Vísir - 22.03.1922, Blaðsíða 3

Vísir - 22.03.1922, Blaðsíða 3
WISI* <* Lögreglan og bæjarstjórnin Eins og menn vita, samþykti "bæjarstjórnin í vetur ai5 fjölga ‘íögregluliði bæjarins um 7 menn. Átti aö setja menn í þessar stötS- 5:ir 1. næstkom. mán. og auglýsti lögreglustjóri þær til umsóknar. Bæjarstjórnin mun hafa orðiö ásátt um þa'ö, aö endurbætur þær á lög- .regfunni, sem lögreglustjóri lagöi til aö yrötl samfara þessari fjölg- 'un væru nauösynlegar til þess að iögrcglan gæti fullnægt kröfum ctímans og þörfum bæjarins. U.m þessa aukningu hefir veriö rætt töluvert síöan hún var ákveö- án af bæjarstjórninni, og um þess- ar nýju lögreglustööur liefir verið sótt af ýmsum úrvalsmönnum hér úr bænum og- annarsstaöar frá; en jhváð geröi bæjarstjórnin svo á síð- asta fundi? ÞaS lá sem sagt nærri aö hún skæri alveg niöur aukn- inguna, og ber þaö ljósan vott um þ>að festuleysi sem nú rikir í bæjar- stjórninni. Aö fjölgunin var ekki .ralveg feld, má þakka ábyrgðartil- finningu eins bæjarfulltrúans, sem þó upprunalega var á móti fjölg- iinarfrumvarpi 11 u. Þótti honum ó- -viðeigandi þetta hringl bæjar- 'Stjórnarinnar og greiddi því at- Ivvæði á móti niðurskui-öar tillög- vunni. Aðferöin sem sumir bæjarfull- Arúarnir notuöu til þess að koma þessari fjölgun fyrir kattarnef, var all-óviökuunanleg. Þeir þáru þaö :á lögregluna aö hún heföi ýms annarleg störf með höndum, svo -•sená brennivínssölu, og að éinn lög- regluþjónninn heföi setiö að vín- ■drvkkju fajá einum stærsta vínsala 'bæjarins o. s. frv. Þessar aödróttanir létu surnir bæjarfulltrúarnif dynja á lögregl- una til að,sverta hana svo í augum bæjarstjórnarinnar og sýna meö því fratn á, að óhugsandi væri aö bæta við slikan hóp. En þarna vaiq gatttla Gróa írá Leiti á ferð eins og víða annarsstaðar, alt var haft eítir öörum, en eigi komiö íram með neina sönnun. Eg vil nú bera það undir rétt* lætistilfinningu almennings, hvort honum finnist þessar aðfarir í garö lögreglunnar réttlátar. Ef bæjar- stjórnin álítur, að eitthvað af lög- regluþjónunum séu brotlegir í slíku sem áöur er nefnt, því þá ekki aö nefna nöfn þeirra, til þess aö saklausir liggi ekki undir slík- um áburði. Það er líka eigi síður nauðsynlegt til þess aö hlutaðeig- endur fái tækifæri til að hrinda af sér slíkum rógburði sé þetta ósatt, en reynist þetta vera rétt, á auðvitað aö vikja slíkum mönnum tafarlaust úr stöðunni. Þeir bæjar- fulltrúar, sem kveðiö hafa upp með þetta, eru siðferöislega skvldir til ]æss að krefjast rannsóknar i þessu máli, að öðrurn kosti verður að álíta orð þeirra sem hvert annað marklaust og ábyrgðarlaust hjal. Þessir bæjarfulltrúar mættu líka gjarnan athuga, að það er að minstá kosti ekki til að bæta fyrir virðing og hlýðni við lögregluna slík umntæli af sjálfri bæjarstjórn- in’ni og höíð voru. — Það lakasta, sem frant fór á þessum fundi, er enn þá ótalið, og þar er tillaga Guðmundar Ásbjörnssonar, urn að svifta þessa viðauka-lögregluþjóna eftirlaunum, og skal nú athugað hvað hún er mannúðleg og af góð- unt rótum runnin. Það er nú al- gerlega bannað að lögregluþjón- ar versli, .eða fáist við það, sem kallað er að „spekúlera", s'ejn þó er óátalið þó margir