Vísir - 24.02.1922, Blaðsíða 3

yisiR
Ffpsta flikks ItslsUr og Aastorriskir
herra hattar
fyrirHggjandi.
Sigfús Blöndahl & Co.
flfni 7 2 0.
Lækjargötn 6 B.
íkosuir: Formaður Jón pórarins-
«on. fræðslumálastjóri, og með-
sfjjómentíur Bjarni Pétursson
verkstjóri, Leifur porleifsson,
Samúel Olafsson og Olgeir Frið-
jgeirsson. Yaraformað'ur síra Ol.
Olafsson: varamenn i stjóm
F.mil Rokstad og' frú Ingunn
ííinarsdóttij-. Endurskoðendur:
Olafur Benjamínsson og Olafur
Briem. forstjóri.
Slya.
Björn Lindal, lögfræðiugur,
hóndi á Svalbarði. fótbrotnaði í
fyrradag. Datt undir honum
hestur austarlega i Ljósavatns'
skarði. Björn var fluttur beim
að bæuum Holtakoti og liggur
jþar. Llann var á leið til Mývatns,
löl að vera við jarðarför Péturs
Jonssonar ráðherra, sem jarð-
sunginn var að Skútustöðum í
gær.
Wáttúrufræðisfélagið
heldur aðalfund á morgun kl.
4.. i Safnahúsinu.
Yrúlofun
sína bafa opinberað urigfrú
'Gnðbjörg Ólafsdóttir og Jón
ÍPétursson vélstjóri, 1101” í bæn-
uutn.

S hæstarétti
er í dag sótt og varið mái
þýska skipstjórans Eisenhardt.
sem ákærður var i liaust um
bannlagabrot. Sækjandi er Pét-
ur Magnússon; verjandi Björn
I*. Kalman.
Mní
kom af veiðum í gær, og er
nú lagður af stað til Englands.
Háskólafræðsla
i kvöld kl. 6—-7: Prófessor
Sígurður Nordal: Völuspá.
4 enskir botnvörpungar
komu hingað í morgun; flest-
ar til að leita sér einhverra smá-
rægilegra viðgerða.
ííjörðnr
kom frá Englandi i gaer.
ySestamót
Ungmennafélaganna
anorgun; sjá augl.
ear
'Jtandpóstar,
norðan og
morgun.
Fyiir iuörgnni árum heimsótti
eg Jóhann heitinn Sigurjónssou
skáld, í Kaupmannahöfn. Tvær
eSa þrjár bækur láu á skrifborói
hans, og ein þeirra var Passíu--
sálmárnir. Eg spuröi hann þá,.
bæöi 5 gamni og alvöru: „Hva'8
gei-ír j)ú vi5 Passíusálmana?“ —
Hann svaraöi: „Helduróu aö eg
kunni ekki aö meta snildarverk?
Eg les oft í Passíusálmunum. hvað
sem trú minni líöur.“ —
Hann var þá „ungur og óþrosk-
aöur'V en orö hans og engu síöur
málróniurinn sýndu greinilega, aö
hann heföi aldrei íari'8 a'ö stæla
þá né stela úr þeim til a'ö yrkja
há'öbrag.
Eg mintist þessa, er eg las ó-
þverrabækling Jiann, sem kallaöur
er Píslarþankar, en sumir sölu-
drengirnir köllu'öu „Passíusálmana
r.ýju“, er j)eir voru að selja ])á
hér í bænum. — Þa'ð er altalað. aS
nokkrir háskólastúdentar hafi
samið þá að mestu leyti, og þrír
stúdentar hafa veriö nafngreindir
i Alj)ýÖubla'ðinu, i því sambandi.
