Vísir - 25.04.1921, Blaðsíða 2

VISIR
'V'iilu.m Helja strax
cirka 50 tém Steinolinföt
Gjarðajárc - alar óa^rt.
Hershey’s
átsúkkulaði af mörgum teguudum
Hershey’s
cocoa í ^. *|2 og 1 lbs. dósum
höfum við fyrirliggjanði.
Jöh. Olafsson & Co.
Símar 684 & 884.
Reykjavík.
Simnefni „Juwel"
Símskeyti
frá fréttaritara Vísia.
Kliofn 24. apr.
þjóðverjar láta undan?
pýska stjórnin hefir tilkynl
bi'eska Utanríkisráðuneytinu, að
hún sé fús til að lijálpa til að
endurreisa Frakkland og Belgíu
og yfii’vega kröfur baiKÍuinanna.
Frá Berlín er símað, að svar
Baúdarik jaforseta við tilmælum
þýsku stjómax'innai', um að
skera úr skaðabótadeilunni, liafi
vakið óhug mikinn í j?ýskalandi.
Fjárkreppan.
Fjárkrejxpan sverfur æ faslar
að okkui', lxún fer svo að segja
dag-vei'sxiandi. Nú cr svo komið,
að við boi’ð liggur að ýms lxin
þörfustu fyrirtæki vei'ði að
bætta störfum, sakir skorts á er-
lenduni gjaldevii til i>ð kaupa
fyfir efni til að vinna újt*.
]?að er að voniim, að menn
séu gx-amir yfir þvi, live litlir
viðburðir séu hafðir lil þcss að
bæta úr þessum vandi'æðum.
]?ingið hefir nú setið á rökstól-
um í fulla tvo mánuði, og ekk-
ert hefir enn heyrst fi*á þvi i þá
átt, að það qctli að reyna að ráða
nokkra bót á þessu. En þinginu
er elcki um að kenna. ]?ví er að
minsta kosti voxkunn, þó að það
hafi þurft nokkurn tíma til að
átta sig á því, hvar skórinn
krepti. Fyrstu orðin, sem það
heyrði af vörurn stjórnarinnar,
fóru einmitt i þá átt, að það ætti
se.m vandlegast að „halda að sér
höndum“ og umfram alt að
forðast lántökuglæfrana. Áður
en þingið gæti nokkuð afráðið
í bjargráðaátlina, varð það því
fyrst að sannfæra sig um það,
að það væri stjiírnin, sem færí
vill vegar, en ekki „láns-postul-
amir“, sem bún var að vara það :
rfð.
Nú mun óhætt að fullyrða, að
jafnvel stjórnin sé komin að
þciiTÍ niðurstöðu, að hjá því
verði ekki komist, að reyna að
fá gjaldeyrislán. Fyrír 8—9
máim&im siðan var þvi fyrst
hreyrt her í blaðinu, að hjá þvi
niyndi ekki verða komist, að
laka slíkl Ián. J?að var á það
hent, að álitlegast væri að leita
fyrir sér i Ameríku, vegna
gengismismunarins, sem að lok-
um mundi verða drjúgur gróði
á. — En um þá tillögu hefir
stjórnin talað með magnaðastri
fyrirlilningu. ,SpekúIalions-lán‘
ætlaði hún ekki að taka, hvað
sem á dyndi. — Nú er víst tæp-
lega um slíkt að ræða. Stjórnin
getur huggað sig við það, að
það vcrði að minsta kosti aldrei
mikill gróði af gengismun á þvi
láni, sem nú verður að laka. ef
það þá fæsj nokkursslaðar.
|?að er víst enginn vafi á því,
að „láps-postularnir“ liafi verið
í minnihluta í þinginu í byrjun
þessa þings.
Nú, í þinglok, viðurkennir
stjórnin, að h ú n sé orðin i
minnihluta. En hún lætur það
ekly skelfa sig. Hún ætlar að
sitja samt. En það furðulegasta
er, að hún er sludd til þess eiu-
mitt af sumum þeim mönnum,
sem harðast liafa orðið úli fyrir
aðgerðaleysi liennar í peninga-
málunum. J?að virðist, satt að
segja, koma úr hörðustu átt,
þegar Mbl. tekst á hendur að
verja þessa þrásetu stjórnarinn-
ar. blað, sem lialdið er úti af
ýmsum helstu atyinnurekendum
þessa bæjar, og einmitt um sama
leyji, sem við horð liggur, að
aðalatvinnureksturinn stöðvist
fjTÍr helbera handvöinm og að-
gerðaleysi stjórnarinnar. -— Ný
er svo komið, að segja má, að
lif liggi við að fljótt og' vel verði
grcitt úr f járhagsvandræðunum.
Örðugleikarnir á því að fá nauð-
synlegustu bækur frá útlöndum,
fara va'xandi mcð degi hverjum,
saldr gjaldeyrisskortsins. Trúa
menn nú þeiiTi stj'órn lil að
greiða úr þessu, sem sctið liefir
hjá og horft á örðugleikana fara
vaxandi dag frá degi, nú i heilt
ár, án þess að aðhafast nokk-
uð að gagni ? — Jú, Morgunhl.
Iriúr, en mundi ekki þurfa að
hjálpa eitthvað trúleysi sumra
útgefendanna?
