Vísir - 04.11.1921, Side 3

V iSiíl
Vetrarsjðl
ast afnáms kolatollsins. Fyrir
fáum dögum þóttist Alþbl. sjálft
vilja láta afnema tollinn!
Ágætar norskar
kartöílur
me& góöu yeröi
Yersl. 6. Zoega.
herra. Er þaö afár fróöleg' og
hugönæm lýsing á foreldrumþeirra
systkina, heimilislífi og heimlis-
högum öllum. Hefir Ingibjörg rit-
aö þessar minningar sínar eftir
beiöni vina sinna, og er vel fariö
aö svo var gert. áöur en saga þess-
ara merkishjóna gekk í gleymsku.
— Aö lokuni er Dálítil smásaga,
cftir J. Kristjánsdóttur Fjalldal,
og Tvær þulur, eftir Guöriinu
Jóhannsdóttur frá Brautarholti.
Er hefti þetta, eins og séö verö-
ur af efnisyfirliti þessu. mjög fjöl-
hreytt og eigulegt og ættu sem
flestir aö ná í ])aö. Kostar þaö aö
eins i krónu. Ritstjórn og útgáfu
anast ungfrú Halldóra Bjarnadótt-
ir framkvæmdarstjóri á Akurevri.
— Eg hefi af tilviljun 10 hefti meö
höndunt. og geta þeir er óska, t.
d. Norölingar hér í bæ, fengiö þau
hjá mér.
Helgi Valtýsson.
nýkomin í

Stykkishólmi 2, ísafirði 2, Ak-
ureyri frost 1, Grímsstöðum
frost 4, Raufarhöfn frost 2,
Seyðisfirði frost 2, (engin skeyti
«r Hornafirði), J>órshöfn í Fær-
eyjum hiti 2 st. Loftvog lægst
ntilli Færeyja og Islands, fall-
andi á Austurlandi, stígandi á
Vestm’landi. Norðlæg' átt, hvöss
á Austurlandi. Horfur: Hvöss
norðlæg átt.
E.s. Borg
er á lcið hingað frá Skotlandi.
hlaðin kolum. Er væntanleg á
hverri stundu úr þessu.
E.s. Hekla
er ókomin frá Vestmanna-
eyjum; tafðist þar í gær vegna
austan-stórviðris, en mun nú
vera á leið hingað.
E.s. Goðafoss
er væntanlegur hingað ann-
að kvöld.
!
Ánnað kvöld j
kl. 5 fer Sirius héðan vestur
jg norður um land til Noregs,
™ Sterling fer kl. 6, suður og
:3ustur um íand, hringferð. ]
• ’ |
>'f. Skjaldbreið nr. 117.
Fundur i kvöld kl. 8J/4 stund-
vislega.
í hring.
í gær var Alþbl. komið að
þeirri niðurstöðu, að Vísir væri
,,að vinna á móti hagsmunum
• alþýðunnar” með því að kref j- i
ársrit sambandsfél. norðl. kvenna.
er nýkomiö með V. ársheti sitt.
Er það fróðlegt. fjölþreytt og
skemtilegt að vanda, og veí þess
veVt, að vér hér syðra gefum gaum
að því. Fer þá eigi hjá því. að vér
hljótum að sjá og viðurkenna, að
á Norðurlandi og víðar um héruð
virðist andlegur áhugi og starf-
semi kvenna með svo miklum
blóma, að höfuðborg vorri og ná-
grenni myndi holt að taka sér þaö
til athugunar og fyrirmyndar,
Þessu til sönnunar skal eg tilfæra
helstu atriði efnisskrár þessa
heftis.
Fyrst er bjarteygt og hlýlegt
kvæði eftir Kristínu Sigfúsdóttur,
Gtið í öllu. Svo er Fundargerð S.