Tveir þeirra hafa ekki borið þa'K
af sér, og ineö því óbeinlínis kann-
ast viö einhVerja lilutdeild sína í
þessu tiltæki, en sá þriöji hefir
neitað harölcga, a'ð hafa stælt
Passíusálmana, en samkvæmt
þeim yfirlýsingum stúdenta, sem
Alþýóubl. hefir flutt, hefir hann
síst vaxið af þessu máli og neitun
sinni. — Og þó er afarólíklegt, a'3
námsmaður fari a8 yrkja háöbrag
um félaga sinn á háskólanum og
stæli þar eöa steli erindum úr
Passtusálmunum samtímis því,
scm hann er að lesa undir embætt-
ispróf — í guSfræði. — Sé
hann saklaus af þessu, er harla
lítilmannlegt af rétta höfundinum
a8 segja ekki til sín, má segja, a6
allátakanlega lendi þá hugleysis-
háöiK í 7. „sálminum“ á honum
sjálfum. —
Annars viröist svo, sem höfund-
arnir blygðist sín fyrir a8 segja
til sín, þvi allir vita, a8 „Jónatan
Pálsson revísor" er gervinafn.
U
vestan, fara a
Gammarnir.
Nú cr sagan komin á afgreiðslu
Vísis. peir sem hafa pantað sög-
una, geri svo vel og vitji hennar
þangað. Vcrð sögunnar er fyrsf
um sinn að eins kr. 4,00. —
Notið tækifærið.
Þeir liafa vafalaust oröiö þess
fljótt varir, a8 bæklingurinn varö
þeim ekki til sæmdar, J)ótt hann
seldist vel, og sömuleiðis mun rit-
stjóri Morgunblaösins sjá það nú,
a8 J)a'ð hefði verið betur gert, aö
hann heföi reynt aö vara J)essa
ungu menn vi'ð að birta þetta „pró-
aúkt“, en a'ð leyfa blaöi sinu a'ö
gylla þaö. — Þaö er ekki til neins
að andmæla því, aö Passíusálmar
Hallgríms Péturssosnar séu stæld ■
ir i hæklingnum langsamlega um
skör fram: formálinn og mörg er-
indin sýna þaS greinilega, — end t
hefir það vakið gremju fjölmargra
bæjarmanna nie'ð ólíkar trúmála-
og stjórnmálaskoðamr. Jafnárang-
urslaust er og hitt. að telja J)ær
stælingar jafnsaklausar og a8
saína'ö sé J)jó8sögum, þar sem ein-
stöfc orðatiltæki úr Passíusálmun-
um eru fléttu'ð inn í sumar sagn-
irnár. Fólk hristir höfu'ö sitt vfir
J)eim samanburði.
Eg hefi aldrei orðið ])ess var.
að slíkar sagnir hafi spilt helgri
stund fyrir trúræknum manni, en
hitt mun mörgum kunnugt, að
hafi þeir einhverntíma lært illyrta
stælingu á fögrum sálmi. ])á getúr
það komið fyrir löiigil síðar. að
þeim komi sú stæling í hug. er
þeir syngja sálminn á helgri al-
vörustund, og þótt })eir J)á vísi
endurminningunni á bug með við-
bjóði, veldur húu þeím meiri
gremju og sársauka en })ótt varp-
að væri á þá skarni, þegar þeir
eru komnir i spariföt sin.
Sú stund gæti jafnvel komið
fyrir höf. bæklings Jæssa, að þá
langaði til að syngja eða heyra
sungið við útför áslvina sinna:
,En meö því út var leiddur, al-
særður lausnarinn", og þá yrði
)eim varla Ijúft að minnast IX.
„sálmsins“ síns, er byrjar svo:
„Aftur þá út var leiddur úr
myrkvastofunni,“ — og „auðvit-
að“ er ortur undir sama bragar-
hætti.
Þeir sárfáu, sem eg hefi heyrt
reyna að afsaka J)etta tiltæki,
segja, að höf. hafi ætlað a8 kveða
niður })au ummæli einhverra fá-
ráðlinga, að „meðferðin á Ólafi
Friðrikssyni minni á meðferð Gyð-
inga á Kristiý — en þó svo væri,
hefir það algerlega mistekist. —
Margir, sem Alþýðublaðið mun
kalla „auðvaldsvini", eru sár-
gramir höfundunum, og heyrt
hcfi eg menn, sem fengiö hafa oft
ar en einu sinni „hnútur" hjá
Alþ.blaðinu í vetur, lýsa gremju
sinni með sterkum orðum yfir því
„blygðunarleysi“ aö nota Hall-
grímssálma á þennan veg.
