Vísir - 13.02.1922, Side 4

KÍSIR
Fiskilínur
3, 1 y%, 2, 2y3, 3, 3%, 4, 5 og 6 lbs., höí'um viö fyrirliggjandi
irá firma LEVI JACKSON & SONS, Glassop, England. —
StoAasett 1840.
Línumar eru búnar til úr egta ítölskum hampi, og alstaðar
viðnrkendar þær bestu sem notaðar hafa verið. — Gerið svo
vei og spyrjið um verð og skoðið línurnar áður en þér festið
lump annarsstaðar.
Aðalumboðsmenn fyrir tslaud:
K. Einarsson & Björnsson
Súnaefni: Einbjörn. Reykjavik. Sítni 915.
Meynslan er íengin.
Dyratjaldeefui, dúkaefci [og
púðaefni í rauðum, brúnum ©g
grænum lit, fáið þið hvergí fall-
egri, ódýrari né Letri til
ísaums, en úr fslensku dúk-
unum i
WTýrlioœiö:
Eekkjuvobir irí kr. 6,60 atk.
Stórir, góðir gólfklútar 60 a
Karlm.sokkar kr. 0,60 parið
Sterkar vinnubuxurjl 10 kr.
Vörnhúsið.
Álafoss-útsötanni,
KolaBundi.
'u,'
iísis kaffið
gerir alla glaða.
AOiomnnenn
Ef þið hafið tima, þá litið á is-
lenskn fataefnin i
Álafoss-útsölunni
Kolasundi.
I
SÚSMJBBI
j
2—4 herbergja íbúð og eldhús
óskast 14. mai n. k. Jón Hafliða-
son, Völundi. (156
Ágæt vinnustofa í kjallara,
sólrik og rakalaus til leigu. —
Uppl. á Grundarstíg 19. (147
t
VIMIA)
1
Stúlka óskast í vist. Hátt kanp.
Vesturgötu 24, uppi. (164
Siðprúð og þrifin slúlka ósk-
ast í vist nú þegar. A. v. á. (163
| TáFAB - P9K9I9 f
Blár köttur, slór, livitur á
bringu, kviði og fótum og neð-
an á neðri skolti, hefir tapast
frá Kleppi. Uppl. óskast. 170
Bleikur hestur hefir tapast, af-
rakaður, klipt veiðafar. Finn-
andi beðinn að skila honum á
Lindargölu 14. (167
r
KIMPSEAPMB
Hréinar hálf-flöskur (ekkí
rauðar, ameriskar) kaupir vei-sl.
Hombjarg, Vesturgötu 20. (16S
íslenskar skónálar fást í versí.
Hombjarg, Vesturgötu 20. (168
I. hefti af Scherny’s nótum
óskast keypi. Uppl. Laugaveg
12 III. (166
Hreinar PR.TÓNATUSKUR eru
keyptar háu verði á afgreiðslu
„Álaí'oss". Laugáveg 30. (165
Vír, og fleira til ijaldýiángar.
l'æst á Skólavörðustíg 14. (162
Komið með. glös og kaupið
saumavélaoliu hjá Sigurþór
Jónssyni úrsmið, Aðalstræti 9.
(280
6 5 5 er talsímanúmer fisk-
sölunnar i Hafnarstræti 6. Ben.
Benónýsson & Co. (138
f
FÆÐI
Fæði tæst á Grundarstig 8,
uppi. ((73
Félagsprentsmiðjan.
eAMDfAKNlK
74
Kosmaroff brosti einkennilega út í aiinað munn-
yiinð.
„Jú, eg þekki hana.“
„Fáið þér henni þetta, eSa komið því til hennar."
„Eji —.“
„Já,“ sagði Martin og svaraði óspurðri spum-
ingunní. „Elg er illa saerður, — nema þér getið
dtthvað hjálpað mér, þegar við erum komnir gegn-
ju«» Thorn.“
Neufahrwasser er að cmádraga verslunina frá
Danzig, og nu orðið fara ekki nema smaerri skip
upp til borgarinnar. Cable skipstjóri var þaulvan
um sér, um að skreppa til Danzig og taka þai
tvo fyrirmenn. — petta er alt, sem eg segi yður.
„paú er alt, sem eg þarf að vita," svaraði
ur þeun útúrkrókum sjóferðanna, sem halda smá- Cartoner.
skipunum við lýði, á þessum stórskipa- og einka- „En, farí það bölvað, það er ekki alt, sem eg
sölu-tímum. Cartoner vissi, að „Minnie" mundi ekki vil fá að vita!“ hvaesti Cable skipstjóri snögglegaL
liggja í hafnarkví, heldur í einhverju skipalaegi við j 0g sló hnefanum af alefli í borðið. „Eg hefi ver-
ána, sem var ekki eingöngu ódýrara, en líka miklu j |g hugsandi síðan eg lagðist hér — hefi sofið illa
auðveldara að leggja út þaðan með litlum fyrir- j Qg verið sjálfur naeturvörður. — pað sem eg vil
vara. En það var siður Cable skipstjóra, að halda fá að vita er það, hvort það verður breytt fyrir-
a.’I !_£_ £__*__ . l'. 4A? . .
til hafs fyrirvaralítið.
mannlega við mig!“
XXXVI. KAFLI.
Cable sltipstjóri óhremltar hetidur sínar.
Um leið og Cartoner bjóst til ferðar fiá Péturs-
borg, fékk hann bréf fiá Deuiln; það var dag-
sett í Kraká og mjög óskipulega skrifað. Frakkinn
gat þess, að Wanda vœri þá stödd þar, hjá frænku
sinni, en hélt að hún mundi jafnvel bregða sér til
Englands í einhverjum ættar-erindum.
