Vísir - 20.02.1922, Blaðsíða 4

Kísm
E.a Gullfoss
•r BÍ i Frsdrikshavii, og fer sþaOan S4, íebrúar
íleftii til Leith, Austíjarða og jSaykjaviknr.
E.s. Goðaíoss
fer frá Kaupm.höfu 3. narz samkvæmt feröaásatlun.
í dag og næBtu daga eelj-
um viö 2000 pör barnavetl-
inga á 50 aura pariS. Feikna
úrvai af herra og dömu-
vetlingum og hönskum. IJll-
ar og ailkitreflar hvergi eins
ódýrir.
VörnMsið.
r
NÝXT!
Spennandi sögur og kvæði verða
lesin upp í Báruhúsinu, þriðjudag-
in* 2i, þ. m. kl. 8 síðd., til styrkt-
ar fátækri konu, sem þarfnast spít-
alavistar sem fyrst. — Aðgangur
kostar i krónu fyrir fullorðna, 50
aura fyrir börn. Húsið opnað og
byrjaS aS selja aSgöngumiSa kl.
8 síðd. (254 | fundarlauuum.
Brunatryggingar allskonarj
Nordisk Brandforsikring
og Baltica.
Líftryggingar:
„ThuleM.
Hvergi ódýrari tryggingar né
ábyggilegn viðskifti.
A. V. TULINIUS
Hús Eimskipafélags tslands.
(2. hæð). Talsími 254.
Skrifstofutími kl. 10—6.
r
FÆÐl
1
Fæði fæst á Grundarstíg 8,
iippi. ((73

Tapast liefir kven-gullúr. :—
Finnandi vinsamlega beðinn að
skila þvi á afgr. Vísis gegn
(248
Kvenhúfa týndist. Skilist gegn
íundarlaunum, Laufásveg 47. (255
Lítill handvagn hefir horfið hér
úr porti. Há fundarlaun. Ámundi
Árnason. (253
Einn nýr dömu-skinnhanski
tapaðist á föstudagskvöldið eða
á laugardag, fyrripartinn. Skil-
isl iil L. H. Múller, Stýrimanna-
stíg' 15. (264
f
HÚSNÆBt
1
T i 1 b o ð.
Maður, sem getur lagt fram
dálitla peningaupphæð, getur
fengið leigða hæð í nýju liúsi, að
stærð 12x12, á góðum staðíbæn
um. Uppl gefur Samúel Guð-
mundsson múrari, Vestargötu
17, heima kl. 7—8 síðd. (231
Herbergi til leigu með annari
um mánaðamótin, Þórsgötu 21.
(258
Stofa til leigu. Aðgangur að
eldlnisi getur fengist. Uppl. á
Hverisgötu 50 (búðmhi). (263
Herbergi til leigu nú þegar
fyrir einhleypan karlmann. Ný-
lendugötu 11 A. (262
t nýj u raflýstu húsi er til leigu
stór sólrík stofa með forstofu-
inngangi. Eggert Kristjánsson;
sími 517. (261
r
Agætt síldarmjöl til sölu ódýrt.
Simar: 895, 282, 726. (223
Rúmstæði. — Ágætt hjónariust
fæst með tækiíærisverði á málara-
vinnustofu Sig. Kr. Guðlaugssoa-
ar, Aðalstræti 14. t25fc
Nokkrar tmgar og góðar varp-
hænur óskast til kaups. A. v. á,
(260
4 hestafla bátamótor óskast;
tilboð með upplýsingum send-
ist í pósthólf 505. (259
r
TILKTNNIN6
6 5 5 er talsímanúmer físk-
sölunnar i Hafnarstræti 6. Ben,
Benónýsson A Co. (138
r
?!*»*.
Reiðhjól gljábrend og viðgerð i.
Fálkanum. (206
Alt er uikkelerað og koparhúð-
að í Fálkanum. (207
• Stúlka óskast í ársvist, á gott
heimilí á Norðtirlandi. A. v. á. (257
Félagsprentsmiðjan.
Porvaldur Pálsson, lækoir, Veltusundi 1, (kl. ii—12 árd.),
JBán unni honurn. 3
hopper, og hún segir, að eg megi ekki oftar taka
þátt í veðmálum."
„Hún hefir rétt fyrir sér,“ sagði Clyde stuttara-
iega. „Alveg rétt. Og eg er á sama máli. Sannast
sagna, Wal, er yfrið nóg, að það sé eitt ódó í
aettinni, og það er áslæðulaust fyrir þig að feta í
Jótspor mín. í guðsbænum farðu til Clodshire og
s— dveldu þar.“
Walter lávarður hló.
„Eg skal fara, ef þú ferð.“
„Eg held eg doki við þangað til mér verðui-
jboðið,“ sagðj Clyde.
„Ekki skal standa á .því. Hún bað mig að
•»*gja þér, að það vaen best, að þú yrðir mér sam-
Jerða. Hún segii' —“
Hann stansaði og roðnaði.
„Haltu áfram, Wal; vertu ekki að hlífa mér.“
„Jæja; hún segir — þú þekkir orðhragð henn-
ar, Clyde, - að áflogunum linni aldrei, nema
Jrá dragir þig í hlé og að þú mundir verða utan
við illverkin meðan þú værir í Grange.“ Hann
lló. „Hún segir, að þér sé velkomið að helta allar
Mar truntur."
