Vísir


Vísir - 20.11.1920, Qupperneq 3

Vísir - 20.11.1920, Qupperneq 3
: hagnaSarinál aö ræöa, lieldur lifs- nau'ösynlegt bjargráöamál þjóíS- arheildarinnar, sem allir ættu aö finna skyldu sína í aö ljá sitt litla -liö, til sem allra farsællegnstr'a %kta og íramkvæmda a'ö kostur er á, þannig, að allra rétti og allra velferö sé borgiö. Skora- eg þvi tiér meö á forráÖa- og valdamenn Xslands, þing ]>ess og stjórn, a'S tidka þessar bjargráöatillögtir til shugunar í fullri alvörti og með ■ samviskusemi, og þar næst a'ö koma jreim tit framkvæmda sem .allra fyrst, svo sem slíkurn hæfir, 'og þeim er ábyrgöartilfinnirigu hafa, eins og,þcim er til alls góðs trúað af þjóðinni. Nema þá að þeir hafi í þeirra stað, önnur svo góö og örugg bjargráö aö bjóðá, Sem Jressi. er framkvæmd verði í tíma. —■ — —- En þau efa eg. að .séu til. %ð svo stöddu ætti ekki að þurfa aö rökræða mikið meira þessar bjargráðati’lögur mínar. Því það er hverjum1 manni aug- ljóst, af íramanrituðu yfirliti. jafn- >vel svo stutt sem það þó nær, að ávinningurinn muni alstaðar fara langt fram ur j tilkostnaðinum. fcæði fyrir hag eiristaklingsins og heildarinnar. þó.að þar setlar töl- ur imiði ]jað ekki nákvæmt, setn liggur nieöal annars í því, að nauð- ■ symjaváran að eins er ódýr, en ó- jjarfari varan frá útl. verður |>á of dýr til þess að neyta hennar í ó- hóíi. þegar launin verða meira .miðuð við sannar þarfir, eu hóf- iausa heirntufrekju. Þeir einu. sem í fljótu bragði -mætti ætla að liefðu, ástæðu til að ver;i hér á móti. hagsmuna sinna vegna. — ef ]>eir mettu gróða sinn ■meira en velferð Jrjóðarinhar. — -sem mér finBt'skvlt að efa. — eru 'þeir metm, senr eftir tillögutu mín- ;'im bér. er ætlað að bera htn auknu útgjöld aðallega, setn sé ríktt og ríkustu tnennirnir. En þegar betur er ’að gáð, ]>á ltafa. þeir einnig á- stæðu til að vera samþykkir og ánægðir ckki síðttr en.aðrir, með ]>vi. að með svona ráðstöfunum eru þeir af þeim er ‘nokkuð fram- kvæma. trygðir bæði gegn rekst- 1 urstapi og því, að verða að leggja ! árar- í bát vegna of mikils rekst- j urskostnaðar, er jafnfra’mt færir I þeim máske nteiri atikatekjur en [ hifuitii aúkriu útgjöldmn ]>eirra ' nemur, og hvetuý þá til að stækka ; framkvæmdastilinn enti meira til j enn meiri gróða. Þeir ríku menn | setn altaf safna og ekkert fratn- i kvæma með peningum sínum, örf- ast og tueð þessu, til að ávaxta fé sitt á ffamkvæmdasviðintt ]>ar sem í méiri arður er í boði o. s. frv. Eg i játa fúslega, að aúðugá fram- kvæmdamanninum má elcki í- þyngja um of. freniur en öðrttrn, tneð of ]>tiugtitn álögttm, — og þá síst þeim. cr frainleiðir atrðinn öll- tim til gagns. úr skauíi náttúrunn- ar. Því að hann þarf að standa á styrkum fótum, sent fjárhagsleg- ttr máttarstólpi heildarinnar. Sem slíkur á hann lika að njóta þess traústs. sæmdar og hciðurs, sem hann vcrðskttldar. er hann gegnir sínum borgaralegtt skyldum tneð sónia. Og ber möglunarlaust og íúslega sínar réttlátlegu álögðu og | þúrrgu gjaldabyrðar, ' og viður- ; kennir í orði og verki, að attðttr ! bans'og gróði, sé ekki að eins á- ! vöxtur af vínnu sinni, forsjálni.viti i og dttgnaði. heldur og vinntt þeirra er með honum Itafa unnið, svo og aðstöðu ]>eirri pg réttindum, setn lög og venjttr umhverfisins eða heildarinnar veita