Vísir - 06.05.1921, Side 3

VI8IK
Heygrímur.
Meö 69. „Qullfoss11 komu aftur hin»r margeítirspurðn,
ódýru heygrlmur, ómissandi hverja sveitaheiinili. — Tvær teg.
Verö 9,00 og 10,00 kr. stykkiö. Sérstakt heildsöluverð.
Glemgaasala angalnkaii.
— Lækjargðtu 6. Simi 106.
Ljáblöðin þjóðfrægn, Brýnln
alþektn, Brnnspónn, Ktöppnr,
Hót'fjaðiir, er ullt að vanda
langbest að kanpa í
versl. B H. Bjarnason.
Johnsen konsull. Til Skotlands: Jón
læknir Foss, Valur Benediktsson, frú
M. Zoega, Ól. Briem framkv.stj.,
A. Guðmundsson stórkaupm., Jón
Árnason og Héðinn Valdimarsson
cand. polit. Til Kaupmannahafnar:
Nielsen framky.stj. með frú og börn,
Jessen vélfræðingur, Pétur Björns-
son skipstj., Guðm. Ásbjömsson
kaupm., Garðar Guðmundsson loft-
skeytamaður, F. Ambek, Lindgren
exam. pharm., borgarstjórafrú Zim-
sen og dóttir, ungfrú Ólöf Björnsson,
pór. B. porláksson kaupm. og frú,
Hallur porleifsson kaupm. og frú,
H. A. Tulinius heildsali, Páll Stef-
ánsson heildsali, Herluf Clausen
heildsali, ungfrúrnar Jakobína Ar-
inbjarnardóttir, Inge Lassen og
Hendrikke Finsen, Ragnar Petersen
verslm., capt. Jörgensen, Skatteboe
verkfr., H. Austmann, Sveinbjörn
Hjaltalín, Kristj. Kristjánsson bók-
sali ok dóttir, Reinh. Richter, Gunn-
ar Gunnarsson kaupm., Ól. Kjart-
ansson, frú Elísabet Kristjánsdóttir,
Guðrún Thorarensen, frú Sveinsson
(pórðar læknis), frú Sigurðsson
(kona Halldórs Sigurðssonar), Sv.
M. Sveinsson framkv.stj., Ól. Frið-
riksson ritstj., Ben. S. pórarinsson
kaupm., L. Andersen heildsali, Jón
Kristjánsson læknir o. m. fl.
Hjúsl(apur.
j í gær voru gefin saman í hjóna-
band ungfrú Guðrún Ágústsdóttir
| og Hallur kaupm. porleifsson. Síra
| Bjarni Jónsson gaf þau saman. —
| Ungu hjónin fóru brúðkaupsferð til
Danmerkur á Gullfossi.
j
I
Ólafur Proppé,
alþingismaður, hefir legið í
lungnabólgu, en er nú á batavegi.
Pétur Einarsson,
frá Felli í Biskupstungum, er 89
ára í dag. Hann er fæddur hér í
Reykjavík 6. maí 1832. Er hann
nú einn eftirlifandi þeirra manna, er
af komust, er mannskaðinn mikli
varð á Mosfellsheiði veturinn 1857.
Pétur gamli er ern vel, alt af á
ferli og getur enn lesið, þó að sjón
sé talsvert farin að tapa sér, en
heyrnardeyfðin er það, sem veldur
honum mestum leiðindum. En þrátt
fyrir þetta fylgist hann vel með í
öllum stjórnmálum og er hinn hress-
asti, enda hefir hann verið afburða
karlmenni.
Btfreið stolið.
Maður úr Hafnarfirði tók bif-
reið í heimildarleysi hjá Hótel ís-
land seint í gærkvöldi og ók henní
austur í Lækjargötu og ætlaði það-
an upp Bókhlöðustíg, en með því
að hann var ekki alls gáður, var
hann svo óheppinn, að rekast á
ljóskersstólpa, sem þar var á götu-
horninu, og braut hann í smámola.
Lögreglustjóri sá til hans og lét þeg-
ar taka hann fastan og setja í varð-
hald. Situr hann þar enn.
Sumarskóli.
Herra Steingrímur kennari Ara-
son birti grein í Morgunblaðinu í
| gær um sumarskóla, sem ráðgert er
] að halda hér í barnaskólanum frá
j 17. maí til Jónsmessu eða jafnvel
til 15. júlí, ef óskað er. Nokkrir
góðir kennarar hafa boðist til að
kenr.a þar gegn lágu kenslugjaldi,
og verður skólagjald ekki hærra en
5—10 kr. á mánuði fyrir hvert barn.
