Vísir - 26.08.1921, Síða 4

yjsss
Nýr fískur
kom á markaðinn í morgun
og fengu færri en vildu. Margir
bátar hafa róið í dag, svo að
búast má við nægum fiski i
kvöld.
;
Stýrimenn
hér í bænmn hafa nýskeð
stofnað félag með sér.
„Væri það ekki réttara“,
að nota hmar þjóðkunnu bif-
reiðar frá bifreiðastöð Steindórs
Einarssonar, Veltusundi 2, sím-
ar 581 og 838.
r
TAPAÐ-FUMDIB
Svartur skinnhanski tapaöist frá
yöruhúsinu aö húsi Ólafs Þor-
steinssonar læknis. Skilist þangaö.
(327
í
nm
Góö stúlka óskast í vist. Uppl. á
Amtmannsstíg 4 (niöri). (323
Ráðskona óskast. Uppl. Bald-
nrsgötu 1. (308
Duglegur, ábyggilegur og reglu-
samur maður getur fengið atvinnu
við afgreiðslu. A. v. á. (329
r
Smoking til sölu. A. v. á. (309
Overland-bifreið er til sölu, í á-
gætu standi. Góðir borgunarskil-
málar. Uppl. í síma 99. (274
„ANDVAKA“, Bergstaðastræti
27, kl. 2—4 dagl. Helgi Valtýsson.
(3ii
*-------------------------------
Búðarinnrétting óskast keypt. —
R. P. Leví. _________________(304
Barnakerra og vagn til sölu ó-
dýrt Vesturgötu 53 B. (321
í-------------------—-----------
Lítið hús óskast keypt, gegn
peningum út í hönd. A. v. á. (330
Millur, beltispör, hnappar o. fl.
til upphluta, best hjá Jóni Her-
mannssyni, Hverfisgötu 32. (326
Stórt tveggja manna rúmstæði,
sérlega vandað, og kommóða til
sölu með tækifærisverði á Grund -
arstíg 8, 3ju hæð. Uppl. frá 5—7.
(328
Dýrmætasta eignin er starfsþrek
þitt og lífið sjálft. Trygðu það.
( Andvaka). (322
Tækifæriskaup. ■ Fyrir % pakka af sígarettum á
Karlmannsstígvél nr. 42 til sölu dag getur unglingur keypt 6000—
með tækifærisverði. Hafa verið , 8000 kr. líftryggingu! (Andvaka).
notuð x dag. A. v. á. (310 j (324
Sérlega góð eldavél til sölu. Upp-
lýsingar gefur pórður Breiðfjörð,
Bræðaraborgarstíg 34. (280
Hygginn maður tryggir líf sitt!
Ileimskur lætur það vera! (And--
vaka). (320
Hús til sölu. Mjög lítil peninga- .
útborgun. Vöruskifti geta komið til |
nrála, ef samið er strax við Jón H. |
Sigurðsson, Garðastræti 4, heima ■
4—7- (319 i
Líftrygging er fræðsluatriði exx
ekki hrossakaup. — Leitaðu þér
fi-æðslu. (Andvaka). (318
Nýjar kartöflur frá Suðuix
Reykjum eru seldar á Lindargötu
14- (3U
Líftrygging er sparisjóður! en
sparisjóður er engin líftryggingl
(Andvaka). (316
-----------------------------------
Lítið notuð ritvél, Smith Prem-
ier nr. 10 til sölu. Uppl. í síma 621.
(315
Gefðu barni þínu liftryggingu.
Ef til vill verður það einasti arfur ■
inn! (Andvaka). (314
Verslunin „Von“ selur alveg nýtt
kjöt af dilkurn og veturgömlu, á
kr. 1.04 pr. % kíló. Gerið svo vel
j og lítið inn í „Von“. (313
Tvö samliggjandi, sólrík her-
bérgi, í eða nálægt miðbænum, óska.
eg að fá leigð fyrir svefnherbergi
og skrifstofu frá 1. okt. eða fyr..
j Leifur Sigurðsson endurskoðari,
; Hólatorg 4. Sími 1034. — Dag-
■ iega til viðtals kl. 4—6 e. m. (269
; ,—.—.—--------------------------
! íbúð eða 2 góð herbergi óskast.
