Vísir - 03.06.1921, Blaðsíða 3

Y'iSÍJ*
leildsala — Imboðsverslun
Fyrlrilsgjandl ■
Búsáhöld margsk. úr prima alnminium og emaillie, livergi
édýrari né smekklegri.
Leitið okkar fyrst, það borgar sig best. Tilboð óskast
á isl afnrðnm fob. einknm fiskl, nll og lýsi.
Sigfis Biðndah! k Co.
Símí 7 2 0. Lækfargötn 6 B.
Styrktarsjóður
W. Fischer’s.
peir, sem vilja seekja um styrk úr sjóSi þessum, geta fengið prent-
uS eyðublöð hjá Nic. Bjamason.
Bónarbrjefin þurfa að vera komin til stjómenda fyrir 16. júlí n. k-
Chevrolet-flntniagahifreið
ný uppdubbuö í besta standi, kraftgóð og gangviss til sölu, ef um
semur. Uppl. í slma 31 og 520.
Dana-palmin
trá Korsör-smjörlikisgerðinui i Danmörku er besta "og drýgsta
plöutufeiti sem til landsins flytst. Engiu húsmóðir má áu þess
vera. F©st í mörgum matvöruverslunum bæjarins. í heild«ölu hjá
gcrói jafntefli í einum (Vik.) og :
tapaði einurn. Víkingxir gerði jafn-
tefli í tveim (Fram og Valur) en
tapaðí einum (K. R.f. Fram tap- ■
aði 2 og gerði jafntefli í i. — Yf-
irleitt léku alliv flokkar rösklega
og munurinn ekki meiri en svo_, aö
crfitt er að spá nokkru um úrslit
milli þeirra næst.
i
j
Hjúskapur,
S.l. laugardag voru gefin saman
í hjónabarid Kristinn J. Markús- 1
son kaupmaöur og Emilia Péturs- :
dóttir. |
Afmæli.
Húsfrú Guðný Siguröardóttir,
Klöpp. er 50 ára í /fag.
Dánarfregn.
f morgun andaöist hér í bænum
husfrú Þorbjörg Pétursdóttir,
móðir Péturs kaupm. Gurinásson-
ar og þeirra systkina.
KosDiogar á Italfn.
Allsherjarkosningar eru nýskeð
um garS gengnar á Ítalíu ogvarþeim
allmikill gaumur gefinn íöSrumlönd-
um, með því að bolshvíkingar hafa
verið þar allháværir og umsvifa-
mikiir. Nýkomin ensk blöð segja
fregnir komnar úr flestum kjördæm-
um og úrslitin fyrirsjáanleg, þau, að
Giolitti-stjórnin sigri. Henni hefir
aukist fylgi frá því er síðast var
kosið, jafnaðarmenn hafa víða hald-
ið sínu og aukist fylgi í Mílano, en
tapað þó nokkrum þingsætum. —
Fremur fáir bolshvíkingar hafa náð
kosningu og fylgi kaþólska flokks-
ins hefir þorrið meira en búist var
við.
0. Friðgeirsson & Skúlason
Hafrarstræti 15. Simi 465.
frá Korsör-smjSrlIkisgerðinni er fyrirtaksgott eu mjög ódýrt eftir
gæðnm. Geymist lengi óskemt. Fæ-.t í heildsölu hjá
0 Friðgeirsson & Skálaion,
Hafaarstræti 15. Sími 465.
Aðalfandnr Sögufélagsins
verður haldian í lestrarsal Þjóðskjalasafnsins laugardaginn 4. jiní
kl. 9 síðdegis
Félagsstjórnin.
Trú.loíunaríiring:ar
Fjölbreytt árval ávalt fyrirliggjandi af trúlofunarhringum
Pétnr Hjaltested Lækjargöta 2.
STELLA 36
eg að horfa framan í greifynjuna? Hvað ætli þau
segðu? ]?au mundu saka mig um að hafa rænt
ást yðar.“
,,pér hafið ekki rænt. Engin klaustur-nunna
hefði getað verið hrekklausari en þér, Stella. ]?ér
hafið ekki rænt; það er eg, sem hefi gefið —
gefið yður alt.“
„]?að er alveg sama,“ sagði hún, ,,þau mundu
iáta sér mislíka það. Ó, það getur ekki orðið.“
„Get-ui ekki orðið,“ endurtók hann brosandi. „En
það hefir þegar skeð. Er eg líklegur til að elska
og sjá mig um hönd í sömu andránni, Stella. Lítið
þér á mig. Er eg þess legur, að eg muni svigna
eins og reyr, fyrir hverjum vindblæ, blíðum eða
stríðum? Nei, Stella, — sú ást, sem eg ber til
yður, breytist ekki, og henni verður ekki aftrað,
jafnvel þó að þér segðuð mér, að þér elskuðuð mig
ekki og gætuð ekki gert það, þá mundi ást mín
þó ekki deyja. Hún hefir fest rætur í brjósti mér,
— er orðin brot af sjálfum mér. Engin stund hefir
Kðið svo, síðan eg sá yður fyrst, að eg hafi ekki
hugsað um ýður. Stella! ]?ér hafið jafnvel yitjað
mín í draumí. Mig hefir dreymt, að þér hvísluðuð
að mér: „Eg elska þig." Látið þér þann draum
rætast. Ó. yndið mitt og ástin; látið þér hjartað
ráða, og segið þér mcr, ef þér elskið mig. Sjáið
þér til, Stella, þér eruð mér alt, — rænið rnig ekki
hamingjunni. ]?ér efist ekki um ást mfna?“
Efart um ást hans! ]?að hafði Stellu aldrei til
hugar komið, aldrei haft minstu ástæðu til þess,
því að hvert orð hans og tillit bar á sér sannleik-
ans merki. En þó vildi hún ekki láta undan. Jafn-
vel meðan hann var að tala, fanst henni hún sjá
» huganum hið alvarlega andlit jarlsins, horfa á
hana með ströngum áfellingarsvip; — hún sá í
huganum hin fögru augu jarlsfiúarinnar, sá hana j
horfa á sig af kaldri vanþóknun, undrun og furðu- í
legri lítilsviiðingu.
