Vísir - 27.05.1922, Side 4

SÍSIR

Hatrosáhúfur og -föt. Sum-
arföt á 14—18 ára. Barna-
sokkar (ullar) og ýmsar aör-
ar ullarvörur.
Vðruhúsiö.
St. Framtíöin nr. 173
Fulltrúakosning til Stórstúlku-
þingsihs á fundí á mánudagskvöld-
iö kemur, ki. 8)4.
Ennfremur koma fyrir fundinn
Stórstúkumál.
páll \mm
tekur nokkra nemendnr í
piano- og harmoniumspíli
og i hijómfræði, fré. næstu
mánaðamótum. — Til við-
tals daglega kl. 1—2 i
Kirkju-strætí 4 (A.sbyrgi).
Undirritu’S tekur aö ser aiiskon-
ar prjón. Vör.áuS vi Fljót af-
grei'ðsla. Pálír.a Sigurðardóttir,
Vesturgctu 67. (712
Telpa, 12—14 ára, óskast í hús
í miðbænum til að gæta tvéggja
ára barns. A. v. á. (710
14 ára gömul telpa óskar eftir
afgreiðslu í búð eða bakarii, hálf-
an eða allan daginn. A. v. á. (709
Á Spítalastíg 6 niðri eru saum-
aðir kven- og barnafatnaðir; enn-
fremur peysuföt og upphlutir.
(699
KðlHAil
5
lappdræííÍF
á sænsku rikisskuldabréfunuin frá
1921.
Enn er tækifæri að ná i júnl-
ðráttinn, með því að senda pant-
anir með s.s. nTordenskjoldu
Slg. Signrðsson festorg. 24.
Heima 1—3 og 4—7 og eftir 8.
Brunatryggingax allakonarl
Nordisk Brandforsikring
og Baltica.,
Líftryggingar:
„Thnle“.
Hvergi ódýrari tryggingar nd
Stbyggilegri viðskifti.
A. V. TULINIUS
Hús Eimskipafélags íslands.
(2. hæð). Talsími 254.
Skrifstofutími kl. 10—6.
tais daglega kl. 1—2 i 1
Kirkju-strætí 4 (Ásbyrgi). 1
Unglingsstúlka óskast í vist nú
þegar. A. v. á. ' (676
Hreinsuð, pressuð og gert við
föt á Baldursgötu 1. ódýrara en
áður. (411
Reiðhjól gljábrend og viðgerð
í Fálkanum. (206
Alt er nikkelerað og koparhúC-
aö í Fálkanum. (207
f. <____________________________
Stúlka vön jakkasaum óskast
nú þegar. Klæðaversl. H. Ander-
sen & Sön. (704
Stúlka óskar eftir atvinnu, helst
í skóarabúð eða við brauðsölu. A.
v. á. (703
Unglingsstúlka óskast í vist í
sumar. Uppl. Grettisgötu x, búð-
inni. (695
Kerbergi til leig-u nú þegar. —
Uppl. á Skólavörðustíg 3. (693
Til leigu í austurbænum stór,
sólrík stofa, nýinnréttuð, máluð
raflýst; gott svefnherbergi getur
fylgt með ef óskast. Þeir, isem
vildu fá þetta á leigu, geri svo vel
að senda nöfn sín í lokuðu um-
slagi til Vísis, merkt: „Stofa“.
Kvenmaður óskar eftir herbergi
hjá góðu fólki. Gæti hjálpað til
við tauþvotta, ef þyrfti. A. v. á.
______________________________(708
Stofa til leigu fyrir einhleypan
i Þiugholtsstræti 8 B. (707
Tapast hefir silfurbúinn tré-
baukur, frá Finnbogahúsi að
Lambhagabrú. Skilist aö Finn-
bogahúsi gegn fundarlaunum.
__________________________ (702
Eversharp-blýantur fundinn í'
Pósthússtræti. A. v. á. (698
Félagsprentsmiðjan.
I^uíuun
Handtöskur. Nokkur stykki
verða seld, mjög ódýrt næstu daga.
