Vísir - 11.01.1922, Page 4

ElSIR
2 skip.
H&ppdrættiemiöarnir sem dregn-
ir voru út, vorn þessir; 1949 á
herskip, og 1590 á farþegjaskip
Handhafar þessara mifta, yitji
skif«nna í síÐasta lag[ fyrir 1.
júni.
Kristin J. Hagbarð.
Laugaveg 26.
Ódýrast
í borgmni
eru:
Fiskiifnur
Öngultaum«r
Lóðarönglar
Netagarn
og alt er að sjávar&tveg lýtur
í Veiðtti'færnverslön

E.F.U.E
áímælishðtið
annað kvöld kl. 81/,. Allir með-
limir beðnir að koma-
TJ.-D. í kvöld kl. 81/,.
Oamlir
hattar
gerðir upp sem nýjir. Einnig
kjólar teknir til sauma
Laugaveg S7. uppi.
Hús til sölu
með góðum skilmálum, skifti
geta komiö til mála. A. v. á.
¥$!«&
& Co.
Hafnarstræti 18.
Á Njálsgötu 20, eru saumuð
karlmánnaföt, peysuföt og upp
hlutir. Einnig hreinsaður og
pressaður allskonar fatnaður.
Hvergi ódýrara. (13
Stúlka óskastí vist suður með
sjó. A. v. á. (160
Fullorðna, hrausta og sið-
prúða stúlku, vantar til sendi-
herra Dana, Hverfisgötu 29. —
Ráðskonan, ungfrú Hansen,
heima kl. 4—6 síðd. (157
Primusviðgerðir bestar og ó-
dýrastar á Laufásveg 4, Ólafur
Bjarnason. (161
Stúlka óskast í vist. Gott kaup,
og herbergi. Bergstaðastræti 30,
uppi. (164
Stúlka óskast í vist á Lauga-
Veg' 72, miðhæð.
rmmmmmvmmm&ammamito?:
TAPAið - r0»Dl»
Peningar fundnir. A. v. á.
(158
Peningabudda lapaðist í vesl-
url)ænum í fyrradag. Skilist á
Nýlcndugötu 15 B, kjallarann.
(153
Litið hús, raflýst á sólríkum
slað, til sölu. A. v. á. (142
! -----------------------------—
Frimérki kaupir Hannes Jóns-
son, Laugaveg 28. (84
2 kvenkápur, svört og' grá, til
sölu. Verð 50 kr. st. Uppl. Bald-
ursgötu 15. (162
Stólar til sölu. Verkstæðið i
Tjarnargötú 8, Jón Jónsson.'(159
j Hús til sölu. Lítið, ódýrt. —
1 Góðir greisluskilmálar. Laust til
íbúðar. Semjið fyrir 15. þ. m.
, Ilelgi Helgason, Laugaveg 11,
1 simi 93. (154
Gott skrifborð óskast leigt eða
keypt. Guðm. Kristjánssoh, Mið-
stræti 10; sími 1009. (163
Fámenn, umgengnisgóð fjöl-
skylda óslcar eftir 1 herbergi
mcð aðgang að eldhúsi, sem
fyrst. Tilboð merkt „13“ send-
ist afgreiðslunni fyrir 15. jan.
(128
Söiubúð, tvö herbergi (ann-
að stórt, hitt lítið) óskast í mið-
hænum, sem næst höfninni. —
Leiga lielst ekki yfir 200—250
kr. á mánuði. — Tilhoð merkt
„100“ sendist Vísi. ’ (156
Stór og góð stofa með for-
stofuinngangi, til leigu fyrir ein-
hleypan. Uppl. Láugaveg 75,
neðri hæð. (152
TILSTNNIN®
■ I
Bárngóð hjón eru vinsámlega
beðin að taka til uppósturs
nýfætt sveinbarn. Nánari upp-
lýsihgár á Franskaspitalanum.
(155
Gunnar Bjarnason, Vatnsénda
í Flöa, er beðinn áð liringja upp
Símastöðina í Grindavík. (151
Sjal tekið í misgripum á
Thorvaldsensskemtuninni. l'iest
skift á Greltisgötu 35. (150
Féíagsprentsmiðjan.
Ctammarnlr.
67
XXII. KAFLI.
( Broitferðin.
Sennilegt er aS meiri hluti manna sé fús til þess
aS stuSla aS annara marina hamingju, en sú löng-
un verður til þess aS einstakir menn fara að skifta
sér af högum nábúa sinna, en alt mannkynið rog-
ast með þúsundir félaga, sem vinna að velferð
þess eða viðreisn fjöldans.
Ef málefni þetta er athugað af heilbrigSri skyn-
semi, þá er ekki annað sýnna en áhorfandanum
muni finnast að þeir, sem mest gera gott eða minst
ilt, séu ógreíðviknastir. Sá er betri en margmáll
áhugamaður, sem þegjandi horfir illkvitnislega
á óvanan sveitamann í bát sínum, án þess
að gefa honum siglingaráð, en réttir honum
örugga hjálparhönd, ef hann siglir á sker, en læt-
ur sér naegja að ganga þegjandi heim, ef ekkert
slys VerSur, hrifinn af þeirri undrun, sem hand-
leiðsla forsjónarinnar á viðvaningunum hlýtur æv-
inlega að vekja.
