Vísir - 01.06.1922, Blaðsíða 3

VlSIR
K R. í,
í. S. í.
nattspy roumót
„Víkings” 1. ft'
olstu delldlr
m kaattspfrariUknr „¥ÉMiap“
Ksppœndur:
„Fran“ „K. B.“ oq „Yílingnr".
Hefst föstudagion 2. þ. tu. á morgun fel. 9 e. h. á íþrátta-
•faliinum, þá keppa:
Dómari á' mótinu ‘öllu verður knattspyrnukenuariun skoski
Mr. Templeton.
Aðgöngumiðar aðeins 1 kr. og barna 60 aura. — Hornablást-
ur á Austarvelli ki, 8 og svo haldíð suður á Yöll,
Njkominn ailskoimr
Tvöfalt Gler * Kltti
höfum við fyrirliggjandi. Selst bæði í heildsölu og smásölu. Verðið
er afar lágt. Leitið upplýsinga og þér munuð sannfærast um að
þér gerið hvergi eins góð kaup og hjá okkur á þessum vörum.
Helgi Magnússon & Co.
Bryggjur
til sildarupplags eru til leigu i sumar á ógætum stað á Noröurlandi
gegn mjög sanngjarnri leigu.
Fyrirliggjandi:
FlSlS.ilil3.Uir 1-6 Ibs., ódýrastar hjá
K. Einarsson & Björnsaon
Símnefni: Einbj öm. Reykjavik. Sími 915.
góður og ódýr. Einníg barna og unglinga Lakkskór í
Laxveidamenn.
Basti og ódýjrasti tinmaðkurinu
íæst i Grjétagötu 7.
frosið er selt í
versL 6. Zsep.
Brunatryggingar allskonarj
Nordisk Brandforsikring
og Baltica,
Líftryggingar:
„Thule“.
Hvergi ódýrari tryggingar n|
Sbyggilegri viðskifti.
A. V. TULINIUS
Hús Eimskipafélags íslands,
(2. hæð). Talsimi 254.
Skrifstofutími kl. 10—6.
í HAFNARFIRÐI
Að nokkrum dögum liðnum
byrja eg kenslu x píanóspili og
hljómfræíði í HafnarfiríSi.
Mánudaginn 5. júní kl. 3^—
4J4 verður mig að hitta á „Hótel
Hafnarfjörður."
V. SÖGAARD.
K. F. U. M.
J ar ðrœktarvinna
i kröld kl. 8. Allir velkomnir,
því oóg er að vinna.
A 14 3S.ZT. eru Raí-
magnsgtraujá rn seíd á
Laufásveg 3.
Agœtis Dakk á kr.
O.OO. , Slöngur á br.
3,00 pr, Rtla. Best að kaupa
undireins. Birgðirnar takmark-
aðar.
Ðelgi Magnússon & Co.
%
Barna- og nnglinga-
stígvél
nýkomin t
Skoyersl. Stefáns Gunnarssonar.
Hún onni honum. 63
»,og mér væri óhætt aS yfirgefa ySur nú, þegar
eg hefi opr.aS augu fyrir hinu rétta samhengi
málsins. En eg ætla aS voga mér aS ganga enn
lengra meS málaleitun mína, ef þér viljiS leyfa
mér, ungfrú St. Claire.“
Bessie sat hreyfingarlaus, en leit á hana sem
allra snöggvast.
„Eg ætla aS fara þess á leit viS ySur, af hálfu
núverandi og ókominnar velferSar Clyde lávarS-
ar,“ sagSi lafSi Ethel og rödd hennar mýktist
snildarlega; ,,nú, þegar þér vitiS, aS hann er aS-
alsmanns sonur, en ekki af almúgaættum, og skyni-
iS, hve mjög samband ykkar muni fjötra hann
og spilla framtíS hans, hugsiS þér — er þaS til of
Btiikils ætlast, að þér slítið sambandi ykkar sem
allra fyrst?“
Bessie leit á hana með annarlegu augnaráSi, og
virtist ekki.sjá hana.