1 A. v. á. (5
2—4 herbergi og eldhús vantar
mig frá 1. okt. n. k. Guðbjöm
Guðmundsson, prentsm. „Acta“,
2—3 herbergi ásamt eldhúsi ósk-
1 ast til leigu frá x. okt. A. v. á.
| ____________ ' (325-
j íbúð, 3—5 herbergi óskast sem
í fyrst. Tilboð merkt „íbúð“ sendist
I Vísi. (312-
i t-------—-----------------------
j Maður óskar eftir herbergjum.
! Fyrirframgreiðsla til eins árs ef
j óskað er. A. v. á. (331
Félagsprentsmiðjan.
I óbygðum.
í)r dagbók Naíhlansafélagsins.
(Framh.). 1—0—
Næsta dag, þegar sólin hafði
þurkað grösin, kvöddum við
Fagradal með miklum söknúði. Við
héldum inn með jöklinum beint af
augum, og stefndum á norðurenda
Bláfells. Við jökulröndina standa
Jarlhettur i röð inn með jöklinum.
Það eru móbérgstindar, sem víða
eru sundurrífnir af vatni og snjó.
Út frá jöklinum gengur melalda
mikil, sem hækkár eftir því senx
norðar dregur
og rennur niður í
suður á móts við Sandvatn. Við j
gengurn malarkambana hvern af
öðrum og fóru þeir síhækkandi. En ’
ekki sáum við norður af til Hvitár- j
t
vatns. j
Ofan af kömbum þessum sést
vel yfir sandana og til fjallanna
sem eru þar suður og austur af.
Sólskin var og besta veður og hæg-
ur andvari. En það var nóg til
þess að vekja sandinn niðri á slétt-
unum. Þar leit út eins og gaixdreið
væri þreytt i mörgum riðlum þvx
að sandurinn þyrlaðist upp í háum
strókum og þaut svo niður sléttuna
méö ofsahraða. Fréttum víð síðar
að sandfok þetta hafði heimsótt
bóndanh á Hólum, sem er efsti bær
í Biskupstungum, en ekki þótti það
neinn áufúsugestur sem vonlegt
var, því sandurinn dreifðist yfir
eins 0g þoka. — Áfranx héldum við
upp mclkambana, sem gráir eru
og leiðinlegir og hver öðrurn líkir.
Þegar einni bæðinni var náð þá tók
önnur við og ætið skygði næsta
melröndin fyrir útsýnið norður yf-
ir. Við vorum þreyttir, ekki af
göngunni heldur af landslaginu
sem í kringuxn okkur var. Þetta
var sannkölluð hegningarleið fyrir
gangandi menn og vildi eg heldur
vera upp á vatn og brauð í þrjá
daga heldur en að ganga hana einu
sinni.
Loks komunxst við kambana á
eixda, en þá tók ekki betra við, því
þar sem þeir enduðu var snarbrött
hlíð niður á jafnsléttu. Við leituð-
um fyrir okkur um niðurgöngu og
völdum einn stað sem okkur virt-
ist auðveldast niður að fara. En
við höfðum skamt farið þegar okk-
ur varð Ijóst, að við mundum ekki
konxa, klyfjuðum hestunum 9-
skemdunx niður. Hlíðin var brött
og mjög grýtt og runnu hestarnir
lengd sína í öðru hverju spori. Við
sáum því ekki annað ráð vænna en
að taka af þeinx farahgurinn og
bera hamx sjálfir niður. Eftir það
gekk alt stórslysalítið þó að víða
kæixxumst við í ógöngur með hest -
ana, því að á leiðinni út að Blá-
felli eru ótal stóx-grýttir. árfarveg-
ir. Þeir voru allir þurrir og var
það okkur happ, þvi aö eg hygg að
við nxundum nauðulega liomist
hafa ef ár hefðu runnið í öllun*
þeinx farvegum.
