Vísir - 03.02.1922, Síða 4

lliia
Prófessor HviUnr Níeivoe
qjAa^ wy^-viv k. - ■ • «ap
eadurtekur erindi sitt og sýnir aftur sömu skuggamyndirnar,
i Nýja Bíó á sxmnudag 5. febr. kl. 3. — Aðgöngumiðar á 2 kr.
seidir í Bókaverslun ísafoldar á laugardag og í Nýja Bíó á
sunnudag.
Búö
með 1—2 herbergjum, óskast til
leigu. Tilboö merkt X, sendist
afgr. „Yisis“ fyrir 15. þ m.
Géfl s§ éflýr
Terkamannalöt
nýkomin i verslun
fiannars Þórðarsonar
Laugareg 64,
Sýröps-Qstur
£rá Jóní Á. Guðmtmdssyni, verð-
ur seldur hjá Liverpooi, Einari
Árnesyni og Kaupfélagi Eeykja-
vikur, á 90 aura x/s kg.
Fypirliggjandi
í heildsölu:
Emailleraðar vÖrur, svo sem:
Pottar —r- Katlar — pvoUaskál
ar — Trégtir — Ausur — Sápu-
ogsaltkrukkur— Brúsar — Mál.
Járn og blikkvörur:
Vatnsfötur gavl. — pvottabalar
— Dunk&r —- Kökumót, aflöng
og kinglótt — Steinoliuofnar
— og Steiúolíuluktir. —
Alt, mjög ódýrt.
0. Friðyeirsson ■& Skúlason.
• H&fnaratræti 15. Sími 465.
pingmaður getur fengið tvö
herbergi, með forstofuinngangi
við Laugaveg. A. v. á. (44
Stofa til leigu. Bergþórugölu
10. (38
Á Bergðstaðaslræti 51 eru
teknir saumar, spuni, hánd-
prjónaskapur og menn teknir
i þjónustu. Föt stykkjuð og
pressuð. (12
GÓÐ STÚLKA, sem er vön
húsverkum, óskast í vist. Mið-
slræti 4, niðri. (50
A Urðarstig' 10 B eru piltar
og stúlkur tekið í þjónustu.
Verð 10 kr. á mánuði. Á sama
stað er tekið tau lil þvotta, verð
Ardegisstúlka. sc:m sldlur
dönsku og getur búið heima
hjá sér, óskasl. Uppl. Norður-
stíg 7. (40
Hálslín 1‘æst þvegið og strau-
að á Frðarstig 9. (39
f |
Á kosningadagskvöldið tapað-
ist silfurblýantur (Evershárp).
Finnandf vinsamlega beðinn að
skila honum til Sig. Sigúrz. (45
■ ■jAMamtrtúi ■ ■■■
Gluggajárn (galv.), hurðá-
skrár og stablahengsli (galv.),
nýkomið í versl. Brynja. (31
Kæfa á kr. 1.50 Vsj kilo selur
Brynja. (32
Hús mitl við pórsgötu 18 er
til sölu fyrir gjafverð, ásamt
smíðaskúr, sem því fylgir. John
Sigmundsson, bifreiðarstjóri.
____________________________ (24
Nokkur falleg langsjöl til sölu
á Njálsgotu 11. (22
Skyr uýkomið i Grettisbúð.
Sími 1006. (18
liygginn juaður tryggir lif sitt.
Heimskur lætur það vera. (And-
vaka). (49
Gefðu barni þinu líftryggingu 1
Ef til vili vcrður það einasti arf-
urinn (Andvalca). (48
I-ífsáiiyrgðarl'élagið Andvaka,
íslandsdeildin. Islensk viðskifti.
Áhyrgðarskjöl og kvittaiiir á is-
lénslcu. Iðgjöld og tiyggingai- í
islenskum krónum. Forstjóii
Helgi X altýssson. Hiltist daglega
í Bergstaðaslræti 27, kl. 2%—4,.
Sími 528. (47
--------e—-------------------—
2 ot'nskérmar til sölu. ódýrt.
A v. á. (43
Vöruflutningábifreið i ágætu
standi og með ýmsum varahlut •
um, lil sölu. Uppl. á skrifstof-
uimi i Liverpoól. (42:
H ú s, l'rekar litið, helst ná-
lægt miðbæmmi, óskast tii
lcaups. Væntanlegir seljendur.
eru beðnir að scnda lilboð sín
í umslagi, merkt ,.Hús‘\ á af-
gr. Vísis séni fyrsl. (41
F élagspren t sm iðjan.
GAMMARNIR 66
hann leitaSi að miSdepli ódáðanna í Pétursborg,
en ekki í Varsjá.
Hann hraSaði sér um hliSargötu, alt hvaS hann
mátti og var brátt kominn út úr fátinu og skelf-
ingunni. pegar hann kom á fjölfarnara stræti,
mætti honum sleði; ökumaðurinn var hálfdottandi i
og svipaSist öðru hvoru um með svefnþrungnum j
augum. Hér var maður, sem ekkert vissi-
Cartoiier kallaði til hans og beiS ekki eftir að j
hann opnaði húðfatiS.
,,A símastöðina," sagði hann.
Og þegar ökumaðurinn hélt af stað á venju-
legu brokki, herti hann mjög á honum. peir sem
á gangi voru úti, voru í venjulegum sunnudags-
erindum, heimsóknum eða á skemtigöngu; enginn
hafði hugmynd um það, sem við hafði borið.
Cartoner sat hugsandi og beit á jaxlinn. Hann
hafði ágætt vald á tilfinningum sínum, en þó skalf
hann allur í loðkápunni. Nú varð hann að treysta
eingöngu á minnið, því að honum var það ljóst,
hve þessi augnablik vóru mikilsverð, en það cr
þó sjaldan að slíkt sjáist fyiT en eftir á.