Vatnnleysið
Sí'San í apríl-byrjun hefir Skóla-
vöröuholtiS lönguni veriS vatns- i
Iaust. Þótt ekki hafi veriS alveg
vatrislaust alla daga, Jiá hefir vatn-
iS verið svo stopult —- komiS og'
horfiS án þess nokkitrn varbi —-
aS lítið gagn hefir verið aS því.
Og hvaS eftir annaS hefir ekki
íengist nokkur dropi sólarhringum
saman. og |>á ltafa 'menn orSið a'S
sækja vatn langar leiSir. Úr því
aS vatniS er á annaS borö leitt inn
í lúisin, búast merin viS aS geta
notað þaö og vara sig J>ví ekki á
þessu sein skyldi. En þaö getuv.
komiö sér illa, aS geta t. d. ekki
náS í vatn aö nóttu til, hváS sem
viö ligg'ur.
ÞaS væri full ástæöa til aö íbú- j
ar þessa bæjarhluta neituSu aö
greiöa vatnsskatt ef þetta lag lielst
viö. Fyrir nokkru var ]>aS ránn-
sakaS, hvort nægilegt vatn myndi j
renna 1il bæjarins, og aö þeirri':
rannsókn afstaöinni var ]>aS gert I
kunnugt í blöSunum, aS vatns-
megniS væri nóg, svo aö þaö. er
eingöngu óstjórn og slóöaskap um
aö kenna, .ef sumir bæjárbúar fara
á nn's viö vatn.
urna borga aukaskatt. Til þess
verSur aö mæla éySsluna hjá þeim,
sem mest vatn nota. En annars
mætti öllum aS meinfangalausu
loka vatrisæöunum i niöurhluta
bæjarins svo sem tvo tíma á dag,
(t. d. i2—i og 9—ío). Þá myndi
véröa nóg vatn í upþbæmim á meS-
an svo aS menn gætu • birgt sig
upp. En vitanlega þyrfti um leiS
aS tilkyrina |>essa ráSstöfun, en
ekki framkvæma hana jiegjandi,
eins og annars virSist vera venja,
Jiegar lokaS er fyrir vatniS. i
AS minsta kosti verSur einhvern
vegirin a'S lagfæra Jiá óreglu. sem
nú er á vatninu. Ef Jieir, sem eiga
cS hafa umsjón meS því. eru svo
trassafengnir. aS Jieim verSur ekki
nuddaS til aS gera skyldu sína.
þrátt fyrir ítrekaSar aSfinslur í
blöSunum, þá verSur að fá aSra
hirSusamari menn til |>ess aS sjá
um ]>etta. Y.
Vijrcmat.
q *
Hér hefir veriS í lögum und-
arifarin ár mat á nokkrum íslensk-
um afurSum, og Jiótt reynast vel.
Á þessu þingi er lagt inn á nýja
braut, ]>ar sem efnt er til.laga um
mat á e r 1 e n d r i vöru, bér seldri,
]>aS er áburSarefni.
Þetta er eflaust spor í rétta átt,
J>ví áö' áburSur er þess eölis, aS
ekki er auSséS á honum hverra
gæSa l>ann er.
En ]>aö eru fleiri vörur, sem eins
er ástatt um og þaS jafnvel er-
lendar vörur, sem hér eru seldar í
mjög svo stærri stíl, en erlendur
áhurSur. og tíu sinnum meira skift-
ir aS kaupandi viti full deili á,
áSur en hann væöur kaupunum tií
lykta, til ]>ess aS geta i raun og
veru gengið úr skugga um ]>aS.
,h v e r n i g kaup hann er aS
gera.
un hafi haft sölu þessarar vörú á
hendi, og jafnvel haft vernd ríkis-
stjórnarinnar í liSi meS sér til þess
aS geta boöiS landsmönnum hver
þau ,,gæöi‘‘, sem henni hefir hoSiS
viö aS horfa.
Nú vita þaS ,allir. aö kol cigu
vart saman annaS en nafniS, ea
kaupendur hafa litla skýring. eSa
enga. fengiS á þvi. hvcr varan var,
og fá þaS ekki nema meS dómi ó-
vilhallra manna, eSa meS öSrum
orSum, ekki nema lögboSiS verSi
mat á þessari vöru, sem allir verSi
eftir aö fara.
ÞaS er ofögur sjón aö sjá slóra
hauga af sallasmáum kolum liggja
hér í nágrenninu. og vita ]>á selda,
vitanlega. sem „kol". Þar á ofan
hætist aö kol, sem liggja undir
hunda og manna fótum vetrar-
langt, ýinist sívalir bólstrar af
fönn og klaka, eSa rennandi blaut-
ir niSur i forarleöju, eru alt ann-
aö en nýkoinin kol frá Eriglandi,
sem botnvörpungarnir flytja hing-
aö smám saman.
iiprijöf er Hlýir straumar
skrantbnndnlr
h|á bóksölam.
Sennilega er mikiö vatn notaS
til fiskþvottar, og sé ]>aS óþarflega
mikiS. er sjálfsagt aö 1áta notend-
Skal eg ]>ar fyrst nefna k o T„
ekki sist gufuskipakol. AS undan-
förnu má heita aS ein einasta versl-