Þórður Pétursson & Co. (639
Til sölu: Lítið geymsluhús s
hjólum, nýr reilnibekkur, 80 lítra
olíubrúsi,, legubekkur fyrir' I
mann, hjólsleði, lítill olíuofn/lítill
bollaskápur. Ólafur Jónsson,
Laugaveg 76 C. (678
Barnavagn til söiu á Njálsgötu-
51 B.____________________(667
3bíöTHl f> sem vllja lifl9ia *’ ÓEk
lidDllli! j ast til kanps eöa leigu
Uppl. á Njálsgötu 40 E. — Simi 9 8 4
Nýtt tjald, 6—8 manna, með ölltc
tilheyrandi, úr góðum striga, fæst
keypt. Verð 180 kr. A. v. á. (706
Sem ný borðstofuhúsgögn úr
eik til sölu með góðu verði. Lind-
argötu 9. (7°5
Olíuvél og görfuð skinn til sölut
Njálsgötu 19, miðhæð. (701
Hjólhestur til sölu. Verð 100 kr,
Uppl. Vesturgötu 9. (70C
Gott hús til sölu 1 austurbæn-
um. A. v. á. (697'
Til sölu; Litið notuð eldavél.
Baldursgötu 39, uppi. (696
Þverbakstaska, helst nýleg, ósk-
ast til lcaups. A. v. á. (694
Allskoinr prjón tckið á Braga-
götu 32. — Fjaðradýna með stopp-
aðri madressu til sölu á sama stað.
(692:
Vil kaupa tóma Víking og Ideai
mjólkurkassa. Björn Guðmunds-
son, sími 384. (692
Dömuhattar fást á Laugaveg 15
(litla húsið). (ýiv
HAn anni honam. 6
Mún er ókunnug, og eg sá ekki betur, en að hún
Meemi í kerru frá stöðinni með annari konu, sem
er víst þjónusta hennar.“
„Og hún spyi- eftir mér?“ sagði Bessie og lagði
sérstaka áherslu á síðasta orðið.
„Já, frú, hún spurði eftir frú Brand.“
Bessie hafði fölnað, en við þessi orð roðnaði
hán ofurlítið.
„pað er skrítið," mælti hún, fremur við sjálfa
sig en konuna. „Eg man ekki eftir neinni, sem
veéri líkleg til að heimsækja mig frá Lundúnum.
Hvar er hún?"
„pær bíða í gestastofunni, frú. Eg skal segja,
Jkð þér séuð ekki heima, ef þér viljið.“
Bessie hikaði.
„pað hiýtur að vera einhver misskilningur,“
* sagði hún. „Hún hefir spurt eftir manninum mín-
»101, en ekki mér. Viljið þér ekki gera svo vel og
segja henni, að hann sé í Lundúnum?“
Húsfrú Green fór og Bessie starði hugsandi
út um gluggann. petta mundi eflaust vera svo,
og þó? — Hvaða erindi gat hefðarkona ,átt við
Harry? Hver var hún? Hún sá eftir því, að hafa
ekki spurt húsfrú Green um það, hvemig gestur
inn væri í hátt. Ef til viil væri það móðir hans:
eða einhver nákomin frænka. Já, það hÍyti hún i
að vera! /Ettingjar Clyde’s hefðu frétt um kvon-!
fang hans og nú yæru þær komnai' tii að giensf-
ast nánara um það. Hún fékk hjartslátt. En í því
barði húsfrú Green aftur að dyrum og kom inn.
„Pað eruð þér, frú, sem hún vil! fá að tala i
víS. Eg spurði hana að heiti, en hún sagði, að það |
rxri þýðingarlaust að segja frá því, fyrir þá sök, j
að þéx- þektuð hana eklri. Hún er íullkomin hefð- j
arkona, frú," bæíti hún hughrey^andi við.
Bessie þagði dálitla stund; hún hafði óljóst hug-
boð um það, að einhver óþægindi mundu stafa
af því, að tala við hana, og hana sárlangaði til
að segja: „Segið henni, að eg sé ekki heima."
