Vísir - 09.05.1922, Blaðsíða 2

V í SI R

Leo 33”
er nú aftur fyririiggjandi.
ims
frá fréttaritara Vísis.
Khöfn 8. maí.
Frakkar ósáttir við páfann.
Frá Genúa er síma'ð, a'S samn-
ingar páfastólsins við Rússa hafi
vakiö kurr í Frakklandi, og sé
sendiherra Frakka hjá páfanum
farinn heim.
Lloyd George segir bandalagi
bándamanna slitið.
„Times“ skýrir svo frá, að Lloyd
George hafi lýst því yfir við Bart-
hou, fulltrúa Frakka, er hann kom
aftur til Genúa, að svo yrði að líta
á, sem bandalag bandamanna væri
nú í raun og veru úr sögunni, og
England tekli sér framvegis frjálst
að leita vinfengis hvaða þjóða
annara, sem því hentaði; trúnaðar-
menn hans hefðu ráðið honum til
að gera samninga við Þjqþverja,
jafnvel ]jó að svo færi, að Bret-
land fengi þá engar hernaðar-
skaðabætur, og breska stjórnin
væri sárlega móðguð yfir fram-
komu Frakka. — Fullyrt er, að
alt breska ráðuneytið fylgi Lloyd
George að málum og sömuleiðis
hafi hann almenningsálitið i Bret-
landi að baki sér. „Times“ neitar
því þó, að svo sé. — í Lundúna-
blöðunum er nú varla um annað
talað en upplausn bandalags banda-
manna, sem nú sé í aðsigi.
Skaldasiifti Rússa.
Einn kunnasti fjármálafræðing-
ur, seni nú er uppi á Bretlándi, er
Mr. J . M. Keynes. Hann var einn
þeirra sérfræðinga, er Bretastjórn.
hafði sér til hjálpar við friðar
samningana, en þégar að því kom
aö meta skaðabótakröfur á hendur
Þjóðverjum, var hann gersamlega
andvígur þeirri stefnu, sem þar
sigraði? og taldi Þjóðverjum ó-
kleift að rísa undir þeim álögum.
Skrifaði hann Gók um það efni,
sem nú er fræg orðin, með ]aví að
flest er fram komið, sem hann
spáöi þar, um fjárhagsvandræði
Noröurálfunnar. Hann er nú á ráð-
stefnunni í Genúa og ritar þaöan
fréttir til Manchester Guardian.
Birtist hér eitt Irréf hans, um
skuldaskifti Rússa. Er það skrifað
16. f. m., og er á þessa leið :
Samningum Rú'ssa í Genúa er nú
svo alvarlega komið, að vér verð-
um að reyna að gera oss ljóst, livaö
í húfi er.
Vér krefjumst þess af Rússlandi,
að það viðurkenni skuldir sínar, og
eru þær þrenns konar: —
(i.) Skuldir fyrri rússneskra
stjórna og annara opinberra stofn-
ana. sem meta má eitthvað milli
6oo og 8oo miljónir sterlingspunda.
(2.) Skuldir við stjórnir banda-
manna, sem stofnað var til meðan
styrjöldin stóð, og eru eitthvað lið-
le.ga 600 miljónir sterlingspunda,
án áfallinna vaxta, og
(3.) Skaðabætur eða afhending
eigna til einstakra útlendinga, sem
beðið hafa tjón, annað hvort af
því, að bolshvikingastjórnin gerði
upptækar eigur þeirra, eða þeir
tirðu fyrir annars konar tjóni. Er
sú fjárhæð enn á reiki, en áætluð
200 til 400 miljónir sterlingspunda.
Krefjumst vér' þá, að Rússland
viðurkenni skuldir, er nema sam-
tals 1600 til 1800 miljónum ster-
lingspunda.
En skuldgreiðslufrestur er boð-
inn. Ný skuldabréf á að gefa út
fyrir öllum þessum skuldum, en
vaxtagreiðslu af þeim verður skot-
ið á frest og breytt í ríkisskulda-
liréf, íram til ársins 1927, —- til
reynslu. A*ð fimm árum liðnum
verða þá allar skuldir Rússa orðn-
ar 2500 miljónir sterlingspunda, ef
lagðar eru við 5% rentur.
Chicherin fellst á, að gefa þá
skuldaviðurkenningu í orði, sem
farið er fram á, en hann ber frarn
gagnkröfur á hendur bandamönn-
um, bæði fyrir tjón, sem Rússland
hafi beðjö af síðustu árásum þeirra
og á annan hátt. Er búist við, að
kröfur Jiessar nemi þeim dratun-
óraupphæðum, sem vér erum orðn-
ir vel kunnir af skaðabótaumræð -
unum, — sem sé 5000 miljónum
sterlingspunda, — óg verður þá
; álitlegur mismunur, Rússum í vil.
Þó að Lloyd George sé sennilega
fús til að viðurkenna nokkrar
: gagnkröfur við herskuldakröfum
) bandamanna, þá getur hann vitan-
: lega ekki fallist á svo víðtækar
' gagnkröfur, og krefst þess, að
S Rússland endurtaki skuldáviður-
‘ kenninguna,' samkvæmt kröfum
| Cannesráðstefnunnar.
! Chicherin viðurkennir í svari
gínu, að upphæðir skulda á báða
bóga eigi'að leggjast undir rann-
| sókn sérfræðinga, og leggur þess
: vegna til, að skuldamálinu Verði
, rísað til nefndar. er fulltrúar allra
hlutaðeigenda skipi. en meðan sé
haldið áfram umræötim um láns-
traust og versjunarviðskifti.
