Vísir - 02.02.1922, Blaðsíða 4

WJ»*W
í dag
og meðau!
birgöir
»» «iadaBt,
geljum við 600 settTaf blá-
um !' „Maskínuiötum2 * 4* fyrir
10 kr. settið.
Vörnhúsið.
:»=l=»sU5=«3te»=7=<Bt=lMa^^
1 herbergi til leigu; í'æði og
ræsliug. Franinesveg 39. (33
3-—5 herbergi og eldhús i rat'-
lýslu lnisi óskast lil leigu i'rá 14.
mai. Ársloiga fyrirfrani. TilhoÖ
merkt „3—5“ mótt. á afgr. Vís-
is. (36
ÁgSett herbergi með sérinn-
gangi til leigu. Uppl. Grettisgötu
2 uppi. (27
2 herbergi til leigu frá 1. mars
Magnús Stefánsson, Laugaveg
1!) H, heima 6- 7 siðd. , (20
íerslmi mín
á Grundarstíg 11, er flntt á
Frakkastíg T.
Jón Jónsson,
(frá Mjarðvík).
| HÚSNÆBI §
Til leigu slofa með sérinn-
gangi að eins fyrir emhleypa. —
Uppl. Njálsgötu 32 li, uppi. (29
Stofa lil leigu með húsgögu-
um, l.jösi og ræstihgu. Herg-
slaðaslræti 9 H. (13
r
TAPAB-N9NÐIB
Jörp hryssa, mark biti fr.
vinstra, og grá hryssa, mark biti
afl. bæði oyru, liafa verið tekn-
ar. Eigendur vitji þeirra á tög-
regluskrifstófuna og greiði áfall ■
inn kostnað. (37
' > ------- ■■ 1 " ■' ----
Hrjóstnál fundin. N'it.jisl á
Hakkastig 1 (miðhæð). (II
§ fíMMA
Stúlka óskar eftir að sauma i
luisum, lekur einnig sauma
lieim. Franskt s.jal lil sölu á
sfinia stað. A. v. á. (35
Góð-stúlka úskast slrax, hálf-
au eða allan daginn, (sérher-
bergi). A. y. á. (28
——1--
Hreinleg' og góð stúlka öskast
í visl á fáment heimili. Uppl..
Liiulargötu S H. (2(5
Stúlka óskast í árdegisvist
strax, Uppl. hjá frú F. C. Möl-
lei\ Veslurgötu 17. (21
Ivenslukona öskast á heimili
við Reykjavik. A. v. á. (19
—
Plissering með ný.justu gerð
og haldgóð; allur kvenfalnaður
sniðinn og málaður. Sauina-
stofan, Líekjargötu 2. IngibjÖrg
Sigui’ðardóttir. (15
Á Hergðslaðastræli 51 eru
feknir saumar. spuni, liand-
prjónaskapur og menn teknir
í þjönustu. Föt stykkjuð og
pressuð. (12
llús til sölu i miðbænum. A-
Kad'a á kr. 1.50 y* kílo selur
Hrynja. (32.
Gluggajárn (galv.), hurða-
skrár og stablahengsli (galv.)»
nýkomið í versl. Hrynja. (31
Nýr divan til sölu með tæki-
færisverði. A. v. á. (30
Hús mitt við pórsgölu 18 er
til sölu fyrir gjafverð. ásamt
smíðaskúr, sein þvi í'ylgir. John
Sigmundsson, bifreiðarstjóri.
' (24
Noklcur falleg langsjöl lil sölu
á Njálsgölu 11. (22
Sl'.yr nykomið i Grettisbúð.
Sími 1000. (18
Lítill emaileraður kolaofn
(mætti vera brúkaður) óskast
tit kaups. A. v. á. (17
Saltkjöl, hangikjöt, nýtt kjöt,
laukur, jarðepli, riklingur. harð
fiskur og skyr ásamt öllum
nauðsynjavöruin, ættu allir að
kaupa í matvöruversl. Von. (1(5
FÆÐK |
2 3 menn gela fengið gott
fæði á góðu heimili. .V. v. á.
