Vísir - 29.03.1922, Blaðsíða 4

ylSIR
J?aö sem eftir er af hvea-
vetrarkápum barna, ullar-
prjónakjólum og golftreyj-
um, seljum viö með 26%
afslestti.
Notið tækifærið!
Vöptthúsið.
Stlt Eiainp nr. 14.
Fundur í kvöld kl. 8. Fjöl-
breytt fundarefni.^„Minerva“
keimsskir.
Hinir ógœtu
Álafossfataiálar
fást hjá klæðskerum
Árna & Bjarna.
Leikur og frágangur allur er ágæt •
,ur.
Verslunarmaimafél. Reykjavíkur
heldur fund á morgun kl. 8J4
, siðd. á Hótel SkjaldbreiS. Hr.
bankastjóri Sighvatur Bjarnason
ttytur íramhaldserindi um verslun-
arlífið í Reykjavík fyrir 50 árum.
fernisoiia oíí»)
af bestu tegund, er nýkomin til
Sigurjóns Péturssonar
& Go.
Hafnaratræti 18.
Bæjarins sterkustu
Prímusar
og um leið þeir ódýrustu, áaamt
allskonar varahlutum, fást hjá
Sigurjóni Péturssyni
& Co.
Hafnarstræti 18.
Mfið það bepasi.
Tnubfttar, sm&ir og
stórir verða seldir með afar
lágu verði í dag og 6 morgun i
Alafoss-étsðlnuii
i Kofasundi.
DllegiríisÁiiens
geta fengið atvinnu nú þegar á
Ktr. „Helga". Upplýsingar á
skrifstof u Bræðranna Proppé Póst-
hússtræti 7 fyrstu hæð, næstu
daga 6—7 e. h.
Hreinleg og myndarleg stidka
óskast í 1—2 mánuði. Laugaveg
27 B. Gu'ðbjörg Oddsdóttir. (463
Starfsstúlkur óskast að \rífils
stöSúm til liremgeminga og i
þvottahúsið. Uppl. hjá yfirhjúkr-
unarkonunni. ' (458
Stúlka óskast í vist nú þegar
Uppl. á Baldursgötu 22. (457
Stúlka óskast t—2 mánaða tíma.
Hátt kaup. A. v. á. (452
Stúlka óskast frá næstu mánaða-
mótum. Sesselja Sigvaldadóttir.
Grettisgötu 46. (451
Gólfpúðar eru settir upp. Nán-
ari uppl. í síma 483. (448
Gtillblýantur (Eversharp) hefir
tapast frá hafnarbaickanutr.
(eystri), að Hverfisgötu 30. Skilist
á Hverfisgötu 50 uppi, gegn fund-
arlaunum. / (462
Hálsmen méð steinum tapaðist
í eða nálægt miðbænum. Skilist
gegn fundarlaunum í Suðurgötu
14 uppi. (461
Kvenúr hefir tapast. Skilist á
afgr. Vísis gegn fundarlaunum.
(45Ó ;
Sjálfblekungur fttndinn. Lauga-
veg 2 B. (450
FélaMsprentsmiSjau
Til sölu: Dívanar, dýnur, eaa
fretnur *gert við gömul húsgögn.
Vönduð vinna. Sanngjarnt verð
Njálsgötu' 13 B. Friðrik Ólafsson
(•392
Alt tilheyrandi hljólhestum
fáið þið ódýrast hjá Sigurþór
Jónssyni, úrsmið. , (102
Fimtán tómar járntunnur undaM
steinolíu, til sölu hjá Bræðrumuu
Proppé. (464
Dömukjólar, mjög fallegir, til
sölu með tækifærisverði. Vonar-
stræti 2 uppi. (4<to
Agætt orgel til sölu. A. v. á. (459
Gott orgel íil sölu. Borgunar-
skilmálar eftir samkonmlagi
Hljóðfærahúsið. (455
Columbia-grammófónn. meö 35
plötum til sölu uneð tækifæris-
verði. Borgunhrskilntálar 1 eftir
satnkomulagi. Uppl. í Hljóðfæra-
húsinu. ' (454
Ba-rnakerra óskast til kaups. A
v. á. (44<í
Fermingarkjóll með tækifæris-
verði. Uppl. á Bókhlöðustíg 6B
uppi. (447
--—3 herbergi, asamt eldhúsi
óskast á leigu frá 14. maí, eð.-.
júníbyrjún til 1. okt. A v. á. (403
Herbergi með húsgögnum ósk-
ast frá 1. apríl. Tilboð auðkem
..12“ sendist Vísi. (453
iíún uimi honurn. 0/1
hljóðfaeraleikandans. „Gætið að, hvort George er
]?að munaði minstu, að hið rétta nafn og ætt
Glyde’s kæmist upp, en meðan Bessie var að hneppa
að sér yfirhöfninni,, kom maðurinn aftur.
„Nei, hann er ekki við.“ sagði hann.
„pað gerír þá ekkert," sagði forstjóriiin. „En
þetta sýmr þó, að inenn kunna að meta afbragðs-
gáfur, ungfrú Claire,. Úr þyí að burgeisum vestan
að þykir taka því, að koma hingað.‘“
,,E.g er fyllilega ánægð með áheyiendurna, etns
og þeir hafa verið," sagði Bessie yfirlætislaust.
„pað er rétt. Feginn að heyra yður segja það.
ungfrú St. Claire. Já, þér háffð rétt fýrir yður!