Hann var ekki með dulskeytabók sína með
sér; honum þótti óvarlegt að bera hana á sér, á
strætum Pétursborgar, fyrir þá sök, að ævinlega
var viðbúið. að hann yrði tekinn fastur, ef ekki
í misgripum, þá af rögi og grun- Var nú víst, að
faann hitti á rétta orðið, eða það sem næst kæmist
því, að skýra frá atburðinum? Var óhætt að sendu
skeyti um líflát keisarans, úr því að hann var enn
á lífi, þegar hann leit síðast á hann, og þóttist
viss um að hann væri á leiðinni yfir Iandamærin
þöglu? pað var áhætta. En vissulega yrði hann
ntidaðui, þegar skejTÍð bærist til Englands. Og
Cartoner var af þeim kynstofni, sem leggur ró- j
feyuí alt á hættu, þegar með þarf.
Ak var með kyrrum kjörum á símastöðinni. pjó«-1
arnir voru rembnir og regingslegir innan við gnnd-
w»ar — stirðii- og einstrangingelegú' í háHgiWteigs
hermannabúningi. peir vissu ekkert. pegar frétt-
in bærist þangað, yrði gluggaltjöldunum hleypt
niður og engin nema embættisskeyti yrðu send.
Ef til vill hafði hann fimm mínútur til umráða,
og þær mundu nægja til að koma tíðindunum svo
langt áleiðis, að ekki yvði hægt að endurkalla þau.
Skyldurækni hans var mikil. Fyrsta skeytið varj
til Lundúna — eitt einasta orð úr óskeikulu minni
hans.
Annað jafnlangt var til Deulins, í Varsjá. Ver-
ið gat að hið fyrra kæmist alla leið, en borin von
um hið síðara, og það gaí riðið á lífi Wöndu.
j Hann gekk í hægðum sínum til dyranna. Honum
i flaug í hug, að hann gæti unnið eina mínútu með
því að fálma um hurðarhúninn, ef einhver vildi
ryðjast inn. Hann var við ytri hurðina, þegar lá-
vaxinn, fölleitur maður hljóp upp tröppurnar. Car-
toner var hálfa mínútu að opna dyrnar — hann
sneri handfanginu öfugt fyrst í stað. Sá sem inn |
kom bölvaði Englendingnum í hálfum kjóðum. —
Cable skipstjóri hefði kannast við málróminn, ef
hann hefði verið nærstaddur. peir litu hvor á annan
í skuggalegum ganginum, og sáu þegar að hvor
um sig vissi tíðindin. Um leið og hinn fór inn úr
dyrunum, tók Cartoner eftir því, að hvítar agnir
voru á yfirhöfn hans, eins og hann hefði haldið á
hveitibrauði undir handleggnum. Og hann festi sér
það í minni síðar, þá er honum var skýrt frá því,
að sprengjurnar, sem þann dag virtust dreifðav,
eins og sandur um stræti Pétursborgar, hefðu allar
verið hvítmálaðar.
Hann fór yfir torgið til Vetrarhallarinnar, og
stóð þar í þögulli þrönginni, þangað til klukkurn-
ar tilkyntu Pétursborgarbúum að hinn voldugi ein-
valdur væri kallaður fyrir hásæti. sera ofar er öll-
:im liásætum jarðarinnar.
XXXII. KAFLI.
Ástarbréf.
Næsta dag gekk ungfrú Netty Cahere að venju
sinni um Saskigarðir^ Veðrið var miklu hlýrra i
Varsjá en í Pétursborg, og allur snjór þiðnaður,
nema þar sem þykkar dyngjur voru. Brumknapp-
anir voru að vísu enn óútsprungnir, en litaskifti á
trjágreinunum voru auðsæ. Vorboðinn var kominn,
og Netty var hlýtt í þeli til allra. Og hún óska'ð;
þess stundum, að þeir væru fleiri í Varsjá, en
nú voru þar, sem hægt væri að sýna ástúð; henni
þótti það hálfvegis þreytandi, að hafa ekki aðra
til að sýna hana, en fullorðin írændsystkin sín
Stundum þráði hún meiri geðshræringar, og senni-
lega einkum þær, sem eru orsök þess, að helm
ingur mannkynsins klæðist ljósum' vorskniða, til
aS þóknast hinum.
Hún óskaði þess, a'ð Cartoner kæmi aftur; hann
var henni ráðgáta, en þeir voru það fáir, karl-
mennirnir, sem hún hafði kynst. Henni hafði venju-
lega veitst það auðvelt að kynnast þeim. Ef tií
vill var það fyrir þessa sök, að hún veitti honum
frekar athygii; eða svo hélt hún aS minsta kosti.
pó var hún ekki sannfærð um það. En eitt var þó
\4st: hann var mjög á annan veg en aðrir menn.
Kosmaroff hafði hún heldur ekki séð aftur, og
endurminningin um viðtal þeirra var ekki orðin eins
skýr eins og fyrst i stað, en henni var það ijósL
að ef hann kæmi aftur, mundi hann ná jafnföst-
um tökuni á huga hennar eins og áður. Hún fann
að hann var geymdur í undirvitund hennar og
mundi skjóta upp, þegar minst vonum varði. Hún
fór oft um Bednarska, niður á árbakkann oa
þótti mjög gaman að horfa á ístökuna.
Fyrir löngu var hún komin að fastri niðurstöáu
um að Martin prins væri snotur; en sú um*ög«
uin ungan mann, bendir venjulega til áhugaleysi*.
Hann var svo blátt áfram og hreinskilinn, að þad
rar alls ekkert duirænt við hann. en Netty hefði
sérstaka ánægju af öllu dulrænu. Vitaskuld var