„Eg veit, aS eg mælist til mikils," sagSi lafSi
Ethel enn, í mjúkum rómi. „Og að ,þér þér
hafið orðið fyrir grimdarlegum rangindum af völd-
tim hans, og að — að í stuttu máli“ — jafnvel
hana rak andartak í vörðumar, þegax- henni varð
fitiS í hiS yndislega og sviphreina, en kvalaþrungna
andlit gagnvart henni — „að yður ætti að bjóSa
einhverjar bætur.“
pað varð erindislokum hennar til happs, að
Bessie skildi hana ekki.
,,j?ér eruð án efa illa komnar, en þér skuluS
gæta þess, aS honum er ekki einsdæmi, og aS
yður er mjög um að kenna,“ hélt lafSi Ethel áfram.
„En ætlið þér að hegna yður með því, að eyði-
leggja hann algerlega? Ef yður þykir hið allra
minsta vænt um hann —“
„pykir hiS allra minsta vænt um hann — þyk-
ir hið allra minsta vænt um hann,“ hljómaSi í
eyrum Bessie.
„Ef þéi* berið hlýjan hug til hans, þá held eg,
að þér ættuð ekki að hika við að leysa hann úr
þessum viSjum, sem hann er flæktur í. Eg þykist
vita — ef eg er að nokkru dómbær um yfirbragS
manna, — að þér munuð ekki vera af því tagi
kvenna, sem vill draga mannsefni sitt ofan í duft-
ið, og að hann verði úrhrak og ræfill, fyrir ySar
skuld. en þaS mundi hann vissulega verða, ef þér.
haldið fast við kröfu yðar til hans. Ungfrú St.
Claire, í yðar höndum eru forlög hans, það er
næstum því óhætt aS segja, öll framtíSarheill frænda
míns. Og eg bið yður, eins og kona getur beðið
konu, um að frelsa hann fr.á sjálfum sér, frá af-
leiðingum hinnar miklu —- og vissulega syndsam-
legu heimsku hans.“
Hún teygði sig áfram og spenti greipar með
biðjandi svip, og horfði fast í augu Bessie. Eji
Bessie hrökk við, eins og hún óttaðist, að lafði
Ethel mundi snerta hana. Hún opnaði varirnar
og mælti í hásum rómi;
„Hvað viljið þér að eg geri?“
Lafði Ethel hallaði sér aftur á bak*
„Eg vil, að þér sleppið honum,“ svaraði hún.
„Sleppa honum!“ endurtók Bessie, eins og hníf-
ur hefði verið rekinn henni í hjartastað.
„Já,“ sagði lafði Ethel í lágum, biðjandi rómL
„Eg er hrædd um, að það kosti mikla sjálfsaf-
neitun. Eg er hrædd um, að yður þyki verulega
vænt um hann“ — eitthvað, ekki ósvipað nöpru
brosi, leið yfir andlit Bessie — „og að það muni
valda yður miklum kvölum. En hugsið — gerið
svo vel og hugsið um það! — ungfrú St. Claire,
hverjar afleiðingamar verða, honum til handa, ef
þér neitið að verða við tilmælum mínum. For-
eldrar hans, jarlshjónin, eru ákaflega siðavönd. Eg
er hrædd um, að ef jarlinum bærist til eyrna ávæn-
ingur af þessu hneyksli, þá mundi hann gera son
sinn arflausan. Clyde lávarður er í vandræðum
eins og stendur; hann er í stórskuldum, og þegar
þau tíðindi bæi-ust, að faðir hans hefði útskúfaS
honum, mundu lánarífrotnar hans setjast að hon-
um, og hann mundi verða eins fullkomlega eyði-
lagður, eins og þó að hann hefði þegar kvænst
yður. Afsakið, að eg er svona bersögul, en við
verðum vissulega að vera það — er ekki svo?“
„Ó, guð minn góður!“ hrópaði Bessie í angist.
„Hvað á eg að gera?“
XXIV. KAFLI.
]?essi kona hafði rétt fyrir sér; það var eins
og leiftri brygði fyrir í huga hennar. petta var
sannleikur. Hún gat ekki eyðilagt hann, gat ekki