Vísir - 31.03.1922, Blaðsíða 4

VIS1 R
#
Kápuplaas, 4 litir, aHeine
br. 15,00 pr. meter, tvibreitt.
VömMsid.
Allar tegundir ai
lýsi
ósbast beyptar.
Slmi 719.
Dnglegiríisímenn
geta fengiB atvinnu nú þegar á
Ktr. „Helga". Upplýsingar á
skrifstofu Brœðranna Proppé Póst-
hússtrcti 7 fyratu hæð, næstu
daga 6—7 e h.
lip tii sölu.
M e 1 b æ r í Kaplaskjóli er til
sölu. Eigninni fylgir íbúðarhús,
iaust til íbúðar 14. mai, stærð
10x11 fer.ál., bygt 1912, hjall-
ur, ræktaður túnblettur og mat-
jurtagarður. Frekari upplýsing-
ar gefur JÓHANNES HJART-
ARSON, Rvík. Simar 723 & 508.
Kartöflur
komu nvi með e.s. Díana.
Jes Zimsen,
Herbergi
meö sérinngangi, fyrir einhleypa
karlmenn, á gó'ðum staö í bænum
til leigu nú þegar. A. v. á.
Einhleyp stúlka óskar strax
eítir herbergi. Uppl. á Óðinsgötu
18 A. (485
Stofa til leigu fyrir einhleyp-
an karlmann. Uppl. gefur Skúli
Einarsson, Efri-Selbrékku. (508
Hérbergi til leigu mánáðar-
tima í Vesturbænum. Uppl. Ein-
ar Hermannsson, Gutenljerg.
(506
Brún budda liefir tapast, með
með ýmsu smádóti i, lyklum,
upphlutsskyrtuhnaþp o. fl. —
Skilist -gégn fundarlaunum,
Hverfisgötu 60 uppi. (510
Peningabudda með peningum
tapaðist frá Grettisbúð. Skilisl
á Grettisgötu 58. (509
Eversharp blýantur befir tap-
ast; skilist á afgreiðslu Visis
gegn fundarlaunum. (188
Dömukjólar, mjög fallegir, til
sölu meö tækifærisveröi. Vonar-
stræti 2 uppi. (460
Alt tilheyrandi hljólhestum
fáið þið ódýrast hjá Sigurþór
Jónssyni, úrsmið. , . (102
Nýtt, vandað kjólpils tii sölu
á Grundarstíg 8, þriðju hæð.
(504
Vön seiur besta isl. smjörið á
3 kr. pr. 0.5 kg. (503
Nýkomið isl. smjör. B. Jóns-
son og G. Guðjónsson, Grettis-
götu 28. Sími 1007. (501
Til sölu: drengjafermingarföt,
silkikj ólar, kve'ndragtir, langsjöl,
yfirfrakkar. Kárastöðum (bak-
húsið). (499
Bamarúm til sölu með tæki-
færisverði, Stýrimannastíg 10.
(498
Barnavagn til sölu. A. v. á.
(497
Til sölu peysuföt á meðal
kvenmann; til sýnis i Bláubúð-
inni. (496
Dökkgrátt, þrinnað band til
sölu á Lindargötu 15. (494
Til sölu lítið hús. A. v. á. (491
Góður bamavagn til sölu á
Njálsgötu 56. (490
Barnakerra til sölu Laugaveg
17 uppi. (489
Kven- eða drengja-reiðhjól
óskast lil kaups. Uppl. á afgr.
Vísis. •’ (187
Stúlka óskast í vist strax. A.
v. á. (476
.Viðgerð á grammófónum er
best í Austurstræti 5. O. West-
lund. (132
Telpa uni fermingu óskast tit
nýgiftra lijóna. A. v. á. (512
Stúlka óskast nú þegar, til 14.
maí. Uppl. í Bankastræíi H/
(uppi) * ' (511
Stúlka óskast í vist nú þegar.
Uppl. hjá Samúel Guðmunds-
syni, Vesturgöiu 17. (507
Vönduð stúlka óskast i vist 14
maí á baralaust heimili A. v. á.
(505
Unglingur óskast til að gæta
barna, fyrri hluta dags eða allan
daginn. Uppl. Skólavörðustig 25 -
(neðstu hæð). (502
Nokkrir menn geta fengið
þjójiustu frá 1. apríl Nönnugötú
4, (500
Hreinleg og myndaiieg sli’ilka
óskast i 1 2 mánuði, Laugayeg
27 B. Guðbjörg Oddsdóttir. (495
Stúlka óskar eftir lérefta og.
kjólasaum í búsum. Lágt kaup,
A. v. á. (49S
I LEIÖá f
Barnavagn óskast til leigu.
Góð borgun. Uppl. Vesturgötu,-
34. ’ (492:
F élsgsprentsmiðja n
Húu nnni bonum. 34
„Er það ekki hálfvegis ræfiislegt, að hlaupast
á brott og skilja félaga smn einan eftir í klípu?“
varð Dorchester að orði, um leið og hann geísp-
aði, eins og hann væri orðinn þreyttur á þessu
umtali.
„Nú, við héldum, að Clyde væri okkui hér
um bil samferða, í annari kerru," sagði Forsyth,
„annars hefðum við ekki yfirgefið hann. Ekki þó
svo að skilja, að hann sé ekki einfær, hvar sem
vera skal!“ Og hann hló. „En hann hefir annað-
hvort vilst, eða þá farið inn aftur sér til gam-
ans —
„Nei, hvaða vitleysa, Charlic!“ greip Wal
fram í.