N. K.. Ferðalag um Vesturland,
cftir ritstjóra. Skýrslur frá félög-
unum. — Sést þar, að i Eyjafjarð-
arsýslu. austan Akureyrar, eru io
slaríandi kvenfélög. — Garðyrkja
og skógrækt, eftir fleiri. Heimilis-
iðnaöur, fróðlegar frásagnir um
b’éraðssýninguna á Hvammstangti
sumarið 1921 og Iandssýninguna á
heimilsiðnaði í Reykjavik 192T. —
Heilbrigðismál. þrjár ritgerðir, og
er þar ein um augnspítalann í
New York, fróðleg ritgerð og at-
hugaverð mjög. — Þar er einnig
hin fjöruga og ágæta hugvekja
Steingrims læknis Matthiassonar.
Þjár höfðudygðir (sú er „Morg-
unbl.“ flytur þessa dagana). Ást-
ir, erindi flutt við Hvítárbakka,
eftir Þórunni Ríkarðsdóttur. Lund •
arfar, eftir Guðfinnu Stefánsdótt-
ir. — Æskuminningar, eftir Ingi
björgu Jónsdóttur frá Djúpadal,
systur Björns heit. Jónssonar ráð-
FyrirUgiludi:
Diskar, matarstell, kaffistell,
raguskálar, ávaxtaskálar, kar~
bitlampar, taflborð og taflmenn,
fiskilínur (allar stærðir), tvinni
(6-þættur), burstavörur, skó-
sverta, taublámi, spil, ritföng,
blikkfötur (28 og 30 cm.), lugt-
ir, pakkalitir (alhr litir), barna-
leikföng, jólatrésskraut, jóla-
trésklenimur, myndir o. fl. Eig-
um ennfremur von á með næstu
skipsferð Idealmjólk. Tekið á
móti pöntunum nú þegar.
K. Einarsson & Björnsson,
Símnefni: Einbjöm. Sími 915.
Veslu „Bjfirg"
Bjargareig 16.
Selur alskonar brauð frá fél-
agabakarlinu á Veaturgötu 14.
Óa^rasta og
toesía
ilö 1
Til Hafnarfjarðar fara jf
bifreiðar alla daga oft á |
dag. Einnig til Vifilsstaða, '
frá bifreiðastöð Steindórs ;
Einarssonar. Símar 581 og
838. pægilegar og vissar
ferðir.

Brunatrvggingar ailskonsr:
Nordisk Brandforsikring
og Baltica.
Líftryggingar:
„Thule“.
Hvergi ódýrari tryggingar né
ábyggilegri viðskifli.
A, V. TULINIUS,
Hús Eimskipafélags Islands.
(2. hæð). Talsími 254.
Skrifstofutími kl. 10—6.
rf
'©auimariur. 19
íega um það. Hún hafði ekki gert það þenna dag-
iinn. Hún var í svörtum kjól, sem feldur var bæði
í bak og fyrir og hafði óbrotið belti um mittið.
Hún var mikil vexti og baraxla. Hún var ólið-
lleg, hvar sem á hana var litið, hárið svart, óþjált
og gljáandi, og aíturkembt. Munnurinn var stór
Og orðinn skjóðulegur vegna mikilla ræðuhalda,
— og fer konum það hræðilega. Andlitið var mik-
ið, fölt og kringluleitt. Augun vóru sljóleg. Á
yngri árum hlýtur Jooly P. Mangles að hafa átt
marga dapra stund frammi fyrir spegli. En hún
íhafði einsett sér að verða fræg, þótt hún gæti ekki
arðið fögur.
Ein skyssan býður annari heim. Ungfú Mangles
settist niður, ritaði lafði Orlay og þakkaði henni
'boðið, innilega sannfærð um, að þessa sæmd ætti
Mn frægð sinni að þakka.
„Eju þau bindindisfólk?" spurði hún hugsandi
■og rendi huganum yfir allar þæi- orsakir, sem
henni höfðu til hugar komið.
„N-ei,“ svaraði Jósep og deplaði augunum al-
varlega framan í lögregluþjón, sem hann sá á
g'ötunni.