En svo flaug henni í hug: „Vera má, að þetta sé
frænka Harry’s og þá getur það orðið til að
spilla enn meira á milli þeirra, ef eg neitaði að
talá við hana.“ Hún horfði niður fyrir sig, og
sagði í flýti.
„Eg skal tala við hana, húsfrú Green."
Hún beið með vinnu sína í höndum, með al-
vöru og næstum því vandræðasvip, en von bráð- j
ar heyrði hún fótatak í ganginum, og húsfrú Green
vísaði hávaxinni og tígulegri konu inn í stofuna.
Bessie sá bað um leið og hún reis á fætur og
heilsaði aðkomukonunni, að konan var mjög skraut-1
lega klædd, og mundi vera, eins og húsfrú Green
hafði sagt, „fullkomin hefðarkona", að minsta kosti
í framkomu, og dró það nokkuð úr óhygð hennar.
Aðkoraukonan beið þangað tii hurðin skall í lás,
þá lyfti hún slæðunni, sem hafði hulið andlitið, og
hvesti augun — Bessie sá, að þau voru blá og
harðneskjuleg — á Bessie.
„pér eruð húsfrú Brand?“ og Beásie fanst
málmhljómur vera í röddinni.
„Já,“ sagði hún og roðnaði. „Viljið þér eklci
gera ?vo vel og fá yður sæti?“
Lafði Ethel tók sér sæti á sinn rólega og kulda-
lega rjál.tbyrgiugs hátt, sem var sérkenni hennar.
Og á sama hátt aðgætti hún Bessie frá hvirfli
tii iija
„Eg heiti Paulett, lafði Ethel Paulett. pér haf-
ið, ef til vill, heyrt mín getic|?“
Bessie hristi höfuðið Roðinn var horfinn úr kinn-
unum; hún var orðin föl aftur, en kvíðinn var
horfúm; viðmótið var kurteist, alvarlegi og þýtt.
Ef lafði Ethel var „fullkomin hefðarkona", þá
var Bessie það engu síður; lafði Ethel veitti þvt
eftirtekt, og augnaráðið, sem orðið hafði grimd-
arlegt. þegar hún kom auga ,á yndisfrítt andlif..
hennar, bar vott um virðingu.
„Nei.“ sagði Bessie; „því miður hefi eg ekk:
heyrt yðar getið." Og um leið og hún sagði þetta,
furðaði hún sig á- hvaða erindi þessi hefðarkona.
I gæti átt við sig.
„Ekki það? Jæja, eg held, að eg skilji það
; Eg hefði sennilega átt að spyrja eftir ungfrú St.
: Claire?"
„pér vitið -!“ sagði Bessie undrandi.
„Já, eg veit alt um yður, ungfrú St. Claire,”
sagði lafði Ethel og það var ekki dulin ósvífni í
í rómnum. ,,Og fyrir þá sök er eg hingað komin.
Mér þykir það ekkert undarlegt, þó að yður væri
j ógeðfelt að sjá mig, og það er sterk skylduhvöt,
! sem hefir knúð mig hingað. pað er ekki fyrk
mína skuld" — og hún leit niður fyrir sig-----------
. „heldur vegna annarar manneskju, sem við þekkj-
j um báðar. Erindi mitt er mjög óskemtilegt, og
í eg vona, að þér aukið ekki á óþægindin, og vona
1 að þér hlustið á mál mitt með skynsemi.”
Bessie starði á hana og dró andann tíðara.
„Vissulega mun eg hlusta á mál yðar, lafði
! Paulett," svaraði hún í lágum en tignarlegum
i rómi, „þó að eg fái ekki skilið, um hvað þaS
, geti snúist.”
i ,,pér virðist vera skynsöm kona,“ sagði lafði
jEthel; „alt of skynsöm til að stökkva upp á nef
! yðar.“ ,
„Stökkva upp á nef mér!“ endurtók Bessie
forviða.
„Og eg er í engum vafa um það, að við mun-
um skilja hvor aðra. E« — rið erum báðax ver-