Vísir - 04.12.1919, Blaðsíða 2

V í S I R
)) lHíninm i Olseini ííM C OLGaTES
iiafa fyrirliggjandi:
Fatauurata
Skóbursta
Áburðarbursta
Ofnbursta
Teppabankara
— bursta
Htiifa, Grafíla, IMfat- ogf ri’esli:eiðar
Harðarbúua
Hamra
Lamír
Sprmgiamir
Hurðarskrár
handsápnr
(M tegxinclír & 1 a^erj
Hræðslan við lieimsendi,
Blað eiit hér í bænum fárast yfir
þeirri ónærgætni ,.\'ísis“, aö segja
írá skrifuin amerísku blaSanna unt
í'f' „heimsendir" muni verba 17.
des. n. k. í fyrradag sagöi blaöiö,
a8 slíkar frásagnir gætu haft i 11
áhrif á menn, sem ef til vill héldu
aS spádómarnir væru á einhverju
viti byg'Sir, og i gær segir blaSiS
aS „sagt sé“ aö íólk sé fariö aS
leggjast i rúmiS af hræSslu!
AuövitaS er Jressi þvættingur
blaSsins alveg tilhæfulaus og tiJ-
efnislaus. „Vísir“ ltefir hvergi orS-
tS þess var. aþ spádómurinn um
heimsendi 17. des., hafi veriS „ték-
inn alvar.Iega“. Slíkir spádómar
eru nú orSnir svo algengir, 'aS ó-
þarft er aS Játa einn þeirra, öSríini
íremur, hræSa sig. Allir muna t. d.
eftir halastjörnuni!
„Vísir“ sagSi þannig frá ame'r-
iska spádómnum um lieimsendi
17. des., aS engum gat blandast
hugur um. aS hann lagSi engan
trúnaS á hann. Og þó aS „AlþýÖu-
blaSiS‘‘ segj aS fólk sé fariS aö
,.leggjas)t i rúmið“ af hræSslu, þá
leggur hann heldur ekki mikiS upp
úr því. Þessi „hysteri‘‘ mun hvergi
hafa gert vart viS sig, nema þá
meSal þeirra, sem í þaS blað rita.
Ef þaS er þá annaS, sem aö blaS-
inu gengur. en þaö, að þvi leiSist
aS hafa ekki getað orðið fyrst tii
að segja frá þessu!!
Loks má geta þess, að mörgum
mönnum hér í hænum var oröiö
kunnugt um spádóm þennan. áöur
<rn blööin sögSu frá honum, og
heföi þaS þvi lítið stoðaö, þó að
j>au heföu þagaö!
Þegar bánnmenn höfSu „þurk-
að“ Bandaríkin, sendu þeir flokk
■Mwma til Englands til að boöa vín-
bann þar. FormaSur þessa flokks
9g aöalmaSur er bindindísfrömuð-
urinn Mr. Johnson, sern kallaSur
tr „Pussyfoot“ aS auknefni. Wantt
«r mfkif! ræiugarpur, sfcór o»
<&gíU ^JoLQobpQjn
sélur 250 pr. ||
UI.L ARVETLIN G A
handa karlmönnum
á 2,25 pr.
föngulegur og talinn " atkvæSa-
inaöur.
Erindi hans hefir veriS misjafn-
lcga tekiö á Englandi og andbann-
ingar gért honum márga skapraun.
Laust fyrir miSjan fyrra mánuS
ætlaöi liann aö tala, sem oftar, í
sal einumj London. ÞangaS komu
stúdentar í þúsundatali, og er hann
tók fil máls, hrópuöu þeir og köll-
uöu, mjálmuöu og létu öllum illum
látum, hentu i hann bréfpok-
um meS hveiti, svo aS hann varö
a!lur hvítui*, og loks liltipu þeir
upp á ræöupallinn, lögSu hendur
á hann og báru út.
Þar lögSu þeir hann á sjúkra-
hörur og hlupu meS hann fram og
aftur um mörg stræti, þangaö til
iögreglan gat loksins bjargaö lion
um.
En rétt í því er hann náöist, var
steini hent úr mannþrönginni og
kom hann í augaö á Jöhnson. svo
aö læknir var kvaddur til aö veita
honum hjálp, og varð hann aö vera
viS rúmiö næstu daga, eti búist er
■ iö, aö hann veröi jafngóöur.
BlaSamaSur liitti Johnson aö
máli daginn eftir. Lá hann þá í
túminu en var hinn kátasti.
Hann sagðist sjálfur vera stú-
dent og skilja ve1 þessar tiltektir.