Alt í einu heyrði hún fótatak og þaut á fætur,
til þess að geta flúið frá Trevorne lávarði, ef þörf
gerðist. En hann var ekki einn þeirra manna, sem
auðgert er að stjaka úr vegi. pegar Stella reis á
fætur, tók hann um handlegginn á henni, hægt og
blíðlega, af ástúðlegu sannfæringarafli, og dró
hana að sér. „Komið þér með mér,“ sagði bann.
„Verið þér hjá mér augnablik.. LítiS þér á, dyrnar
eru opnar, — það er vel hlýtt. Við getum verið
ein hér. Ó. yndið mitt, látið þér mig ekki lifa við
óvissu."
Hún fékk ekkert viðnám veitt, og hann leiddi
liana út á hjallann utan rið höllina. Hægur, blíð-
ur, sumarhlýr, blær, bærði lauf trjánna; frá ánni
heyrðist straumniður, þar sem hún féll fram af
stíflugarðinum, en niðri í skóginum heyrðist tfl næt-
urgala. „Við erum hér tvö ein, Stella,“ hvíslaði
hann. „Svarið þér mér nú. Hlustið þér á mig, einu
sinni enn, ástin mín! Eg er ekki þreyttur að segja
yður, hvað mér býr í brjósti; eg verð aldrei þreyttur
á því. Eg elska yður — Eg elska yður! Svarið þér
mér, Stella! Komið þér fast að mér. Hvíslið þér
því! Hvíslið þér: ,Eg elska þig,‘ eða rekið mig
frá yður. En þér ætlið ekki að gera það; nei, þér
gerið það ekki!"
Hann gleymdi því, sem hann Irafði lofað henni:
að vera kurteis og stiltur, hann^lagði handlegginn
'iim mittið á henni, dró iiana að sér — og kyst:
hana. Unaðsylur læsti sig um hana; himininn virtist
sökkva úr sýn, sjálf nóttin standa á öndinni og
bíða. Hún varð gagntekin af ákaflegum sælutitr-
ingi, samfara þeim mjúka sársauka, sem unaður-
inn hefir ævinlega í för með sér, og bún lagði höf-
uðið við brjóst hans, huldi augun og hvíslaði: „Eg
elska þig!"
Ef orðin voru honum mikilsverð, — hinum ver-
aldarvana manni, sem mörg fögur stúlkan hefði
verið fús til að lúta f lotningu — ef þ,au voru
honum mikilsverð, hversu miklu voru þau henni þá
mikilsverðari? Alt hið sáklausa traust, sem hún bar
til hans, lagði hún í þessi þrjú orð. Með þeim hafði
hún lagt æsku sína í hendur honum, falið honum
hið flekklausa, hreina, ósnortna hjarta sitt. Hún
hafði ríkulega enduigoldið honum ást hans, af heil-
um hug. Hann setti hljóðan í svip, starði á stjörn-
urnar hugfanginn, titrandi af fögnuði yfir þessari
óbrotnu, hljómfögru ástarjátning Stellu. Síðan
þrýsti hann henni að sér og kysti hana hvað eftii'
annað á hárið og handlegginn, sem hún hafði lagt
yfir brjóst hans.
„Yndið mitt, yndið mitt!“ hvíslaði hann. „Ev
þset,ta í raun og veru satt? Ó, elskan mín, mér finst
allur heimurinn orðinn breyttur. pú elskar mig?
Heyrðu, Stella, það er svo furðulegt, að mér skilst
það ekki. Lofaðu mér að horfast í augu við þig.
]?ar sé eg sannleika’'n.“
Hún hallaðist innilegar upp að honum, en haun
lyfti hægt höfði hennar og horfði lengi í augu henn*.
Svo laut hann hægt niður og kysti hana einu sinni
— fast og lengi.
Stella lokaði augunum og fölnaði við kossinn.
En svo lyfti hún hægt upp höfðinu. andvarpaði
cfurlágt, og kysti hann aftur, koss fyrir koss. pau
mæltu ekki orð af vörum. pau stóðu þögul hvort
hjá öðru og hún hallaði höfðinu að brjósti hans.
Tími og rúm var þeim horfið, öll veröldin viitist
hafa numið staðar
j Stella virti fyrir sér stjörnurnar og hlustaði efbr
! árniðinum, nærri hugstola og gerði sér óljósa grein