Vísir - 17.01.1922, Qupperneq 3

VISIR
leildsaia-imboðsYeFslui
Fyrirliggjandi:
, Bómullarhansbar, allar stœrðir,
Ritvé apapptr, 2 teg.
Sigfús Bl0 dahl & Co.
Sinsi 7 2 8. LakjarjitH S B,
Féktgsmena em beðnir að vitja aðgöngn-
miða að dansleik félagsins eða skrifa sig á tkrtn
hjá Sig. porkelssyni (VersL Guðm. <M-
sen) fyrir næsta langardag (21. þ. m.).
Fjðlbreytt únml ivalt fyrirliggjandi ei tr ú 1 o f anarhriagnu
Pétir Hjaltested Lakjargöta 2.
R.tislnixr
góðar og ódýrar, fyrirliggjandi
Þórðnr Syeinsson & Go.
í Edinborg og Cambridge, er \km-
verska stjórnin mæltist til þess vitS
bann, að hann hætti því námi, en-
iegði í þess staö stund á uppeldis-
fræði og sálarfræði. Hann varð
vib þeirn tilmælum, en sárt mun
honúni hafa þótt í bili að varpa
frá sér því efni. er hann var hug-
fcmginn af, og enn þá söklcur hann
aér niður í enskar bókmentir í
íómstundum sínum. Enda talar
bann mei5 afbrigðum vel, og hann
er án efa einhver hinn ágætasti
'fyrirlesari, sem hér hefir komið
íram fyrir almenning. ÞaS þarf
því síst að óttast, að áheyrenduni
bans leiSist á laugardagskvöldið
lcemur. Hitt er tjón, hve fáir geta
Mýtt á hann, vegna þess, hve hús-
rúmiS er takmarkað. Þó er þar
rúm fyrir fleiri en félagsmenn eina
«g þeim er því leyfilegt, að taka
gesti meS sér, meðan aSgöngumiS-
ar endast.
FélagiS mun . framvegis hafa
ifyrirlestra um ensk efni. svo oft
sem hentugleikar leyfa, og fyrir
þá, sem leggja stund á ensba
tungu, ætti þaö þvt aö vera gagn-
legt aÖ ganga í félagiö. En fyrir
þetta félag sem flest önnur, skiftir
þaö aftur á móti mestu, aö í þaö
veljist þeir menn, sem á einhverju
hafa áhuga ööru en hagsmunum
sjálfs sín. Meö öðrum oröum: fjöl-
menni þess er ekki aöalatriöiö,
heldur hitt, aö félagarnir bæöi eigi
hugsjónir og séu þess búnir, aö
leggja éitthvaö í sölurnar íyrir
þær. Eigi félagiö þá fjársjóöi, þá
tekst því líka að koma einhverju
til leiðar um menningarstarfsemi
þá, er þaö hefir sett sér að mark-
raiði. Sn. J.
Band.arlls.ln
og skuldir Evrópuþjóöa.
Einn af þingmönnum stjórnar-
flokksins í Bandarikjunum, bar
nýl. upp áskorun í neðri málstofu
þingsins, þess efnis, aö skora á
I stjórnina aö krefjast þess, aö
bandamenn' í Evrópu greiddu fé
það, sem Bandaríkirr lánuðu þeim
á stjrrjaldarárunum, með því aö
augljóst væri af umræðum á Was-
hington-ráöstefnunni, aö sutnar
Germanía
Aðallunáur verður haldínn 19 jan.
192£ ki. 8l/s siðd. í „Iönó“ uppi
1. Stjórnin. gerir grein iyrir
störfum KÍaum á umliönu ári.
2 Stjórnarkosning.
3. Jón Ófeigsson adjunkt, tal-
ar nm Hottfried Keller.
4. Frú G-aðrún Ágástsdðttir
syngur uokkar þýsk lög.
Félagar vitji aðgöngumiða
bókaversl. Guðm. GamaljeJssonar.
StjArnin.
Glervörur
afar ódýrar þennan
mánuð.
Hjálmar Gaðmandsson.
hinar skuldugu þjóðir ætluöu aö
eyöa stórfje til aukins herbúnaðar.
Flutningsmaður tillögunnar lét
þess getið, að hún væri stíluð gegn
Frökkum.
Daðiðapaypir
(norsknr) mjög ódýr, til söiu,
einnig kökuspjöld.
B. Magnúason.
Frakkastig 12.
Ensku
kennir Sig. Árnason. Til viðtals
á Grundarstíg 12 (í búðinni,) frá
kl. 6—7 e. h. Lágt kensiugjald
K. F. U. K.
Saurnafundur i kvöld.
Hver, ,
sem hefir að lánx, eða veit om
bókina „Guds Smil“ meS
eiginhandar natni mínu á káp-
unni, geri svo vel að skila henni
strax, eða gera mjer aðvart.
Árni Jónsson.
Laugaveg 37.
«AMMARNIR 62
..HvaSa ipaður ei þetta?“, eins og þaS hefSi
a3 eins einn maSur í herberginu.
,.Eg veit ekki hvaS hann heitir," svaraSi Kos-
maroff.
]?eii- stóSu á dyrahellunni. Kosmaroff snerist á
íkæii og horfSi hugsandi á rykuga hurSina; hálf-
vegis utan við sig, rétti hann fram einn fingur og
geroi með honum mark á hurðina. pað var ekki
ásvipað grískum krossi.
,,Hann er þetta,“ sagði hann-
Cable skipstjóri fylgdi fingurhreyfingu félaga
séns.