„Já, sei, sei; Clyde gamla er vel trúandi til
slíks, þegar sá gállinn er á honum. En hvað sem
um það er, þá kom hann ekki aftur, fyrr en eftir
langan tíma, og var þá miklu ver á sig kominn
en þegar við fórum.“
„Kannske að hann hafi farið þangað núna,“
sagði hersirinn, um leið og hann teygði sig eftir
jarðarberjum.
„pað er ómögulegt; hann hefir ekki hugmynd
um, að þar sé neitt á seyði,“ sagði Wal. „pað
var verk okkar Charlie’s, en ekki Clyde’s; hann
hefir ekki komið þangað fyrr, og það er harla ólík-
legt að hann fari þangað oftar.“
Hersirinn hefði getað brosað að fáfræði Wal’s,
þegar hann mintist ferðalags Clyde’sum Islington
þá um daginn.
„Jæja,“ sagði hann og veifaði matþurkunni, til
merkis uip, að nú væri útrætt um þetta mál. „Við
skulum koma upp og kveikja í vindli."
Drengirnir fylgdu honum eftir og ef til vill hafði
hann aldrei verið jafn ástúðlegur, eða í eins góðu
skapi, eins og þá, og þegar hann stakk upp á því,
að þeir-skyldu fara heim til hans og fá sér kaffi-
sopa og spila einn hring, félst Forsyth orðalaust
á það.
En Wal sat kyr í sæti sínu og roðnaði ofurlítið.
„Nei, þökk fyrir; eg ætja ekki áð koma í
kvöld,” sagði hann og fór hjá sér, eins og drengja
er siður, þegar þeir neita heimboði eldri kunn-
ingja sinna.
Hersirinn leit til hans góðlátlega.
„Hvers vegna ekki? pér eruð ekki boðnir ann-
að?“ sagði hann um leið og hann benti þjóni
að koma með hatt sinn og yfirhöfn,
„O-nei, en eg ætla að leita Clyde uppi,“ svar-
aði Wal og leit undan hvössu augnaráði hersisins.
„Til hvers er það?“ sagði Charlie. „Eg kom
heim til hans; hann er farinn burt úr borginni.”
Wal varð forviða.
„pað er sama,“ sagði hann. „Eg held, að eg
komi ekki,“ sagði hann.
„Lítið þér á,“ sagði hersirinn. „Eg vil láta
yður rétta hlut yðar. Eg er með peninga yðar á
brjóstinu, og þeir brenna þar gat á. Eg skal ná
í einn eða tvo til viðbótar.”
„pað skuluð þér gera,“ sagði Wal; „en teljið
mig ekki með; eg get ekki komið í kvöld.“
Charlie Forsyth var þá kommn úr hijóðmáli og
hersirinn beygði sig niður að Wal og mælti:
„Ah! karl minn! purfið þér nú að fá leyfi hjá
Clyde frænda, ha?“
Wal sótroðnaði og 'reis fil liálfs á fætur, en settist
aftur og náði sér í kveldblaðið, án þess að svara.
Og hersirinn þóttist sjá það fyrir víst, þegar hon-
um ’varð litið í eldrautt andlit hans, um leið og
hann fór út, að Clyde hefði hrifið piltinn úr klóm.
hans.
Allan fyiri hluta næsta dags sat Dorchester I
þungum hugsunum og reykti. Honum var vel kunn-
ugt um ástæður Clyde’s; hann vissi vel, hve mikið
hann skuldaði Leví og hvem mann jarlinn gamli
hafði að geyma. Hið eina. sem hann var ófróð-
lir um, var það, hver hún væri hin fríða raær, er
var svo göfugmannleg í framkoniu, og Clyde átti-
leynimót við.
„Og eg skal vita um það, áður en langt líð-
ur,“ sagði hann lágt; ,,það er meira en venju-
legt daður; hann mundi ekki annars fara svo dult
með það, og stúlkan virðisl ekki vera af því sauða-
húsi; hún er hefðarmær, hver sem hún „er. Og
Clyde er heitbundinn — Ormond glopraði því úl
úr sér —. og heitbundinn bjartleitri mey — ekki
þessari! O-jæja, hérna Clyde minn Eg skal kom-
ast að því, áður en lýkur, hvað þessi leikur á
að þýða, eða ástæðuna að honum. pú skalt fá
að komast að raun um, hvað það hefir í för með'
sér, að sletta sér fram í einkamál mín, kunningi
sæll!“
pegar leið á dagiim, brá hann sér í Grafton
stræti, og spurði eftir Clyde; hann ætlaði að bjóða
Clyde til miðdegisverðar og vera hinn altillegastj.
En honum var sagt, að lávarðurinn hefði farið
upp í sveit. „Eg held til Northfield, hersir,“ sagðt
dyravörðurinn.
„Kemur hann aftur í kvöld?“ spurði hersirinn
vingjarnlega.
„Nei, herra minn, það heid eg ekki; ]ri hefði
eg fengið skeyti frá herra Stevens.”
Hersirinn gekk í burt og settist einn að mið-
degisverði í þungum þunkum.
„Já,“ það er rétt, að eg skreppi þangað,” t-aut—