Vísir - 12.02.1921, Blaðsíða 3

VÍSÍM
M. Jónsson, Sigurjón FriSjónsson,
Magnús Kristjánsson, Einar Árna-
son. Guðmundur Ólafsson, síra
Sigurður Stefíinsson. Jón A. Jóns-
son, Hákon Kristófersson og Flall-
dór Steinsson. Ennfremur Stefán
Th. jónsson. Þóröur Gunnarsson,
írá Höfða, Karl Nikulásson.Guðm.
Friðjónsson og Aðalsteinn Krist-
jánsson kaupm. í Húsavík.
j]>róttafélagsmeðlimir
eru beönir að koma að leikfim-í
ishúsi Mentaskólaiís á morgun kl.
ío árdegis til að taka þátt i göngu-
íör.
\
Þrotabú.
f LögbirtiiTgablaðinu ib. þ. m. er
uuglýst eftir skuldakröfum í þrota-
bú Óskars Sæmundssonar kaupm.
í Kirkjuvogi, í Hafnahreppi i Gull-
bringusýslu meö 12 mánaða fyrir-
vara. (Samkv. áskorun ýmsra
manria, mun Vísir framvegis skýra
frá slíkum skuldalýsingum dánar-
og þrotabúa, sem að eins eru birt-
ar í Lögbirtingablaðinu).
Sæsíminn
komst i samt lag' i morgun.
Vísir
kemur ekki út á morgun. '
I Villemoes
í kom til Vestmannaeyja í fyrra-
das> ineð steinoliufarm til lands-
j versluriar. Nokkuð verður selt af
! fanuinum þar, en hitt flytur skip-
í ið á hafnir fyrir austan og norðan
j og kemur liingað áður en það fer
I til útlanda.
t
•» . •
Slysið við Keilisnes.
' Þes.sir menn fórust á vélbátnum
! Hauki við Keilisnes, auk for-
! mannsins. Einars Einarssonar:
Bjarni Dagsson, Barónsstíg 12,
kvæntur maður, lætur eftir sig
j konu og 3 börn.
j Ólafur Eyjólfsson, Vesturgötu.
i nýkvæntur.
j Petur Breiðfjörð, héðari úr bæn-
j l\m-
(juðlaugur frá Gerðinu í Hraun-
um.
; Báturinn var eign Bjarna Stef-
ánssonar á Vatnsleysu og for-
j mannsins.
• Gísli Sveinsson,
Jringmaður Vestur-Skaftfellinga,
mun ekki væntanjegur til þmgs
■ fvr en nokkru eftir þingsetningu.
! Hann hefir verið veikur af brjóst-
! kvefi undanfarna mánuði, en er nú
j á batavegi.
i
Lagarfoss
fer nú að koma. Hann er hlað-
inn steinolíu til H. í. S. og flytur
hana vestur og norður um land og
selur hana við skipshlið.
Gullfoss
á að konia til Vestmannaeyja í
fyrramálið frá Leith. Kernur hing-
■ að á mánudagsmorgun.
Fyrirlestur.
Athygli fólks skal vakin á fyrir-
lestri Þórbergs Þórðarsonar um
Yoga-lifspeki. sem auglýstur er
hér í blaðinu. Swami Vivekánanda
var indverskur spekingur og einri
aí mestu ritsnillingum, sem uppi
hafa verið.
Veðrið í morgun.
Hiti um larid alt, sem hér segir:
Vér seljum nokkuð af drengjafataefnum
(bómull) meö 40°|° afsb Notið tækifærið
ianpfélag ReykTikinga
Laugaveg 22. Sími 7 2 8.
Rvík 4,3 st., Vestmannaeyjum 5,8,
Stvkkishólmi 4.3, ísafirði 4,8, Ak-
ureyri 8,5, Grimsstöðum 4, Rauf-
arhöfn 4, Seyðisfirði 5,5 st. Loft-
vog lægst fyrir norðan land, stöð-
ug. Suðlæg og suðvestlæg' átt.
Horfur á suðvestlægri átt.
Svar
frá Sveini Jónssyni til Þórðar
Erlendssonar, hefir Visi l^orist, en
vegna þrengsla, getur það ekki
birtst fyrr en 5 næsta blaði, (á
mánudag).
Fyrirspurn.
Er það ekki brot á bannlög-
unum, ef veitingamaður leyfir
gestum sínum að fara með á-
fengi inn í veitingastofur sínar
og svefnherbergi, til að neyta
þess þar, og liylmir yfir því?
Vill Vísir gefa upplýsingar
um þetla. Spurull.
Veitingamenn mega ekki láta
liafa vín um hönd í ln’isum sin-
um.
Lftil gnl taska
með 20 kr. hefur tapait á Spitala-
stig eða Bergsta&astrœti, skiliat
gegn faádarlaunum á afgreiðslm
„Vísis“.
Peningar
hafa fundist í búð Haildórs
Sigurðstouar.
Abyggileg stúlka
óskast á kaffíhús nú þegar.
Upplýsingar á Frakkastíg 4.
Islenskt smjör
beit og ódýrast i versluu
Hannesar Ólafssonar
Glrettisgötu 1. Sfmí871
Einþykka stúlkan. 84
fleygði hún sér í hornið á legu-
bekknum.
Harrington hlustaði á frásögn
Philippu um þenna atburð og' varð
þungbúinn. „Miklir djöflar geta
sumir menn verið ! Vesalings barn-
/ íð mitt! En þetta skal verða síð-
asta tækifæri, sem þeim gefst til
að kvelja hana. Þú verður að fara
að heiman með henni um tírna.
