Vísir - 11.10.1920, Blaðsíða 3

V í s IR
2 drenglr
óskast til aö bera
3,Vísiu út tíl kaup-
ej&da.
Viðtal ¥ið
í j ármálaráðherraim,
Danska blaðicS „Politiken“
ÍJirlir vifilaí við fjármálaráð-
flerranu okkar, eftir að hann
febm til Kaupmannáhafnar. —
Hefir blaðið það eftir ráðherr-
aiuun, að því er hingað er shn-
áð, að hann sé i þeim erindum
þangað kominn, að fá s 1 a ð-
f e s t i n g konungs á ýmsum
fel. lagafrumvörpum, þar á
áieðal einhverjum lögum um
íossanotkun.
petta er auðvitað misskiln-
íhgur, og nnin átl við stjórnar-
frmnvörp þau, sem lögð verða
íyrir næsta þing, en þau verða
^æntanlega ekki s t a ð f c s t
óður. — Blaðið hefir cinnig
'Spurt ráðherrann nm f jármála-
ostandið hér á landi, og ráðh.
svarað eitthvað á þá leið, að
hvorki Danmörk né ísland
't'íli að þurfa að kvíða fram-
tiðinni. el’ að eins varði lögð
áhersla á það, að vinna sem
niest og best.
*assw!0sa*sessjjn«sssifl<ss!»a!B*mfflB
7
i 7.
KarlmannsfatnaSur, Káputau,
Karlmannaregnfrakkar, Fatatau,
Kven-vetrarkápur, fl. teg.,
NýkomiS í verslun
&nðm. Gnðmandssonar
Sími 1016,
Sími 1016.
Dönsku, ensku og verslunarreikning
kennir Sig. Sigurðsson, Laugaveg 44*.
Heima frá 51/„ tii 7 e. h.
Sími 555.
Gaðmandnr Asbjörnsson
Laugaveg 1.
Landsina besta úrval af rammalistnm. Myndir inn-
rammaðar'afar íijótt og vel. Hvergi eins ódýrt.
Det kgl. oktr. Sðassnrance-Compagni
tekur að sérraliskonar •jövAtrygginsiar
AGalamboSsmaöur tyrlr tsland:
Eggert Ciaessen, hæstaréttarmálaflntningsm.
ENDUESKOÐUN
REIKNINOSSKILA.
Starf þetta hefir litið verið
viðhaft hér, nema þar, sem um
hlutafélög hefir verið að ræða,
en annarsstaðar hefir það tíðk-
ast og þótt ómissandi, enda þó
um „prívat“ manns eign hafi
verið að ræða. v
Ef þér, verslunarrekandi,
viljið, að alt sé eins skýrt og
rétt og unt er, þá fáið þér end-
urskoðunarstarfið i hendur
þeim manni, sem hefir fengist
við endurskoðunarstörf; það
margborgar sig, og þar að auki
verðið þér sjálfnr mikið ánægð-
ári, af þeirri einföldu ástæðu,
að þér vitið, með góðri sam-
visku, að alt, sem þér farið með
og liafið undir höndum er rétt.
Eg tek að mér alla endur-
skoðun.
Leiinr Signrðsson
Hverfisg. 94. Sírni 1034.
Undirakrifuð tekur að sér að
kenna ensku og dönsku. Áhersla
lögð á verslunarmál, ef óskað er.
Heima kl. 4— 5 e. h.
lnga Magnusdóttir
Laugaveg 25.
329
Beatrix stóiS á fætur, setti stólinn lil hliö-
ar og gekk út. Paö var ekki hægt aö sjá
neina hræSslu á svip hcnnar. þar sem' liún
stóö í' ganginum, og sólin stafaöi geislum sin-
um á gullna hárið hennar. ÞaS leit frekar úl
fyrir aö vera sigurglampi í augum hennar.
Svo fremi hún þekti Franklin rétt, þá mundi
hann ekki stökkva burtu frá heniii nú, einmitt
þegar ný vandræöi voru fyrir höndum. Hann
mundi ckki leggja af staö til Evrópu og
Afríku — hann mundi ekki eingöngu hugsa
um sjálfan sig.