T.loyd George svaraði því svo:
„Eg get um ekkert rætt, fyrr en
þér liafið afdráttarlaust viðurkent
skuldir yðar.“ (Framh.)
Jarðar ör ■•íreDgsids okkar, Sig ,röar Emiis, ex ákveðin
fimtudaginn 11. inal og hefst meö háskveöju kl 1 e h á
heimfli okkar, .Giettisgfttu 19 B
Gunnfriöur Rftgnvaldsd ittir Jónas EyvindsBon
Sídq er siðar
í landi hverju.
I.
Dagblaðið „The japan Times“, i
Tokió segir svo frá 15. mars í vet-
ur: — Houan Tung, fyrverandi
keisari Kínverja, seni var barn að
aldri, þegar keisaraættin öll varð
að sleppa völdum í Kína, 1912,
ætlar inna skamms að kvongast
tveimur heitmeyjum sínum sama
daginn. Önnur þeirra er sonardótt-
ir Chang Shun, fyrrum landstjóra ;
í Kína; hún á að vera húsmóðirin j
á heimilinu. Hin er ráðherradóttir i
og fær heiðursnafnið „hjúskapar- j
félagi“. Sem stendur keppast þær :
við að lesa kínversku og ensku, en ,
frændfólk afsetta keisarans er að
undirbúa ýms hátíðahöld „hveiti ■
brauðs-mánaðarins" fyrir þessa
þrímenninga.
Blaðið lætur hvorki undrun né
aðfinningar í Ijósi. fjölkvæni er
svo alment hjá heiðingjum, þótt
það varði fangelsi í kristnum lönd-
um.
II.
I fyrravetur var ógurlegt hall-
æri í 5 fylkjum í Norður-Kína. ■
Ibúar þeirra voru 45 miljónir, og
i um 11 miljórtir voru allslausar
orðnar í nóvember 1920. Lands-
! stjórnin í Kína gerði ýmsar ráð-
j stafanir til bjargar, meira en áður
: hafði verið siður, og lagði frani
t5 miljónir dollara. — í hallær-
inu 1878 fórust niu og hálf triil-
jón Kínverja, og þá var fátt gerl
til bjargar, enda samgöngtir miklu
verri þá en nú, og þá var sú skoð- .
un allútbreidd á hærri stöðum, aö
það væri holt að drepsóttir eðn
j hallæri „rýmdu til“, nóg væri eftir ,
: sarnt. — Kristniboðar og ýmsir
aðrir útlendingar í Kina skoruðu
á landa sina heima að senda fé '
til bjargar og brtigðust menn vel
! við, kom stórfé á þann hátt, eink
um frá Bandarikjunum. — Var
sett „alþjóða hallærisnefnd“ í Pek-
ing til að taka við erlendum gjöf -
um, og fól hún einkum kristniboð-
um að úthluta gjöfunum, og ýmsir
ríkir Kínverjar, heiðnir, gerðu það
að skilyrði, að kristniboðar færu
með sitt gjafafé, þótti þeim
„stjórnarhjálpin“, sem innlendum
embættismönnum var falin, verða.
ódrjúg.
En þrátt fyrir allar gjafir og
matvælakaup, dó fólkið unnvörp-
um, einkanlega það sem fór á ver-
gang, ætlaði að komast í betri hér-
uð, en var orðið svo máttfarið, að
það þoldi ekki t. d. að liggja úti
næturlangt í frosti, Um júisund
manns í hóp króknuðu t. d. eina
frostnótt skamt frá áfangastað. A
.öðrum stað fréttu íbúarnir í frjó-
sömu fylki, að nokkrar jiúsundir
h.ungraðrá manna stefndu þangað
úr hallærishéraði. I stað þess að
senda vistir á móti þeim, sendu
þeir herlið til að verja „flökkur-
unum“ að komast yíir landamærin,
og reka þá heim, — til að deyja.
Svo kærleikssnauð var heiðnin
Björgunarlið kristniboða og ann-
ara góðra manna starfaði oft næt-
ur og daga, og varð mikið ágengt,
þótt sumstaðar kæmi hjálpin of
seint. — Oft stóð á flutningum, en
oftar ]ió á fé.
Nú 'er það komið í ljós, að tor-
tryggni ýmsra gagnvart heiðnum
fulltrúum stjórnarinnar var ekkl
ástæðulaus, en þeir eru svo liátt
settir, að erfitt er að koma fram
ábyrgð gegn þeim. Alþjóða hall-
ærisnefndin í Peking, sem mestum
gjöfum safnaði erlendis, hefir ekki
fengið forseta Kína til að sinna
kærum í þá átt, en þá auglýsir hún
í mars í vetur, á hálfri blaðsíðu í
stórblaði í Kína, „The Peking and
Tientsin Times“, að aðalbanka-
stjóri og fyrverandi fjármálaráð-
herra, aðstoðar-bankastjórinn hafi
stolið 100 þús. dollurum af gjafa-
fénu, sem fór um hendur bankans
Blaðið sjálft minnir á fólkið, Sem
Bifreiöaíerðir
austur yfir
® 11 i h li w l Ö i.
frá
Símar S@1—888.
Fastar ferðir verða hér eftir auatur að ÖlvnsS, þrisvar i
« vika, Hiánudaga. miðvikudaga og laugarðaga
Fyrata feið A morgun, miðvikudag. kl 10 árdegií
IPíivitiÖ iij.it* 1 timn.
NB. Til Keflav kur á miðvikudag fimtudag og lauijardag