„Ef til vill mætti sannfæra Orlay lávarð?“
„Ef þú ferð að fást við Orlay lávarð, muntu
Tinna, að þú hefir fserst meira í fang, en þú ert
maður til," svaraði Jósep, sem gerði sér svo að
segja að skyldu, að taka ruddalega til orða, þeg-
tír Jooly eetlaði að gera sig stóra viS hann ein-
an. En þegar aðrir heyrðu tíl, virtíst hann
hálft í hverju miklast af þessari merkiskonu. Lát-
um þá, er kunna, skýra þessa framkomu hans.
pað orð lá á, að ofmikið fjölmenní væri í
heimboðum hjá lafði Orlay, og engum var það
Ijósara en sjálfri henni.
„Við skulum bjóða þeim öllum og vera laus
við þau,“ sagði hún, og hafði sagt í fjörutíu ár,
eða alla tíð frá því ev hún fór að taka þátt í
samkvæmum með manni sínum, sem þá var ótíg-
inn herra Orlay. En hún hafði aldrei orðið „laus
við þau,“ aldrei öðlast þann heimilisfrið, sem hún
og maður hennar hcfðu altaf þráð, en áttu aldrei
að öðlast. pví að nú voru þau gráhærð, aldur-
hnigin cg fræg og höfðu hina mestu lítilsvirðingu
á þessa heims gæðum.
Mangles systkinin voru meðal fyrstu gestanna,
sem komu. Jooly var í svörtum, dýrindis silkikjól,
skreyttum grænum leggingum hér og þar og mörg-
um biöíiu-vængjum, með öllum regnbogans litum.
Ungfrú Netty Cahere var í ljósrauðum kjól; kyr
lát og óframfærin.
„Við þekkjum hér engan,“ sagði hún og yptí
öxlum, þegar þau gengu upp stigann.
„Ekki einu sinni þjónana,“ svaraði Jósep Mang-
les í djúpum sorgarrómi, og skygndist inn í her-
hergi, þar sem kaffi og te hafði veriS á borð
borið. „En þau munu fljótlega þekkja okkur.“
pau höfðu ekki dvalist 'nema nokkrar mín-
útur í herherginu, þegar kunningi þeirra kom inn,
hár og grannur, eins og glaðivndur Don Quixote,
með dregil af göfugu heiðursmerki um brjóstið.
Hann staðnæmdist augnablik hjá lafði og lávarði
Orlay, og koma hans vakti nokkra athygli í her-
berginu, eins og vant var, þar sem hann kom. pví
næst sneri hann sér að Jósep Mangles og heilsaði
honum. Hann tók í hina stóru og sterklegu hönif
systur hans og hneigði sig þegjandi.
„Eg get aldrei sagt neitt við þá miklu konu,“
sagði hann stundum. „Hún er svo hátt í hæð, að
hún mundi ekki heyra til mín.“
Deuiin varð litið þangað, sem ungfrú Cahere
hafði staðið. En hún hafði fært sig um nokkur
skref undir ljósahjálm og stóð þar nú, en ungur,
þýskur undirforingi í einkennisbúningi var ber-
sýnilega að dást að henni, undrandi og heimsku-
legur á svip.
„Ó, eg bjóst við, að þér hefðuð gleymt mér,“
sagði hún, þegar Deulin heilsaði henni.
„pér megið trúa, — eg hefi reynt til þess,“
svaraði hann mjög alvarlega. En sakleysis-svipur
hennar bar þess vott, að hún tók ekki sérlega
mikið mark á þessari yfirlýsingu hans.
„pér hljótið að sjá svo marga menn, að ekki
má búast við, að þér þekkið þá alla.“
„Eg þekki þá ekki a!!a, mademoiselle, —
að eins mjög, mjög fáa.“
„Segið þér mér þá, hver hún er þessi yndis-
lega stúlka, sem þér heilsuðuð, þegar þér komuS
inn í herfcergið?“
„Er þá önnur í’herberginu?" spurði Deulin og
íitaðist um.
|