Vísir - 23.02.1922, Blaðsíða 4

JlSIR
*
í dag og næatu daga uelj-
tun við 2000 pör barnavetl>
inga á 50 aura pariC. Feikna
úrval af herra og dðmu-
vetiingam og hönaknm. Uli-
ar og ailkitreflar hvergi eins
ódýrir.
Vörnhúsið.
bif reiöahringa. V erslunarvel í a
félagsins var 1908 2 milj. doll-
ara, en 1920 var hún orðin 205 |
milj. dollara. Enda býr Good- j
year til 55% af öllu þvi bifreiða- |
giunmi, sem framleitt er í j
Bandaríkjuuum. Geta menn Jjest
gert sér grein fyrir hversu fá-
dæma mikið’ það er, þegar tekið
er tillit til þess, að Bandaríkin
smíða fleiri bifreiðar, en öll önn-
ur lönd til samans. Árið 1921
voru um 9 miljónir bifreiða í j
Bandarikjunum.
Auk bifreiðahringa býr Good- í
year til á sólarhring bverjum j
250 þús. pör af gúmmíhælum j
og 70 þús. pör gúmmisóla. peir :
hafa 70 þús. viðskiftamanna, og j
á verksmiðjan framfarir4sínar j
að þakka þeirri meginreglu
sinni, að hugsa ekki um stuud-
arhagnaðinu, heldur bera fyrir
brjósti hagsmuni viðskifta-
manna sinna og selja þeim á-
yatt vandaðar vörur.
Kostakaup
Næstu daga veröur selt út
meðal annars 500 st. égntar
reykjarptpur frá kr. 1,50 í smá-
vörudeild
Saasarslns
í Hafnarstræti 20
Ath. Munið eftir vefnaðar-
vörudeildinni.
g BðSKÆBI |
Sölubúð til Icigu á góöum staö,
trá t. mars. A. v. á. (299
T i 1 b o ð.
Maður, sem getur lagt iram
dálitla peningaupphæð, getúr
fengið leigða hæð i nýju húsi
að siærð 12x12, á göðúm stað í
bænum. Uppl. gefur SamúeJ
Guðmundsson múrari. Vesturg.
17, Til viðtals á fimtud., föstud.
og laugardag kl. 7— 8 e. h. (231
Svört silkisvUnta fanst fyrir
skömmu á LaugáVeginum. Vitjist
Vatnsstíg 3, þriöju hæö. (302
Silfurnæla úr víravirki hefir
tapast. A. v. á. (298 j
Armbandsúr fundiö á götum |
borgarinnar. A. v. á. (297 í
Tvær góöar stotur meö séiinu-
gangi hvor, fást til leigu i Þing-
holtsstræti 18, frá 14. maí, fvrir
réglusama, einhleypa rnenn. (306
1 herbéigi til leigu, hentugt fyr-
ir skrifstofu eöa saumastofú. Sími
667, kl. 7—8 síðd. (301
Reiöhjól gljábrend og viðgerð í
Fálkanum. (206
Alt er nikkeleráö og koparhúö-
að í Fálkanum. (207
Stúlka óskast til að gera hreina
1 stofu daglega. A. v. á. (301
Plissera, viftulcga og lokafell-
ingar, eins og aö undánförnu. —
Eina nútímaris gufu-plisser-vélin
hér á landi. Skemmir ekki tauiö,
jjó jiað sé marg-plisserað. Kostar
8—10 krónur á pilsið. — Tek einn-
ig að mér aö sauma pilsin. Pönt-
utium veitt móttaka í Veltusundi
3. og Freyjugötu 10. Margrét
Árnadóttir. (303
Stúlka óskast fyrri liluta dags.
A. v. á. , (310
Allar skóviðgerðir eru bestar
á viniiustofunni á Laugaveg 38.
Opið alla virka daga frá 8 7.
