Vísir - 07.07.1921, Blaðsíða 3

VISIK
f eildsala --- f mboðsversiui
Fyrimissjandl ■
MiólUur'brtisar gralv. 15 & 20 lítra (aýkomnir).
Alumiainm vötur all#k. (ódýrastar á þasau lanái).
Vatnsíötur 28 — 30 — 82 cm.
Btnaileraðar vörur allsb. sérlega ódýrar.
Járnvörur, aðrar, i miklu tirvali.
Siglés Blðniahl & Co.
3 i m í 7 2 0. Lækjargöts 6 B.
SEMEKTT
úr m.B. Wilbo sel ég á hafnarbakbanum næstu daga. Skiptavinir
ger[ svo vel að sækja afhendingarseðla á skrifsfcofu mina. Banka-
stræti 11.
Jón Þarlábuon.
OAFÉ IÐNÓ
var opnað í dag. Musik eins og vanalega frá kl.
S1/*—8 og 9—11%,
F. Hákansson.
um flutning á sementi, ca. 20 toan, til Biönduóss, sem fjrit.
Simi 103. Jðn Þorliksson. a
Guöm. Asbjörnsson
Liatisavog 1 Slml Q0S
Landsias besta úrval af rammallstmm.
Myndlr innrammaðar fljótt ®g vel, hvergi eins ódýrt.
Hs. „Svunr“
Kðknfom
til að setja i hakkavéiar og
margar aörar tegundir af form-
nm bjá
Jolig. Hansens Enke.
Sildsrtnnnnr
og sslt
ta söiu á Siglufirðí.
A. v. á.
Gengi erl. myntar.
Khöfn 6. júií.
Sterlingspund ......... kr. 22.18
Doliar ................. — 5.96%
íoo mörk( þýsk ........ —...8.10
íoo kr. sænskar ...... — 130.20
ioo kr. norskar.......... - 84.75
100 frankar, franskfr .. — 47.75
-t«M> frankar, svissn. ... -—- 100.50
-Joo lírur, ítal........ — 29.15
100 pesetar. spánv.....— 76.85
soogyllini, holl......■— 195.50
(Frá VersluriarráSinu).
Borðdúkar
Rúmteppi
Gardlmitau
hjá
Johs4 Hsnsens Eiike.
Takiinriskssp.
Hús, sam er 12X9 al. ásamt
geymiluhúsi 6X9 al. og góðri
ló8 er til sölu á góðum stað á
ísafirði.
LSgt verð eg góöir borgunar-
skiimáiar. Dpplýalngar gefur
Hannibal SignrOsson málari
Hverfisg. 76 B Rvík.
Prlmuaar — Olíuvélar —
Hakkavéiar — Eldhiiviktir —
og margsbonar eldhúsáhöld úr
blibki, emaleruð og ateypt hjá
Johs. Hansens Enk
Ateiknað.
Míkið úrval af áteikauðum
dúkum, púðum og allskonar í-
saumsgarn og silki einnig boy
hjá
Johs. Hansens Enke.
fer héðan mjðg bráðfega til Skóg-
arness, Búða, Sands, Ólafs-
víknr, Stykkishólms, Gunn-
langsvíknr, Búðardais og Stað-
arfells.
Vörur afhendíst i dag og
á morgnn.
STELLA. 55
snga biSja, nema þig, aS koma hingað raeð mér,
ástin min. Viidir þú. að eg gerði það?"
„Néi, nei,“ flýtti hún sér að svara.
„pá skulum við vera hamingjusöm,“ sagði hann
og tók blíðlega um hönd henni. „Veistu, að þú
hefir heillað fleiri en mig? Eg á við Lilian systur
mína.“
„0,“ sagði Stella og gleðibjarma brá fyrir í
augunum. „En hvað hún er fögur og ástúðleg.“
„Já, og hún hefir fengið ást á ,þér.“
„Sagðir þú — sagðir þú henni?“, maelti Stella
iágt.
Hann skildi hvaö hún fór og hristi höfuðið.
„Nei, það átti að vera leyndarmál — leyndarmál
•okkar, fyrst í stað, ástin mín. Eg sagði henni ekki
frá því.“
„Henni mundi þykja fyrir því,“ sagði hún.
„]7eim mundi öllum þykja fyrir því, — hugsar þú
:]?a3 ekki?“, bætti hún við döpur í bragði.