„pað mundi ag efalaust gera, ef þær eru ekk-
fmt betri en þær hafa verið.“
„Og drekká kampavín með morgunmatnum —“
„Sem eg geri aldrei,“ skaut Clyde inn í.
'! „Haltu áfram; komdu með það, Wal.“
,.Og — og —“
að hún hafi náð í snotra stúlku, sem sé
laSKtbúin að giftast þér —•“
Clyde hló; kveikti í vindli og horfði brosandi
I alvarlegt andlit piltsins.
„Hún amma þín er dæmalaus kona, Wal,“
«»«ði hann. „Nafngreinir 'þún iþessta yngLsmey,
hetuii er svona umhugað um aS offra?
„Já; eg þekki hana. pað er lafði Ethel, frænka
mín. Hún er fríSleiksstúlka og vel upp —“
! „Og föl til kaups,“ sagði Clyde háðslega. „Jú,
! eg man eftir henni. Hún var í skóla, þegar eg
kom síðast til ömniu þinnar. Og það vill láta hana
! eiga annan eins ræfil og mig? Vesalings stúlkan!“
j „Ó, én —“ stundi Wal ákafur.
„Eg skil -— eg skil“, greip Clyde fram í. „pú
heldur að engin sé nógu góð, ha? Hvenær ætli
mér takist að færa þér heim sanninn um það,
að eg er ræfilsskepna, Wal.“
Walter lávarður hristi höfuðið.
„Ethel Paulett," tautaði Clyde. „Jú; eg man
eftir henni; bláeygð með glóbjarta, síða lokka.
Og hún er gjafvaxta!“
„Ætlarðu að koma, Clyde?“ spurði Walter
lávarður mjög ferimnislega.
Clyde hristi brosandi höfuðið, en var þó alvar-
legri á svipinn en áður.
„Nei, Wal. Eg á að kvænast Ethel, og borga
skuldir míncir með peningum hennar. Er ekki svo?
Eg vil heldur —. Viltu ekki þiggja meira kaffi
eða visky-dropa? Líttu á Wal; skilaðu til ömmu
þinnar og segðu henni, að eg sé henni ákaflega
skuldbundinn. Og að eg skuii láta hana vita
þegar eg sé svo djúpt sokkinn, að eg sjái engui
önnur ráð til að komast upp úr feninu, en að
kasta mér í konu faðm. Og hvað er svo um ástæð-
ur þínar,“ hélt hann áfram án þess að gefa Wal
tóm til að svara hinu. „Hvað áttu mikið?“
„Eg kæmist af, ef hún hefði sent mér annað
hundraðið til,“ svaraði hann og hló við hálf dauf-
lega.
Clyde gekk að skrifborði sínu og náði þar í
nokkra bankaseðla, vafði þeim saman og stakk
þeim undir kraga piltsins.
„Hérna, dengi minn,“ sagði hann og klappaði
á höfuð honum.
„Eb — en,“ staraaði Waltei' lávarður og stokk-
i roðnaði. „Máttu missa þá, Clyde? Eg — eg kemet'
af einhvern veginn- Dorchester líður mig um þa?
j í nokkra daga.“ ,
I „Nei, nei,“ sagði Clyde glaðlega. „pað es
. ágætt svoija. Eg get mist þá“ — en það átti hanv
þó örðugt með, því að þeir voru næstum því al-
i eiga hans, og fyiir þá sök yrði hami að fá meara
að láni hjá Levy. „Greiddu Dorchester í dag
| En mundu það — eg bið þig um það — spilaðw
ekki oftar heima hjá honum, eða við hann, Wal.“
„Eg skal ekki gera það, Clyde,“ sagði piltur-
, inn og horfði þakklátum augurn framan í han*
„Eg skal ekki gera það.“
„pað er ágætt,“ sagði Clyde glaðlega, og .
j hugsaði ekki meira um það. „Og nú; hvað segirðu
j um að við skreppum niður eftir, og lítum á hest-
ana? Síðan skulum við borða miðdegisverð í
klúbbnum, og — já, við Jehóva!“ —- hann skelb
hló —' „í kvöld skulum við fara í leikhúsíð of
ganga þaðan beina leið til sængur. En snerhi
ekki á spilum í kvöld.“
Walter lávarður hló og var nú orðinn kátar
aftur. —
„Afbragð! Ó, eg steingleymdi því; eg iofaafc
einuni að koma með honum og horfa á hnefaldk,
pað er einhversstaðar í Islington. Viltu vera *m4,
Clyde?“
„pú þarft leiðsögumann um þessi ókunnu »c*S-
ur heimkyuni ribbaidanna. Hvort eg kera, haí?
Við skulum sjá. Hvað heitir staðurinn?“
Walter lávarður tók upp veðmálabók sína. r«d
blað úr henni og rétti honum.
„parna er það.“ sagði hann. Clyde stakk þvi
bak við mynd á arinhyllunni. Síðan fóru þeir át
og héldu til hesthússins í Surrey, aðgættu hestaaa
og riðu þerim reynslusprett. Eftir dálitla göngu mh
vorangandi grundirnar. héldu þeir heimleiðis of
fengu sér mat í Olympíuklúbbnum. Wakw lávarð-
ur var ævinlega hress og kátur í nærveru Clydes ,