Ag. Fr. Guðmúiidsson. (309
Konu vantar frá naestu mán
aðamótum til Joka, á heimili í
grerid við bæinn. Uppi. hjá Sig-
urgisla hjá Zímsen. (314
Stúlkur gela fehgið að læra
að taka mál i karlmannafata-
saumi. Uppl. :i Laugav. 34. (308
Góðar fiskilínur 4, 3y2, 3, 2ýX
Ibs., til sölu ódýrar en aðnir
selja. Ilringið í síma: 895, 282,
726. (242:
Bókaskáp vill félagið Anglia
kaupa. Finnið Snæbjörn Jóns-
son. (279
1 matardeild Sláturfélagsin?
fæst skyr á 0,65 % kg., niðúrskor-
in, rullupylsa og spegepjdsa. (305
'Útsprungnir blómlaukar fást í
versluninni Gullfoss. f3°i
Borðvigt, 10—15 kg., óskast til
kaups. A. v. á.
(296
Rcyktóbak ódýrast i verslun
Guðrúnar Jónsdöttur, Laugaveg
12. (313
Vindlar bestir og ódýi’astir i
verslun Guðninar .Tónsdöttur.
Laugaveg 12. Sérstákt tækifær-
isverð á smávindluni i kössunx
í nokkra daga. (312
Gigarettur. 50 aui’a pakanu,
selur verslmi Guðrúnar Jóns-
dótlui’, Laugáveg 12 (áður Hug-
fró). (311
T1LK7NNIN8
1
500 krómir óskast til láns, gegn
góðri tiyggingu. Tilboö merkt::
..1922“ sendist afgr. Vísis til mán-
aðármóta. (300
Félagsprentsmiðjan.
Hnn nnni honuut. 6
iega. „pað var ekki mjög sennilegt, en þeir
«ru þó famir.“
„Eg hefi aldrei heyrt annað eins! pér — telpa!
pér hljótiS að vera ljón-hugaðar! Hvemig á eg
að geta þakkað yður? Eg gæti það ekki, þó að
cg reyndi til þess. peir hefðu gert út af við mig,
ef þér hefðuð ekki komið. En —“ og undrun hans
breyttist alt í einu í meðaumkun — „eruð þér
ómeiddar? pað getur ekki verið!“ Hún var ber
höfðuð, yfirhöfnin ólmept og rauður blettur á gagn-
auganu. „Guð minn góður; eg gæti aldrei fyrii-
gefíð mér, ef þér eruð særðar!“ sagði hann og
var mikiÖ niðri fyrir.
„Eg er ekki hið allra minsta meidd,“ sagði
hún hljóðlega í flýti. „Eg varð hrædd, en nú er
það liðið hjá.“
„Eruð þér vissar um það,“ sagði hann ákafur-
„Hvað.er þetta á gagnauganu?"
„Hvar?“ Hún strauk hendinni um vangann og
lét hana falla með hálfgerðum hryllingi. „j7etta
«r ekki af mér. Eg — eg hlýt að hafa fengið;
þetla af yður. Eg er hrædd um, að þér séuð;
wjög meiddur á höfðinu."
„pað gerir ekkert." sagði hann næstum hörku- i
kga. Hanu tók um handlegg hennar, eins og hann
kafði áðui' gert við Wal, til að finna, hvort hún
væri ekki beinbrotin. Hún hrökk við og stokkroðn-
aði.
„Fyrirgefið,“ sagði hann, „en það er ómögu-
w annað, en að þessir óþokkar hafi slegið ýður.“ j
„j/ar geröu það ekki,“ svaraði hún, „eða j
hefði hlotið að verða vör við það. Eg finn hvergi
„Guð sé lof fyrir það,“ varð honum að orði.
„Pað gerir ekki mikið til, hvað um mig hefði!
•dOiú, •« þér —“
„Hvernig á að fara að með sárið á höfði yð-
ar?“, sagði hún og leit framan í hann.