,.Eg kannast við hann,“ sagði hann. „Og eg
láeyrði rödd hans — hálf skræka — á bryggju í
Hamborg, eitt kvöld fyrir fáum vikum. pess vegna
streilaði eg vinnunni og fór út með yður.
XXV. KAFLI.
Frásögn skipstjórans.
Fíðarfarið hefir óvíða jafnmikil áhrif á starf-
900» manna eins og í norðlægum löndum; jafn-
vel deilurncu- hjaðna um vetrartímann. Cartoner
1be»S skipana í Lundúnum, því að allir þóttust
vite að eitthvað væri á seyði; en enginn
víssi hvað það væri, eða hvar það kæmi fram.
Veturinn var harður og Eystrasalt lagði snemma.
Cable skipstjóri var með skip átt í strandferðum,
um jól fór hann með það í ódýra þurkví, niður
*xeð ánni hjá Rotherhithe Skipið var í rauninni i
Jáar, þegar hann hór samiiingana við Frelsisbræð-:
soraa, sem enduðu svo snögglega og óvænt
Paul Deulin skrifaði Carton^r einu sinni til og
kvartaði sáran imdan kuldanum og vætunni.
„Ef veturinn,“ skrifar hann, „tæki sig til, hlypi
í gadd og setti hjam á ána, sem nú flóir yfir
bakka sína, næstum upp að Pétursborgarstöðinni,
Praga megin, gæti skeð að hér yðri lifandi."
Síðan virtist vetrarþögnin norðlæga soga hann
í sig. Cartoner skrifaði og skrifaði, í von um að
frétta eitthvað af Bukaty og ef til vill að sjá
nafn Wöndu nefnt; en alt kom fyrir ekki. Bréf
hans komust aldrei til Vaisjár, eða ef þau kom-
ust yfir Weichsel, þá hurfu þau í hinu gaman-
sama pósthúsi, þar ,sem lítið kemur inn og enn
minna út.
pað voru fleiri en Cartoner, sem höfðu vetur-
setu í Lundúnum og lögðu fréttablöðin frá sér dæs-
andi, bæði af leiðindum og feiginleik, af því að
tíðindalaust var í þeirra löndum.
„Rás viðburðanna er áreiðanlega stöðvuð,“
sagði gamall ferðalangur, sem stansaði við borð
Cartoners kvöld eitt í klúbbnum. „pað hlýtur að
vera tíðindafátt, úr því að þér safnið ístru, hér
í Lundúnujn, í vetur.“
„Eg bíð,“ svaraði Cartoner.
„Eftir hverju?“
„Veit ekki,“ svaraði haim stuttlega og hélt áfram
að borða.
Skömmu síðar fór hann til herbergja sinna í Pall
Mall. Hann las mikið, og þurfti að fylgjast með
daglegum atburðum meðal fjölda þjóða. Hann
sat í djúpum hægindastóli, og var fréttablöðum, á
ýmsum málum, hrúgað í kringum hann, þegar
þetta, sem hann beið eftir, kom í mynd og lík-
ingu Cables skipstjóra.
pjónn, sem var gagnkunnugur venjum húsbónda
| síns, vísaði honum iun, án minstu undrunar eða
1 skýringar.
Cai-toner bauð hann velkomuxn, rétti honum
vindil og bauð honum hressingu, en hann þáði
ekki. Cable skipstjóri vissi það, að uppgangsmöun-
um þjóðfélagsins veitist hægra að neita hressingu,
eftir því sem þeir þokast hærra upp, þangað til
þeir, að lokum, þurfa ekki að taka tillit til sið-
venjunnar. Eji að neita ölglasi beiningamannsms
er á hinn bóginn ruddalegt.
„Við eram gamlir kunningjar, þér og eg„“
sagði skipstjóiinn, um leið og hann kveikti í vindl-
inum. Síðéui varð hann hugsi, dálitla stund, og
hló svo með sjálfum sér. — „Eg á yður að
þakka, að þeir skutu mig ekki upp við vegginn um
árið,“ sagði hann og sló hendinni á lærið ánægju-
lega. „pað var sex mánuði verið að smíða Minnje,
og síðastiðinn nóvember vora tíu ár síðan.“
„Já,“ sagði Cartoner og rifjaði upp fyrir sér
atburðina. pað virtist svo, sem smíðrn á skipinu
kæmi málefnum hans harla lítið við.
„Nú er hún í þurkví Morrisons," sagði skip-
stjórinn á svipaðan hátt og ung móðir. Honunx
var hvert umræðuefni aukaleið að takmarkinu.
„pér ættxxð að koma og sjá hana. Kvfm er rúm-
góð; það er hægt að ganga alt í kringum skipið
og skoða það í krók og kiing.“
Cartoner lofaði því'. peir ákváöu daginn, og
ætluðu um leið að skoða nýjan keril í skipúxu.
pá mundi Cable skipstjóri eftír erindinu og þes«
fyrirætlun varð aldrei framkvæmd.
„Já,“ sagði hann; „þér eigið altaf hjá mér.
herra Cartoner. Svo að eg viti tíl, hefi eg aidret
gert yður greiða, en þér björguðuð lífi mínu —
þér og þessi fljótmælti Frakld, Deulin — þarn*
yfir frá.“
Og hann kinkaði kolli í útsuður, eins og maður,
| sem aldrei verður áttaviltur. pví að sumir vita æv-
inlega hvar norður er;, en aftur eru aðrir, sem