Vísir - 03.02.1921, Blaðsíða 3

V

é-'

göngu Dana. Aumingja Jón fann
þa'ð ekki, aö með þessu var e k k i
„farið út fyrir Skandinavíu“. Ef til
vill hefir hanni heldur ekki hugsað
sér þann möguleika, að nokkur
Norðurlandabanki væri tii í En.g-
'Jandi, en það hefði nú Ólafur
Thors getað sagt honum. — En á
þessU'sést, að svo heimskulega er
'hægt að „grípa fram í“, að að þvi
sé hlegið. En það dettur hvorki J.
í». eða „Mogga“ i hug!
Símskeyti
frá fréttaritara Visia.
Khöfn i. febr.
Skaðabótakröfur bandamanna
3i hendur Þjóðverjum mælast mis-
jafnlega fyrir. Frjálslynda, enska
blaðið „Mancliester Guardian" tel-
xir Parisarákvarðanir bandamanna
glæpsamlegar, og segir, að þær
gangi næst ófriðarglæpnum. Par-
ísarblöðin og önnur ensk blöð láta
vel yfir. „Daily Telegraph“ segir
að Bretar eigi að fá 22% af skaða-
hótunum og geti þannig greitt
Ameriku afborganir .... (Skeytið
óskiljanlegt að öðru ieyti).
Nýstárleg gjöf í Landsspítala-
sjóðinn frá B-listanum.
Á kvenkjósendafundi C-list-
ans í Bárunni 1. febr. gat Jón
Baldvinsson þess, afS þeir R-
lisfanienn hefðu í liyggju, að
byggja landsspilla fyrir ágóð-
ann af landsversluninni.
pá hlógu konurnar.
Ýnisar gjaiir liafa landsspit-
alasjóðnuni borist, og sumar
rausr.arlegar, en hér tekur þó
út yfir.
peir B-lista bræðumir ætia
að afla sér vinsælda kvenna fyr-
ir kosningarnar með þessu. peir
ætla hvorki meira né minna en
sæma landspitalasjóðinn nokk-
urra miljón króna skuld.
Sápur.
Fjölda margar tegundir af handiápam og þvotta«ápum höfum
vér til sölu meö lágu verði.
Kaapfélag Reykvikinga
Laugaveg 22. ^2 8.
Ilskast við forsjónina.
„Ekki skal mig furða,“ sagði
fundarmaður við mig nýlega,
„þó að þeir B-lista menn séu ó-
þvegnir í orðum við andstæð-
ingana, þegar þeir geta ekki lát-
ið vera að ilskast við forsjón-
ina út af góðu tíðinni.“
Hann átti við þetta, sem þeir
Ólafur Friðriksson & Go. hafa
verið að segja, að hefði ekki
þessi góða tið verið, væru dýru
kolin búin.
En þetta er ósatt. pað er ekki
tíðin sem gerir það nema að
litlu leyti. Langmest gerir verð-
ið óhæfilega og svo hitt, að kol-
in eru svo að segja óbrúkandi.
Menn vilja heldur vera kola-
lausir í kuldanum, heldur en
horga ofan á það 32 kr. fyrir
skp. af ónýtri mylsnu.
Kolin ganga illa út alveg eins
og hver önnur vond og dýr
vara. Engin ástæða til að iisk-
ast við forsjónina ót af því.
Milclu réttara að losa sig við
iandsverslunina.
Kjósum þvi C.
K j ó s a n d i.

J
Bæjarfréttir.
Meðal farþega
á íslandi í gær, voru þessir:
Eiríkur Einarsson bankastjóri,
Magnós Jónson prófessor, Klit-
gaard Nielsen, liinn nýi bæjar-
verkfræðingur, Funk og Bioa-
ger Christensen verkfræðingar,
Jacobsen endurskoðandi, A. J.