Vinir Pauls Deulins töldu hann .grályndan; og
frakkneskur græskumaður er ekki grimdarlaus. —
Hann hafði einu sinni sagt Wondu, að hann hefði
séð menn og konur aðhafast miklu verra en að
ganga út í opinn dauðann, og var það ugglaust
ómengaður sannleikur. En grályndið hefir ekki
runnið honum í merg og blóð. Engum er alls varn-
að og lestir verstu manna, eru „slitróttir". Ðéúlin
sat einn í herbergi sínu í Hotel de l’Europe í Var-
sjá langt frám á nótt eftir þessa viðburði og reykti
hvern vindlinginh á fætur öðrum, og velti fyrir
sér þeim hugsunum, sem hann mundi hafa orðið
manna fyrstur til að fordæma við öll önnur tæki-
færi. Hann var að hugsa um hagi annara og í
hug hans slæddust jafnvel hugsanir um það, sem
meira er um vert, hugsanir um hag heilla þjóða,.
Samlandi hans hafði einhvern tíma látið þá skoð-
un í Ijós, vio hann, að hann gæti engan mu;i
gert á einu eða öðru stjórnarfari, íneðan járnbraut-
arlestir kæmu á réttum tírna og máltíðir væru á
borð bornar með réttu millibili. Og oftar en hitt
valda örlög þjóða litlu um líðan einstaklinganna.
Deulin varð alt í einu var fáfræði sinnar um
þau mál, sem voru að gerast alt í kringum hann
og hlutu að hafa áhrif á líðan þeirra, sem hann
umgekst. Frakkar halda saman í útlegð, öllum
þjóðum fremur og Deulin þekti alla anda sína í
Varsjá, bæði karla og konur, í hvaða stöðu sem
þau ,voru. Hann átti kunningja innan við búðar-
borðið í þvottahúsinu í Jerosolimska. pað var frakk-
nesk kona af Gyðingaættúm, sem borist hafði með
einhverjum Gyðingastraumi frá París til Varsjár
og bjó nú enn einu sinni hjá hinni útvöldu þjóð
sinni. Vesturþjóðunum er ókunnugt um völd Gyð-
inga í Póllandi.
Deulin gerði sér .augljöst erindi í þvottahúsið.
Hann hafði með sér tvenna eða þrenna hanska, j
til hreinsunar.
„pað er garaan," sagðí hann við Gyðingakon-
una, „að tala móðuimál sitt í framandi landi.
Og hann gerði sig svo heimakominn að setjast í
á búðarborðið og viðræðurnar urðu mjög auðveld-
ar milli þeirra og Deulin fór ekki fyrr en hann
hafði sétið góða klukkustund. petta var að morgni
dags og Deulin flýtti sér til Cartoners í Jasna.
Hann keypti sér blóm í búð á leiöinni og festi
þau í hnappagStinu. Hann hafði linan hatt á höfði
og lét hann hallast ofurlítið og gekk um göturnar
með fasi og látbragði ungs manns.
,,Ó!“ sagði hann, þegar hann sá Cartoner sitja
við skrifborð sitt með pípu í munninum. „Ó, eg
vildi óska þér væruð iðjulaus eins og eg“ —
hann þagnaði og stundi við, — „ef þér gætúð
verið iðjulaus, þá mundi yður líða miklu betur.“
„Frakkar halda, að hávaði sé hamingja,“ sagði
Cartoner og leit ekki upp úr skriftunum.
„pér eruð þá hamingjusamir — þér Ieitið ham-.
ingjunnar,“ sagði Deulin og settjst, án þess að hon-
um væri boðið það og dró að sér Vir.dlingaveski,
sem lá opið á borðinu.
„Já, þakka yður fyrir,“ sagði Cartoner glað-
lega. Hann virtist líka vera í góðu skapi.
„pakkið mér ekki, — þakkið guðunum," sagði
Deulin og vurð alt í einu alvarlegur.
„Jæja,“ sagði Cartoner án þess að hætla að
skrifa, „hvað er yðm- á höndum?“
Deulin leit tortryggilega til vinar síns.
„Hvað er mér á höndum?“ spurði hann sak-
ltysislega.
„Já! Yður er eitthvað á höndum. Eg finn æv-
inlega á mér, þegar yður er eitthvað á höndum.
pér hafið mest að gera, þegar minstur asi er á
yður.“
Á'“
Cartoner skrifaði en Deulin kveikti í vindlingi
og reykti hann hálfan í makmdum og horfði á
blómin, sem hann hafði keýpt. „pað er einkenni-
leg lykt í Rue Royale, til vinstri handar þegar
horft er til súlunnar — skugganiegin í straetinu,
þegar það hefir verið vökvað -— og sál mína
langar þangað,“ sagði Deulin upp úr eins manns
hljóði.
„Hvenær ætlið þér?“ spurði Cartoner lágt.
„Eg ætla ekkert. Vildi óska, að eg mætti íara.
Eg hugsaði það í gærkvöldi. Eg hugsaði eg hefði
lokið starfi mínu hér og óþarft væri að bíða von
úr viti eftir —“ .:
„Eftir hverju?“
„Eftir uppnáminu," sagði Deulin og sveiflaði
■vindlingnum út í loftið.
,,I morgun —“ sagði hann, en þagnaði svo
og beið þess að Cartoner legði. frá sér pennann
og hallaðist aftur á bak í stólnum og hlustaði af
þeirri athygli, sem honum var eiginleg. Og Car-
toner gerði einmitt það, sem Deulin bjóst við.
„Eg komst að fréttamolum í morgun.“ Hann
seildist eftir dagblaoi og dró ofurlítið merki með
blýanti á jaðarinn utan við lesmálið. Hann gerði
merkið með þrem dráttum. pað var ekki ólíkt
grískum krossi. Deulin fleygði blaðinu yfir borðið.