Vísir - 22.10.1921, Blaðsíða 3

Vísir - 22.10.1921, Blaðsíða 3
yí«n* leildsala-SmboðsYepslui F,srrirllsg]aiiai * Silkibönð, feikna irvai, fjölbreyttir iitir ódýr. Leiklöng, dákar o. fl. ennþá slattur eftir. Komiö strax. Ilmvötn, þýsk, ensk, frönsk, ríkulegt árval. Ljósadákar, litlir, en i st6ru úrvali. Laöurvörar, buddur, veski o fl. verðiö lágt eitir gæönm. Körfur, bréfa, rusla og m&tarkörfur, birgðir töluverðar. Sigfús Blörsdahl & Co. $ i m 1 7 3 0. Læfcjargota6B, Þakjárn. ■ Við eigum von á Þakjárni i Iok þessa rhánaðar. Verðið verður mun Ifeegra en núverandi lægsta heild- söluverö. Hyggnir kaupendur festa eigl kaup á þess- ari vöru fyr en þessi sending kemur á markaðinn. # Helgl Magiússon & Co. Lítil verslun ágætum stað til sölu nti pesar A. v. ét. Wmbúflapappír Fögur er Hliðin. Flestir þeir, er Fljótshlíð sjá numu vera sammála Gmmari á Hliðarenda. Til þess að spara sér ferðalög, æltu sem flestir að bregða sér imi á málverkasýn- ángu Ólafs Túbals. Eg er nýkom- inn þaðan. par gaf að líta ýmis- Jegt af fegurstu blettnm Hlíð- arinnar. pað leynir sér eigi, að binn ungi málari hefir ofið lit- ina allvíða inn í heildarútlit málverkanna, og kennir þar jþess fegurðarnæmleiká, sem Jisthæfum unglingum er svo auðfengiiTn i skauti þeirrar nátt- úrufegurðar, sem Hlíðin hefir að bjóða. Hinn ungi lista- maður er boðberi náttúrufeg- urðarinnar, og gerír fólk rétt- j ara að hlynna að þeim, með því ! að unna sjálfum sér að skoða málverkin, heldur en að far.| ga fé og tíma í skemtanir, sem lít- ið göfgandi gildi hafa. Listavinur. Símskeyti fri frétteriÍAm JW& Kaupmannahöfn, 21. okt. Byltingin í Portugal. Rauters fréttastofa tilkynnir, að það hafi vérið lýðveldis-líf- vörðurinn og s.jóliðið, sem byll- inguna hafi gert i Lissabon. For- sætisráðlierrann, fyrverandi, og j ýmsir af samverkamönnum ; hans í gamla ráðuneytinu, voru þegar í stað handteknir og skotnir. Skifting' Efri-Slesíu. Havas-fréttastofa hefir nú verið látin gefa út tilkynningu um, hvernig Efri-Slesíu verði skift. Landamerkin eiga að | liggja austan við Liebnitz til I suðurs austan vert við Beuthen til Kattowitz, og verða þær borgir allar í þýska hlutanum. Borginiar Tarnau og Königs- hiitte verða pólskar. Frá Katlo- 1 . Hannyrðir. Undírritaðar kenna allskonar hannyrðir: átsaum, baldýringu og knipl, einnig léreftasaum. — Allskonsr hannyrðaefni og áhöld til sölu. Krisþín Jónsdóttir, Ingibjörg Eyfells, Skólavörðust'g 4, B uppi. Geymsla.ri^! hestum og bsrnavöguum til geymnlu ytir veturinn. Yerður sðtt til eigeada of óskað er. i !EOl 1 0 7 0 witz liggja landamerkin til suð- vesturs fyrir norðan Rybnik til Oder-fl.jóts fyrir sunnan Rati- bor. hefi [óg i heildsöiu í risum mjög ódýran. Herlaf Claasea. Simi 39. Gtengi er 1. myntsr.’ Khðfu 21. okt. Ster!iug«pund . . . kr. 20.5Ö Deliar — 52L 100 mörk, þýsk . . — 3 65 100 mörk finsk . . — 8,20 100 kr. gænskar . . — 121.10 100 kr. norskar, . . — 67.60 100 frankar, franskir — 38.'0 * 100 fraakar, svigsn. . — 95.25 100 fr&nkar, belg. — 32,25 100 lirur, ítal.. . . — 20 85 100 pesetar, spánr. . — 69.25 100 gyllini, boll. . . — 178.00 ®ls.0lllifar allar stærðir og C3r-Ll.Tin mietigvi hj4 Stefáni Grtmnarssyjöi. €»minarnlr. 11 ,j?aS er ekki gott að segja,“ sagði Martin vonglaður. „Auðvitað get eg þagað,“ sagðí' skipstjórinn. „Við verðum allir ásáttir um að þegja, hvað sem biöðin kynnu að vilja borga okkur fyrir einhverjar á'ásagnir. Eg hefi oft og mörgum sinnum lesið fréttir í blöðum, sem eg hefði getað skýrt öðru- vísí en þar hefir verið gert. Og eg hefi stundum íbaft hönd í bagga, þar sem stjómmálamennirnir bfflfa braggað sitt af hverju.