Þegar við komum út á Blá-
fellsháls var sólin að hverfa bak'
vjið, jökulihn og langir skuggíar
teygðu sig á rnilli fjallanna. Það
var orðið áliðið dags. Við lxöfðum
haldið áfranx allan daginn við-
stööulaust, enda voru áburðar-
hestarnir oi'ðxxir svo þreyttir, að
þeir reyndu að leggjast hvexxær
senx færi gafst. Þeir höfðu heldur
ekki- fengið neitt fóður frá því
snemma uin nxorguninn, þvi að á
allri leiðinni var gróðurlaust með
öllu og enga haga að fá fyrr en
komiö var yfir Hvítá. Þegar við
höfðum ferjað farangurinn og
sundlagt hestunuixx yfir ána var
farið að skyggja. Við lögöxmx af
stáð frá ferjustaðnunx hiö skjótleg-
asta til þess að fiixna tjaldstað og
haga haixda hestununx áður en
nxyrkur félli á. Eítir ’skammrar
stúndar gang frá ánni fundum við
vátn og graslendi og tjöldúðum
við þar yfir nóttiixa. Var síðan
kveikt ljós og teknar fram þær
vistir sem fljótlegast var að íxiat-
reiða. Dagleiðiix hafði verið erfið
og voruixx við allþreyttir, en þreyt-
an livarf fljótt þegar við vorum
sestir unx kvrt og búnir að borða.
Eix algerlega hvarf hún þegar við
urðum allir á eitt sáttir um það, að
lialda helgan næsta dag, senx var
aímælisdagur Nafnlausafélagsins.
Þá var ákveðið að halda kyrru fyr-
ir i Hvítanesi og stai-fa ekkert að
öðru eix nxati-eiðslu, enda konx öll-
um saman um, að tilhlýðilegt væri
að borða fjórum ’sinixum.
Nokkuð var kalt í tjöldununx um
nóttina enda voru diskar og önnur
mátai-áhöld' sem úti höfðu verið,
héluð og frosiix sanxan um nxorg-
uninn. Sólin var hátt yfir Kerling-
arfjölíum þegar.við fóruiú á fætur.
Loftið fór bi'átt að lxlýna og fyrir
hádegi var komimx furðu íxxikill
hiti.
Við fluttum tjöldin og farangur
allan nær Hvítárvatixi, inn í Hvíta-
nes og bjuggumst þar um til næsta
dags. Veður var hið besta, sólskin
og hiti. Við byrjuðunx á hreinlæt-
isverkununi, rökuðum okkur og
þvoðum eins og við ætluðum í
veislu hjá konunginum.
En nú var það afmælisveislan.
sem stóð fyrir dyrum. Kokkurinn
hafði mikinn viðbúnað og gerðum
við hiixir okkur góðar vouir utn1
matreiðsluhæfileika hans, því að
hantx lxafði haft tilsögn í eldhús-
verkuxn áður en hann fór i fei-ðina
Og af vandasamari matreiðslu-
störfum hafði hann sérstaklega
kynt sér tilbúniixg á eggjakökum.
eftir því senx hann sjálfur sagði.
Veislan stóð yfir niargar stundir.
Réttirnir voru margir og ætíð hlé á
nxilli, því að kokkurinn þurfti auð-
vitað að borða nxeð okkur og byrj -
aði ekki að búa til næsta rétt fyrr
eix þeinx fyrri var lokið. Þá var og
ýnxislegt sem tafði fyrir borðhald-
inu og ekki síst kokkurinn sjálfur,
því að i hanti detta oft svo hlægi-
legar hugnxyndir. að menn verða
að hætta að borða og gefa sér tóm
til að hlæja. En ef þeir hlæja ekk;
strax, þá er ekkert líklegra en að
þeir geri það daginn eftir. Er þá
hepnilegt að ekki standi illa á.
Þe gar veislunni var lokið unx
kvöldið, settumst viö inn x annað
tjaldið og skemtum okkur eftir
fþngurn. Þá héyröu sauðirnir í
Hvítanesi oft sungið í tjöldunum:
Stúllcan mín hefir staurleggsbút,
stcSran eins og visku-kút.
Hvernig í fjandanum fanstu það út
etc. (Frh.)