„Hvers vegna ættir þú að hugsa um það?“
spurði hann blíðlcga. „Hverju skiftir það? Alt
mun fara vel að lokum. ^peim mun ekki þykja
fyrir því, þegar þú ert orðin konan mín. Hvenær
á það að verða, Stella?“
Stella hrökk við. „Æ, nei!“ sagði hún kvíðin,
„ekki nærri, nærri strax, — ef til vill aldrei!“
„Mjög bráölega þarf það að verða,“ sagði
hann cg tók henni um mittið. „Eg get ekki beðið
lengi! Eg gæti ekki afborið, ef við ættum að
skiljast. Stella, eg hefi aldrei vitað, hvað ástin er,
fyrr en nú! ]?ú munditi, skilja mig, ef þú vissir,
hvernig eg hefi þráð þenna fund okkar, hvernig
hver stund hefir lagst á mig eins og blý, og hvað
mér hofir fundist dagurinn afskaplega lengi að
líða.“
„Ef til vill veit eg það,“ sagði hún lágt.
„pá hlýtur þú að vera mér sammála," sagði
hann flýtti sér að færa sér í nyt orð hennar.
„Segðu, að þú sért það, Stella! Hugsaðu þér,
hvað við gætum \>á verið hamingju.söm. Og hvers
vegna ættum við þá að draga þetta ástin mín?
petta verður að gerast sem fyrst, Stella.“
„Nei, nei,“ sagði hún hvíslandi. „Hvers vegna?
Eg er fjarskalega hamingjusöm.“
„Hvað óttast þú? Finst þér hræðileg sú tilhugs-
un, að við megum vera saman tvö ein?“
„Ekki er það,“ sagði hún og leit á tunglskins-
rákina, sem fell á vatnsflötinn, við upprás tungls-
ins. „Ekki er það. Eg er að hugsa um aðra.“
„Æfinlega um aðra,“ svaraði hann lágt, eins
og honum þætti fyrir. „Hugsaðu um mig — um
okkur bæði.“
„Eg vildi — mér lá við að segja að eg vildi
þú værir ekki — það sem þú ert.“
„]?ú sagðir eitthvað á þá leið í gærkveldi,“
sagði hann. „Astin mín! Eg hefi oft óskað þess.
]?ú \ ildir að eg væri óbreyttur herra Brown.“
„Nei, nei,“ sagði hún brosandi, „ekki vildi eg
það.“
„Ea eg væri herra Wyndward —“
„Og ættir engan kastala," greip hún fram í fyrir
honum. „O, ef það væri! Ef þú værir til dæmis
að eins verkamaður! Ó, hvað það væri skemti-
•legt! Hugsaðu þér að þú ætttir heima í litlu húsi
og gengir tii vinnu og kæmir heim á kvöldin og eg
biði eftir þér með tebolla, —hvort drekka þeir te
eða neyta miðdegisverðar?" spurði hún hlæjandi.
„Líttu á!“, sagði hann og hló líka, „það mundi
aldrei blessast. ]?ér væri ekki hent að vera verka-
manns-kona, Stella. Fátæktarbasl lætur ekki þér
eða þínum líkum. Og þá mundum við tvö verða
hamingjusöm. pér mundi þykja vænt um að sjá
mig lcoma heim, Stella?“
„Já, sagði hún hálf-alvarlega og hálf-glettnis-
lega. „Eg hefi séð bændakonurnar á ítab'u bíSa
úti fyrir kofadyrum sínum, og bíða eftir mönn-
um sínum í heitu kvöldsólarskini og séð þær mæna
á þá, þegar þeir bafa gengið heim hæðirnar af
engjunum og úr víngörðunum. Og þær hafa veríð
svo liamingjusamlegar á svip, að eg hefi öfundað
þær. Eg var ekki harningjusöm í Italíu eins og þú
veist.“
^ „Stella mín!" sagði hann í hálfum hljóðum.
Ást hans til hennar var svo heit og djúp og samúð
hans svo næm, að honum skildist hálfkveðin vísa
jafnvel eins og langar raunatplur. „Og eins vildir
þú bíða mín við einhverjar kofadyr,“ sagði hann.
„Jæja, það skal þá svo vera. Eg skal yfirgefa
hcllina, ef þú vilt og útvega mér ofurlítið hús, vafið
bergfljettum.“
„]?á liefðu þau ástæðu til að kvarta,“ svaraði
hún. „]?á mundu þær segja: ,Hún hefir dregið hann
niður og gert hann sjálfri sér jafnan, — hun hef-
ir látið hann gleyma öllum skýldum tignar sinnar
og metorða\“