Johnson gjaldJveri, Ólafur ís-
leifsson læknir frá pjórsártúni,
Guðm. Sigurjónsson skipstjóri,
pórður Einarsson framkv.stj*,.,
porv. Pálsson læknir, Chouiilou
kaupm., Aadrup danskur kaup-
sýslumaður og frú hans, ungfrú
Lára Sigurðardóttir læknis á
Patreksf., Oddný Guðmunds-
dóttir lijúkrunarkona, frú Marta
I. Kalman. Til Vestmannaeyja
Jóhann Jósefsson kaupmaður.
E.s. ísland
fer héðan á laugardaginn til
Austfjarða og þaðan til óllanda
Lestrarfélag kvenna
heldur fund i kveld kl, 8%
i Iðnó, uppi.
Kóræfing annað kvöld:
Sópran og Alt D. kl. 7 Vá-
Tenor og Bassi D. kl. 8. Árið-
andi að allir mæti stundvíslega.
Engin æfing i kvöld.
Jón Foss, læknir,
er nýkominn til bæjarins,
vestan úr Reykhólahjeraði;
hann liefir gegnt þar læknis-
störfum síðan’í haust, en verð-
ur nú skipaður læknir í Borg-
arf jarðarhéraði, og fer þangað
innan fári’a daga.
Pétur Bjarnasón
(Péturssonar, verkstj.), var
farþegi á Skallagrimi frá Eng-
landi i gær. Hann var háseti á
Hauk, er hann fór til Grikk-
lands, en veiktist af limgna-
bólgu í Miðjarðarhafi, er haim
var á heimleið, og var skilinn
efth’ á sjókrahúsi i Gíbraltar.
Hann er nú orðinn lieill heilsu.
Walpole
fór i morgun áleiðis til Eng-
lands.
Gylfi
kom af veiðum i gærkveldi.
Gjöf til bágstöddu konunnar,
frá S. S. kr. 30.
Einþykka stúlkan. 78
ingjan góða! — hvers vegna
■sag-ðir þú mér, að þú elskaðir mig ?
Hvers vegna létst þú mig hugsa.
að þú hefðir aldrei elskað áður.
þegar þú vissir af annari, sem
fengi þig ti 1 að gleyma mér. um
lcið og þú kæmir aviga á hana?
Hvers vegna gcrðir jn'i j>að?“
„C;irrie mér liefir farist illa. lýg
Játa það. Eg hefi drýgt Ivræðilega
■svnd gagnvart þér. með j>ví að
leyna ju'g — jvessu atviki úr ævi
niiuni, fc-n spurðu sjálfa þig. hvort
«n,ga afsökun mcgi finna?“
,.Já, þú vissir, ef þú hef'ðir sag't
mér jraö. sem eg lvefi komist að í
kvöld, jvá lief'ði eg neitað að verða
konan j>ín, En ]>á hefði eg getað
aíborið jjað, En nú - ó. lvain-
ingjan góða!“ Og hún gleymdi
Tionum og öllu, nema jvessum mikla
nússi sínuin og lmldi andlitið í
höndum sér. „Hvernig ,get eg af-
borið jretta? Iívernig get eg máð
úr minni mínu jæssar hamingju-
ríku vikur og gleymt þeim?“
„1 hamingjn bænum, athugaðu
þetta skvnsamlega, Carric.“ sagði
hann, nærri j>ví hörkulega.
„Skynsamlega!“
..Já, skynsamlega! Refsaðu mér
ekki meir en eg hefi unnið til. Þú
veist a'ð e,g elska jng eins einlæg-
lega —■“
..Eins og hennar tign, Zenóbía,
veit. að jrú elskar hana,“ greip hún
fram í. og jvað bugaöi hann al-
gcrlega-
„Getur ])ú neitað því,“ sagði
hún, ,,að ]>ú hef'ðir snerj hana með
vörum þínum fyrir fáeinum min-
útum. cf eg liefði ekki setiö hér i
hennar stað ?“ og j)á fyrst varð
l'ún yfirb'uguð og lét fallast í sæt-
i'ð og fól andlitið i höndum sér.