Veit eg það, að sumir segja, aö
það sé ekki verra að draga Hall
grímssálma ni'ður í skarnið, lieldur
en að/„rífa sundur biblíuna“ og
setja nýja testamentið á bekk meö
goöasögum heiöinna þjóða, og þvi
liljóti þessi vandlætingarsemi ab
vera að miklu leyti sprottin at
tómri hræsni. — En varlega skyldi
þaö fullyrt, bæði er erfitt að tclja
])á, sem gremst fyrnefnd meðferð
á biblíunni, og svo eru Passíu-
HármeðaL
Eallegt hár er bvers manns
prýði. Verndið hár yðar gega
eySileggingu. KaupiS y'ður
flösku af „Bay Rum” og notiS
þaS i hár ySar, meS þvi vernd-
iS þér höfuS ySar frá aS verSa
sköllótt, og liár ySar frá bærum
og ílösu. pctta óviSjafnanleg*
bórmeSal fæst í verslun GuS
rúnar .lónsdóttur á Laugaveg 12,
ásainl ágætum hárgreiðum, sem
ekki skemma háriS.
sálmarnir, nærri frekar cn biblían
sjálf. nátengdir helgum enditr-
minningum úr lífi margra x'osk-
inna manna, en auk þess unna
margir Passíusálmunum sem is-
lensku ritverki, ])ótt litlir trúmenu
séu; og blöskrar af J)eirri ástæðu
sljóleiki eða „smekkleysi" „menta-
mannahna“. sem að J)essu standa.
Vitaskuld eru engin nýrnæli, að
stúdentar, sem fleiri ungir rncnn,
varpi fram ógætilegum stökum
hvorir um aðra. einkum við vín,
en það mun sjaldgæft vov á meS-
al. ef ekki einsdæmi, að þeir hafi
látið prenta slíka háðbragi. og af
])ví hlotist blaðadeilur milli þeirra
sjálfra og almenn grenija annara,
af ])ví helgum málum hafi veriö
blandað við háðið. — Þess háttar
getur eitrað sanibúð stúdentanna
og eykur ekki álit báskólalífsins
hjá öðrum.
Mörgutn J)ætti það' saml afsak-
anlegra, ef að eins einn ungur
tnaður hefði samið og birt þenn-
an bækling án ])ess að ráðfæra
sig við aöra. en telja hitt alveg
óafsakanlegt. ef þrir eðá fleiri
stúdentar hafa orðiö satntaka m»
það. Foreldrar. sem oft verða að
taka nærri sér til að kosta syni
sína til háskólanáms, ætlast flest-
ir til alt annars árangurs af há-
skólanáminu.
Tvent er og í þeSsu máli, sem
ýmsir minnast á með gremju, þótt
ekki hafi enn komið i blöðunum:
ísafoldarprentsmiðja prentar
þessa „þánka“ með gervinafni og
tekur þannig á sig ábyrgðina af
þeim, lxún hefir einnig prentað og
gefið út Passtusálma Hallgríms
hvað eftir annað síðari árin og
mun þykjast bafa töluverðan rétt
til að halda því ein áfram: þykir
mönnurn þaö lítið samræmi. Björa
heitinn Jónsson hefði vafalaust
aldrei gefið út slíkt nafnlaust háS-
rit, og margir ætla, aö hann heföi
hiklaust taliö þá prentsmiöju, er
slíkt gerði, hafa fyrirgert rétti sin-
um til að gefa út nokkra sálma-
bók, nema hún bæði opinberlega
um afsökun á atferli sínu.
Ennfremur er það hinn mesti ó-
drengskapur, sem ekki má vera
óátalinn, að gera gys aö þvi í há'ð
brag, þótt foreldrar, eða aðrír nán-
ustu vandamenn, harmi, er sonm'
þeirra er sóttur til heimilis síns
og fluttur í tugthúsið. — „Stóð
þar hans hyski og grét í kór“. er
einhver allra ljótasta setningin í
bæklingnum a8 mínum dómi. H5F-
undur hennar ætti a8 koma á
beimili, J)ar sem foreldrar gráta