Vísir - 30.07.1920, Blaðsíða 3

y*si«
M.b. Patrekur
ileöur í dag til Patreksfjarðar, Dýrafjarðar og íiafjarðar
Tekur flutning og farþega.
• Leggur af stað í kvöld. — Uppl. í slma 649.
Hið ísl. nýlendavöruíélag, Klapparstig 1.
PakUáspláss
bentugt til vöru- og veiðarfæra-
§eymslu, fæst til leigu.
A. v. á.
I ferðalöy:
eru ódýrastar vörur
versL .Breiðablik'.
Sími x68.
Blakkfernis
'®r besli þakfarfinn.
Lang ódýrastur hjá
Slippfélaginn.
iaupafólk
■1 kaupamann og 2—3 kaupakonur
Vantar á heimili nálægt Reykja-
vík.
A. v. á.
Til leigu frá 1. ágást
Stoia
á neðstu hæð, við aSalgötu
bæjarins. Hentug fyrir skrif-
stofu eða rakarastofu.
A. v. á.
Matsvein og háseta
vantar á m/b Reginn.
Uppl. I versl. Skógafoss
Aðalstræti 8 Talslmi 363
Grúmmívinnustofa
Reykjavíkur
Ingólfsstræti 23.
hefir nú fengið michelin hjól-
hestadekk og slöngur, gúmmí-
slöngur (á pumpur), hjólhesta- og
bíla- ventilgúmmi, gúmmibolta á
blómstursprautur, garð og glugga
vatnsslöngur, gúmmíh'm fl. teg.
og flestar atærðir af bifreiða-
gúmmí.
Þór. Kjartansson.
Ferðakikirar
mjög góðir hjá
Jóni Hermannssyni
(úrsmið).
Kaupið
til helgarinnar í dag (föstudag). á
morgun (laugard.) veröur lokaö
kl. 4. og ekkert sent lieim. sem
þantaS er eftir hádegi.
2. ágúst (mánudag) veröur einn-
ig lokaö.
lega frá útlöndum, en ekki var
þess getiö á farmskrá, hvort. þau
vseru áfcng eöa ekki. Sagan segir,
aö lögréglustjóraskrifstöfan hafi
krafiÖ verSlunina um toll. en hún
þá svaraö, aö sér kæmi Sendingin
ckki viö, víniö væri eign lands-
stjórnarinnar. Um ,,styrkleika“
þessara vínfanga fer tvennum sög-
um, og.selur Vísir þessa sögu ekki
dýrara en hann keypti hana.
Liverpool
Að Ölfesá
fer bíll á sunnudagsmorguninn
kl. 8 árdegis.
JÞrlr menn geta fengið sæti.'
Uppl. í afma 893.
Flöskur
sem hægt er að nota fyrir blikk-
hettur [Cork Crowns) kaupir
Ölgerðin Egill Skallagrímsson
hærra verði en aðrir.
Bæjarfréttir.
Vínföng
féklc vershtn ein hér í bæ ný-
Knattspyrnumótinu
ttm Reykjavíkur-horniö lauk í
gærkveldi meö glæsilegum sigri
knattspyrnufélagsins „Fram“ í við-
ureigninni viö K. R. í fyrra hálí-
leiknum átti „Fratn“ gegn vindi aö
sækja, og varö jafnteíli í þeim leik,
I: I. Og langt var liðið á síöari
leikinn, áður en Fram tókst aö-
koma knettinum í mark K. R„ en
síöustu 20 mínúturuar eöa svo. rak
hvert markiö annaö. og urðu þau
6 í þeim leik, en K. R. kom knett-
inum aldrei í markið hjá Fram, og
stóö það þó tæþt stundum. — Aö
leikslokum afhenti Erlendur Pét-
ursson, formanni „Fram“ homiö,
en áhorfendur hrópuöu húrra og
nókkrir þeirra báru Gísla Pálsson
á gullstóli út af vellinum, en hanri
hafði þótt ganga ejnna vasklegast
fram í liöi Framinanna.
•í
Búðum lokað!
Vísir vill minna lesendur sína á
þaö. að sölubúðum verönr lokað
hér í bænum kl. 4 síðd. á morgttn
(laugardag) og alla laugardaga til
1. september. Bööum verður og
lokað á mánudaginn kemur, 2. á-
gúst. Þá er fridagur verslunar-
manna. Þess vegna vcrða menn aö
hirgja sig til þriðjudags í dag og
á morgun.