„Uss! pað er ekkert,“ svaraði hann um leið
og hann náði í höfuðföt þeirra; hann strauk rykið j
af hatti hennar og rétti henni hann; og hún setti
hann upp með skjálfandi höndum, en Clyde starði
á hana hissa óg utan við sig. Ef hann hefði mætt
henni um miðjan dag. í einhverjum lystigarðinum,
mundi hann hafa þóst sannfærður um það. að hún
væri hefðarmær. Siðfáguð kurteisi, sem eklo er
hægt að lýsa með orðum, er ævinlega óbrigðult
merki un> það. Hún var að öllu leyti hefðannær.
en hvað var hún að gera alein um miðnætti, í villi í
götum Islington? Hann dáðist mjög að hugrekke
hennar, fámælgi og taugastyrk- Hvað mundi hún
gera næst?
„Eg ex hræddui' um, að þér hafið orðið lirædd-
ar og óttaslegnar,” sagði hann að lokum og horfði i
framan í hana.
„Lg er nú ekki lengur hrædd.“ sagði hún ró- J
lega, „og er því fegin mjög fegin, að eg kom
nógu snemmá. peir mundu að minsta kosti hafa
rænt yðui', ef þeir hefðu ckki gert annað verra.“
Clyde stakk hendinni ósjálfrátt í vestisvasa sinn.
„Nei; þeir tóku ekki úrið yðar,“ sagði hún
„Hérna er það,“ og hún tók það upp úr kápuvasa j
sínum og rétti honum.
Clýde tók við því, velti því í lófa sínum og leit j
á hana steinhissa.
„pér býrjaði hann.
„Eg hefi vfst gripið það af öðrum þeirra,“ sagði j
hún. „Eg man eftir að eg lét það í vasa minn,,
þegar þeir hlupu á burt.“
„petta ei’ blátt áfram stórmerkilegt,“ sagði Clyde
með mikilli sannfæringu; „stónnerkilegt! Eg get
aldrei sagt frá þessu ævintýri, fyrir þá sök. að
enginn mun leggja trúnað á það. Mikil ósköp!
pér hefðuð ekki gert betur, þó að þér væruð kari-
maður. Og þér eruð alls ekki sterklegar að sjá.“
„Ó, — en eg er það nú samt,“ sagði hún og
brosti ofurlítið- „Reyndar hræddust þeir ekki afl
mitt, en héldu að fleiri væru á ferð.“ Og hú».
brosti.
Hún horfði eftir strætinu, og hörfaði ofurlítið
aftur á bak.
„Er - er el(l(erl annad, sem eg get gert?“
spurði hún feimnislega, og var auðsjáanlega um-
hugað um að komast burt. „Eg á við meiðslin
á höfði yðar? pað er lyfsali við hornið á næsta
stræti, og hann mun búa um það fyrir yður. Eg
vona að þér hafið ekki meitt yður mjög mikið.
Eg — eg býð yður góða nótt.“
„Ó, bíðið við,“ sagðj Clyde. „pér getið ekki
— eg get ekki lárið yður fara svona eina.“ Húr,
hrökk við, eins og hún hafði gert, þegar hann tók
um handlegg hennar, svo að hann flýtti sér aS
bæta við: „Yður er ekki óhætt að vera her einw
á ferð, þegar þessir ribbaldar eru á ferli.“
„Mér er alveg óhætt,“ svaraði hún. „Eg er vöo
! að vera svona seint á ferli, og enginn hefir talað
til mín, eða skift sér af mér. peir halda víst. aí
það sé ekki til mikils að vinna að ræna mig, —
og það er heldur ekki,“ bætti hún við beisklega.
„Herra minn sæll!“ tautaði Clyde við sjálfa*
sig. „pér megið alls ekki vera ein á ferli, u*
þetta leyti," sagði hann svo, næstum því harðlega.
„pað er ekki svo gott að gera við því,“ sagði
hún í hálfum hljóðum en þó án blygðunar.
„Lofið mér að minsta kosti að fylgja yður
heim,“ sagði hann í bænarrómi. „pað getur veri#
að þessir fantar bíði eftir því, að eg hverfi frá
og reyni svo að ná sér niðri á yður. Lítið þér á:
þér verðið að lofa mér að fylgja yður heim.“
„pað er óþarfi,“ sagði hún, og í fyrsta skifri.
var kuldablær og næstum dramb í rómnum. pað1