aðrir geri, sent hafa miklu betur launaðar stöður, Mér finst það rétt vera, að banna lögregluþjónum slíkt, en þá verða faumn að vera viðunandi. En þar við bætist, að laun lögregluþjón- anna eru svo lág, einkum til að b}rrja með, aö naumast er hægt að Iifa á þeim sómasamlegu lifi. Það tekur þess vegna út yfir alt, að bærinn skuli ætla að kasta mann- ímun frá sér þegar hann hefir síitiö iífi sínu og kröftum i þarfir hans, með mjög lágum launum og lak- mörkúðu frjálsræði til að komast áfram. Eg vil benda flutningsmanni tillögunnar á það, og þeim sem við henni gina, að það er mjög vafasamt að bænum sparist einn eyrir með þessu.' Bærinn verður að sjá fyrir þessum mönnum í ell- .inni, eða ef þeir bíða örkúml, eftir sem áður, munurinn veröur þess vegna ekki annar en sá, að styrk- urinn verðúr að heita sveitarsty.rk- ur í staðinn fyrir eftirlaun, og að þiggja liann er mannréttindamissir. og það eru launin sem þessir mannvinir vilja láta sæma þessa uppgjafaþjóna sína tneð. Ólíklegt er, að bæjarstjórnin haldi, að liægt só að fá góða menn i þessar stöð- ur, til frambúðar, með þeim lcjör- um sem í boði eru, en óhætt hefði þó verið að muna éftir þvi, að „betra er autt sæti en illa skipað.“ Það hefði átt betur við, að tillögur liefðu komið fram um það, aö hlynna eitthvað að lögreglúnni, t. d. er vinnutími daglögreglujajón- anna hér þriðjungi lengri en í nær hggjandi löndum, og margt mætti benda á i þessu sambandi. ef þörf krefði. Réttasta leiðin í þessu niáli er sú, að sem best sé gert við lög- regluna og sem mest heimtað af henni í staðinn, þá þarf hvoruguv aðilinn öðrum að vægja, og það á- lít eg heilbrigðasta grundvöllinn. Þeim skilyrðum sem bæjarstjórn- in setur verður að framfylgja í það ítras.ta séu þau á réttum rök- um bygð, en hvað sem kann nú að verða gert i þessu máli, þá nnin það vera alment álitið meðal flestra, skynsanira borgara bæjarins, að, vopni^ hafi ^núist i höndum þæj- .arstj órnarinnar, og að hún með þessari framkomu hafi kveðið þyngsta dóminn yfir sjálfri sér, en ekki lögreglunni. Rvík 19. mars 1922. Erlingur Pálsson. Gþengi erl. myntar. Khöfn 31. mars. Sterlingspond . . . kr. 20.63 Collar..............— 4.7* 100 mörk, þý»k . . — 1.67 100 kr. sænskar . . — 123.20 100 kr. norskar . . — 82 50 100 frankar, franskir — 42.40 100 frankar, svissn. . — 92.00 100 lírnr, ítalskar . — 24.10 100 pesetar, spánv. . — 73 35 100 gyllini, holl. . . — 178.75 (Frá VerslnnarráBinu). Föstuguðsþjónusta í kvöld í Fríldrkjunni í Rvík kl. 6; síra Ol. Ólafsson prédikar. Síra Bjarni Jónsson flytur fvrirlestur um: „Krist og kirkjuna“ í dómkirkjunni, fimtudagskvöld kl. 8. —- Er það sama erindið, sem hann flutti f „Nýja bíó“. — Aðgangur ókeyp- is. Sálmabókin notuð. Háskólafræðsla. í lcvöld kl. 6—7: Prófessor Ágúst H. Bjarnason: Sálar- grenslan. Af veiðum komu í gær: Hilmir, Leifur béppni og Gylfi, allir með mik- iun afla. Esther fór ltéðan í gær, áleiðis til Danmerkur. Fer þaðan til veiða við Bretland. PrentviUa var tvitekin í grein Ólafs B. Magnússonar, lögregluþjóns, starfsmenn í stað starfsbræður. Til Hafnarfjarðar komti í gær: Ari fróði og Geir, báðir með góðan afla. IHún unni honum. 