„Eg býst við,“ skrifaði hann, „að þér haidið
bráðlega heim á leið. Mér þykir ekki ólíklegt, að
við verðum báðir sendir til Madrid, áður en langt
um líður. Að minsta kosti vona eg, áð við hittumst
•inhverstaðar. Ef þér kæmuð við í Danzig, á heim-
leiðinni, munuð þér hitta gamlan kunningja yðar,
Cable skipstjóra, þar.“
Einkennileg blekklessa gerði síðasta orðið næst-
um ólæsilegt. pað var auðsaett, að bréfritarinn hafði
þrýst þai- á blekfullan pennann. Og Cartoner vissi
að þetta var rauði þráðurinn í þessu skraffinns
skjali. Hann var beðinn um að koma við í Danzig,
•f Konum væri það mögulegt, og hitta þar Cable
skipstjóra.
Hann kom til Danzig snemma morguns og fór
ekki til gistihúss, en skildi farangur sinn eftir á stöð-
«aai. og gekk niður á Lange Briike, þar sem ferj-
an «r til Neufahrwasser.
Bátarnir voru altaf á ferðinni og Cartoner þurfti
•kki lengi að bíða. Reyndar lá honum ekkerl á
hew*Ieiðis, því að hann var að mestu leyli sjálf-
ráttur á feráalagi. ,
Cartoner hafði mikið til rétt fyrir sér, því að „Um hvað?“ spurði Cartoner þýðlega, og mál-
ferjubáturinn fór fiam hjá Minnie rétt ofan við i rómur hans virtist spekja skipstjórann.
Neufahrwasser, þar sem áin er mjög breið og „Vitaskuld," sagði hann, „veit eg það, að eg
fjöldi smáskipa liggja við akkeri. Hún va*jjj sökk-; er ekki fyrirmaður; en um alla flutninga vil eg
hlaðin og bundin við akkeri bæði aftan og fram- láta koma þannig fram við mig. Sannast sagna
an. Cartoner sá að hún var ferðbúin; en það var er eg hálfsmeykur um, að þetta sé í einhverju sam-
ekki venja Cable skipstjóra að gefa slíkt til kynna bandi við tíðindin fiá Pétursborg, og eg tek enga
með blæstri eða veifu, eins og margir aðrir skip- j sprengikúlna-fanta út á mitt skip. pað eitt er víst.“
stjórar, og einkum útlendir, hafa fyrir sið, og eru „Mér er víst óhætt að fullvissa yður um,“ sagði
hreyknir af. Og reykurinn benti ekki heldui' til Cartoner, „að enginn þeirra, sem voru viðriðnit
keisaramorðið, munu vera í Danzig. Eji reyndar
veit eg ekki hverjir það eru, sem þér ætlið að taka
sagði skipstjór-
þess. „Minnie“ vakti harla litla eftirtekt í landi,
en bar það með sér, að hún vildi ekki vera upp
á aðra komin, og mundi þykja mjög vænl um, ef hér.“
allir væi-u eins í því. j tiEn rennið svona grun í það,
Cartoner fór dálítinn spöl eftir bakkanum, þang- j inn.
að til hann kom á móts við lægið; þar fékk hann i „pað getur verið,“ játaði Cartoner, með símv
bát til að flytja sig ut í „Minnie og bað mann- hægláta brosi.
inn um að bíða eftir sér, meðan hann skryppi upp. „En þér viljið ekki segja mér það?“
Cable skipstjóra hafði verið skýrt fiá bátskomunni „Nei.“
j og hann stóð, hálf ólundarlegur á svipinn, á sínu j „Hvenær búist þér við þeim?“
eigin, járnvarða þilfari, þegar Cortoner fór yfir
öldustokkinn
„Komið niður," sagði hann ákafalaust. „Eg
skal segja yður það, að eg vonaðist alls ekki eftir
-V «<
yðui*.
Cartoner rór með skipstjóranum niður í litlu,
lágu iyftinguna, þar sem ávalt var olíuþefur. Gest-
risnin á „Minnic“ vai' nákvæmlega eftir viðmót-
inu. Skipstjórinn byrjaði á því að fægja staup með
einu borðdúkshorninu. pá lók hann eftir því, að
bekkurinn öðru megin við borðið. var auður, og
þar tók hann sér sæti andspænis Cartoner.
„Var í Eystrasalti,“ skýrði hann frá. „Alt í
lagi; drekkhlaðinn. pá fékk eg tilboð, sem fá-
tækur sjófarandi getur ekki látið ganga úr greip-
„Eg skal segja yður það, og leggja um leií!
aðra spumingu fyrir yður.“ sagði Cable skipstjóri,.
og tók gulleita borðflösku upp úr kístu, sem var
undir borðinu. „petta er öl — skipsmangara öl
Eg veit ekki hvort það er drekkandi.“
Gestrisni Cable skipstjóra var hvorki íburðar-
mikil né sjálfhælin.
„Eg skal segja yður það og leggja um leið
fyrir yður aðra spumingu. Eg bjóst við þeim í
gærkvöldi. peir koma líklega í nótt með útfaH-
inu. Og nú langar mig til að fá að vita, hval
það var, sem rak yður hingað, út á þetta skip,
hér á þe9sari Danzigar sprænu, herra Cartoner "
„Bréf fiá fiömkum manni, sem þér þekkið e*ns