Skóli þessi er ætlaður börnum, sex
til tíu ára gömlum, sem ekki fara í
sveit, og geta þeir, sem sækja vilja
um skólavist handa börnum sínum,
skrifað nöfn sín á undirskriftarskjal í
barnaskólanum. Vera má, að fátæk
börn geti fengið ókeypis kenslu. —
Vísir getur ekki birt áðumefnda
grein, vegna rúmleysis, en vill hvetja
fjölskyldufeður til þess að lesa hana
í Morgunblaðinu.
Aflabrögð.
pessir botnvörpungar hafa kom-
ið síðan í fyrradag: Njörður,
Austri, pórólfur, Egill Skallagríms-
son, Hilmir, Kári og porsteinn Ing-
ólfsson. Afli ágætur hjá sumum
þeirra, en í meðallagi hjá öðrum.
Fiskur er nú að hverfa af miðunum
sunnan lands, eins og vant er um
þetta leyti árs. Fara skipin úr þessu
að leita austur til Gerrfuglaskeís
(sem nú er kallað Hvalbakur). —
pilskipin Keflavík (14Vz þúsund),
Sigríður (15/2) og Hákon (15),
eru nýkomin af veiðum. Sex fær-
eysk þilskip eru nýkomin hingað;
hafa veitt 10 til 15 þúsund hvert.
Skipafregnir.
Sirius fór frá Björgvin 4. þ. m.
áleiðis hingað. Lagarfoss var 225
sjómflur undan Cape Race á laug-
ardaginn. Átti þá 1060 sjómílur ó-
farnar til New York.
á noklrnm tegsndnm ai kvenst'gvéhim, bjá Stefini Gnnnarnsyni.
STELLA 19
Herra Adelstone þagði við augnablik og leit
til Stellu áður en hann svaraði. „Eg veit varla,“
sagði hann. „Eg ráðgerði að fara í dag, en eg
tield eg hafi séð mig um hönd.“
„pað er ágætisveður í dag,“ sagði Etheredge
listamaður. „pað væri leiðinlegt að fara frá
Wyndward til London í dag.“
„Já, mér mundi nú þykja leiðinlegra en nokkru
sinni áður að fara héðan," sagði Adelstone, og
horfði augnablik á Stellu. „Viljið þér leyfa mér
sneri sér að listamanninum.
að skoða málverk yðar?“ bætti hann við og
„Marg-velkomið,“ svaraði gamli maðurinn.
Jasper Adelstone gekk um herbergið, tók upp
myndirnar og virti þær fyrir sér, en Stella stóð
út við glugga á meðan og raulaði lágt fyrir
munni sér. Alt í einu heyrði hún hann ósjálfrátt
láta í ljós undrun sína, og þegar hún leit um öxl,
sá hún að hann hélt á mynd Trevorne lávarðar.
Hann sneri að henni og af því að hún leit snögt
við, gafst henni tími til að sjá illvilja og óbeit í
svip hans, sem hélst augnablik, en hvarf þegar
hann leit upp og sá framan í hana.
„Trevorne lávarður,“ sagði hann, brosti við og
hleypti brúnum. „Undarlegt, hvernig listamenn
geta valið sér hugsjóna-fyrirmyndir. Herra Ether-
«dge hefir málað líking af Trevorne lávarði, en
sveipað hann skáldskaparfegurð frá sjálfum sér.“
„Yður sýnist þetta ekki líkt honum?“ spurði
Stella.
Herra Etheredge, sem tekið hafði upp málara-
pensil sinn, þegar máltíð var lokið, hélt áfram
við starf sitt og heyrði ekki eitt orð af því, sem
fram fór þeirra í milli.
„Nei,“ sagði hann, leit á myndina og brosti
kuldalega. „petta er líkt honum, en — fallegra.
pað er yfir honum skálda-blær, sem hann á ekki
t»."
„pekkið þér hann?“ spurði Stella.
„Hver er sá, er ekki þekki hann?“ svaraði
hann, og háðslegt bros fór um þunnar varirnar.
„Trevorne lávarður hefir gert sig of frægan,
mér lá við að segja ófrægan —“
Stella roðnaði ákaflega en fölnaði í sömu svip-
an. „Munið,“ sagði hún, en bætti jafnframt við:
„Eg á við það, að þér megið ekki gleyma, að
hann er hér ekki til þess að bera hönd fyrir höfuð
/ «*
ser.