honum. Sé hann af því tagi, ]>á nuin meðvitund lians ttm ]>á haming'ju að vera fær Margar ágætar tegundir af sápum, með lágu verði, fáið þið hjá KAliPFÉLAGl REYKVIKIKGA Langaveg 22 A. Sími 728. utn að fullnægja svo veglegunt skyldum, færa honttm meiri og varanlegri lífsunaö en attðlegö hans útgjaldafrí gæti aflaö hon- um. En svo fara þessar tillögur er héf ræðir ttm, ekki lengra en það. að leggja gjöldin (af ölluin hans miklu tékjum) á að eins allra hæstn árstekjurnar. er ná 6000 kr. og þar yfir, að öllum ]>ar iilheyr- andi kostnaði frádregnum, — og þó með nokkrum fyrirvara. —r Svo á og að ntega vænta ]>ess, aö landssjóðnum muni sparast rnikil útgjöld í öðrum greinum við svona ráðstafanir, í lækkttn dýr- tíðarupþbótar til móts við lægra vörttverö. við fækkttn og samein- ing opinb. sýslana o. f 1., sbr. iSy. tölúbl. þar að lðtandi hér áð fram- an. Lækkttn vinnttlaunanna og vöruverðsins og óháð viðskiítalíf útávið, eru sem sagt liöfuðatriði ]>essa máls. Þó eru hin ntinni at- riðin eihnig' mjög þýðingarmikil öll og hvért fyrir sig. til þess að tilgang'inum verði náð: Að fjölga vinnufólkinu við þarflegtt störfin. snekka dagsverkið, nteð mati vinn- tuinar eftir gildi í stað tínia, attka ihúlendti framleiðsluna, draga úr iðjttleysi, óþarfri og skaðlcgri eyðsltt. ]>ó „fin“ ]>yki, o. s. frv,. — eru alt atriði. er margt gott mttndi af leiða. Þar á meðal nteiri auð, hcilbrigðara, sjálfstæðara, ntenni- legra og farsælla líf. nieiri virð- ing. fyrir þvi sem er íagurt, satt, réttjátt, vandað og sómasamlegt, og minna af allskonar andlegnm og líkamlegtim aumingjaskap. — Það mttndi létta fátækari framleiö- enduiuim lífsstriðið og útgjöldin. og með þyí afstýra tortíming landbúnaðarins. og hjáípa honum til að rétta við. Það mundi og trvggja fátæka verkamanninum vissari og stöðugti atvinnu (og | öllutn þó).vog þannig létta undir ■ með honum til að bjargast af sín- ! um tnáske lágu — en réttlátlegu miðttðu — vinnulaunum, er þá veitir honum rétt til þeirrar upp- bófar á launum sínunt af almanna- fé, er þörf hans kann að krefja. eða íttlls lífeyris þá þess er þörf, sog ]>aö með sæmd, smánar- og af- fallalatist, hafi harin fullnægt skyldtt sinni.eftir megni, og unnið nteðan dagurinn entist. — Það mundi og örfa táp og hollan metn- að, og hvetja alla til þess að vera. í stað þess að sýnast, og til þess að verðskulda í stað þess að heinita. Rvik. 18. nóv. 1920. Stefán B. Jónsson, Einþ\)l(l(a stúllfan 25 lávarður tök við úr ltendi Carric ®g íór með til herbergja sinna: „Zenóbía er gersamleg'a horfin.“ Góðar fréttir. háfði hann sagt, og óísaleg, skuggablandin ánægja fór um hatm allan við þá tilhugs- tm, að nú væri síðasti hlekkttrinn 'brostinn, sem batt hug hans við j>essa kontt, sem dregið hafði ltanri á tálar. I'.n ]>að er spánverskur í.alsháttur. að liendur verði seint hreinþvegnár af tjöru, og ]>að átli ■ekki að verða hlutskifti Nevilles lávarðar aft veta skilinn að skiflum t<'ið Zenóbítt. SÍ'.TTi KAPITULI: Neville lávarður sat einn i lter- ífeergi ]>vi. sent Philiþpa ltafði búið , hoiuitn, og hélt á biiglttðii sím- skeytiiui fyrir framan sig. Hann va.r aö hugsa um ]>á óstjórn, sem hefði gripið ltánn. hverjum tálum hún hcfði tælt lianij. hverjum ó- ^b'engskap hún ltcfði brugðist hon- t1rn- Hann hugsaði svo fast tttn