(23
GAMMARNIR 66
strætisins og skurðsins, en víðast var gert á milli
meS lágum steinvegg og var sett rið ofan á. Hinu
megin strætisins var stór og stæðileg húsaröð.
Vegurinn var neestum mannlaus. Hliðarstræti
Pétursborgar eru kyrlátari en í nokkurri annarri
borg heimsins. Bakaradrer.gur var hinn eini, sern
sást á stéttinni; hann flýtti sér sönglandi áfram,
til að ljúka við sunnudagssnúningana. Hann leit
varla við kerrunni, sem fcr fram hjá honum. F.f
til vill tók hann eftir manni, sem gægðist uþp yfir
vegginn, jtegar keisarafylgdin nálgaðist. Ef til vill
sá hann sprengikúlunni kasiað og heyrði dynjandi
hvellinn. En um það getur enginn sagt, hvað hann
sá og heyrði á því augnabliki, því að hann var
dauður á því næsta.
Sprengjan féll aftan undir kerruna. Kósakki og
hestur hans, sem fyigdu fast á eftir, dóu á auga-
brag'ði. Zarinn reis á fætur úr tættri snjódyngjunni;
hann reikaði og þá stuðning af einum aðstoðar-
manninum; þegar betur var aðgætt, var skrúð;
hans blóðugur. En á því augnabliki virtist ofsa-
reiði fylla huga hans. Haim horfði á deyjandi
Kósakkann og dauðan bakarasveininn. Stéttin og
vegurinn var þakinn sárum mönnum, lágu sumir
hreyfingarlausir, en aðrir reyndu að staulast á
fætur, með lemstraða limi- — Kuldinn var bitur.
Ryssakoff. sem kastað hafði sprengjunni, var
þegar handtekinn, cg hefði verið tættur sundur í
agnir á svipstundu, ef þröngin hefði verið meiri,
eða fylgdarlið kcisarans færra. Zarinn sneri sér
að honum, og segja sumir, að hann hafi ávarpað
Iiann, en óvíst er að svo hafi verið; fer ým^um
.■•ögum um það, sem gerðist á þeim augnablikum.
Er því líkast, sem þeir, er viðstaddir voru, hafi
mist alla athygli og eftirtekt, vegna óttans, hávað-
ans og fátsins, sem yfir þá kom; þeir voru ráða-
lausir og allar hreyfingar þeirra ósjálfráðar, lík-
astar þvf, að þeir gengju í svefni.
pröngin jókst með hverju augnabliki, sem leið.
„Víkið frá! Víkið frá!“ heyrðist hrópað. „Önn-
ur sprengja er á leiðinni!“ En enginn virtist gefa
þeirri aðvörun gaum, þó að fjöldi manna þættist,
eftir á, hafa heyrt han?.. pað koma fyrir þau
augnablik í lífinu, að fyrirlitning fyrir dauðanunr
yfirgnæfir a!t annað.
]7eir sem næstir stóðu zarnum, báðu hann um
að flýta sér burt; því að búast mátti við. að:
í slíkri þröng væru óvinir. Að lokum sneri hann
frá og hélt í áttina til sleða, sem átti að koma i
stað kerrunnar; honum var örðugt um gang, og
var náfÖlur.
Menn viku úr vegi fyrir honum, tóku ofan og
sýndu þögul merki um virðingu og hluttekning.
Einn maður stóð sér upp við járnhliðið, sem vissi!