161
Ef það vœri ef það væri, sagði
hann við sjálfan sig.
Nú nálgaðisl Mrs. Larpent. Um varir
hennar lélc Lvíræ'tt bros, og allur svipur
hennar var undur f urðulegur, og aö mestu
seni óráðin gáta.
__ pér eruð valalaust undrandi yfir því
■að sjá mig-------.
— Alls elcki. En það gleðiir mig stór-
lega. Viljið þér gera svo vel og fara niður
eftir Beatrix, og velja ýður fdrrýnti? Eg
skal sjá um, að þér fáið þjónustustúlku að-
ur en við förum.
— pakka kærlega, svaraði lda Larpent.
Hún reyndi ekki að draga <Itd á það, að
henni var sönn ánægja að vera á þessum
stað. pað verður yndislegl að koma út a
hið víða haf, burt irá þrengslunum og
gauraganginum í landi. F.g óska yður til
haniingju með „Galatheu.“
Franklín beið þar lil hún gekk lmrtu.
cn sneri þá í áttina lil Frascrs, sem vai
að athuga farangur þeirra. Franklin tók
hann við hönd sér, og gekk með honum
afsiðis, þar sem enginn mátti nema orð
þeirra.
— Hvern skollann licfir þú gert? pú
þykist vera vinur minn, en kemur mér svo
út i þessar ógöngur.
Rödd hans skalf af reiði.
162
Fraser leil undrandi á vin sinn.
— J?ú fékst mig til Vanderdyke einmitt
lil þess að lcoma þessu í kring, sagði hann.
Eg liefi staðið vel í stöðu minni — og
livað er það þá, sem að þér amar?
— pú ert helvitis asni, Iivæsti Franklín.
Getur þú ekki séð það sjálfur, að þú hef-
ir hegðað þér eins og fáhjáni ? Hefir þú
gleymt öllu þvi, sem eg' sagði þér i gær-
kveldi? pú hefir elcki fengið þessa ungu
slúlku hingað á skipið lil þ<-ss að gera
mér grciða.með því, eða vernda nafn mitl
ámæJi. Hcnni cr sama bæði um heiður
sinn og sinna. Hún er komin hingað lil
þess að skemta sér og kvelja mig. Og hún
hcfir fengið Idu Larpent mcð, af því að
hún hefir fundið það á sér, að það væri
sú konu, er eg síst kysi með í förina. ásamt
henni.
Alla leiðina lil skijxs hafði Fraser lirós-
að happi yfir því. nveð sjálfum sér, að
hafa unnið þrekvirki. En nú vissi liann
alls ekki, hvaðan á sig stóð veðrið.
— Eg held, að það sé best, að eg haldi
kjafti um slund, svo reiði mín megi réna.
Aiinars gæti það farið svo, að eg kastaði
þér fyrir borð, liélt Franklín áfram.
Hann sneri sér burt og gekk frarn eftir
skipinu, með liendur i vösum.
Eins og öll skáld var Fraser mjög til-
163
finuinganæmur. Honum féll það mjog illa.
hvernig fyrirhöfn hans öll hefði til einskis
orðið, og að' vinur sinn væri sér sárreiður.
En eins og öll skáld — jafnvel þau, sem
yrkja átakánlegast vim sviknar vonir og
sundurkramin hjörtu — var hann mjög
bjartsýnn. Hann hafði sett sér það mark.
að koma Beatrix til þess að leggja út á
hafið með Franklín, til livers senv það svo
leiddi, og hvernig sem það gengi.
Hann var þeirrar skoðunar — eins og
margir ástfræðingar — að ástin dafni best
með návistum hlutaðeiganda, og þá eink-
urn á sjó! Hann var ekki rik.ur maður,
en vildi þó gjaman gefa allar eignir sín-
ar til þess að verða þeirrar sælu aðnjót-
andi, að Beatrix feldi ástarhug til Frank-
lins, og þar rneð skifti um skoðun og
hátterni.
Hann leit samúðarauguin til vinar síns,
og gekk þvi næst niður til bústaðar síns.
paðan gat liann heyrt glaðlegan hlátur
Beatrix. Hún leit vit fyrir að vera glöð og
ánægð. pað út af fyrir sig var gott. Og
hann átti bágt með að skilja, hvers vegna
vinur lians var nú ekki lika i sjöunda
hinvni sælunnar, yfjr þcim atburðum, er
hann sjálfur mundi hafa talið þau mestu
gleðitiðindi, er fyrir gætu komið. Hann