Hann herti upp hógann og gekk
til hennar. „Carrie, ])að er hræði-
leg yfirsjón." Hann jmgnaöi alt í
einu. jiegar hann mintist ])ess, að
á jæssum sama stað hafði liann
talað við Zenóhíu.' og Carrie mint-
ist jtess líka.
„Já.“ sagði hún, og hörfaði und-
an lionuni. ..])að var hræðileg vf-
irsjón ! Þakkaðu guði fyrir, að j)að
er ekki of seint að hæta fvrir
hana. Ef — ef j)ú hefðir gengið
að eiga mig og eg komist a'ð þvi.
sem eg hefi orðið vör í kvöíd, j)á
h.efði ])að veri'ð, of seint! En nú,
sjáðu. hvað það er auðvelt! Eg.
Carrie Hartiiigton, þarf ekki ann-
að en fara heim í gömlu Heimkynn-
in mín, og verða umkomulaus eins
og á'ður, cn þú -getur tekið upp
fornar ástir með j)akk1átum huga.
Já, þú getur auðveldlega gleymt,
að þessi yfirsjón hafi skeð, og
færð nú vissulega að njóta svo
mikillar sælu með lienni, að jnð
getið alveg gleymt, að eg hafi
nokkurn tíma verið til.“
Iiún hætti að tala. Hann beið
eitt eða tvö augnablik, og sagði
j)ví nsgst í lágum rómi: „Eg finn,
að það er árangurslaust að reyna
að skýra þetta fyrir þér, Carrie.
Þú ert — fyrirgefðu mér — harð-
hrjósta og ósanngjörn í kvöld. Má
eg skrifa þér á rnorgun? Má eg
sjá j)ig ?“ sagði hann með ákefð-
„Nei! Hundruð hréfa hefði eng-
in álirif á mig. Eg bið til guðs,
þegar við skiljum í kvöld, að eg
megi aldrei sjá þig framar. Nei,
Nevilie lávarður. Eg • er hvorki
liarðhrjósta né ósanngj örn; eg er
miskunnsamari við þig, en j)ú við
mig, og þú munt viðurkenna j)að,
þegar frá liður. Upp frá þessari
.«11111011 liggja leiðir okkar fjarri
livor annari; það þarf varla að
óttast, að fundum okkar beri oft-
ar saman. Þin leið er til fjöldans
og mín er fyrir mig. Eg finn, að
við munum aldrei sjást og »— og
það fær 'mér huggunar."
„Iivað get eg sagt,_— hvað get
eg gert?“ sagiði hann lágt. „Eg
sver, að eg elska þig af hug og
hjarta, Carrie! Það ert þú, og ]>ú
ein, sem eg ann, og enginn skuggi
liðinnar ævi getur fallið á ])á ást.“
„Þú haðst þess, að þú þyrítir
aldrei að hitta hana framar, af ’
því að j)ú óttaðist, að ástin til
hennar kynni að rísa af gleymsk-
unnar djúpi,“ sagði hún og leit á •
hann. „Nei, Cecil! Þetta hefir alt
iallið á mig eins og leiftur- Eg sé
framtíð mína fyrir njér og verð að
gauga þann veg, sem mér ér ætlr.ð-
ur. Eg verð að vera sjálfri mér
trú — og þér. Auk ])ess,“ sagði
hún í sorgblandinni hreinskilni.
„yrði eg að vera staðföst, þó að
ekki væri nema vegna þes% eins.
að eg get ekki átt ást þína m, ð
annari konu. Eg verö að eiga hana
alla, eða ekki, en hvað sem |>ú
scgir, þá getur j)ú eklci gefið mér
hana.“
„Jú, alla, alla!“ sagði hann af
ákeíð og nærri ofsalega.
„Nei. Þú gleymir ])vi, að eg hefi
heyrt alt. sem ykkur héfir farið í
f
\