út að skurðinum; hann var rneð hendur krosslagð-
ar á brjóstinu, hattinn á liöfðinu og horfði á zar-
I inn nálgast. Brautin var ekki full sex fet á
breidd og zarinn var rétt kominn að honum. |7eir!
horfðust augnáblik í augu- ]?á lyfti þrælssonur-
inn upp höndunum og varpaði skeytinu á veginr, j
að fótum mannsins, sem brotið hafði þræls-:
okið. —
pað var þrællinn, sem æpti; keisarinn gaf ekki
hljóð frá sér. Hvítgrár reykjarstrókur gaus upp í
loftið. —
Snjódrífa og líkamstætlur tættust upp í loftið,
og mölin á veginum sópaðist burt.
Keisarinn lá upp við girðinguna. Hann va-
blindur og annar fóturinn af, en hinn rifinn og'
tætlur upp að mjöðm. Sú sjón var átakanlegj. Hann ;
gaf ekki hljóð af sér, en reyndi að hreýfa bera í
limina í snjónum.
petta var endirinn —- gjaldið! Og hann lét
það af hendi án þess að mogla. Hann hafði fylgt j
j sannfæringu sinni til æviloka, og að eins gert það,;
sem hann hugði rétt ver'a, — og það á móti ráð-
leggingum hygginna rnlanna, gegn tign sinni og
hásæti, móti kenningum föður síns og í óhag hirslu
sinni. Hann hafði unnið n.eira í þágu Rússaveldis
en nokkur annar zar hefrr^ert fyrr eða síðar.
Og ?etta var gjaldið!
Hinn — sá sem kastaði sprengjunni — var
þegar dauður. Hin ægilega sprenging hafði sveif!-
að sál hans upp með reykjarmekkinum, og á auga-
bragði stóð hann fyrir hinum mikla dómara. —
Vonandi hefir hann haft góða málsvörn fram að
færa, og ekki rekið í vcrðurnar þar.
Fyrirliðar keisarans voru annað tveggja, dauðiv
eða sárir. Kósakkadeildin gætti lians og hagræddi
honum eftir föngum, og sáu þeii brátt, af hev-
manna-reynslu, að hér dygði engin mannleg hjálp.
pá ruddist hávaxinn maður gegnum þröngina og
sópaði þeim frá sér, er fyrir voru. — pað var
bróðir keisarans, Miehael erkihertogi, sem hafði
hraðað sér þangað, þegar hann heyrði fyrstu
sprenginguna. Hann féll á kné í blóðugan snjóinn
og ávarpaði deyjandi manninn.
Sleðinn, sem zarinn hafói ætlað að setjast í, var
nú færður nær og honum lyft upp úr snjónum. Eng-
inn læknir var nærri. Múgurinn hörfaði frá í þög-
ulli skelfing. I þvögunni stóð Cartoner. Sú með-
fædda eðlishvöt, sem gerði hann fremstan meðal
Gammanna, hafði flutt hann þangað —v á blóð-1
völlinn, til að taka þátt í hryllingunni, en ékki
heiðrinurn.
Ur augum har.s leiftraði snöggvast ofsareiði, og
hann var snortinn af hinni almennu þrá, að>-drepa
morðingjann. Og hann var lamaður af dauðaþögn-
inni, sem varð við seinni sprengjuna. pað var eins
og þögnin, sem oft fer næst á eftii stórviðburðum,
hrpþi ti! guðs um hjálp.
En hann áttaði sig brátt. Fyrir því að hann vissr
að það var skylda hans að vera fljótur að átta
; sig, að hugsa og starfa meðan aðrir stóðu ráð-
þrota, þá leit hann í síðasta sinni á hinn deyjandi
keisara, og flýtti ser alt hvað hann mátti út úr
þrönginni. Hann hafði tengt sanvan með' sérstakri
nákvæmni — sem Deulin öEindaði hann af all-
ar þær smáupplýsingar, sem hann hafði fengið,
bæði í Varsjá, í Lundúnum, hjá Qable skip-
stjóra og hjá fáeinum kunningjum sínum í Péturs-
borg. ]7etta var tækifæri Póllands. Hin sama eði
ishvöt, sem flutti hann á vettvang keisaramorðsins,
j — en aðrir kölluðu hepni, — varð til þess, að