega var sagt frá því í
dönsku bláði, að í enska blaðinu
„Electrician" 15. ágúst hafi ver-
ið rætt um það, að Bretar hafi í
hyggju að fara að gera sér mal
úr vatnsafli íslands. Er þar tal-
áð um „Dettiíoss“, sem sé
„eign“ bresks félags, og einnig'
um þjórsá. Virðist mega af því
íáða, að Bretar séu eitthvað
riðnir við „Titan“. Gyllir
blaðið það mjög, live gróðavæn-
legt Jtað muni vera, að notfæra
sér vatnsafbð hér á landi. En
þess lætur það getið, að verka-
menn verði að flytja til lands-
ins, ef nokkuð eigi að verða úr
framkvæmdum.
Danska blaðið ámælir mjög
athafnaleysi Dána og skorar
fastlega á þá, að hefjast handa.
Horfurnar eru góðar, ef alt
verður „opnað upp á gátt“!
T
307
var góður fiskur; sem maðurinn yðar
veiddi, þegar hr. Anson kom i netið hans;
hann þarf aldrei að veiða lax ólöglega úr
þessu.“
Læknirinn sat ,við rúm Filippusar með-
an lögrcgluþjónninn krotaði hjá sér frá-
sögu Filippusar um viðburðina á þriðju-
dagskvöldið.
En nú sagði hann þenn undarlegri sögu.
Hann lýsti fyrir þehn fundi sínum við
annan Filippus Anson, sem hann liefði
hitt á þcim tíma, sem hinri eiginlegi Filip-
pus Anson lá hér undir læknishendi.
„Hann var alveg eins og þér, lierra
minn, i sjón að sjá, nema ekki eins — eins
höfðinglegur og svo var hann dálítið tor-
tryggilegur í málrómi. Hinn náunginn
hefði gelað verið Jocky Mason, eftir lýs-
ingu yðar að dæma. J?að er hclst svo að
sjá, sem Jæssi Dr. Williams, sem ók yður
frá stöðinni, hafi farið i föt yðar og reynl
að líkjast yður sem mest.
Læknirinn bannaði þeim lengra samtal.
Hann skipaði sjúklingnum að livíla sig, en
fyrir þrábeiðni Filippusar, skrifaði hann
langt símskeyti, sem hann lofaði að koma
á simastöðina í Scarsdale.
Filippus sendi Evelyu svohljóðandi
skeyti:
„Eg hefi verið lokaður inni siðan á
308
þriðjudagskvöld. Jocky Mason, sem þú
munt kannast við, og annar maður, sem
eg þekki ekki, eru valdir að þessu. Eg
er nú í vinahöndum og er sem óðast áð
batna sár, sem eg fékk i áflogum. Eg
held af stað til London í dag.“ Læknir-
inii brosti, en sagði ekkert. - „Eina á-
hyggjuefni mitt er að þú liafir þjáðst af-
slcaplega af óvissunni, ef þú hefir heyrt
að eg væri horfinn. Segðu Abingdon það.
Filippus Anson.“
Enu vantar hdr. Baldri minn!
Læknirinn bætli heimilisfangi lians neð-
an við nafnið.
„Nokkuð fleira?“ spurði hinn nýi vinur
Filippusar. Hann brosii ófurlitið og sagði:
„J?að er eitt enn, reyndar litilfjörlegt að
mörgu leyti, en mér þó áhugamál. Gerið
þér svo vel, að bæta J?essu við: „Eg vona
þú hafir ekki mist af Bláögn í öllum þess-
um ósköpum.“
Hann hneig lémagna aftur á bak.
Lækninum lá við að spyrja: „Hvað er
það nú, þessi Bláögn?“
En hann hætti við það. Svefnlyfið fór
að hrífa á Filippus og liann vildi ekki ó-
náða hann. Hann samdi svohljóðandi
simskeyti undir sjálfs sín nafni:
„Hr. Anson er að batna, en í dag getur
hann ekkert farið. Nokkur róleg orð frá
•,,<if:r
309
(
yður mundu di'aga úr óþolinmæði hans
og flýta fyrir bata. Hann hefir verið með-
vitundarlaus þangað til i gærkvöldi. Nú
þtirf hann að njóla hvíldar.“
Sendimaðurinn beið í Scarsdale póst-
húsi næsta dag, þangað til svar kom. —
Hann brá við með það til þorpsins ]>ar
sem Filippus lá enn og svaf vært. Hann
vaknaði við jódyninn úti fyrir, lauk upp
augunum og sá læknirinn sitja við rúmið
sitt, eins og þegar hann sofnaði.
Símskeytið frá Evelyn var svoliljóð-
andi:
„Er alveg forviða. Trúi ekki öðru, en
skeytið sem kom i dag sé frá þér. En
hver getur það þá verið, sem inargsinnis
hefir símað mér undir þínu nafni, frá*
járnbrautargistihúsinu í York? Veit ekki
hverju trúa skal. Fer tafarlaust til Abing-
dons. Sendu inér ljósari fregnir. Óvissan
óþolandi. Evelyn.“
Ef nokkurntima hafði verið þörf á at-
höfnum. þá var Jiað nú. Hið mikla þrek
Ansons braust fram óstöðvandi. Kinnar
hans urðu rjóðar og augun leiftruðu.
„Dr. Scarth,“ kallaði hann „J?ér megið
ekki aftra mér þegar þetta skeyti er kom-
ið frá unnustunni! pér megið trúa því,
að mér versnar en batnar ekki, ef þér
neyðið mig til að halda liér kyrru fyrir