Eftir augnablik kom hann fram til henriar
"Og rétti henni símskevtið.
— Þú vilt ef til vill hafa þaö? sagöi liami’
' og staðnæmdist frammi fyrir henni, og vissi
ekki hvaö segja skyldi.
— Tá — eg þakka.
Þau horföu hvort á annað um hríð, og von-
uðu liæöi, aö þctta væri upphaf nýs tíma, aö
þetta væri citthvaö meira en bláköld tilvilj-
un — eitthvaö, sem þau skildu elcki. er nú
tæki í taumana, breytti áformum þeirra, og
tengcli ])aö band þeirra i milli, er aldrei mimdi
bresta.
■ Jæja jiá!
!Eranklin sagöi líka: — Jæja |>á !
Pau óskuöu þess bæöi innilega, aö heilla-
disirnár heföu nú snúiö örlagaþræ^i þeirra
sanmn fyrir fu1t og alt.
— Þaö er þín skylda að láta uppi álit þitt.
\
330
sagöi hún.
— Þú haföir rétt fyrir þér, þegar þú spáðir
þvi, aö eitthvaÖ óvænt mundi koma fyrir í
dag, sagði Franklín.
Hun hneigöi sig lítið eitt og stakk símskeyt-
inu í vasann. Þaö var ómögulegt aö áegja,
hvaö úr þessu vröi.
— Viö veröum aö stiga á skipsfjöl i kvöld,
sagöi hann.
— Ætlar þú aö breyta áformum þínum?
Ætlar þú aö hjálpa mér nú, eins og fyrri ?
Hann svaraöi, og hló við lítið eitt:
— Þú hefir ekki til einskis kallaö mig göf-
ugmenni.
LXl.
Beatrix hafÖi lika hugsaö alvarlega um alla
málavöxtu, á meðan Helena þerna hennar bió
hana til miödegisverðar.
Húri komst brátt aö þeirri niðurstööu, aö
nauösýn bæri til að binda enda á allan þenu-
an skripaleik. frá hvaða sjónarmiði, setn á
málið væri litið.
Iíræöslan viö hneykslið hafði komiö henni
ut í þessa ófæru. F.n nú var hneykslið á hæl-
um heuni og óuinflýjanlegt, h.vaÖ sem til ráðs
var tekiö.
Refsing sú. seni henni áöur hafði veríö
ógnað meö, var nú í augum hennar einskis
viröi. Svo mjög haföi Inin þroskast og hrcyst.
331
Henni stóö nú öldungis á sama, ])ó aö Honoría
frænka hennar færi með hana.úl á hala ver-
aldar. Þar í utlegðinni mundi henni gefast
goti tækiíæri til þess aö rýfja upp fyrir sér
gamlar, ljúfar og óljúfar endurniinningar.
Nú stóö, henni öldungis á sama, þótt hún
misti af skemtilegustu árstiöinni í New York.
Hún haföi ferigiö aö kvnnast Iífinn sjálfu,
ems og þaö er í raun og veru — ísköldum
veruleikanum, sem átti ekkert skylt viö hé-
g’óma þann, sem hún hafði áöur lifað í.
líenni féll illa aö þurfa aö valda fjölskyldu
sinni slíkri. sorg og raunum. En hjá því virt-
ist ómögtilegt aö komast. Ef hún gengj aö
hoöi Franklins um giftinguna. væri þaö ekki
annáö en fresturi á hneykslinu, sem hlyti aö
koma fyr eöa siöar. Skilnaöur mundi lika gefa
ölhi slúðri byr undir báöa vængi. Þess vegna
var best að gera skjóian enda á öllu samán,
svo I* ranklín leystist undari okinu.
Þaö var sérstaklega þrent, sem olli henni
áhyggjum:
Að lienni heföi mishepnast aö fá Franklin
til þess aÖ taka aftur orö þau, sem hann hafðí
'látiö falla viö fótagaflinn á rúminu hennar
kvoldiö góöa.
AÖ henni haföi mishepnast aö vekja ást
hans til sin.
Aö henni haföi mishepnast að jafnast á viö
aöra eins stúlku og Idu, Larpent. í augtim
Franklíns.