27 Lafði Ethel brosti, og hallaði sér rólega aftur á ábak í stólnum. „Rísið á. fætur,“ sagði hún. En stúlkan lá kyr á hnjánum, fól andlitið í ðiöndum sér, sneri sér í ákafa og stundi aumkunar- ’iega. Og lafði Ethél horfði á hana og brosti fyrir- iitlega. — , XI. KAFLI. Meðan hún horfði á stúlkuræfilinn á gólfinu, 'irugsaði hún í ákafa, óg komst að nýrri niður- stöðu. Agatha Rode var harla frábrugðin venju- legum vinnukonum. Hún gat orðið henni einkar- þ’örf, og hún hafði hana algerlega á valdi sínu! Góða stund var þögn, en að lokum mælti lafði Ethel *og dró orðin við sig: „Eg þykist vita, að yðúr sé ljóst, hver sé skylda mín um þetta mál — siðferðileg skylda mín? pér hafið komist í mína þjónustu með svikum, kannske fölsuðum meðmælum. Eg held, að við slíku at- hæfi liggi þung refsing. Eg er viss um, að þér vitið það. Og það sem er enn verra, þér eruð tugthúslimur! Eg ætti að hringja bjöllunni og senda eftir lögregluþjóni. Sannarlega ætti eg að gera það.“ Agatha Rode lyfti höfðinu lítið eitt, og horfði nokkur augnablik framan í gráeygðan kvalara sinn. En lafði Ethel bliknaði ekki, og dökku augun litu aftur undan. „Já, lafði mín,“ sagði Agatha svo lágt, að varla heyrðist. „pað er skylda mín,“ sagði lafði Ethel jafn seint og kuldalega, eins og áður, „en eg er of bljúghjörtuð. Fyrir hvað voruð þér dæmdar? — pjófnað?" „Nei.“ „En hvað þá?“ spurði lafði Ethel og átti örð- ugt með að dylja forvitni sína. Agatha Rode hikaði, og það komu drættir í andlit hennar. „Yður er best að segja mér frá því — og segja sannleikann," tautaði lafði Ethel. „pað veltur alt á því, hvernig frásögn yðar verður, hvort eg sendi yður aftur í fangelsi. Hvað var það?“ Hvítar varirnar bærðust, og hún sagði svo lágt að varla heyrðist: „Morð.“ Lafði Ethel gat ekki varist hrolli, og í fyrsta skifti fölnaði hún. „Hvað!“ sagði hún og færði sig ofurlítið fjær í stólnum. „Já, það var morð,“ sagði hún næstum því þvergirðingslega. „Eg — eg skal segja yður það alt, eins og það gekk til. Héðan af gerir það ekki neitt til. pér getið sent mig í fangelsi, ef yður sýnist svo. Mér er sama — úr þessu! Eg hefi reynt — reynt, en til einskis, — einskis. Ee er dæmd.“ 8 „Haldið áfram með söguna,“ sagði lafði Ethel í lágum rómi. „Eg bíð eftir framhaldinu." Agatha Rode vætti varirnar. „pað það var vegna karlmanns. Við —- við ætluðum að giftast. Við höfðum verið heit- bundin árum sajnan og mér —. þótti vænt um hann. Varir hennar skulfu og hún lyfti upp hönd- unum, eins og til að stöðva þær. „Tveim mán- uðum áður en brúðkaup okkar átti að standa. kyntist hann stulku, — hún var ung og fríð, og' lést vera vmkona min. Mig grunaði ekkert — ekkert ekkert! Og eg trúði þeim ekki, þegar þau komu til mín og sögðu mér, kvöldið fyrir brúðk^upið, að hann hefði tekið saman við hana, að hún hefði tælt hann frá mér. pau giftust að morgnihinn sama dag og brúðkaup mitt átti að standa." Henni lá við að gugna, en með ákaflega mikl- um erfiðismunum tókst' henni að halda jafnvæginu, og hún hélt áfram á hinn sama örvæntingarfulla þvergirðingshátt: „Eg sagði ekki neitt. Eg held, að eg hafi ekki svo mikið sem grátið. Eoi — en allur litur hvarf

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.