Philippa. Hamingjan góöa, þet-ta
liefir bugað hana á ný “
Upp úr þessu gripu ]>ær ti! þess
handliæga flótta, sem oss er öllum
nauðsynlegur einhverntínia á æf-
inni. Læknirinn sagði, að Carrie
litla þyrfti að njóta sjávarloftslags
<og ráðlagði þeim að fara til Sand-
gate. ,,Þar er ágætt loftslag, ekki
mjög einmanalegt, — hún á ekki
að deyja úr leiðindum — og lieil-
næmasti suðvestanvindur i ölltt
ríkinu,“ sagði læknirinn.
En hfnn 1/líðasti suðvestanvind-
ur virtist ]/ess Jafnvel ekki megn-
ugur að færa roða i kinfiar l|enni,
cða hinn fyrri ljónia í augun. En
Philippa örvænti ekki. Hún leigði
sér múlasnavagn — því að Carrie
gat ekki gengið nema skamt, —
fékk gamlan og hruman maim lil
að stjórna asnairum, sem líka var
orðinn lasburða, og fór með syst-
ur sinni um sjávarströndina og
vindstroknar götur.
Eitt kvöld, eitthváð mánuði
síöar en þær konut til Sandgate,
sat Carrie í vagni sínum og feldi
hendur i skaut sér ogi starði á sól-
ina, sem var að setjiist úti við hafs-
brún. Hún var að 'hugsa um hinn
skanuna hamingjudraum ævi sinn-
ar, þegar hetini kotn a!t í einu i
hug, að tírni mundi til konrinn að
halda heimleiðis, til litla. kyrláta
hússins, sern þær bjuggu i.
,,Philippa,“ sagöi hún án Jiess
að horfa um öxl, „væri okkur ekki
ráðlegra, að - fara að halda heim-
leiðis? Þeim er víst _fariö að leið-
ast, asnanum og,. gumla mannin-
um. Viltu gera svo vel að rétta
mér sólhlífina, góða nrin? Eg
misti liana niður. Svo skulum við
halda af stað heim.“
Það varð augnabliks þögn. En
]rá laut einhver eftir sólhlífinni. og
j/cgar Carrie leit við, sá hún ekki
Philippu. heldur háan rnann og
fríðan, sólbrendan i andliti, með
•
dökkgrá augu og ljóst efrivarar-
skegg,
,.Eg bið — yöur —
,,Nei. eg bið yður að fyrirgefa,“
sagði hann meö lágri röddu, eins
og honuin virtist hún svo laslnirða.
að ekki mætti tala hátt til henngr.
„Eg heyrði. hvers ])ér beiddust,
en af því aö systir yðar heyrði
ekki til yðar, ]>á —*“
„Þakka yður fyrir,“ svaraði hún
lágum rómi.
„Má eg spenna sólhlífina sund-
ur?“ sagði hann kurteislega, og
spenti hana sundur. En þá tókst
svo til, að hann flækti sóíhlífina í
legging á kjól Carrie, og varð
vandræðalegur og utan við sig af
iðrun.
„Karlmerin eru ljótu klaufarn-
ir,“ varð honum að oröi, „Mér
þykir fjarska mikið fyrir ])essu.“
„Það stendur alveg á sama,“
sagði Carrie og brosti ofurlitið.
„Leggiiygin var gömul og það er
engiri 'eftirsjá að henni.“
„En mér þykir þetta þó leiðin-
legt. Er yður þægð í að eg snúí
vagninum fyrir yður?“ spurði
hann. „Eg skal fara gætilega aö
því.“ 1
„Þakka yður fýrir,“ ^varaði
Carrie og fór að þrosa. „Þér þurf-
ið ekki að vera kvíöinn.. Eg er
ekki> beinbrotiri.“
„Nei ? Eg hugsaði —“
„Að eg gæti ekki gengið. eða
hvað ? Það er víst mafgt um far-
lama fólk hér, er ekki svo? En eg
er það elrki. Eg var talsvert vcik.“
„Eg vona yður sé að batna/c
sagði hann, og hann leit í fölt and-
lit henni, af sorgblandinni alvöru
og alúð.
„Eg er orðin alfrisk, að eins
lítið eitt máttfarin og ákaflega
löt,“ svaraði hún og andvarpaði
við. ^ í|
„Ekki háir það síðarnefnda yð-
ur. það er eg sannfæröur um,“
svaraði hann og stóð enn við vagn-
inn.
í sama bili bar Philippu þar að,
og hún .leit á ])au bæði, eins og
góður hirðir á úlf og lantb.
Hann roðnaði þegar hún léit til
hans, tók ofan' hattinn og hélt á
honum i hendinni.
„Systir yðar misti sólhlífina
sína, og eg var svo heppinn, að
vera nærstaddur til þess áð taka
haria upp. Verið þið sælar.“
„Sá er frekur,“ sagði Philippa.
„Nei, góða mín, öðru nær. Hann
var ekkert nema nærgætnin.“ svar-
aði Carrie annars hugar.
„Mér þætti fróðlegt að vita, hver
hann er, eg man ekki til að hafa
séð hann áður,“ sagði Philippa,
])egar þær lögðu af stað í hægðum
sínum.
„Hann heitir Gerald Moore.“
sagði Carrie og brosti við.
„Gerald Moore! Þú ætlar ])ó