Hvað sem ságt e(, þá er álúnenningur — alþýð-
nn, sem mest hefíir að segjæ 'Hún er rétti dómarinn!
Hver virðir og kana að meta afbragðsieik? Eru
það burgeisamir í stúkusastunum? O-hei; ekki
]teir! peir koma þangað hálfsofaíldi frá miðdeg-
isverði, eins og þér vitið., Nej, þa§ .fer almúginn,
sem gleðst við góðan leik, og er,: þunghentur á
ræflunum. pér skuiuð halda yður að honum, ung-
frú St. Claire, og þá mun hann halda sér að yð-
^ir. — Nú; hvað segið þér um eitt kampávíiis-
staup?“
Bessie afþakkaði boðið brosandi.
„Já, eg gleymdi því; þér bragðið það ekki
heldur? Jæja, það ’er líka rétt.“ Og hahn fylgdi
henni kurteislega niður pallþrepin.
XIII. KAFLI.
pað voru fleiri en Clyde, sem höfðu BeSsie i
huga þetta kvcíd, og'þar á meðal var Dorchester.
pað var ilsviti fyrir hann, að hann skyldi vera í;
heimsókn hjá frænda sínum þenna sama dag, sem j
þau fóru út í Hóunpton-garðinn. Ef það hefði1
verið einhver annar kunningja hans en Clyde, hefði1
hann engu skeytt um það. En það vildi svo ólán-'
lega til, að Dorchester þóttist eiga Clyde grátt að
gjalda, og fyrir þá sök var það ekki af eintómri j
forvitni, að hann veitti þeim eftirför um kvöldið.;
En Clyde hafði þó í það sinn tekist að ieiða j
hann afvega, en það vaj' ekki til annars en að j
auka á forvitni hans og ákafa.
Hver sá, sem eitthvað máttí sín, bar kensl á
Dorchester hersi og hann var víða kunnugur t borg-
inni. Hann var af góðum ættum kominn, og þótti
mjög efnilegur á yngri árum. pað var einhver
háðfuglinn, sem sagði einhvern tíma, að þáð mætti
skifta mönnum í tvo flokka: dúfur og, hrafna.
Dorchester hafði í fyrstunr.i verið dúfa, og hrafn-
arriir reyttu rækilega af honum fjaðrimár. En þeg-
ar fiðrið var næstum því alt a.f honum, þóttist
hann sjá, að það væri miklu hyggilegra að vera
krumrtú, og hanri gekk yfír í þann flokk og fylgdi
honum fast að málum úr því. Og það verður ekki
annað sagt, en hann væri þar útvals liðsmaður.
Hann bar af flestuin mönnum í klæðaburði og
framkomu, og var ávalt glaður.og kátur og allra
manna kurteisastur. Og þeir, sem mest kvöldust
í höndum hans eða klóm, játuðu það með
raunasvip, að það væri meiri skemtun að því að
láta hersinn vinna fé af sér, heldur en græða fé
af flestum öðrum. Nú, eri það þarf sérstakt lag
að vinna hver níu spil af tíu án þess að ekki vakni
að minsta kosti efi uin aðferðina; og þeir voru
margir, sem fegnir vildu standa Dorchester að
svikum í spilum, en engurn hafði tekist það enn.
„Mikil skollans heppi er ávalt yfír Dorchester,"
hafði einn unglingurinn sagt við hann einhverju
sinni. Og það varð víðfrægt svarið, sem hersiniu,
gaf í sinum venjúlega hæga og drafandi, en þd-
skýra, málrómi:
„Já, eg vcit það; en eg veit líka, hva-nig 5t
að færa sér hana í nyt, dengi minn.“
pegar Clyde kom til borgarinnar, hafði Dor-
chester þegar sest að honum, og vann fé af hon-
um á fyrirmyndar skeintilegan og viðfeldinn hátt.
og Clyde hafði tapað á jafnskemtilegan hátt og
aldrei gefið stunu frá sér. Og þegar Wal Orrnoncf
kom, hafði hersirinn þóst sjá, að þar væri ný dúfa
á ferðinni, og réðist þegar á hana. Clyde lét það
afskiftalaust lengi vel, og lét sér nægja að áminna
Wal einu sinni eða tvisvar. En eins og frá hefír
verið skýrt, tók hann að lokum loforð af Wai
um það að spila ekki oftar við Dorchester eða
félaga hans. petta þótti hinum prúðlynda herss
óþokkabragð; það var eins og hann komst að
orði: ,,að leggjast of Iágt.“ Clyde var sjálfráðui
um það, hvort hann spilaði við hann eða ekkir
en að bjarga dúfu úr höndum hans, þótti iionum
frámunaleg ósvífni.
Hann fór heim — hann átti heima í kyrlátu
gistihúsi í Bury stræti og hafði fataskifti. pá
hélt hann til „Olympia" og var sífelt að hugsa
um þessa frfðleiks stúlku, sem hann hafðr seð
með Clyde, og kom þar þegai auga i Wal lá-
varð í matsalnum. Dorchester gekk til hans og
mælti: ,
,',/Etlið þér að fara að borða?. pað ætla eg;
!íka að gera. Við skulum. sitja saman. i v eltið mer
matskrána, þjónn. Eg skal velja fyrir okkur'báða,
Wal, ha?“
„Gott og vel,“ svaraði Wal; háifvegis utan ,við
sig og horfði til dyranna.
„Hvar er Leyton í kvöld?“ spurði Dorcheetet
hirðuleysislega.