„Fyrirgefið, eg vissi ekki, að hann væri vinur
yðar,“ sagði hann.
„Trevorne lávarður er ekki vinur minn,“ svar-
aði hún stillilega.
„pað gleður mig,“ svaraði hann. ,
Augu Stellu dökknuðu og urðu dýpri en venju-
lega, það var einkenni hennar, ef hún skifti skapi,
en ekki mátti lengur sjá það á yfirbragði hennar.
Hann sá fljótt, að hann hefði talað af sér og var
fljótur að breiða yfir það.
„Fyrirgefið, ef eg hefi sagt of mikið við yður,
þar sem við erum mjög lítið kunnug, en eg hugs-
aði um það eitt áðan, að þér hefðuð verið stutta
stund í Englandi og þektuð ekki fólk, sem okkur
er vel kunnugt um, og eg þóttist vita, að yður væri
ókunnugt um hið sanna skapferli Trevornes lá-
varðar.”
Stella hneigði höfuðið alvarlega. Eithavð kom
henni tl að halda uppi vörn fyrir þennan fjarstadda
mann; henni sveið orðið „ófrægur" og það leið ekki
úr minni hennar. „pér sögðuð, að Trevorne lá-
varður vœri .ófrægur'," sagði hún o gbrosti alvar-
lega. „pað er vissulega ofstrangur dómur.“
Hann hugsaði sig um andartak og hafði ekki
augun af henni.
„Ef til vill. pó er eg ekki sannfærður urn það.
Auðvitað notaði eg það sem orðaleik, mótsett orð-
inu .frægur', en eg held eg hafi ekki gert honum
rangt til í því. Sá maður, sem orðinn er nafntog-
aður um land alt, hlýtur að vera það vegna góðs
eða ills, vegna visku eða flónsku. Trevorne lávarð-
ur er ekki kunnur vegna dygða eða vitsmuna. Svo
mikið er mér óhætt að segja."
Nú var þögn nokkur augnablik. Jasper Adel-
stone stóð með málverkið í hendinni, og virti andlit
Stellu gaumgæfilega fyrir sér, en reyndi þó að
leyna því. pó að ekki mætti sjá skapbrigði í svip
hans, þá var honum næsta órótt innan brjósts. Feg-
urð Stellu var svo farið, að annað hvort kom húri
hjörtum karlmanna til að berjast ótt eða húri
hrærði þau alls ekki. pegar hann virti hana fyrir
ser. barðist hjartað ótt í brjósti honum, og augun
tindruðu, skær og smá. Honum hafði virst hún
fögur kvöldið fyrir, en nú fyrst birtist honum feg-
urð hennar í öllum hreinleik sínum og yndisleik, og
þessi hótfyndni, veraldarvani maður, fann að hanri
hafði ekki fulla stjórn á tilfinningum sínum. Hann
lagði alt í einu frá sér myndina og gekk til henn-
ar. „pér hafið enga hugmynd um, hvað engin
eru fögur og yndisleg. Viljið þér ganga niður að
á með mér?“ sagði hann og staðréð að sigra hana
umsvifalaust og vinna ástir hennar.
„pakka yður fyrir, nei, það getur ekki orðið úr
því,“ sagði hún og sneri sér brosandi að honum.
„Eg á öll hússtörfin óunnin, og það ér kominn tímí
til að byrja á þeim.“
Hann tók tafarlaust upp hatt sinn, sneri sér
undan til þess að leyna gremju sinni, sem bœði
lýsti sér í svip hans og því, að hann hnyklaði
brýnnar, gekk til málarans og sagði: „Verið þér
sælir!"
Herra Etheredge hrökk við og starði á hann;
hann haðfi steingleymt, að hann var þar stadd-
ur. „Sælir, sælir — á förum? Fyrirgefið. Eln meðí
leyfi að spyrja, má ekki bjóða yður að drekka te-
vatn með okkur?"
„Hena Adelstone mundi fyrst kjósa sér mið-
degisverð, frændi," sagði Stella. „Verið þér sæl-
ir,“ sagði hún, „eg þakka yður kærlega fyrir
blómin."
Hann hélt svo lengi, sem hann þorði, í hönd
henni og hélt því næst af stað. Stella andvarpaðk
ef til vill ósjálfrátt, eins og áhyggjum væri létt af
henni.