“ „Já,“ svaraði Martin og hló glaðlega, „en þér hafið þó altaf haft hreinar hendur.“ „pað er eins og á það er litið. En nú ætla fcg að kveðja. Eg mun hitta föður yðar eftir tíu dlaga til þess að vitja um peninga mína, — altaf er sama þokan. Og eg ætla að segja honum, að yikkur hafi liðið vel, þegar við skildum. Verið þér sælir, Petersen; þér eruð gull af manni. Mér i þætti vænt um, ef þér vilduð segja honum, á tungumáli hans, að hann sé gull af rnanni." Cable skipstjóri kvaddi þá með handabandi og letaði sig upp á þilfar í stóru sjóstígvélunum. Hálfri stundu síðar lá „ÓIafur“ einn eftir þarna á grynningunum, og virtist einmanalegri og hljóð- arí en áður, því að þegar kjarkmaður fer úr her- feergi, þá verður oft skyndilega hljótt um þá, sem eftir sitja. IV. KAFLI. Tveir starfsbrœöur. „Andlitið á honum minnir á sólroðinn kirkju- garð," hafði fyndin, frönsk kona einu sinni sagt um mann, sem hét Paul Deulin. Og er sennilegt, að Deulin einn hefði getað skilið, hvað hún átti við. peim, sem hugsa á frönsku, lætur sú list, að klæða stórfeldar hugsanir í fáorðan búning og þó að efnislítið fleipur sé vanalega áhrifalaust, þá getur það á stundum lagst dýpra í svip en flestra eyru skynja.^ pessi gáleysuorð festust manni í minni, sem heyrði þau af hendingu — Reginald Cartoner var áheyrandinn, en talaði ekkert — og urðu til þess, að þeir Paul Deulin og hann urðu aldavinir upp frá því. En svo sem ekkert er tilbeðið, nema það sé duiarfult, svo getur og engin haldgóð vin- átta orðið án þagmælsku. Og þó að fundum þessara tveggja manna hefði víða borið saman úti um heim, — og þó að þeir töluðu, hvor um sig, fleiri tungumál en þeir gátu talið á fingrum sér, — þá þektu þeir lítið hvor til annars. Ef menn hugsa um sólroðinn kirkjugarð, skreyttan fegurstu blómum og vafinn fagurgrænu laufi á vordegi, þá finna þeir, að hann er ber- sýnilegasta blekking, sem til er í heiminum, og hylur undir giæsilegum hjúpi þúsundir harmsagna, ógrynni glataðra vona, fjölda sárra endurminn- inga. En á hinn bóginn er þetta ráðvandleg blekk- ing, því að helmingur manna er ungur og kemsl nógu fljótt að því, hvað undir býr þessum hjúpi Cartoner hafði hitt Deulin á mörgum einkenni legum stöðum. peir höfðu báðir verið sjónarvott ar að mörgum undarlegum atburðum. Einu sinn höfðu þeir komist í kynni við forseta nýstofnaði lýðveldis og komið til hans á hirðklæðum til a< veita honum lotningu, en mánuði síðar sáu þeii haún hanga í snöru á fánastöng sjálfs sín, sen skotið hafði verið út um svefnherbergisglugga í nýja forsetabustaðnum. peir höfðu starfað samat og hvor a moti öðrum. Cartoner hafði einu sinn orðið að segja Deulin, að ef hann sækti fast þaí mál, sem hann var að beitast fyrir, þá mundi stjón sú, sem Cartoner var fulltrúi fyrir, eigi geta horf á það aðgerðalaus, — en svo er að orði komis í sendisveitum, þegar átt er við styrjaldir. s pví að þessir menn voru gammar, sinn frá hvoi\ utanríkisráðuneytinu og höfðu það starf me! höndum, að vera þar nærstaddir, sem von var j einhverju hræi. „Aðal-munur guða og manna er sá, að meni geta ekki verið nema á einum stað í senn,“ haf? Deulin einhverju sinni sagt á sína léttúðugu, heirn spekilegu vísu, við Cartoner, — sem var tuttug árum yngri en hann, — þegar rás viðburðanm hafði ónýtt fyrir þeim langa ferð og þeir vor miög fjarri þeim stöðvum, sem þeir þurftu nau? sjmlega ao vera á. „Ef menn gætu verið á tveim stöðum á sam augnabliki, — þó ekki væri nema einu sinni

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.