það, hann gleymdi með öllu, hvar úattn var og hvað fyrir hann hafði bomjg sköntmu áður. Bann hafði . gleymt liáu, grönntt stúlkunni, dökkeygðu, setn liaföi rétt lionum' símskeytið, rjóð í kinntim. stork- andi og meira að segja ó í y r i r- 1 e i t i n. Hann stundi og fastréð meö sjálfum sér að flýja frá Ho- wells uæsta ínorgun. Hann haföi verið angraðúr og ónáðaður. VissTilega hafði hann aldrei itndirgengist að dveljast undir satna ]>aki eins og ung stúlka —\ sist þegaf það var önnur eins stúlka eins og Carrie Harrington. Ilann var að brjóta heilann ttm. hvernig föðnr sínitm hefði getað skjátlast is.vo, að segja, aft þarna væri „tvö ungbörn". Hann befði getað umgengist IMiilippu. 1 lonitm Itaffti meira aft segja geðjast vel að hcnni, ]>ótt hún góðleg, og eins og fólk cr flest og skynsamleg í samræðttm. En ]>essi >’ngri systir! Hann roðnaði ofurlítið aí gretuju, þegar ltann bugsaði ittu |>;er ókrtr- teislcgu viðtökur, sem húu hafði sýnt hontttn. attgnaráð hennar. ]>rjöskufult og ölundarlégt og rúddalegt orðbragð. Hafði hún lesið símskeytiö? Nei, hann var sannfærður um. að hún hcfði ekki gert það, og þó fanst honutn hárvíst, að hún rnundi hafa gert þaft, ef harmjiefði eklci komið 't tæka tíð. .. Já. hann ætlafti að fara. Ilonttm þótti fyrir því, vegna ]>ess, að hann kttnni vcl viö sjálfan stað- inn. Þar var rólcgt og afskekt. Honum hafði líka getist vel að liftsbóndanum. Harrington. Ef ]>essi léttúðuga og óstýriláta stúlka hfffti ekki verift þár! Og nú fór hann að ráða með sér. hvert hann ætti aö halda. Hann gekl. aftur og fram tnn lterhergið. til að afráða eitthvaö. en ]>að r arð árarigurslaust óg loks- iús fór hann að hátta. Fór að hátta til að dreyma Zénóbíu, eins og hún var ]>egar hún stóft brosandi á svölunum og horfði dil haris, og þó að undarlegt megi virðast, — lil að dreynta utn hina stúlkuna. storkandi. meft hlátur í augum, sem ltafði espaö ltann og slcap- rattnað liontttn, en sveif nú eins og eirðarlaus, fögttr martröð vfir höfðalagi hans. Þegar hann vaknaði morguninit cftir við ]>að, að sólirt skcin inn i hcrhcrgið, þá heyrfti hann skæra kvemödd, sem söng glaðlega þessa vísU; einhversstaöar t' garðinum : Á engið niðttr Gttnna gekk um glaðá ínorgunstund, og hún var sjálf svo sæi og fríð og sólin kysti grund. Þar mætti henni maður [>á, sá maður, sem hún vildi 'sjá. Þait sátrian lengi gengu um grund þá gullnu mqrgunstund. Það var Carrie Harririgtori, sem söng, og hinri skæri, giaöværi sönguv lét vel t eyrum lávarðituim, þangað til ltann mintist þess. hver söng; ]>á hlevpti hann brúmitn og stundi mæðilegá. Þjónn hans drap á dyr og sagöi. aft haftift væri til reiðu. »„Ungfrú l larriugton hiftur mig að bera yð- ur kveðjtt, lávarður. og spvrja. hvort hún eigi að hera á borð fyr- ir yðttr í yðar herhergjum.“ Neville lávarftur tók hoðintt fegins hendi. Hann gæti þá aft minsa kosti sloppið hjá ruddaskap Carrie. við einá máltíö. Ilann ætl- aði þá. tneðan á tnörgunvcrði stæði, að fastráða citthvað ttm, hvað gcra skyldi. En hvaft sem ööni lifti, þá var hann staðráðinn í áð fara úr ,]>essum stað. I .n ]>egar hann kom imt í set- stofuna og sá fagrirlega á borð horift og þrjá eða fjóra litla villi- hlónvveridi ■ á horðinu,' þá' fanst

x

Vísir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.