Sér hefSi liöið vel, þegar út var
komiS, en oröiS fvrir tálsverSu
hnjaski. meðan veriö var aö bera
hann út. í þeim sviftingum sagöist
bann Itafa mist hattinn. Harín
sagöist vita, aö steinkastiö heföi
veriö óviljaverk og vonaði að
hresast svo aS hann gæti bráðlega
hitt stúdentana aö máli ööru sinni.
Sími 584.
Jðh. Úlaísson & Ce.
Reykjavík. Símn. Juwel
lim.skeyti
frí tréiStritsni Titóte.
Khöfn i gær.
Clemenceau.
hrá Þaris er símaö, aö blaóiö
Echo de Páris flytji þá fregn, aö
Clemeneáu ætli aö segja af sér 17.
ícbrúar næstkomandi, sama dag
Sem forsetaskifti veröur.
Foch marskálkur
varar ban-damenn viö áframflald-
." idi herhúnaöi ÞjóSverja.
Kafbátum sökt.
Öllurct þýskti káfbátunuut veröur
sökt.
Dppþðt
Spáaska þiigiBa
Smásalfl'
; Heildsala.
VASALJÓS,
LJÓSGJAFAR,
BATTERI,
PERUR,
væntanleg meö „Gul!fossi“ frá
Englandi. Hálfu ódyrari en ana-
arstaðar.
Verslun B. H. BJARKASöTí.
tók og bj-aut margar bjöllur, og
varö loks aö slíta fúndi öSrtt sinni
Næsta dag urou enn róstur í
þinginu og þá í efri málstofúnni, e»
ekki uröu þær jafnmagaSnar se«>
hiríar fyrri. Þó tarö aö slífa fund'
til þess að koma á friSi,
Asqaitk
Um yo. í. mánaöar varS allmikiS
uppþot í spánska þinginit. Fyrir-
spurn haföi komiö fram um út-
flutning á hrísgrjónum og kallaöi
þá einn þingmanna, signor La
borda, til matvælaráöherrans, San
Luis 'greifa: „Þér IiafiS svíviröi-
logt starf fyrir s,tafni.“ Greifinn
svaraöi: ,,Sá, sem temur sér svona
oröbragð, hegSar sér eins og svín.“
Þegar Laborda var neitaö um
málfrelsi, þaut: hann á fætur meö
reiddan göngustaí og ætlaöi aS
lumbrá á greifanum, en einn þing-
manna greip um stafinn og fékk
afstýrt högginu.
Á áheyrendapöllunum lenti alt
í uppnami og þat' kölluöu menn
hástöfum til matvælaráöherrans:
„FarSu út! ViS höfum ekkert
brauS fengiS langa-lerígi í Mad-
rid.“
Forseti sleit nú fundi og kom
á sættum milli flokkanna, og að
í-'Vt búnu var ftmdur settur á ný.
En þá lenti tveim öSrum þing-
mönnum satttan, gömlum uppgjafa-
ráðherra og formanni jafnaSar-
mavni.
ForsetMM hritigdi a-lt hvaö af
Þegar Mr. Asquitli! v;arð aö seg'j®
af sér stjórnarformensku á Bret-
’andi og þoka fyrir L.loyd Georgc»
haföi hann setiö lengur aS v.öld*
um, óslitið, en nokkur annar stjór«'
arformaöur þar í landi. En í kos»'
ingunum í desember í fyrra sttndr-
aöist flokkur haus gersamlega °?
sjálfttr náSi haan eigi kosning0-
Siðan hafa honum borist áskof'
anir unt aö bjóöa sig fram i kj°r'
dæmttm, þar setn aukakosningar
hafa veriö, en hann skorast unda®
því. Vita menn ekki, hvaS valda
muni, en sttmir giska á, aö sk3mt
muni til aöalkosninga, og
horíum ekki taka þvt, aS gcfa k°st
á sér fyr en þar aö ketnttr-
Hann er enn í fttllu fjöri, þ°
hann sé tekinn aö eldast, og
oft til síu heyra um stjói*1ITial'
Fylgismönnum hans þykir
eftirsjá aö honum úr þing>nUl Þvl
aS hann cr yfirburSa ræSnmaí5lir’
ailra manna skýrastur og stórleg3
fróSur. Er nú svo koniiö, að ]a
í*-
uni
vei blaSið „Times“ lætur sv°
mæít t ritstjórnargrein
skömmu, aö Asquith ætti a'S c,&a
sæti á þingi, vegna dug'i,a‘5ar 'slf*
og vitsmuna.-Hefir þa'5 þ° ver'
honum mjög andstætt og er en*'
en þaS kveSst viöurkenna liæ
leika hans, og segir Pin^aU
einmitt þörf sltkra t*iamia n*’ ^